Líkurnar á að prótín myndist

En gerum ráð fyrir að frumsúpan hafi verið til þótt náttúran mæli gegn því. Í frumsúpunni hefðu verið milljónir amínósýrusameinda af hundruðum ólíkra tegunda, nokkurn veginn helmingur þeirra vinstri handar og helmingurinn hægri handar. Myndu amínósýrurnar þá bindast í langar keðjur til að mynda prótín? Myndi tilviljun ein velja af þessum hundruðum tegunda aðeins 20 sem þarf til að mynda prótín? Og myndi tilviljun velja af þessum 20 tegundum aðeins vinstri handar myndina sem er að finna í lifandi verum? Myndi hún síðan raða þeim upp í rétta röð og nákvæmlega rétta lögun eins og þarf fyrir hvert einstakt prótín?⁷ Aðeins vegna kraftaverks!

Í dæmigerðu prótíni eru um hundrað amínósýrusameindir og mörg þúsund atóm. Lifandi fruma notar um 200.000 prótín við þá starfsemi sem er lífi samfara. Tvö þúsund þeirra eru ensím en það eru sérstök prótín sem fruman getur ekki verið án. Hverjar eru líkurnar á að þessi ensím hafi myndast af tilviljun í súpunni — ef súpan hefði verið til? Líkurnar eru einn á móti 10⁴⁰.⁰⁰⁰. Þetta er talan 1 með 40.000 núllum á eftir. Væri hún skrifuð út í fullri lengd myndi hún fylla 14 síður í þessu tímariti. Lýst með öðru móti eru líkurnar þær sömu og að kasta teningi 50.000 sinnum og fá alltaf upp sex. Og hér erum við að tala um aðeins 2000 af þeim 200.000 prótínum sem lifandi fruma þarf.⁸ Að fá þau öll jafnast á við að fá upp 6 á teningnum 5 milljón sinnum í röð til viðbótar!

Þegar hér var komið sögu fannst mér sem ég væri að reyna að keyra dauðan hest úr sporunum. Ég hélt þó áfram. Ef ég gengi út frá því að súpan gæfi okkur prótínin, þegar allt kæmi til alls, hvað þá um núkleótíðin? Leslie Orgel við Salk-stofnunina í Kaliforníu hefur sagt að núkleótíðin séu „eitthvert stærsta vandamálið í nýmyndun efna áður en líf varð til.“⁹ Þau eru skilyrði fyrir því að kjarnsýrurnar (DNA og RNA) geti myndast, einnig nefnt nær óyfirstíganlegur þröskuldur. Reyndar er hvorki hægt að setja saman prótínin án fulltingis kjarnsýranna, né kjarnsýrurnar án prótínanna.¹⁰ Hér hefur gamla ráðgátan skotið upp kollinum á ný í klæðum efnafræðinnar: Hvort kom á undan, hænan eða eggið?

En við skulum smeygja okkur fram hjá þessari ráðgátu og leyfa þróunarsinnanum Robert Shapiro, sem er prófessor í efnafræði við New York-háskóla og sérfræðingur í kjarnsýrurannsóknum, að tjá sig um líkurnar á að núkleótíð og kjarnsýrur hafi myndast af tilviljun í því umhverfi sem ætlað er að ríkt hafi á jörðinni:

„Þegar tvær amínósýrur bindast verður til vatnssameind. Tvær vatnssameindir verða til þegar núkleótíð myndast úr efnisþáttum sínum, og enn meira vatn losnar úr læðingi þegar núkleótíðin bindast til að mynda kjarnsýrur. Því miður jafngildir myndun vatns í umhverfi, sem er þegar fullt af vatni, því að flytja sand til Sahara. Það er óhagstætt og orkukrefjandi. Slík efnahvörf gerast ekki greiðlega af sjálfu sér. Satt að segja eru það hin gagnstæðu efnahvörf sem gerast sjálfkrafa. Vatn ræðst gjarnan á stórar lífefnasameindir. Það limar núkleótíðin hvert frá öðru, klippir á sykur-fosfatböndin og slítur basa frá sykrum.“¹¹

Síðasta atriðið af þeim sex, sem ég nefndi í upphafi, er frumuhimnan. Án hennar er fruman ekki til. Hún þarf hjúp til verndar fyrir vatni, og fituefnin í frumuhimnunni hrinda frá henni vatni.¹² En til að mynda frumuhimnuna þarf „prótínsmiðju“ og hún getur starfað því aðeins að frumuhimna haldi henni saman.¹³ Við erum enn komnir í hring og aftur blasir við ráðgátan um hænuna og eggið!

Sameindalíffræðin hringir til útfarar

Sá var draumur þróunarfræðinga að geta sýnt fram á að fyrsta lifandi fruman hafi verið afareinföld að gerð. Sameindalíffræðin hefur breytt þeim draumi í martröð. Michael Denton, sérfræðingur í sameindalíffræði, hefur hringt til útfarar yfir þessum draumi:

„Sameindalíffræðin hefur sýnt fram á að jafnvel þær einföldustu af öllum lífverum jarðarinnar, gerilfrumurnar, eru afarflóknar að gerð. Þótt smæsta gerilfruman sé ótrúlega smá og vegi innan við 10^-12 grömm er hver fyrir sig ósvikin, örsmásæ verksmiðja með mörg þúsund, frábærlega gerðum og flóknum sameindavélum sem samanlagt eru gerðar úr 100.000 milljón atómum, langtum flóknari en nokkur vél gerð af mannahöndum og án nokkurrar hliðstæðu í heimi lífvana efna.

