²⁵ Þótt synd og dauði hafi haldið áfram að hrjá mannkynið uppfylltist spádómur þegar Jesús var líflátinn og reistur upp til lífs á himnum. Þá var ‚bundinn endi á afbrotin, gert út af við syndina, friðþægt fyrir ávirðingarnar og komið á réttlæti.‘ Guð hafði afnumið lagasáttmálann er hafði fordæmt Gyðingana og afhjúpað þá sem syndara. (Rómverjabréfið 5:12, 19, 20; Galatabréfið 3:13, 19; Efesusbréfið 2:15; Kólossubréfið 2:13, 14) Nú var hægt að strika út syndir iðrandi manna og aflétta refsingunni. Vegna friðþægingarfórnar Messíasar gátu þeir sem iðkuðu trú sæst við Guð. Þeir gátu hlakkað til þess að hljóta að gjöf frá Guði „eilíft líf í Kristi Jesú.“ — Rómverjabréfið 3:21-26; 6:22, 23; 1. Jóhannesarbréf 2:1, 2.

27. Hvað var „hið háheilaga“ og hvernig var það smurt?

²⁷ Spádómurinn boðaði einnig smurningu ‚hins háheilaga.‘ Hér er ekki átt við hið allra helgasta, innsta herbergi musterisins í Jerúsalem. „Hið háheilaga“ er helgidómur Guðs á himni þar sem Jesús bar verðgildi fórnarblóðs síns fram fyrir föður sinn. Fórnin smurði eða vígði þennan himneska, andlega veruleika sem hið allra helgasta hafði táknað í jarðnesku tjaldbúðinni og síðar musterinu. — Hebreabréfið 9:11, 12.

GUÐ STAÐFESTIR SPÁDÓMINN

28. Hvað merkti það að „innsigla vitrun og spámann“?

²⁸ Messíasarspádómur engilsins Gabríels talar einnig um að „innsigla vitrun og spámann.“ Það merkir að allt sem spáð var varðandi Messías — allt sem hann áorkaði með fórn sinni, upprisu og framkomu á himnum, auk annars sem gerðist í 70. vikunni — fengi velþóknunarstimpil eða innsigli Guðs, það kæmi fram og hægt væri að treysta því. Sýnin yrði innsigluð, það er að segja einskorðuð við Messías. Hún myndi uppfyllast í honum og verki Guðs fyrir atbeina hans. Rétt túlkun á sýninni fengist aðeins í sambandi við hinn boðaða Messías. Ekkert annað gæti rofið innsiglið og lokið upp merkingu hennar.