ຮັກສາສາຍສຳພັນທີ່ໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາເມື່ອຮັບໃຊ້ໃນເຂດທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດ
“ຂ້າພະອົງຖືຮັກສາພະບັນຍັດໄວ້ຢູ່ໃນໃຈ.”—ຄຳເພງ 119:11, ທ.ປ.
ເພງ: 142, 92
1-3. (ກ) ສິ່ງໃດທີ່ເຮົາຄວນຈັດໃຫ້ຢູ່ໃນອັນດັບທຳອິດ? (ຂ) ຄົນທີ່ຮຽນພາສາໃໝ່ມີຂໍ້ຫຍຸ້ງຍາກອັນໃດສະເພາະ ແລະເລື່ອງນີ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄຳຖາມຫຍັງ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)
ໃນທຸກມື້ນີ້ ພະຍານພະເຢໂຫວາຫຼາຍລ້ານຄົນກຳລັງມີສ່ວນຮ່ວມຢ່າງເຕັມທີເພື່ອຊ່ວຍໃນຄວາມສຳເລັດເປັນຈິງຂອງຄຳພະຍາກອນທີ່ໃຫ້ປະກາດແກ່ຄົນໃນ “ທຸກປະເທດ ແລະກະກູນ ແລະພາສາ ແລະ [ຊົນ] ຊາດ.” (ຄຳປາກົດ 14:6) ເຈົ້າກຳລັງຮຽນພາສາອື່ນບໍ? ບາງຄົນຮັບໃຊ້ເປັນມິດຊັນນາລີຫຼືເຮັດວຽກປະກາດໃນດິນແດນອື່ນທີ່ຕ້ອງການຜູ້ປະກາດຫຼາຍກວ່າ. ບາງຄົນເລີ່ມເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດໃນຂົງເຂດທີ່ເຂົາເຈົ້າອາໄສຢູ່.
2 ຜູ້ຮັບໃຊ້ທຸກຄົນຂອງພະເຢໂຫວາຕ້ອງຈັດໃຫ້ສາຍສຳພັນທີ່ຕົນເອງແລະຄອບຄົວມີຕໍ່ພະອົງຢູ່ໃນອັນດັບທຳອິດ. (ມັດທາຍ 5:3) ບາງຄັ້ງເຮົາອາດຫຍຸ້ງຫຼາຍເກີນໄປຈົນເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ຈະຊອກເວລາເພື່ອສຶກສາສ່ວນຕົວຢ່າງມີຄວາມໝາຍ. ແຕ່ຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດມີຂໍ້ຫຍຸ້ງຍາກຢ່າງອື່ນອີກ.
3 ນອກຈາກຮຽນພາສາໃໝ່ແລ້ວ ຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດຕ້ອງແນ່ໃຈວ່າເຂົາເຈົ້າສຶກສາຄວາມຮູ້ທີ່ເລິກເຊິ່ງຂອງພະເຈົ້າເປັນປະຈຳ. (1 ໂກລິນໂທ 2:10) ເຂົາເຈົ້າຈະສຶກສາແບບເລິກເຊິ່ງໄດ້ແນວໃດຖ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈຢ່າງເຕັມທີໃນສິ່ງທີ່ກຳລັງເວົ້າຢູ່ການປະຊຸມ? ແລະເປັນຫຍັງພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນຄລິດສະຕຽນເຊິ່ງຮັບໃຊ້ໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດຄວນແນ່ໃຈວ່າຄວາມຈິງເຂົ້າເຖິງໃຈຂອງລູກ?
ສິ່ງທີ່ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາ
4. ສິ່ງໃດສາມາດເຮັດໃຫ້ສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາຕົກຢູ່ໃນອັນຕະລາຍ? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ.