Sameindalíffræðin hefur einnig sýnt fram á að í meginatriðum er fruman eins að gerð í öllum lifandi verum á jörðinni, allt frá gerlum til spendýra. Í öllum lífverum gegna DNA, miðlandi RNA og prótín sams konar hlutverki. Erfðalykillinn er nánast eins í öllum frumum. Stærð, byggingarlag og einstakir hlutar prótínsmiðjunnar eru nánast eins í öllum frumum. Hvað lífefnafræðilega gerð frumunnar áhrærir er því ekki hægt að líta á nokkra lífveru sem frumstæða eða eldri miðað við aðra lífveru, og ekki er hægt á grunni reynsluvísinda að finna minnstu vísbendingu um þróunarröð meðal allra hinna gífurlega margbreyttu frumna á jörðinni.“¹⁴

Það kemur því ekki á óvart að Harold Morowitz, eðlisfræðingur við Yale-háskóla, skuli hafa reiknað út að líkurnar á að einfaldasti, núlifandi gerill hafi myndast af tilviljun sé einn á móti einum með 100.000.000.000 núllum á eftir. „Talan er svo stór,“ segir Shapiro, „að væri hún skrifuð út með venjulegum hætti myndi hún fylla nokkur hundruð þúsund bækur.“ Hann sakar vísindamenn, sem aðhyllast hugmyndir um efnafræðilega þróun lífsins, um að skeyta ekki um hin sívaxandi sönnunargögn og að „hafa kosið að skoða [kenninguna] sem óvéfengjanlegan sannleika, og þar með varðveita hana sem helgan dóm.“¹⁵

Sérfræðingur í frumulíffræði segir að fyrir milljónum ára hafi „ein einstök fruma getað framleitt vopn, veitt sér til matar, melt fæðuna, losnað við úrgangsefni, hreyft sig stað úr stað, reist hús og stundað venjulegt eða óvenjulegt kynlíf. Þessar verur eru enn til. Frumverurnar — heilar og sjálfstæðar lífverur sem eru þó aðeins ein fruma gædd margvíslegum hæfileikum, en án vefja, líffæra, hjarta og huga — hafa í raun allt sem við höfum.“ Hann talar um að ein fruma stýri samtímis þeim mörg hundruð þúsund efnahvörfum sem lífið er fólgið í.“¹⁶

Hvílík ótrúleg efnavirkni inni í örsmárri frumu — án nokkurra árekstra! Augljóst er að það meistaraverk sem fruman er hlýtur að eiga sér að baki snjallan hönnuð sem stendur okkur langtum framar að vitsmunum. Í einni DNA-sameind, „sem vegur aðeins nokkra þúsundmilljónustu hluta úr grammi,“ er geymt nægilegt upplýsingamagn „til að lýsa lífveru jafnflókinni og manni.“¹⁷ Upplýsingamagnið í einni frumu myndi, ef það væri skrifað á blað, fylla þúsund 600 blaðsíðna bækur.“¹⁸ Lífið á jörðinni hlýtur að eiga uppruna sinn í snilligáfu sem er skilningi okkar ofvaxin.

Niðurstaða mín er þessi: Án réttrar efnablöndu í andrúmsloftinu var engin lífræn frumsúpa. Án lífrænnar frumsúpu voru engar amínósýrur. Án amínósýranna voru engin prótín. Án prótína voru engin núkleótíð. Án núkleótíða var engin kjarnsýra. Án kjarnsýru gat engin fruma fjölgað sér. Án frumuhimnu var engin lifandi fruma til. Án vitsmuna til að stýra, stjórna og hanna var ekkert líf á jörðinni.

En vísindamenn hafa gert þeim sem trúa á sköpun mikið gagn. Uppgötvanir þeirra varðandi lífið hafa styrkt mjög trú mína á sköpun. Nú les ég með enn dýpri skilningi orð Rómverjabréfsins 1:20, 21, 28: „Hið ósýnilega eðli [Guðs], bæði hans eilífi kraftur og guðdómleiki, er sýnilegt frá sköpun heimsins, með því að það verður skilið af verkum hans. Mennirnir eru því án afsökunar . . . hafa þeir gjörst hégómlegir í hugsunum sínum, og hið skynlausa hjarta þeirra hefur hjúpast myrkri. . . . Þar eð þeir hirtu ekki um að varðveita þekkinguna á Guði, ofurseldi Guð þá ósæmilegu hugarfari, svo að þeir gjörðu það sem ekki er tilhlýðilegt.“

[Rammi á blaðsíðu 7]

Hvort kom á undan?

Eggið kemur úr hænu en hænan kemur úr eggi.

Prótín myndast ekki án kjarnsýra en kjarnsýrur geta ekki myndast án prótína.

Frumuhimna getur ekki myndast án prótínsmiðju, en hún getur ekki orðið til án frumuhimnu.

[Mynd á blaðsíðu 8]

Hundruð þúsundir efnahvarfa eiga sér stað samtímis í sérhverri lifandi frumu — árekstralaust!

[Mynd á blaðsíðu 9]

Upplýsingarnar, geymdar í einni frumu, myndu fylla þúsund 600 blaðsíðna bækur.