ບົດ 55
ເດັກນ້ອຍຊາຍຄົນນຶ່ງຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າ
ເດັກນ້ອຍຊາຍຄົນນີ້ໜ້າຮັກດີແມ່ນບໍ? ເພິ່ນມີຊື່ວ່າຊາເມິອນ. ແລະຜູ້ຊາຍທີ່ເອົາມືບາຍເທິງຫົວຂອງຊາເມິອນຄືເອລີມະຫາປະໂລຫິດຂອງຊົນຍິດສະລາເອນ. ຜູ້ທີ່ນຳຊາເມິອນມາຫາເອລີຄືເອນການາພໍ່ຂອງຊາເມິອນແລະອານາຜູ້ເປັນແມ່.
ຊາເມິອນມີອາຍຸພຽງແຕ່ສີ່ຫຼືຫ້າປີທໍ່ນັ້ນ. ແຕ່ເພິ່ນຈະຢູ່ທີ່ນີ້ກັບເອລີແລະປະໂລຫິດຄົນອື່ນໆ ນະ ທີ່ຈຳໜັກອາໄສຂອງພະເຢໂຫວາ. ເຫດໃດເອນການາແລະອານາຈຶ່ງອະນຸຍາດໃຫ້ເດັກທີ່ຍັງນ້ອຍແທ້ຢ່າງຊາເມິອນໄປຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາທີ່ຈຳໜັກອາໄສ? ໃຫ້ເຮົາເບິ່ງຕໍ່ໄປ.
ບໍ່ກີ່ປີກ່ອນໜ້ານີ້ທໍ່ນັ້ນທີ່ອານາມີຄວາມເສົ້າໃຈຫຼາຍ. ເຫດຜົນກໍ່ຄືວ່ານາງບໍ່ສາມາດມີລູກໄດ້ແລະນາງຕ້ອງການທີ່ຈະມີລູກສັກຄົນນຶ່ງຫຼາຍທີ່ສຸດ. ດັ່ງນັ້ນມື້ນຶ່ງເມື່ອອານາໄດ້ໄປຢາມຈຳໜັກອາໄສຂອງພະເຢໂຫວານັ້ນ ນາງໄດ້ອະທິດຖານວ່າ: ‘ໂອ້ ພະເຢໂຫວາ ຂໍຢ່າລືມຂ້າພະເຈົ້າເຖີດ! ຖ້າພະອົງໂຜດປະທານລູກຊາຍຜູ້ນຶ່ງແກ່ຂ້າພະເຈົ້າ ຂ້າພະເຈົ້າຂໍສັນຍາວ່າຈະຖວາຍລູກຄົນນັ້ນແດ່ພະອົງ ເພື່ອວ່າເພິ່ນຈະໄດ້ຮັບໃຊ້ພະອົງຕະຫຼອດຊີວິດຂອງເພິ່ນ.’
ພະເຢໂຫວາຕອບຄຳອະທິດຖານຂອງອານາ ແລະຫຼາຍເດືອນຕໍ່ມານາງກໍ່ໃຫ້ກຳເນີດຊາເມິອນ. ອານາຮັກລູກນ້ອຍຂອງຕົນ ແລະນາງຈຶ່ງເລີ່ມສອນເພິ່ນກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາຂະນະທີ່ຍັງນ້ອຍຫຼາຍ. ນາງບອກຜົວວ່າ: ‘ທັນໃດທີ່ຊາເມິອນມີອາຍຸພໍທີ່ຈະອົດນົມໄດ້ແລ້ວ ຂ້ອຍກໍ່ຈະພາລູກໄປຍັງຈຳໜັກອາໄສພະເຢໂຫວາເພື່ອໃຫ້ຮັບໃຊ້ພະອົງທີ່ນັ້ນ.’
ອານາແລະເອນການາພວມເຮັດດັ່ງນັ້ນໃນຮູບນີ້. ເນື່ອງຈາກວ່າຊາເມິອນໄດ້ຮັບການສັ່ງສອນເປັນຢ່າງດີຈາກພໍ່ແມ່ ເພິ່ນກໍ່ຍິນດີທີ່ຈະສາມາດຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໄດ້ນະຈຳໜັກອາໄສຂອງພະອົງ. ທຸກປີອານາແລະເອນການາມານະມັດສະການທີ່ກະໂຈມພິເສດນີ້ ແລະມາຢາມລູກນ້ອຍຂອງຕົນ. ອານານຳເສື້ອໃໝ່ບໍ່ມີແຂນທີ່ນາງໄດ້ຫຍິບໄວ້ນັ້ນມາໃຫ້ຊາເມິອນທຸກປີ.
ຫຼາຍປີຜ່ານໄປ ຊາເມິອນກໍ່ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາທີ່ຈຳໜັກອາໄສຂອງພະເຢໂຫວາຕໍ່ໄປ ແລະພະເຢໂຫວາຮ່ວມທັງຜູ້ຄົນກໍ່ມັກເພິ່ນ. ແຕ່ໂຫບນີແລະຟີເນລູກຊາຍຂອງເອລີເປັນຄົນບໍ່ດີ. ເຂົາເຮັດສິ່ງຊົ່ວຫຼາຍຢ່າງ ແລະເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນໆບໍ່ເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາດ້ວຍ. ເອລີຄວນປົດເຂົາທັງສອງອອກຈາກໜ້າທີ່ເປັນປະໂລຫິດ ແຕ່ເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດດັ່ງນັ້ນ.
