Pangentasan

16 Sakwisé kuwi, wong Israèl mangkat saka Èlim. Sesasi sakwisé metu saka Mesir, yaiku ing dina ke-15 sasi ke-2, wong Israèl tekan ing Padhang Belantara Sin,+ sing ana ing antarané Èlim lan Sinai.

2 Terus, kabèh wong Israèl sambat karo Musa lan Harun ing padhang belantara.+ 3 Wong Israèl bola-bali ngomong karo Harun lan Musa, ”Mendhing aku dipatèni Yéhuwah* ing tanah Mesir, merga ing kana aku isa mangan daging+ lan roti nganti puas. Tapi, saiki kowé malah nggawa bangsa* iki menyang padhang belantara mung bèn mati kelaparan.”+

4 Terus Yéhuwah ngomong karo Musa, ”Aku bakal nggawé roti mudhun saka langit+ kaya udan. Saben wong kudu metu lan ngumpulké kuwi sesuai karo sing dibutuhké dina kuwi,+ bèn Aku ngerti wong-wong kuwi manut karo hukum-Ku apa ora.+ 5 Ing dina keenem,+ wong-wong kuwi kudu ngumpulké luwih akèh saka sing dijupuk saben dinané, yaiku ping loroné. Sakwisé dikumpulké, terus kuwi dimasak.”+

6 Mula, Musa lan Harun ngomong karo kabèh wong Israèl, ”Pas bengi-bengi, kowé mesthi bakal ngerti nèk Yéhuwah sing nggawa kowé metu saka tanah Mesir.+ 7 Pas ésuk-ésuk, kowé bakal ndelok kuwasané Yéhuwah sing gedhé, merga Yéhuwah wis ngrungokké kowé sambat. Aku iki dudu sapa-sapa. Aja sambat karo aku.” 8 Musa kandha, ”Pas bengi, Yéhuwah mènèhi kowé daging, lan pas ésuk, Dhèwèké mènèhi kowé roti nganti kowé puas. Mula, kowé bakal ngerti nèk Yéhuwah krungu kowé sambat karo Dhèwèké. Aku iki dudu sapa-sapa. Sakjané kowé ora sambat karo aku, tapi karo Yéhuwah.”+

9 Terus, Musa kandha karo Harun, ”Ngomonga karo wong Israèl, ’Yéhuwah wis krungu kowé sambat.+ Dadi, kowé kudu ngumpul ing kéné.’” 10 Wektu Harun wis rampung omongan karo wong Israèl, kabèh wong kuwi madhep padhang belantara, lan kuwasané Yéhuwah sing gedhé kétok ing tugu méga.*+

11 Yéhuwah ngomong karo Musa, 12 ”Aku wis krungu wong Israèl padha sambat.+ Ngomonga karo wong-wong kuwi, ’Pas wis arep bengi,* kowé bakal mangan daging, lan pas ésuk, kowé bakal mangan roti nganti puas,+ lan kowé bakal ngerti nèk Aku iki Yéhuwah Gusti Allahmu.’”+

13 Dadi pas bengi kuwi, ana akèh manuk puyuh sing teka nganti nutupi perkémahan kuwi, lan ésuké ana lapisan embun ing lemah ing sekitaré perkémahan.+ 14 Wektu lapisan embun kuwi menguap, ana butiran-butiran cilik kaya salju sing nutupi lemah ing padhang belantara.+ 15 Wektu ndelok kuwi, wong Israèl ora ngerti kuwi apa. Wong-wong kuwi padha takon, ”Iki apa, ta?” Musa kandha karo wong-wong kuwi, ”Iki roti sing diwènèhké Yéhuwah bèn isa mbok pangan.+ 16 Iki préntahé Yéhuwah, ’Saben wong kudu ngumpulké kuwi sak cukupé, sesuai karo sing dibutuhké. Kowé kudu njupuk kuwi sesuai karo jumlahé wong sing manggon ing kémahmu, sak omèr*+ kanggo saben wong.’” 17 Wong Israèl nindakké préntah kuwi. Ana sing ngumpulké akèh, ana sing ngumpulké sithik. 18 Wektu ditaker, sing njupuk akèh ora kakèhan, lan sing njupuk sithik ora kekurangan. Saben wong ngumpulké sak cukupé,+ sesuai karo sing dibutuhké.

