LIDD 159
Jehova verdéngt d’Éier
1. Keen ass wéi s du, o Jehova;
Himmel an Äerd – de Beweis.
Wat kann ech dir schonn zeréckginn
fir d’Léift, déi s du mir all Dag weis?
Du bass den Héchsten am Himmel,
Schéinheet a Muecht straals du aus.
Ween, o Jehova, sinn ech schonn,
dass du mech als Frënd ugesäis?
(REFRAIN)
Jehova Gott, du grousse Souverän,
verdéngs d’Éier a soss keen.
Du bass mäi Gott an däin Numm luewen ech.
Wannechg’lift erhéier mech:
Dëst Lidd sangen ech fir dech!
2. Ech droen däin Numm, Jehova,
éi’ren all Dag wëll ech dech.
Vun denger Guttheet ze zielen,
ass sou e grousst Virrecht fir mech.
Dir, héchstem Gott, däerf ech déngen,
deng Herrlechkeet däerf gesinn.
Du bass meng Stäerkt a meng Hoffnung.
Fir ëmmer däi Frënd wëll ech sinn!
(REFRAIN)
Jehova Gott, du grousse Souverän,
verdéngs d’Éier a soss keen.
Du bass mäi Gott an däin Numm luewen ech.
Wannechg’lift erhéier mech:
Dëst Lidd sangen ech fir dech!
3. Wonnerschéin Däller a Wisen,
Stären, déi glënn’re wéi Gold.
Mäin Häerz bewonnert deng Schöpfung,
duerch si straalt deng Léift a Gedold.
Deng Muecht, deng Stäerkt an deng Wäisheet
sinn iwwerall ze gesinn.
Fir all dat, wat s du gemaach hues
wäert ech éiweg dir d’Éier ginn.
(REFRAIN)
Jehova Gott, du grousse Souverän,
verdéngs d’Éier a soss keen.
Du bass mäi Gott an däin Numm luewen ech.
Wannechg’lift erhéier mech:
Dëst Lidd sangen ech fir dech!
(Dozou och Ps. 96:1-10; 148:3, 7.)