4 ເມື່ອເຮົາບໍ່ເຂົ້າໃຈຄຳສອນຂອງຄຳພີໄບເບິນທີ່ເປັນພາສາອື່ນ ເລື່ອງນີ້ສາມາດເປັນອັນຕະລາຍຮ້າຍແຮງຕໍ່ສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາ. ເມື່ອເນເຫມີກັບມາເຢຣຶຊາເລມ ລາວສັງເກດເຫັນວ່າເດັກນ້ອຍບາງຄົນເວົ້າພາສາເຫບເລີບໍ່ໄດ້. (ອ່ານເນເຫມີ 13:23, 24) ເນື່ອງຈາກເດັກນ້ອຍເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍຂອງພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ ດັ່ງນັ້ນ ສາຍສຳພັນທີ່ເຂົາເຈົ້າມີກັບພະເຢໂຫວາຈຶ່ງອ່ອນແອລົງ.—ເນເຫມີ 8:2, 8
5, 6. ພໍ່ແມ່ບາງຄູ່ທີ່ຮັບໃຊ້ໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດສັງເກດເຫັນຫຍັງ ແລະອັນໃດຄືບັນຫາ?
5 ພໍ່ແມ່ບາງຄູ່ທີ່ຮັບໃຊ້ໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດສັງເກດເຫັນວ່າສາຍສຳພັນທີ່ລູກຂອງເຂົາເຈົ້າມີກັບພະເຢໂຫວາໄດ້ອ່ອນແອລົງ. ເນື່ອງຈາກເດັກນ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈຢ່າງເຕັມທີໃນສິ່ງທີ່ກຳລັງເວົ້າຢູ່ການປະຊຸມ ຂໍ້ມູນນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ກະຕຸ້ນໃຈເຂົາເຈົ້າໃຫ້ລົງມືເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ຖືກສອນ. ພີ່ນ້ອງເປໂດຣໄດ້ຍ້າຍຄອບຄົວຈາກອາເມຣິກາໃຕ້ໄປປະເທດອົດສະຕຣາລີ ລາວເວົ້າວ່າ: “ເມື່ອລົມກັນກ່ຽວກັບຄວາມຮູ້ຂອງພະເຈົ້າ ຫົວໃຈແລະຄວາມຮູ້ສຶກກ່ຽວຂ້ອງຢູ່ນຳ.”[1] (ເບິ່ງຂໍ້ຄວາມທ້າຍບົດ)—ລືກາ 24:32
6 ເມື່ອເຮົາອ່ານບາງສິ່ງໃນພາສາອື່ນ ມັນອາດຈະບໍ່ເຂົ້າເຖິງໃຈຄືກັບທີ່ເຮົາອ່ານໃນພາສາຂອງເຮົາເອງ. ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ ເນື່ອງຈາກບໍ່ສາມາດສື່ສານໄດ້ດີໃນພາສາອື່ນ ເຮົາຈຶ່ງຮູ້ສຶກເມື່ອຍຫຼາຍຈົນເຮັດໃຫ້ການນະມັດສະການຂອງເຮົາຕໍ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ຮັບຜົນກະທົບໃນທາງທີ່ບໍ່ດີ. ດັ່ງນັ້ນ ໃນຂະນະທີ່ເຮົາຮັກສາຄວາມຕ້ອງການທີ່ຈະຮັບໃຊ້ໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດ ເຮົາກໍຕ້ອງປົກປ້ອງສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາເອົາໄວ້.—ມັດທາຍ 4:4
ເຂົາເຈົ້າປົກປ້ອງສາຍສຳພັນທີ່ມີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ
7. ພວກບາບີໂລນພາຍາຍາມບັງຄັບດານຽນແນວໃດໃຫ້ຍອມຮັບເອົາວັດທະນາທຳແລະສາສະໜາຂອງພວກເຂົາ?
