ບົດທີ 31

ບ່ອນທີ່ຈະພົບການປອບໃຈ

ລູກເຄີຍຮູ້ສຶກເສົ້າໃຈແລະໂດດດ່ຽວບໍ?— ລູກເຄີຍສົງໄສບໍວ່າມີໃຜຮັກລູກຫຼືບໍ່?— ເດັກນ້ອຍບາງຄົນຮູ້ສຶກແນວນັ້ນ. ແຕ່ພະເຈົ້າສັນຍາວ່າ: “ຝ່າຍເຮົາເຮົາຈະບໍ່ລືມເຈົ້າ.” (ເອຊາອີ 49:15) ເປັນເລື່ອງທີ່ວິເສດແທ້ໆທີ່ຈະຄິດກ່ຽວກັບຄຳສັນຍາດັ່ງກ່າວແມ່ນບໍ?— ແມ່ນແລ້ວ ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຮັກເຮົາຢ່າງແທ້ຈິງ!

A sheep is lost on top of a cliff, far away from the flock — ລູກຄິດວ່າແກະໂຕນ້ອຍນີ້ທີ່ຫຼົງທາງຮູ້ສຶກແນວໃດ?

ຜູ້ຂຽນຄຳພີໄບເບິນຄົນໜຶ່ງກ່າວວ່າ: “ຖ້າພໍ່ແມ່ຈະໄດ້ປະຂ້ານ້ອຍແລ້ວ ພະເຢໂຫວາຈະຮັບເອົາຂ້ານ້ອຍໄວ້.” (ຄຳເພງ 27:10) ການຮູ້ເຊັ່ນນັ້ນເປັນການປອບໂຍນເຮົາຢ່າງແທ້ຈິງແມ່ນບໍ?— ແມ່ນແລ້ວ ພະເຢໂຫວາບອກເຮົາວ່າ “ຢ່າຊູ່ຢ້ານ ເຫດວ່າເຮົາຢູ່ນຳເຈົ້າ. . . . ເຮົາຈະຊ່ອຍເຈົ້າ.”—ເອຊາອີ 41:10.

ແຕ່ບາງຄັ້ງພະເຢໂຫວາກໍຍອມໃຫ້ຊາຕານສ້າງຄວາມຍາກລຳບາກໃຫ້ເຮົາ. ພະເຢໂຫວາເຖິງຂັ້ນວ່າຍອມໃຫ້ຊາຕານທົດສອບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງ. ມີຄັ້ງໜຶ່ງທີ່ພະຍາມານເຄີຍເຮັດໃຫ້ພະເຍຊູທົນທຸກທໍລະມານຫຼາຍຈົນພະອົງອະທິດຖານຮ້ອງເຖິງພະເຢໂຫວາວ່າ: “ພະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ພະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ເຫດສັນໃດພະອົງໄດ້ປະຂ້າພະເຈົ້າເສຍ?” (ມັດທາຍ 27:46) ເຖິງແມ່ນວ່າພະເຍຊູຕ້ອງທົນທຸກທໍລະມານ ແຕ່ພະອົງກໍຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຮັກພະອົງ. (ໂຢຮັນ 10:17) ແຕ່ພະເຍຊູຍັງຮູ້ອີກວ່າພະເຈົ້າຍອມໃຫ້ຊາຕານທົດສອບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງແລະຍອມໃຫ້ຊາຕານສ້າງຄວາມທຸກຍາກລຳບາກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ. ໃນບົດຕໍ່ໄປຈະອະທິບາຍເຖິງສາເຫດທີ່ພະເຈົ້າຍອມໃຫ້ຊາຕານເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ.

ເມື່ອເຮົາຍັງນ້ອຍ ບາງຄັ້ງເຮົາກໍຮູ້ສຶກຢ້ານ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ລູກເຄີຍຫຼົງທາງບໍ?— ຕອນນັ້ນລູກຢ້ານບໍ?— ເດັກນ້ອຍຫຼາຍຄົນຢ້ານ. ຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ເຄີຍເລົ່າເຖິງເລື່ອງການຫຼົງທາງ. ແຕ່ບໍ່ແມ່ນເດັກນ້ອຍທີ່ຫຼົງທາງ. ມັນແມ່ນໂຕແກະທີ່ຫຼົງທາງ.

