Ûsiv yek ji kurên biçûk ên Aqûb bû. Birayên wî yên mezin didît ku Aqûb ji hemû kurên xwe zêdetir ji Ûsiv hez dikir. Ji ber vê yekê, wan hesûdiya Ûsiv dikir û ew li ber çavê wan reş dibû. Gava Ûsiv çend xewnên ecêb dîtin, wî ji birayên xwe re behsa wan kir. Van xewnan nîşan dida ku rojekê ewê xwe li ber Ûsiv bitewînin. Wexta ku wan ev bihîstin, ew hê bêtir ji wî qehirîn!

Rojekê birayên Ûsiv li nêzîkî bajarê Şekemê li ber pez bûn. Aqûb meraq dikir ku kurên wî çawa ne. Ji ber vê yekê, wî Ûsiv şand cem wan. Gava wan ji dûr ve dît ku Ûsiv tê, wan ji hev re got: ‘Ka binêrin! Birayê ku xewn û xeyalan dibîne hat. Werin em wî bikujin!’ Wan ew girt û avêt bîreke kûr. Lê birayê wî Cihûda got: ‘Wî nekujin! Werin em wî wek kole bifiroşin.’ Loma wan Ûsiv bi bîst zîvî firot ticarên Mîdyanî ên ku diçûn Misrê.

Piştre birayên Ûsiv xiftanê wî xist nav xwîna bizinekê û ji bavê xwe re şand û ji wî re got: ‘Ma ev ne xiftanê kurê te ye?’ Gava Aqûb ev xiftan dît, ew fikirî ku heywanekî çolê Ûsiv kuştiye. Agir bi kezeba wî ket. Tu kesî nikaribû êşa dilê wî sivik bikira.

Gava ticar gihîştin Misrê, wan Ûsiv wek kole firot memûrekî muhîm ê bi navê Potîfar. Lê Yehowa bi Ûsiv re bû. Potîfar dît ku Ûsiv di karê xwe de jêhatî bû û yekî pêbawer bû. Piştî wexteke kin, wî Ûsiv kir serkarê mala xwe û her tiştê xwe da destê wî.

Jina Potîfar dît ku Ûsiv yekî xweşik û lihevhatî bû. Wê her roj ji Ûsiv dixwest ku ew pê re rakeve. Îcar Ûsiv çi kir? Wî daxwaza wê red kir û got: ‘Na! Ev şaş e. Efendiyê min bi min bawer dike û tu jina wî yî. Eger ez bi te re rakevim, ezê li dijî Xwedê guneh bikim!’

Rojekê Jina Potîfar zor da Ûsiv ku ew pê re rakeve. Wê bi kincên wî girt, lê Ûsiv xwe ji destê wê filitand û reviya û çû. Gava Potîfar hat malê, jina wî derew kir û got ku Ûsiv hicûmî wê kiriye. Potîfar pir bi hêrs ket û Ûsiv avêt hebsê. Lê Yehowa Ûsiv ji bîr nekir.

Gava Ûsiv di hebsê de bû, padîşahê Misrê Fîrawûn xewn dîtin. Tu kesî nikaribû maneya xewnên wî jê re bigota. Xizmetkarekî Fîrawûn ji wî re got ku Ûsiv dikare maneya xewnên wî bibêje. Fîrawûn di cih de şand pey Ûsiv.

Fîrawûn jê pirsî: ‘Tu dikarî maneya xewnên min ji min re bêjî?’ Ûsiv ji wî re got: ‘Li Misrê wê heft salan bi zêdeyî xwarin hebe, lê dûre wê heft salan xela hebe. Ji bo ku miletê te birçî nemîne ji xwe re zilamekî jîr û jêhatî bibîne ku ew xwarinê di embaran de hilîne.’ Fîrawûn got: ‘Ez vî karî dixim bin destê te! Ji niha û pê ve, li Misrê piştî min tu zilamê herî mezin î!’ Ûsiv çawa dizanibû ku maneya xewnên Fîrawûn çi ye? Yehowa alî Ûsiv kir.

Ûsiv di nav heft salan de xwarin di embaran de hilanî. Piştre wek ku Ûsiv gotibû li seranserê dinyayê xela çêbû. Mirov ji her derê dihatin ku xwarinê ji Ûsiv bikirin. Bavê wî Aqûb bihîst ku li Misrê xwarin heye, loma wî deh kurên xwe şandin wê derê.

Gava kurên Aqûb çûn ba Ûsiv, wî ew di cih de nas kirin. Lê birayên wî ew nas nekir. Wek ku Ûsiv berî gelek salan di xewna xwe de dîtibû, birayên wî xwe li ber wî tewandin erdê. Ûsiv dixwest bibîne ka birayên wî wek berê kesên xerab in an na. Loma wî ji wan re got: ‘Hûn casûs in. Hûn hatin bibînin ku welatê me li ku derê nayê parastin.’ Wan got: ‘Na, em ne casûs in! Em ji welatê Kenanê ne. Em 12 bira ne. Yek ji me miriye û yê herî biçûk jî li cem bavê me ye.’ Paşê Ûsiv got: ‘Birayê xwe yê herî biçûk bînin vir. Wê çaxê ezê ji we bawer bikim.’ Loma ew vegeriyan cem bavê xwe.

Gava xwarina wan kêm bû, Aqûb kurên xwe dîsa şandin Misrê. Vê carê wan birayê xwe yê biçûk Benyamîn jî bi xwe re bir. Ûsiv birayên xwe ceribandin. Wî tasa xwe ya zîvîn bi dizî xist tûrikê Benyamîn. Piştre wî birayên xwe bi diziyê sûcdar kirin. Gava xizmetkarên Ûsiv tas di tûrikê Benyamîn de dît, birayên wî pir tirsiyan. Wan ji Ûsiv rica kir ku ew wan di şûna Benyamîn de ceza bike.

Niha Ûsiv fehm kir ku birayên wî hatine guhertin. Ûsiv nikaribû xwe bigirta. Wî dest bi girî kir û got: ‘Ez birayê we Ûsiv im. Ma bavê min hê sax e?’ Birayên wî şaş man. Wî ji wan re got: ‘Ji ber tiştên ku we anîn serê min xemgîn nebin. Ji bo ku hûn sax bimînin, Xwedê ez şandim vê derê. Niha bi ecele herin û bavên min bînin vir.’

Îcar ew çûn malê û wan xebera xêrê da bavê xwe. Wan got ku Ûsiv hê sax e. Dûre wan bavê xwe bir Misrê. Piştî sal û zemanan, Ûsiv û bavê wî dîsa hev dîtin.