7 ເມື່ອດານຽນແລະໝູ່ຂອງລາວຖືກພາຕົວໄປບາບີໂລນ ພວກບາບີໂລນພະຍາຍາມບັງຄັບໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຍອມຮັບເອົາວັດທະນະທຳແລະສາສະໜາຂອງປະເທດນີ້. ໂດຍວິທີໃດ? ໂດຍການສອນວິຊາຄວາມຮູ້ຂອງ “ຊາວການເດ” ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ. (ດານຽນ 1:3-7) ຊື່ໃໝ່ຂອງດານຽນໝາຍເຖິງເບລ ເຊິ່ງແມ່ນພະເຈົ້າທີ່ສຳຄັນໃນບາບີໂລນ. ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເປັນໄປໄດ້ວ່າກະສັດເນບຶກາດເນດຊາຣຢາກໃຫ້ດານຽນເຊື່ອວ່າພະເຈົ້າຂອງບາບີໂລນມີລິດເດດຫຼາຍກວ່າພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງດານຽນ.—ດານຽນ 4:8
ຍ້ອນວ່າດານຽນສຶກສາຕໍ່ໆ ໄປກ່ຽວກັບ “ປຶ້ມສັກສິດ” ທີ່ເປັນພາສາເຫບເລີ ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງຮັກສາສາຍສຳພັນທີ່ເຂັ້ມແຂງກັບພະເຢໂຫວາເອົາໄວ້ໄດ້
8. ດານຽນຮັກສາສາຍສຳພັນທີ່ເຂັ້ມແຂງກັບພະເຢໂຫວາໄວ້ໄດ້ແນວໃດ?
8 ໃນບາບີໂລນ ເຂົາເຈົ້າເອົາອາຫານທີ່ແຊບໆຂອງກະສັດມາໃຫ້ດານຽນກິນ. ແຕ່ລາວ “ຕັ້ງໃຈ” ທີ່ຈະເຊື່ອຟັງກົດໝາຍຂອງພະເຢໂຫວາ. (ດານຽນ 1:8) ຍ້ອນວ່າດານຽນສຶກສາຕໍ່ໆໄປກ່ຽວກັບ “ປຶ້ມສັກສິດ” ທີ່ເປັນພາສາເຫບເລີ ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງຮັກສາສາຍສຳພັນທີ່ເຂັ້ມແຂງກັບພະເຢໂຫວາເອົາໄວ້ໄດ້ເມື່ອອາໄສຢູ່ຕ່າງແດນ. (ດານຽນ 9:2, ທ.ປ.) ທີ່ຈິງ ປະມານ 70 ປີຫຼັງຈາກມາຢູ່ບາບີໂລນ ຜູ້ຄົນຍັງຮູ້ຈັກລາວໃນຊື່ພາສາເຫບເລີ ນັ້ນກໍຄືດານຽນ.—ດານຽນ 5:13
9. ຜູ້ຂຽນຄຳເພງ ບົດ 119 ມີທັດສະນະແນວໃດຕໍ່ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ?
9 ອີກຕົວຢ່າງໜຶ່ງແມ່ນສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບຜູ້ຂຽນຄຳເພງບົດ 119. ລາວຕ້ອງອົດທົນເມື່ອຜູ້ຄົນໃນພະລາຊະວັງເວົ້າໃສ່ຮ້າຍລາວ. ລາວໄດ້ຮັບກຳລັງຈາກພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ ແລະສິ່ງນີ້ໄດ້ຊ່ວຍລາວໃຫ້ແຕກຕ່າງຈາກຄົນອື່ນ. (ຄຳເພງ 119:23, 61) ລາວຍອມໃຫ້ຖ້ອຍຄຳຂອງພະເຈົ້າເຂົ້າເຖິງໃຈຂອງລາວຢ່າງແທ້ຈິງ.—ອ່ານຄຳເພງ 119:11, 46
ຮັກສາສາຍສຳພັນກັບພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ
10, 11. (ກ) ເມື່ອສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ ອັນໃດຄວນເປັນເປົ້າໝາຍຂອງເຮົາ? (ຂ) ເຮົາຈະບັນລຸເປົ້າໝາຍນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ.
