7 ”Nèk ana sedulurmu sing dadi mlarat ing salah siji kutha ing tanah sing diwènèhké Yéhuwah Gusti Allahmu marang kowé, kowé aja pelit lan kudu mesakké marang wong kuwi.+ 8 Kowé kudu seneng mènèhi,+ lan kowé kudu nyilihi dhèwèké apa waé sing dibutuhké.

41 Wong sing mbantu wong cilik kuwi bahagia.+

Yéhuwah bakal nylametké dhèwèké pas ana kesusahan.

34 Apa kowé pantes dialem nèk kowé mung ngutangi* wong sing mbok pikir isa mbayar utangé?+ Wong dosa ya ngutangi wong dosa supaya isa nampa manèh dhuwit sing diutangké kuwi. 35 Ning, kowé kudu terus nresnani mungsuh-mungsuhmu, apikan marang wong liya, lan ngutangi tanpa ngarep-arep dibayar.+ Kowé bakal nampa upah sing gedhé lan bakal dadi anak-anaké Sing Mahaluhur, sebab Dhèwèké apikan marang wong sing jahat lan wong sing ora nduwé rasa maturnuwun.+

35 Aku wis nduduhké liwat kabèh tumindakku marang kowé, nèk kowé ya kudu sregep nyambut gawé+ bèn isa mbantu wong sing mbutuhké. Kowé ya kudu terus ngéling-éling omongané Gusti Yésus, yaiku, ’Mènèhi+ kuwi luwih bahagia timbang diwènèhi.’”

16 Sakliyané kuwi, aja lali nindakké apa sing apik lan murah hati karo wong liya.+ Tumindak kuwi kaya persembahan sing nggawé Gusti Allah seneng.+