ລູກກໍຄືກັບໂຕແກະໃນບາງແງ່. ຄືໃນແງ່ໃດ? ໂຕແກະບໍ່ແມ່ນສັດທີ່ໃຫຍ່ຫຼືແຂງແຮງຫຼາຍ. ແລະພວກມັນຈຳເປັນຕ້ອງມີຄົນເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງແລະປົກປ້ອງພວກມັນ. ເຮົາເອີ້ນຄົນທີ່ດູແລແກະວ່າຜູ້ລ້ຽງແກະ.

ໃນເລື່ອງທີ່ພະເຍຊູເລົ່າເຖິງນັ້ນ ພະອົງເວົ້າເຖິງຄົນລ້ຽງແກະທີ່ມີແກະໜຶ່ງຮ້ອຍໂຕ. ແຕ່ບັດແລ້ວແກະໂຕໜຶ່ງພັດເສຍ. ແກະໂຕນັ້ນອາດຢາກເບິ່ງສິ່ງທີ່ຢູ່ເນີນພູອີກຟາກໜຶ່ງ. ແຕ່ວ່າບໍ່ດົນ ແກະໂຕນັ້ນກໍພັດພາກໄປໄກຈາກຝູງ. ລູກນຶກພາບໄດ້ບໍວ່າແກະໂຕນັ້ນຮູ້ສຶກແນວໃດເມື່ອມັນແນມເບິ່ງອ້ອມແອ້ມແຖວນັ້ນແລະເຫັນວ່າມັນຢູ່ໂດດດ່ຽວ?—

ຄົນລ້ຽງແກະຈະເຮັດແນວໃດເມື່ອຮູ້ວ່າແກະໂຕໜຶ່ງເສຍ? ລາວຈະເວົ້າວ່າມັນເປັນຄວາມຜິດຂອງແກະ ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງບໍ່ຕ້ອງເປັນຫ່ວງມັນບໍ? ຫຼືລາວຈະປະແກະ 99 ໂຕໄວ້ໃນບ່ອນທີ່ປອດໄພແລະໄປຊອກຫາແກະພຽງໂຕດຽວນັ້ນບໍ? ແກະໂຕດຽວຈະຄຸ້ມຄ່າກັບຄວາມພະຍາຍາມຫຼາຍເຖິງຂັ້ນນັ້ນບໍ?— ຖ້າລູກເປັນແກະໂຕທີ່ເສຍ ລູກຢາກໃຫ້ຄົນລ້ຽງແກະໄປຊອກຫາລູກບໍ?—

A shepherd holds a sheep he rescued — ໃຜທີ່ເປັນຄືກັບຄົນລ້ຽງແກະທີ່ໄດ້ຊ່ວຍຊີວິດແກະຂອງຕົນ?

ຄົນລ້ຽງແກະຮັກແກະທຸກໂຕຂອງລາວຫຼາຍ ແມ່ນແຕ່ໂຕທີ່ເສຍ. ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງໄປຊອກຫາແກະໂຕທີ່ເສຍ. ຄິດເບິ່ງດູວ່າແກະທີ່ຫຼົງທາງໂຕນັ້ນຈະດີໃຈສ່ຳໃດເມື່ອເຫັນຄົນລ້ຽງແກະກຳລັງຍ່າງມາ! ແລະພະເຍຊູກ່າວວ່າຄົນລ້ຽງແກະດີໃຈທີ່ໄດ້ພົບແກະຂອງຕົນ. ລາວດີໃຈທີ່ໄດ້ພົບແກະໂຕນັ້ນຫຼາຍກວ່າແກະ 99 ໂຕທີ່ບໍ່ໄດ້ຫຼົງເສຍ. ບັດນີ້ ໃຜທີ່ເປັນຄືກັບຄົນລ້ຽງແກະໃນເລື່ອງທີ່ພະເຍຊູເລົ່າ? ໃຜທີ່ຫ່ວງໃຍເຮົາຫຼາຍເທົ່າໆກັບຄົນລ້ຽງແກະຫ່ວງໃຍແກະຂອງຕົນ?— ພະເຍຊູເວົ້າວ່າພໍ່ຂອງພະອົງທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນເປັນແບບນັ້ນ. ແລະພໍ່ຂອງພະອົງແມ່ນພະເຢໂຫວາ.

ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະອົງຍິ່ງໃຫຍ່ສຳລັບປະຊາຊົນຂອງພະອົງ. ພະອົງຮັກທຸກຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ພະອົງ ລວມທັງຄົນຫນຸ່ມນ້ອຍແບບລູກນຳ. ພະອົງບໍ່ຢາກໃຫ້ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງໃນພວກເຮົາໄດ້ຮັບອັນຕະລາຍຫຼືຖືກທຳລາຍ. ແນ່ນອນວ່າມັນເປັນເລື່ອງທີ່ໜ້າງຶດງໍ້ແທ້ໆທີ່ຮູ້ວ່າພະເຈົ້າສົນໃຈພວກເຮົາຫຼາຍປານນັ້ນ!—ມັດທາຍ 18:12-14.

A man comforts a boy who has skinned his knee — ພະເຢໂຫວາເປັນບຸກຄົນແທ້ໆສຳລັບລູກຄືກັບພໍ່ຫຼືຄົນອື່ນໆບໍ?

ລູກເຊື່ອໃນພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງບໍ?— ພະອົງເປັນບຸກຄົນແທ້ໆສຳລັບລູກບໍ?— ເປັນຄວາມຈິງທີ່ວ່າເຮົາບໍ່ສາມາດເບິ່ງເຫັນພະເຢໂຫວາໄດ້. ນີ້ເປັນຍ້ອນວ່າພະອົງເປັນກາຍວິນຍານ. ພະອົງມີຮ່າງກາຍທີ່ຕາເຮົາເບິ່ງບໍ່ເຫັນ. ແຕ່ພະອົງເປັນບຸກຄົນແທ້ໆ ແລະພະອົງສາມາດເຫັນເຮົາໄດ້. ພະອົງຮູ້ຈັກເມື່ອເຮົາຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອ. ແລະເຮົາສາມາດເວົ້າກັບພະອົງໃນຄຳອະທິດຖານຄືກັບທີ່ເຮົາເວົ້າລົມກັບຄົນອື່ນທີ່ຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ. ພະເຢໂຫວາຕ້ອງການໃຫ້ເຮົາເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ.

ດັ່ງນັ້ນ ຖ້າເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ລູກຮູ້ສຶກເສົ້າໃຈຫຼືໂດດດ່ຽວ ລູກຄວນເຮັດຫຍັງ?— ໃຫ້ເວົ້າກັບພະເຢໂຫວາ. ທຳຄວາມໃກ້ຊິດກັບພະອົງ ແລະພະອົງຈະປອບໂຍນແລະຊ່ວຍລູກ. ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າພະເຢໂຫວາຮັກລູກ ແມ່ນແຕ່ເມື່ອລູກຮູ້ສຶກຄືກັບວ່າຢູ່ຄົນດຽວ. ໃຫ້ເຮົາຈັບເອົາຄຳພີໄບເບິນ ເປີດໄປພະທຳຄຳເພງບົດທີ 23 ເລີ່ມຈາກຂໍ້ 1 ຂໍ້ນັ້ນບອກເຮົາວ່າ “ພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ລ້ຽງຂ້ານ້ອຍ. ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ອຶດສິ່ງໜຶ່ງສິ່ງໃດ. ພະອົງໂຜດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍເຊົາເມື່ອຍໃນປ່າຫຍ້າອັນຂຽວສົດ ພະອົງໂຜດພາຂ້ານ້ອຍໄປທີ່ບ່ອນມີນ້ຳອັນສະຫງັດງຽບຢູ່.”

ຂໍໃຫ້ສັງເກດສິ່ງທີ່ຜູ້ຂຽນກ່າວຕໍ່ໄປໃນຂໍ້ 4 ທີ່ວ່າ “ຖ້າແມ່ນຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ເດີນໄປຕາມຮ່ອມແຫ່ງຮົ່ມຂອງຄວາມຕາຍ ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ຢ້ານອັນຕະລາຍສິ່ງໃດເຫດວ່າພະອົງສະຖິດຢູ່ນຳຂ້ານ້ອຍ ໄມ້ເທົ້າກັບໄມ້ຄ້ອນຂອງພະອົງກໍອອຍໃຈຂ້ານ້ອຍ.” ຄົນເຮົາຈະມີຄວາມຮູ້ສຶກເຊັ່ນນັ້ນຖ້າເຮົາມີພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າຂອງຕົນ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບການປອບໂຍນເມື່ອຕົກຢູ່ໃນຄວາມຍາກລຳບາກ. ລູກຮູ້ສຶກແບບນັ້ນບໍ?—

