თაყვანი ეცი ღმერთს ისე, როგორც მას სურს

იესომ ღვთის მიმართ ლოცვაში თქვა: „ესაა საუკუნო სიცოცხლე, რომ გიცნობდნენ შენ, ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთს, და მას ვინც მოავლინე — იესო ქრისტეს‘‘ (იოანე 17:3). როგორ გაცნობაზეა აქ ლაპარაკი? „[ღმერთს] ნებავს, რომ ყველა ადამიანი გადარჩეს და მიაღწიოს ჭეშმარიტების შემეცნებას‘‘ (1 ტიმოთე 2:4). ბიბლიის ერთ-ერთი თარგმანი ბოლო ფრაზას ასე თარგმნის: „ზუსტად და სწორად იცოდნენ [ღვთიური] ჭეშმარიტება‘‘ (The Amplified Bible).

ამგვარად, ღმერთს სურს, რომ ვიცნობდეთ მას და მის განზრახვებს ღვთიური ჭეშმარიტების შესაბამისად. და ამ ჭეშმარიტების წყარო არის ღვთის სიტყვა, წმინდა ბიბლია (იოანე 17:17; 2 ტიმოთე 3:16, 17). როდესაც ადამიანები ზუსტად სწავლობენ ბიბლიის ცნობას ღვთის შესახებ, ერიდებიან, იყვნენ ისეთები, რომლებზეც რომაელთა 10:2, 3-შია ლაპარაკი; რომელთაც «აქვთ გულმოდგინება ღვთისადმი, ოღონდ არა შეგნებულად [„არა ზუსტ შემეცნებასთან შეთანხმებულად“, აქ]». ან სამარიელთა მსგავსნი, რომელთაც იესომ უთხრა: „თქვენ არ იცით, რას სცემთ თაყვანს‘‘ (იოანე 4:22).

ამიტომ, თუ გვსურს, მივიღოთ ღვთის მოწონება, საჭიროა ვკითხოთ საკუთარ თავს: რას ამბობს ღმერთი თავისი თავის შესახებ? როგორი თაყვანისცემა სურს მას? რა განზრახვები აქვს მას და როგორ უნდა შევესაბამებოდეთ მათ? ჭეშმარიტების ზუსტი შემეცნება ასეთ შეკითხვებზე სწორ პასუხებს იძლევა. მაშინ ჩვენ შევძლებთ თაყვანი ვცეთ ღმერთს ისე, როგორც მას სურს.

ღვთისადმი უპატივცემლობა

„ჩემს პატივმგებელს პატივს მივაგებ‘‘, — ამბობს ღმერთი (პირველი მეფეთა 2:30). მიაგებს ღმერთს პატივს, თუ მის თანასწორად სხვას ვაღიარებთ? მიაგებს ღმერთს პატივს მარიამის აღიარება „ღვთისმშობლად‘‘ და „შუამავლად. . . შემოქმედსა და მის ქმნილებებს შორის‘‘, როგორც ამას „ახალი კათოლიკური ენციკლოპედია“ აკეთებს? არა, ეს იდეები შეურაცხყოფს ღმერთს. არავინ არის ყოვლისშემძლე ღვთის თანასწორი; მას არც ხორციელი დედა ჰყავს, რადგან იესო არ იყო ყოვლისშემძლე ღმერთი. და არც არავითარი „შუამავალი‘‘ არსებობს მარიამის სახით, რადგან ღმერთმა მხოლოდ ერთი დანიშნა ‘ღმერთსა და კაცთა შორის შუამავლად’, — იესო (1 ტიმოთე 2:5; 1 იოანე 2:1, 2).