ເດັກຫນຸ່ມຊາເມິອນບໍ່ຍອມໃຫ້ສິ່ງຊົ່ວໃດໆທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນຈຳໜັກອາໄສເປັນເຫດໃຫ້ຕົນເລີກຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ແຕ່ເພາະຜູ້ຄົນຊຶ່ງຮັກພະເຢໂຫວາແທ້ໆນັ້ນມີນ້ອຍ ຈຶ່ງເປັນເວລາດົນມາແລ້ວທີ່ພະເຢໂຫວາເຄີຍຕັດກັບມະນຸດຄົນໃດຄົນນຶ່ງ. ເມື່ອຊາເມິອນເຕີບໂຕຂຶ້ນນ້ອຍນຶ່ງນີ້ຄືເຫດການທີ່ບັງເກີດຂຶ້ນ:
ເມື່ອຊາເມິອນນອນຫຼັບໃນຈຳໜັກອາໄສມີສຽງເວົ້າຊຶ່ງປຸກໃຫ້ເພິ່ນຕື່ນ. ເພິ່ນຕອບວ່າ: ‘ຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ນີ້.’ ແລະເພິ່ນລຸກຂຶ້ນແລະແລ່ນໄປຫາເອລີ ແລະກ່າວວ່າ: ‘ທ່ານໄດ້ຮຽກຂ້າພະເຈົ້າ ແລະຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ນີ້.’
ແຕ່ເອລີຕອບວ່າ: ‘ເຮົາບໍ່ໄດ້ເອີ້ນເຈົ້າ ກັບໄປນອນເຖີດ.’ ດັ່ງນັ້ນຊາເມິອນກໍ່ກັບໄປນອນ.
ຄັນແລ້ວມີສຽງເອີ້ນເທື່ອທີສອງວ່າ: ‘ຊາເມິອນເອີຍ!’ ຊາເມິອນກໍ່ລຸກຂຶ້ນແລະແລ່ນໄປຫາເອລີອີກເທື່ອນຶ່ງ. ເພິ່ນກ່າວວ່າ: ‘ທ່ານໄດ້ເອີ້ນຂ້າພະເຈົ້າ ແລະຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ທີ່ນີ້.’ ເອລີຕອບວ່າ: ‘ລູກເອີຍ ເຮົາບໍ່ໄດ້ເອີ້ນເຈົ້າ ຈົ່ງຫຼົບໄປນອນອີກເຖີດ.’ ດັ່ງນັ້ນຊາເມິອນກັບນອນຫຼັບຕໍ່.
ມີສຽງເອີ້ນເທື່ອທີສາມວ່າ: ‘ຊາເມິອນເອີຍ!’ ສະນັ້ນຊາເມິອນແລ່ນໄປຫາເອລີ. ເພິ່ນກ່າວວ່າ: ‘ຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ທີ່ນີ້ ຄາວນີ້ທ່ານຕ້ອງໄດ້ເອີ້ນຂ້າພະເຈົ້າແທ້.’ ຕອນນີ້ເອລີຈຶ່ງຮູ້ໄດ້ວ່າຈະຕ້ອງແມ່ນພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ທີ່ເອີ້ນ. ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງບອກຊາເມິອນວ່າ: ‘ຈົ່ງໄປນອນອີກທີແລະຖ້າພະອົງເອີ້ນອີກ ເຈົ້າຕ້ອງກ່າວວ່າ: “ຂໍເຊີນ ພະເຢໂຫວາຕັດເຖີດ ເພາະຜູ້ຮັບໃຊ້ພະອົງພວມລໍຟັງຢູ່.” ’
ເມື່ອພະເຢໂຫວາເອີ້ນອີກຊາເມິອນກໍ່ທູນດັ່ງທີ່ວ່ານີ້. ແລ້ວພະເຢໂຫວາບອກຊາເມິອນວ່າພະອົງຈະລົງໂທດເອລີແລະລູກຊາຍຂອງລາວ. ຕໍ່ມາໂຫບນີແລະຟີເນຕາຍໃນການສູ້ຮົບກັບຟີລີດຕີນ ແລະເມື່ອເອລີໄດ້ຍິນເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນນັ້ນ ລາວກໍ່ລົ້ມຫງາຍລົງຄໍຫັກແລະຕາຍເຊັ່ນກັນ. ດັ່ງນັ້ນຄຳຕັດຂອງພະເຢໂຫວາປາກົດວ່າເປັນຄວາມຈິງ.
ຊາເມິອນເຕີບໂຕເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແລະກາຍເປັນຜູ້ຕັດສິນຄົນສຸດທ້າຍຂອງຊາດຍິດສະລາເອນ. ເມື່ອເພິ່ນເຖົ້າແລ້ວຜູ້ຄົນມາຮ້ອງຂໍເພິ່ນວ່າ: ‘ຂໍຕັ້ງກະສັດອົງນຶ່ງຂຶ້ນໃຫ້ປົກຄອງເໜືອພວກເຮົາເຖີດ.’ ຊາເມິອນບໍ່ຕ້ອງການຈະເຮັດຢ່າງນີ້ ເພາະແທ້ຈິງພະເຢໂຫວາເປັນກະສັດຂອງພວກເຂົາແລ້ວ. ແຕ່ພະເຢໂຫວາບອກໃຫ້ເພິ່ນຍອມຟັງສຽງຂອງປະຊາຊົນ.
1 ຊາເມິອນ 1:1-28; 2:11-36; 4:16-18; 8:4-9