10 ເຖິງວ່າເຮົາອາດມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບທີ່ຫຍຸ້ງຫຼາຍໃນປະຊາຄົມແລະຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ ແຕ່ເຮົາທຸກຄົນຕ້ອງຈັດເວລາໄວ້ສຳລັບການສຶກສາສ່ວນຕົວແລະການນະມັດສະການປະຈຳຄອບຄົວ. (ເອເຟດ 5:15, 16) ເປົ້າໝາຍຂອງເຮົາບໍ່ແມ່ນເພື່ອອ່ານໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍໆໜ້າຫຼືເພື່ອກຽມຄຳຕອບສຳລັບການປະຊຸມ ແຕ່ເປົ້າໝາຍຂອງເຮົາແມ່ນເພື່ອໃຫ້ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າເຂົ້າເຖິງໃຈເຮົາແລະເສີມຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ.
11 ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍນີ້ ເຮົາຕ້ອງເປັນຄົນສົມດຸນ. ເມື່ອສຶກສາ ເຮົາບໍ່ຄວນຄິດເຖິງສະເພາະຄວາມຈຳເປັນຂອງຄົນອື່ນເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຕ້ອງຄິດເຖິງຄວາມຈຳເປັນຂອງເຮົານຳ. (ຟີລິບ 1:9, 10) ເຮົາຕ້ອງສຳນຶກວ່າເມື່ອກຽມຕົວເພື່ອໄປປະກາດ ໄປປະຊຸມ ຫຼືໃຫ້ຄຳບັນລະຍາຍ ເຮົາອາດບໍ່ໄດ້ເອົາສິ່ງທີ່ອ່ານນັ້ນໄປໃຊ້ກັບຕົວເຮົາເອງ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຖິງວ່າພໍ່ຄົວຕ້ອງໄດ້ຊີມອາຫານກ່ອນທີ່ຈະເອົາມັນໄປເສີບ ແຕ່ລາວບໍ່ສາມາດມີຊີວິດຢູ່ໄດ້ຍ້ອນການຊີມອາຫານເຫຼົ່ານັ້ນ. ຖ້າລາວຢາກມີສຸຂະພາບທີ່ດີ ລາວຕ້ອງກຽມອາຫານທີ່ເປັນປະໂຫຍດສຳລັບຕົວເອງເປັນປະຈຳ. ຄ້າຍຄືກັນ ຖ້າເຮົາຢາກເຮັດໃຫ້ສາຍສຳພັນທີ່ເຮົາມີກັບພະເຢໂຫວາເຂັ້ມແຂງ ເຮົາຕ້ອງສຶກສາຄຳພີໄບເບິນເປັນປະຈຳ. ການສຶກສາທີ່ເລິກເຊິ່ງແບບນັ້ນສະໜອງຄວາມຕ້ອງການສ່ວນຕົວຂອງເຮົາ.
12, 13. ເປັນຫຍັງຫຼາຍຄົນຈຶ່ງຮູ້ສຶກວ່າເປັນປະໂຫຍດທີ່ຈະສຶກສາຄຳພີໄບເບິນໃນພາສາຂອງເຂົາເຈົ້າເອງ?
12 ຫຼາຍຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດຮູ້ສຶກວ່າເປັນປະໂຫຍດຫຼາຍທີ່ຈະສຶກສາຄຳພີໄບເບິນເປັນປະຈຳໃນ ‘ພາສາບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງເຂົາເຈົ້າ.’ (ກິດຈະການ 2:8, ທ.ປ.) ແມ່ນແຕ່ມິດຊັນນາລີກໍຮູ້ວ່າເພື່ອຈະອົດທົນຕໍ່ໄປໃນວຽກຮັບໃຊ້ຢູ່ຕ່າງແດນ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ສາມາດອາໄສສະເພາະສິ່ງທີ່ໄດ້ຍິນຢູ່ການປະຊຸມເທົ່ານັ້ນ.
