7 ”Nèk ana sedulurmu sing dadi mlarat ing salah siji kutha ing tanah sing diwènèhké Yéhuwah Gusti Allahmu marang kowé, kowé aja pelit lan kudu mesakké marang wong kuwi.+ 8 Kowé kudu seneng mènèhi,+ lan kowé kudu nyilihi dhèwèké apa waé sing dibutuhké.

35 sebab wektu aku ngelih,* kowé mènèhi aku mangan. Wektu aku ngelak, kowé mènèhi aku ngombé. Wektu aku ora ngerti arep manggon ing endi, kowé gelem nampa aku ing omahmu, padahal kowé ora kenal aku.+ 36 Wektu aku ora nduwé klambi,* kowé mènèhi aku klambi.+ Wektu aku lara, kowé ngrawat aku. Wektu aku dipenjara, kowé marani aku.’+

11 Yohanes njawab, ”Wong sing nduwé klambi loro kudu mènèhké klambiné sing siji marang wong sing ora nduwé klambi. Wong sing nduwé panganan ya kudu mbagi panganané marang wong sing ora nduwé panganan.”+

13 Wènèhna bantuan marang wong-wong suci sesuai karo kebutuhané wong-wong kuwi.+ Kowé kudu ngupaya nggatèkké lan apikan marang liyané.+

4 Ning, nèk dhèwèké nduwé anak putu, anak putuné kuwi kudu ngurus kebutuhané keluargané+ lan mbales kabèh sing wis ditindakké wong tuwané lan simbahé.+ Kuwi bukti nèk wong-wong kuwi ngabdi marang Gusti Allah, lan kuwi sing dikarepké Gusti Allah.+

27 Kanggoné Gusti Allah, Bapaké awaké dhéwé, ibadah sing suci lan ora najis kuwi kaya ngéné: ngopèni anak yatim piatu,+ ngopèni para randha+ sing sengsara,+ lan ngedohi tumindak sing najis saka donya iki.+

17 Nèk ana wong sing uripé kecukupan, terus ngerti nèk seduluré butuh bantuan ning ora mesakké karo seduluré kuwi, apa isa dhèwèké ngomong nèk dhèwèké nresnani Gusti Allah?+