Иса қойшылардың өмірінде болып тұратын бір жағдайды қолданып, былай деді: “Егер біреудің жүз қойы болып, солардың бірі адасып кетсе, ол тоқсан тоғыз қойын қырат басында қалдырып, адасып кеткенін іздеп шықпай ма? Сендерге шындығын айтайын: оны тапса, адаспаған тоқсан тоғызынан гөрі, табылған оған көбірек қуанады! Дәл сол сияқты, көктегі Әкелерің де осы кішкенелердің ешқайсысының адасып, тозаққа түсуін [“өлгенін”, ЖД] қаламайды!” (Матай 18:12—14). Осы мысалдан Ехобаның әрбір қызметшісіне деген қамқорлығы қалай көрінетінін қарастырайық.

Осы мысалмен Иса Құдайдың “кішкенелердің ешқайсысының адасып өлгенін” қаламайтынын көрсетті. Мұның алдында Иса шәкірттерін оған ‘сенетін кішкенелердің біреуін теріс жолға түсіруден’ аулақ жүруді ескерткен болатын (Матай 18:6). Олай болса, Исаның мысалынан Ехоба жайында не білеміз? Ехоба — отарындағы әрбір қойын, тіпті осы дүние түкке тұрғысыз деп есептейтін ‘кішкенелерді’ де, бағалайтын қамқор Бағушы. Иә, Құдайдың көз алдында өзіне ғибадат ететін әрбір адам ерекше әрі қымбат.