13 ພີ່ນ້ອງອາແລນເຊິ່ງຮຽນພາສາເປີເຊຍໄດ້ປະມານແປດປີແລ້ວ ລາວຍອມຮັບວ່າ: “ເມື່ອຂ້ອຍກຽມສຳລັບການປະຊຸມເປັນພາສາເປີເຊຍ ຂ້ອຍມັກຈະຈົດຈໍ່ໃນເລື່ອງພາສາຫຼາຍກວ່າ. ເນື່ອງຈາກຄວາມຄິດຂອງຂ້ອຍເລັງໃສ່ສະເພາະການຮຽນພາສາໃໝ່ ເນື້ອໃນທີ່ຂ້ອຍກຳລັງອ່ານຈຶ່ງບໍ່ເຂົ້າເຖິງໃຈ. ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ອຍຈຶ່ງຈັດເວລາໄວ້ເປັນປະຈຳເພື່ອສຶກສາຄຳພີໄບເບິນແລະໜັງສືອື່ນໆໃນພາສາຂອງຂ້ອຍເອງ.”
ເຂົ້າເຖິງໃຈຂອງລູກ
14. ພໍ່ແມ່ຄວນແນ່ໃຈໃນເລື່ອງໃດ ແລະຍ້ອນຫຍັງ?
14 ພໍ່ແມ່ຕ້ອງແນ່ໃຈວ່າຄວາມຈິງເຂົ້າເຖິງໃຈແລະຄວາມຄິດຂອງລູກ. ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາເລື່ອງຂອງພີ່ນ້ອງເສີແລະເມຍຂອງລາວທີ່ຊື່ມູຣີເອ ເປັນເວລາຫຼາຍກວ່າສາມປີທີ່ເຂົາເຈົ້າຮັບໃຊ້ໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດ. ທັງສອງເລີ່ມສັງເກດເຫັນວ່າລູກຊາຍທີ່ມີອາຍຸ 17 ປີບໍ່ມ່ວນກັບການປະກາດຫຼືການປະຊຸມ. ພີ່ນ້ອງມູຣີເອເວົ້າວ່າ: “ລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍຮູ້ສຶກຫງຸດຫງິດທີ່ຕ້ອງອອກໄປປະກາດໃນພາສາອື່ນ ເຊິ່ງກ່ອນໜ້ານີ້ລາວມັກການປະກາດໃນພາສາຂອງລາວເອງ ເຊິ່ງກໍຄືພາສາຝຣັ່ງ.” ພີ່ນ້ອງເສີອະທິບາຍຕື່ມວ່າ: “ເມື່ອສຳນຶກວ່າສະພາບການແບບນີ້ຂັດຂວາງຄວາມກ້າວໜ້າທາງດ້ານຄວາມເຊື່ອຂອງລູກ ເຮົາຈຶ່ງຕັດສິນໃຈຍ້າຍກັບຄືນມາປະຊາຄົມເກົ່າ.”
ເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າຄວາມຈິງເຂົ້າເຖິງໃຈຂອງລູກ (ຂໍ້ 14, 15)
15. (ກ) ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍພໍ່ແມ່ໃຫ້ຕັດສິນໃຈວ່າຄວນປ່ຽນປະຊາຄົມຫຼືບໍ່? (ຂ) ພະບັນຍັດ 6:5-7 ໃຫ້ຄຳແນະນຳຫຍັງແກ່ພໍ່ແມ່?
15 ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍພໍ່ແມ່ໃຫ້ຕັດສິນໃຈວ່າຈະຍ້າຍກັບໄປຫຼືບໍ່ ໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາທີ່ລູກເຂົ້າໃຈດີທີ່ສຸດ? ທຳອິດ ພໍ່ແມ່ຄວນຕັດສິນໃຈວ່າເຂົາເຈົ້າຈະມີເວລາແລະກຳລັງພຽງພໍແທ້ໆບໍທີ່ຈະສອນລູກໃຫ້ຮັກພະເຢໂຫວາແລະໃນເວລາດຽວກັນກໍສອນພາສາອື່ນໃຫ້ລູກ. ທີສອງ ພໍ່ແມ່ອາດສັງເກດເຫັນວ່າລູກບໍ່ຢາກໄປປະກາດ ໄປປະຊຸມ ຫຼືແມ່ນແຕ່ຮັບໃຊ້ໃນເຂດທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດ. ດ້ວຍເຫດຜົນເຫຼົ່ານີ້ ພໍ່ແມ່ຄວນຕັດສິນໃຈທີ່ຈະຍ້າຍກັບຄືນໄປປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາທີ່ລູກເຂົ້າໃຈດີທີ່ສຸດ. ຫຼັງຈາກທີ່ລູກສ້າງສາຍສຳພັນທີ່ເຂັ້ມແຂງກັບພະເຢໂຫວາໄດ້ແລ້ວ ພໍ່ແມ່ອາດຕັດສິນໃຈຍ້າຍກັບຄືນມາປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດ.—ອ່ານພະບັນຍັດ 6:5-7
16, 17. ສິ່ງໃດທີ່ຊ່ວຍພໍ່ແມ່ບາງຄູ່ໃນການສອນລູກກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາ?
