Stuðla trúarbrögðin að friði?

GRAFARKIRKJAN í Jerúsalem er af sumum talin helgust allra kirkna en hún er jafnframt orðin táknmynd trúarátaka og fjandskapar. Að sögn stendur kirkja þessi „þar sem Kristur er talinn hafa verið lagður í gröf og risið upp frá dauðum“. En þessi helgistaður hefur oft verið vettvangur ofbeldis og átaka. Munkar og prestar sex „kristinna“ kirkjudeilda hafa nokkrum sinnum tekist þar harkalega á um afnotarétt af kirkjunni. Og átökin hafa færst í aukana á síðustu árum. Óeirðalögregla vopnuð hríðskotarifflum hefur þurft að skakka leikinn og taka kirkjuna á sitt vald um stundar sakir.

Blóði drifin saga

Átökin í Grafarkirkjunni eru þáttur í langri sögu manndrápa og blóðsúthellinga sem rekja má til trúarhita. Í bókinni Violence in God’s Name (Ofbeldi í nafni Guðs) er fjallað um átök sem orðið hafa víða um heim á síðustu árum. Þar segir: „Allt frá Indónesíu til Norður-Írlands, Mið-Austurlöndum til Kasmír, Indlandi til Nígeríu og Balkanskaga til Srí Lanka hafa kristnir menn, búddatrúarmenn, gyðingar, hindúar, múslímar og síkar réttlætt ofbeldi með því að þeir séu að verja trúarleg einkenni sín og hagsmuni.“

Friður og samlyndi er þó ein af undirstöðukenningum flestra trúarbragða. Í aldanna rás hafa þau lengst af lagt mikla áherslu á dyggðir eins og náungakærleika og helgi lífsins. Ættu trúarbrögðin þá ekki að beita sér af alefli í þágu friðar? Það er full ástæða fyrir alla sem taka trú sína alvarlega til að hugleiða þessa spurningu.