3 Pas wis mèh tekan Damaskus, ujug-ujug ana cahaya saka langit sing bersinar ing sekitaré Saul.+ 4 Terus, Saul tiba lan krungu swara sing kandha, ”Saul, Saul, ngapa kok kowé nganiaya aku?” 5 Saul kandha, ”Njenengan sapa, Pak?” Swara kuwi njawab, ”Aku Yésus,+ sing mbok aniaya.+ 6 Ngadega lan mlebua menyang kutha. Mengko ana wong sing bakal ngandhani kowé apa sing kudu mbok tindakké.” 7 Wong-wong sing lunga bareng Saul mung ngadeg lan ora isa ngomong apa-apa. Wong-wong kuwi krungu swara, ning ora ngerti sing lagi ngomong kuwi sapa.+ 8 Terus, Saul ngadeg. Ning bareng melèk, dhèwèké ora isa ndelok apa-apa. Mula, dhèwèké dituntun lan dijak mlebu Damaskus.

13 Wektu kuwi, ya Raja, pas awan, aku ndelok ana cahaya sing padhang banget saka langit. Padhangé ngluwihi matahari lan bersinar ing sekitarku lan wong-wong sing lunga bareng karo aku.+ 14 Pas aku lan kanca-kancaku tiba, aku krungu swara sing ngomong karo aku nganggo basa Ibrani, ’Saul, Saul, ngapa kok kowé nganiaya aku? Nèk kowé terus nglawan aku,* kowé nglarani awakmu dhéwé.’ 15 Ning aku takon, ’Njenengan sapa, Pak?’ Terus, dhèwèké njawab, ’Aku Yésus, sing mbok aniaya.