Jesús beinir orðum sínum til lærisveinanna og segir: „Sælir eruð þér, fátækir, því að yðar er Guðs ríki. Sælir eruð þér, sem nú hungrar, því að þér munuð saddir verða. Sælir eruð þér, sem nú grátið, því að þér munuð hlæja. Sælir eruð þér, þá er menn hata yður . . . Fagnið á þeim degi og leikið af gleði, því laun yðar eru mikil á himni.“

Þegar Jesús talar um að vera sæll eða hamingjusamur á hann ekki bara við kæti eða glaðværð eins og þegar við skemmtum okkur. Sönn hamingja er djúpstæðari og felur í sér ánægjukennd og lífsfyllingu.

Hvað á Jesús við? Hvers vegna hefur það ógæfu í för með sér að vera efnaður, hlæja, skemmta sér og hljóta lof manna? Vegna þess að maður sem hefur allt þetta og þykir vænt um það hefur ekki rúm í lífi sínu til að þjóna Guði, en aðeins það veitir sanna hamingju. Og Jesús var ekki að segja að maður yrði hamingjusamur fyrir það eitt að vera fátækur, hungraður og sorgbitinn. En bágstaddir taka oft á móti kenningu Jesú og hljóta sanna hamingju að launum.