1 Korintî

13 Hergê ez bi zimanê meriva û bi zimanê meleka xeber didim, lê hezkirina min tune, ez mîna wan hacetên mûzîkî me, yên ku dikine zingîn û eciz dikin. 2 Hergê min ji Xwedê pêşkêş standiye ku pêxembertiyê bikim, yan hemû surên Xwedê fem kim, yan hemû zanebûnê bizanibim, yan baweriya min usa be ku ez çiya cîguhastî kim, lê hezkirina min tune ye, ez ne tu tişt im. 3 Yan hergê ez bi hemû mal-milkê xwe alî belengaza bikim, û bedena xwe ça qurban bidim, wekî firnaq bim, lê hezkirina min tune be, tu kara min tune.

4 Hezkirin bi sebir e* û qenc e. Hezkirin hevsûdiyê nake, xwe mezin nake û xwe qure nake. 5 Hezkirin xwe necayîz nade kifşê,* kara xwe nagere, zû hêrs nakeve û kînê najo.* 6 Hezkirin xirabiyêra* şa nabe, lê rastiyêra şa dibe. 7 Hezkirin her tiştî sebir dike, her tiştî bawer dike, her gav xweyîguman e, û ber her tiştî teyax dike.

8 Hezkirin tu car xilaz nabe. Lê pêşkêşa pêxembertîkirinê û pêşkêşa xeberdana ser zimana* wê betavebin. Pêşkêşa zanebûnê jî wê tevî wan betavebe. 9 Çimkî zanebûna me tam nîne û pêxembertiya me jî tam nîne. 10 Lê gava tiştê tam bê, tiştê netam wê xilaz be. 11 Gava ez zar bûm, min mîna zara xeber dida, ez mîna zara difikirîm, û aqilê min jî mîna aqilê zara bû. Lê niha ez mezin bûme, û tiştên zarotiyê min ji xwe dûr xistine. 12 Niha em zelal navînin, em ça bêjî neynika hesinîda dinihêrin, lê paşê emê zelal bivînin. Niha zanebûna min tam nîne, lê paşê ewê tam be, çawa ku Xwedê min tam nas dike. 13 Awa niha çi jî dimîne ew heye bawerî, guman û hezkirin, û ji wana ya here mezin hezkirin e.