ბაბილონელთა მიერ იერუსალიმის განადგურებიდან დაახლოებით 2 წლის შემდეგ მეფე ნაბუქოდონოსორი სიზმარმა ააფორიაქა. ის ყველა ბრძენკაცს სიკვდილით დაემუქრა, ვინც ვერ მოუყვებოდა და აუხსნიდა სიზმარს. ეს მუქარა დანიელზეც ვრცელდებოდა (დან. 2:3–5). ასე რომ, დანიელს ძალიან სწრაფად უნდა ემოქმედა. წინააღმდეგ შემთხვევაში მათ არ აცოცხლებდნენ. ისიც წავიდა მეფესთან და სთხოვა, რომ სიზმრის ასახსნელად დრო მიეცა (დან. 2:16). ამისთვის მას ნამდვილად დასჭირდებოდა გაბედულებაც და რწმენაც, რადგან არსად წერია, რომ დანიელს მანამდე ვინმესთვის სიზმარი აეხსნა. მან თავის მეგობრებსაც სთხოვა, რომ ზეციერი ღვთისთვის წყალობა ეთხოვათ, რათა მათთვის ეს საიდუმლო გაემჟღავნებინა (დან. 2:18). იეჰოვამაც უპასუხოდ არ დატოვა მათი ლოცვები. ღვთის დახმარებით დანიელმა ნაბუქოდონოსორს აუხსნა სიზმარი უზარმაზარ ქანდაკებაზე, რისი წყალობითაც ის თავის მეგობრებთან ერთად სიკვდილს გადაურჩა. w23.08 3 ¶4

დაფიქრდით, რატომ ღირს მოთმინების გამოვლენა. როცა მოთმინებას ვავლენთ, ბედნიერებიც ვართ და შინაგან სიმშვიდესაც განვიცდით. მოთმინების გამოვლენა ჩვენს მენტალურ და ფიზიკურ ჯანმრთელობაზეც დადებითად მოქმედებს. სხვებთანაც კარგი ურთიერთობა გვაქვს და კრების ერთობასაც ვუწყობთ ხელს. ხოლო თუ ვინმე ცუდად გვექცევა, ადვილად არ ვრისხდებით და ცეცხლზე ნავთს არ ვასხამთ (ფსალმ. 37:8, სქ; იგავ. 14:29). რაც მთავარია, ამგვარად ჩვენს ზეციერ მამას ვბაძავთ და უფრო ვუახლოვდებით. მოთმინება მართლაც შესანიშნავი თვისებაა! მართალია, ამ თვისების გამოვლენა ყოველთვის ადვილი არ არის, მაგრამ იეჰოვას დახმარებით შევძლებთ, უფრო მომთმენები გავხდეთ. ჩვენ მოთმინებით უნდა დაველოდოთ ახალ ქვეყნიერებას და გვჯეროდეს, რომ „იეჰოვა თვალყურს ადევნებს თავის მოშიშებს, მათ, ვინც მისგან სიკეთეს მოელის“ (ფსალმ. 33:18). მოდი ყველა ვეცადოთ, რომ ეს ძვირფასი თვისება ჩვენი პიროვნების განუყოფელი ნაწილი გახდეს! w23.08 22 ¶7; 25 ¶16, 17

იაკობის სიტყვებიდან აშკარად ჩანს, რომ ადამიანი ვერ იტყვის რწმენა მაქვსო, თუ მას შესაბამისი საქმეები არ ახლავს თან (იაკ. 2:1–5, 9). შემდეგ იაკობი ამბობს, რომ ვერც ის ქრისტიანი დადებს რწმენაზე თავს, რომელიც ხედავს, რომ თანაქრისტიანი გასაჭირშია, მაგრამ მის დასახმარებლად არაფერს აკეთებს. ასეთ რწმენას ის „ფუჭს“ უწოდებს (იაკ. 2:14–16). მისაბაძ მაგალითად იაკობს რახაბი მოჰყავს (იაკ. 2:25, 26). მას გაგონილი ჰქონდა იეჰოვას შესახებ და ხვდებოდა, რომ ისრაელებს სწორედ ის უმართავდა ხელს (იეს. 2:9–11). მოსმენილი საკმარისი აღმოჩნდა იმისთვის, რომ როცა განსაცდელში მყოფი ისრაელი მზვერავები ნახა, რწმენა საქმეებით გამოევლინა და თავისთან შეეფარებინა ისინი. ამის გამო ეს ცოდვილი უცხოტომელი ქალი აბრაამის მსგავსად მართლად ჩაითვალა. რახაბის მაგალითიდან შესანიშნავად ჩანს, რამდენად მნიშვნელოვანია, რომ რწმენას საქმეები ახლდეს თან. w23.12 5, 6 ¶12, 13