ດັ່ງທີ່ຄົນລ້ຽງແກະທີ່ມີຄວາມຮັກເອົາໃຈໃສ່ຝູງແກະຂອງຕົນແນວໃດ ພະເຢໂຫວາກໍເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງປະຊາຊົນຂອງພະອົງເປັນຢ່າງດີແນວນັ້ນ. ພະອົງຊີ້ໃຫ້ເຫັນທາງເດີນທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະເຂົາເຈົ້າກໍຍິນດີປະຕິບັດຕາມ. ເຖິງແມ່ນເມື່ອມີຄວາມຍາກລຳບາກຢູ່ອ້ອມຮອບເຂົາເຈົ້າ ເຂົາເຈົ້າກໍບໍ່ຢ້ານ. ຄົນລ້ຽງແກະໃຊ້ໄມ້ຫຼືໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງຕົນເພື່ອປົກປ້ອງແກະຈາກສັດຮ້າຍຕ່າງໆທີ່ອາດມາທຳຮ້າຍພວກມັນ. ຄຳພີໄບເບິນເລົ່າເຖິງວິທີທີ່ຊາຍຫນຸ່ມດາວິດເຊິ່ງເປັນຄົນລ້ຽງແກະປົກປ້ອງແກະຂອງຕົນຈາກໂຕສິງແລະໂຕໝີ. (1 ຊາເມືອນ 17:34-36) ແລະປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາກໍຮູ້ວ່າພະອົງຈະປົກປ້ອງເຂົາເຈົ້າເຊັ່ນກັນ. ເຂົາເຈົ້າສາມາດຮູ້ສຶກປອດໄພເພາະພະເຈົ້າຢູ່ກັບເຂົາເຈົ້າ.

A shepherd protects his sheep from a lion — ຄືກັບທີ່ຄົນລ້ຽງແກະປົກປ້ອງແກະຂອງຕົນ ໃຜສາມາດຊ່ວຍເຮົາເມື່ອເຮົາຕົກຢູ່ໃນຄວາມຍາກລຳບາກ?

ພະເຢໂຫວາຮັກແກະຂອງພະອົງຢ່າງແທ້ຈິງ ແລະພະອົງເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງເຂົາເຈົ້າດ້ວຍຄວາມຮັກໄຄ່. ຄຳພີໄບເບິນກ່າວວ່າ: “ພະອົງຈະລ້ຽງຝູງແກະຂອງພະອົງເໝືອນດັ່ງຜູ້ລ້ຽງແກະ. ພະອົງຈະໂຮມເອົາຝູງລູກແກະອູ້ມໄວ້ດ້ວຍແຂນ ພະອົງຈະນຳ . . . ລູກກິນນົມທັງຫຼາຍໄປຄ່ອຍໆ.”—ເອຊາອີ 40:11.

ການທີ່ຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາເປັນເຊັ່ນນັ້ນເຮັດໃຫ້ລູກສະບາຍໃຈແມ່ນບໍ?— ລູກຢາກເປັນແກະໂຕໜຶ່ງຂອງພະອົງບໍ?— ແກະຟັງສຽງຂອງຜູ້ລ້ຽງ. ພວກມັນຢູ່ໃກ້ຊິດກັບຜູ້ລ້ຽງ. ລູກຟັງພະເຢໂຫວາບໍ?— ລູກໃກ້ຊິດກັບພະອົງບໍ?— ຫາກເປັນເຊັ່ນນັ້ນລູກກໍບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ. ພະເຢໂຫວາຈະຢູ່ກັບລູກ.

ພະເຢໂຫວາເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງຜູ້ຮັບໃຊ້ພະອົງດ້ວຍຄວາມຮັກ. ຂໍໃຫ້ເຮົາອ່ານນຳກັນໃນສິ່ງທີ່ຄຳພີໄບເບິນກ່າວກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ ຢູ່ພະທຳຄຳເພງ 37:25; 55:22; ແລະລືກາ 12:29-31.