“Әз вьра мә, чьмки . . .”

Чахе хԝайе мале дәри вәдькә у дьбинә кӧ әм сәкьни нә, һьнге әԝ дькарә әʹщебмайи бьминә кӧ әм кʹи нә у чьма һатьн. Ле гәло әм чь дькарьн бежьн чахе насийа хԝә дьдьнә хԝайе мале, сәва кӧ әԝ архаин бә? Паше ԝе йәке, чахе һьнә ԛӧльхкʹар насийа хԝә дьдьнә мәрийа, сәва кӧ шьровәкьн мәʹна һатьна хԝә, хәбәра ӧса дьдьнә хәбате «чьмки». Мәсәлә, әԝана дькарьн ӧса бежьн: «Әм һатьнә щәм ԝә, чьмки гәләк мәрьв дьшьрмиш дьбьн у бәрхԝә дькʹәвьн жь бо зӧлмийе. Һун чь дьшьрмиш дьбьн? Бь дьшьрмишбуна ԝә. . .» йан жи «Әз вьра мә, чьмки әз дәрбаз дькьм һинбуна Кʹьтеба Пирозә бе пʹәрә». Һәгәр сәре-серида хԝайе мале гот, кӧ чьрʹа һун вьра нә, әԝ дькарә һе зедә бьхԝазә гӧһе хԝә бьдә ԝе йәке, чь кӧ һуне бежьн.