ეჭვგარეშეა, სამების დოგმატმა არია და არსი გამოაცალა ადამიანთა მიერ ღვთის ჭეშმარიტი მდგომარეობის გაგებას. ის ხელს უშლის მათ უზენაესი მმართველის, იეჰოვა ღმერთის, სწორად შეცნობასა და მის თაყვანისცემაში ისე, როგორც მას სურს. როგორც ღვთისმეტყველმა ჰანს კიუნგმა თქვა: „რატომ უნდა სურდეს ვინმეს, ისეთი რამე დაუმატოს წარმოდგენას ღვთის ერთადერთობასა და სწორუპოვრობაზე, რასაც შეუძლია, მხოლოდ არსი გამოაცალოს ან გააუქმოს ეს ერთადერთობა და სწორუპოვრობა?‘‘ მაგრამ ზუსტად ეს გააკეთა სამებისადმი რწმენამ.

მათ, რომლებსაც სწამთ სამება, არ «ჰყავთ ღმერთი ცოდნით [„ზუსტი შემეცნებით“, აქ]» (რომაელთა 1:28). ეს მუხლი აგრეთვე ამბობს: „ღმერთმა ისინი გადასცა უკუღმართ გონებას დაუწესებლის საკეთებლად‘‘. 29-დან 31-ის ჩათვლით მუხლებში ჩამოთვლილია ზოგიერთი ისეთი ‘დაუწესებელი’ რამ, როგორიცაა: ‘მკვლელობა, შუღლი, უნდობლობა, სიყვარულის ნაკლებობა, ულმობლობა’. ზუსტად ყოველივე ამას აკეთებენ რელიგიები, რომლებიც აღიარებენ სამებას.

მაგალითად, სამების მიმდევრები ხშირად დევნიან და კლავენ კიდეც მათ, ვინც უარყოფს სამების დოგმატს. ისინი უფრო შორსაც მიდიან. კლავენ სამების მიმდევარ თანამორწმუნეებს ომის დროს. რა შეიძლებოდა ყოფილიყო უფრო მეტად ‘დაუწესებელი’, ვიდრე კათოლიკეთა მიერ კათოლიკეების მკვლელობა, მართლმადიდებელთა მიერ — მართლმადიდებლების, პროტესტანტების მიერ — პროტესტანტების, და ყოველივე ეს იმავე სამპიროვნული ღვთის სახელით?

იესომ კი გასაგებად თქვა: „ჩემი მოწაფეები რომ ხართ, იმით გაიგებენ ყველანი, თუ სიყვარული გექნებათ ურთიერთს შორის’’ (იოანე 13:35). ღვთის სიტყვა ამ საკითხს დაწვრილებით განმარტავს, როდესაც ამბობს: „ამით შეიცნობიან ღვთის შვილნი და ეშმაკის შვილნი: ყოველი, ვინც კი არ იქმს სიმართლეს, იგი არ არის ღვთისაგან, და ისიც, ვისაც თავისი ძმა არ უყვარს‘‘. ეს მათ, რომლებიც კლავენ თავიანთ სულიერ ძმებს, ამსგავსებს „კაენს, რომელიც ბოროტისაგან [სატანისაგან] იყო და მოკლა თავისი ძმა‘‘ (1 იოანე 3:10–12).

ამრიგად, ღვთის შესახებ დამაბნეველ სწავლებებს მიჰყავს მოქმედებებამდე, რომლებითაც ირღვევა ღვთის კანონები. ნამდვილად, რაც ქრისტიანულ სამყაროში მოხდა, არის ის, რაც დანიელმა ღვთისმეტყველმა, სერენ კიერკეგორმა, აღწერა: „ქრისტიანულმა სამყარომ სრულიად შეუგნებლად ბოლო მოუღო ქრისტიანობას“.

ქრისტიანული სამყაროს სულიერი მდგომარეობა შეესაბამება იმას, რასაც მოციქული პავლე წერდა: „ისინი სიტყვით აღიარებენ ღმერთს, საქმეებით კი უარყოფენ, ვინაიდან საძაგელნი და ურჩნი არიან და უვარგისნი ყოველი კეთილი საქმისათვის‘‘ (ტიტე 1:16).