19 Terus Musa kandha karo wong-wong kuwi, ”Aja nganti ana sing disimpen tekan ésuk.”+ 20 Ning, wong-wong kuwi ora ngrungokké Musa. Ana sing nyimpen nganti ésuk, lan akhiré dadi mambu lan metu uleré. Mula, Musa dadi nesu banget karo wong-wong kuwi. 21 Wong Israèl ngumpulké butiran-butiran kuwi saben ésuk. Saben wong ngumpulké sak cukupé, sesuai karo sing dibutuhké. Nèk sinar matahariné wis panas, butiran-butiran kuwi dadi cair.

22 Ing dina keenem, wong-wong kuwi njupuk luwih akèh,+ yaiku ping loroné. Rong omèr kanggo saben wong. Para pemimpiné wong Israèl teka lan ngandhani Musa soal kuwi. 23 Musa ngomong karo wong-wong kuwi, ”Yéhuwah kandha nèk sésuk kuwi dina kanggo istirahat, sabat sing suci kanggo Yéhuwah.+ Kowé kudu manggang apa sing perlu dipanggang, lan kowé kudu nggodhog apa sing perlu digodhog.+ Turahané kudu mbok simpen nganti ésuk.” 24 Mula, wong-wong kuwi nyimpen turahané nganti ésuk kaya sing dipréntahké Musa, lan panganan kuwi ora dadi mambu lan ora metu sèté. 25 Terus Musa kandha, ”Roti kuwi kudu mbok pangan dina iki, merga dina iki sabat kanggo Yéhuwah. Dina iki kowé ora bakal nemokké apa-apa ing lemah. 26 Kowé éntuk ngumpulké kuwi enem dina suwéné, tapi ora bakal ana roti ing dina kepitu, pas dina Sabat.”+ 27 Ana wong-wong sing metu ing dina kepitu kanggo ngumpulké roti kuwi, ning wong-wong kuwi ora éntuk apa-apa.

28 Terus Yéhuwah kandha karo Musa, ”Nganti kapan kowé ora gelem manut karo préntah lan hukum-Ku?+ 29 Aja lali nèk Aku, Yéhuwah, wis mènèhi kowé dina Sabat.+ Kuwi sebabé, ing dina keenem, Aku mènèhi kowé roti kanggo dipangan rong dina. Ing dina kepitu, kabèh wong kudu tetep ana ing omahé lan ora éntuk lunga-lunga.” 30 Mula, ing dina kepitu,+ wong Israèl ngrayakké dina Sabat.*

31 Wong Israèl njenengi roti kuwi ”manna”. Manna kuwi wernané putih, bentuké kaya tumbar, lan rasané kaya roti tipis sing diwènèhi madu.+ 32 Terus Musa kandha, ”Iki préntahé Yéhuwah, ’Jupuken sak omèr* manna, terus lebokna ing wadhah. Kowé lan keturunanmu+ kudu nyimpen manna kuwi, bèn keturunanmu isa ndelok roti sing Tak wènèhké marang kowé ing padhang belantara wektu Aku nggawa kowé metu saka tanah Mesir.’” 33 Terus Musa kandha karo Harun, ”Jupuken manna sak omèr,* terus lebokna ing wadhah. Dèlèhna kuwi ing ngarepé Yéhuwah bèn isa disimpen nganti turun-temurun.+ 34 Kaya sing dipréntahké Yéhuwah marang Musa, Harun ndèlèhké manna kuwi ing ngarepé kothak Kesaksian*+ bèn isa disimpen nganti sakterusé. 35 Patang puluh taun suwéné,+ wong Israèl mangan manna nganti wong-wong kuwi tekan ing tanah sing ana penduduké.+ Wong Israèl mangan manna nganti wong-wong kuwi tekan ing perbatasan tanah Kanaan.+ 36 Sak omèr kuwi padha karo sepersepuluh éfa.*