მალე, როდესაც ღმერთი ამ ბოროტ სისტემას აღსასრულამდე მიიყვანს, სამების მომხრე ქრისტიანულ სამყაროს პასუხს აგებინებენ. ღვთის საქმეებისა და სწავლებებისადმი უპატივცემლო დამოკიდებულების გამო ის მსჯავრდადებული იქნება (მათე 24:14, 34; 25:31–34, 41, 46; გამოცხადება 17:1–6, 16; 18:1–8, 20, 24; 19:17–21).

უარყავი სამება

ღვთის ჭეშმარიტებასთან დაკავშირებით, არავითარ კომპრომისზე არ შეიძლება წასვლა. ამიტომ ღვთისადმი თაყვანისცემა ისე, როგორც მას სურს, სამების დოგმატის უარყოფას ნიშნავს. ის ეწინააღმდეგება იმას, რაც ყველა წინასწარმეტყველს, იესოს, მის მოციქულებსა და ადრინდელ ქრისტიანებს სწამდათ და რასაც ისინი ასწავლიდნენ. ის ეწინააღმდეგება იმას, რასაც ღმერთი თავის ინსპირირებულ სიტყვაში საკუთარი თავის შესახებ ამბობს. ამგვარად, ის იძლევა რჩევას: „გაიხსენეთ წინანდელნი, დასაბამიერნი, რადგან მე ღმერთი ვარ და არ არის სხვა ღმერთი, არავინაა ჩემი მსგავსი“ (ესაია 46:9).

ღვთის შესახებ დამაბნეველი და გასაიდუმლოებული წარმოდგენის შექმნა მის ინტერესებს არ ემსახურება. პირიქით, რაც უფრო მეტად დაბნეული ხდება ხალხი ღვთისა და მისი განზრახვების თაობაზე, მით მეტად აწყობს ეს მის მტერს, სატანა ეშმაკს, ‘ამ წუთისოფლის ღმერთს’. ეს კი ის პიროვნებაა, ვინც ხელს უწყობს ასეთ ცრუ სწავლებებს, რათა ‘დააბრმავოს ურწმუნოთა გონება’ (2 კორინთელთა 4:4). სამების დოგმატი აგრეთვე ემსახურება მღვდლების ინტერესებს, რომლებსაც სურთ, შეინარჩუნონ ადამიანებზე თავიანთი გავლენა, რადგან ისინი აცხადებენ, თითქოს მხოლოდ ღვთისმეტყველებს შეუძლიათ ამ დოგმატის გაგება (იხილე იოანე 8:44).

ღვთის ჭეშმარიტ შემეცნებას დიდი შემსუბუქება მოაქვს. ის გვათავისუფლებს ისეთი სწავლებებისგან, რომლებიც ეწინააღმდეგება ღვთის სიტყვას, და გვათავისუფლებს განდგომილი ორგანიზაციებიდან. როგორც იესომ თქვა, „შეიცნობთ ჭეშმარიტებას და ჭეშმარიტება გაგათავისუფლებთ თქვენ‘‘ (იოანე 8:32).

ღვთისადმი, როგორც უზენაესისადმი, პატივისცემითა და მისი სურვილის თანახმად თაყვანისცემით ჩვენ შეგვიძლია ავირიდოთ მსჯავრი, რომელსაც ის მალე თავს დაატეხს განდგომილ ქრისტიანულ სამყაროს. ამის ნაცვლად, ჩვენ შეგვიძლია ველოდოთ ღვთის წყალობას, როდესაც ეს სისტემა დასრულდება: „გადადის წუთისოფელი და მისი გულისთქმაც, ღვთის ნების აღმსრულებელი კი რჩება უკუნისამდე‘‘ (1 იოანე 2:17).

[სურათი 31 გვერდზე]

ეს საუკუნოვანი სკულპტურა საფრანგეთში სამების მიერ „ქალწულ‘‘ მარიამის კორონაციას წარმოსახავს. სამებისადმი რწმენამ წარმოშვა მარიამისადმი, როგორც „ღვთისმშობლისადმი‘‘, თაყვანისცემა.