16 ເມື່ອເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມໃນປະຊາຄົມຫຼືໃນກຸ່ມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດ ພໍ່ແມ່ບາງຄູ່ພົບວິທີການຕ່າງໆທີ່ຈະສອນລູກກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາໃນພາສາຂອງເຂົາເຈົ້າເອງ. ພີ່ນ້ອງຊາລມີລູກສາວສາມຄົນອາຍຸລະຫວ່າງ 9 ຫາ 13 ປີ. ຄອບຄົວຂອງລາວເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມກັບກຸ່ມທີ່ເວົ້າພາສາລິງກາລາ. ພີ່ນ້ອງຊາລເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍກັບເມຍຕັດສິນໃຈທີ່ຈະສຶກສາແລະເຮັດການນະມັດສະການປະຈຳຄອບຄົວກັບລູກໃນພາສາຂອງເຮົາເອງ. ແຕ່ພວກເຮົາເຮັດສ່ວນການຝຶກຊ້ອມແລະເກມເປັນພາສາລິງກາລາເພື່ອລູກຈະສາມາດຮຽນພາສານີ້ໃນຂະນະທີ່ມ່ວນຊື່ນໄປນຳ.”
ໃຫ້ອອກຄວາມພະຍາຍາມໃນການຮຽນພາສາທ້ອງຖິ່ນແລະມີສ່ວນຮ່ວມໃນການປະຊຸມ (ຂໍ້ 16, 17)
17 ພີ່ນ້ອງເຄວິນມີລູກສາວສອງຄົນເຊິ່ງອາຍຸ 5 ປີແລະ 8 ປີ. ລາວພະຍາຍາມຫຼາຍເພື່ອສອນຄວາມຈິງໃຫ້ລູກ ເພາະວ່າເຂົາເຈົ້າຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າໃຈການປະຊຸມຢ່າງເຕັມທີໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດທີ່ຄອບຄົວເຂົ້າຮ່ວມ. ພີ່ນ້ອງເຄວິນເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍກັບເມຍສຶກສາສ່ວນຕົວໃຫ້ລູກແຕ່ລະຄົນເປັນພາສາຝຣັ່ງ ເພາະນັ້ນເປັນພາສາຂອງເຂົາເຈົ້າ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຍັງຕັ້ງເປົ້າໝາຍເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມໃນພາສາຝຣັ່ງເດືອນລະເທື່ອ ແລະເຮົາໃຊ້ໂອກາດໃນຍາມພັກຜ່ອນເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມພາກທີ່ຈັດຂຶ້ນໃນພາສາຂອງເຮົາເອງ.”
18. (ກ) ໂລມ 15:1, 2 ຈະຊ່ວຍພໍ່ແມ່ແນວໃດໃຫ້ຕັດສິນໃຈຢ່າງສຸຂຸມເລື່ອງການຊ່ວຍລູກ? (ຂ) ພໍ່ແມ່ບາງຄູ່ໄດ້ໃຫ້ຄຳແນະນຳຫຍັງ? (ເບິ່ງຂໍ້ຄວາມທ້າຍບົດ)
18 ແຕ່ລະຄອບຄົວຕ້ອງຕັດສິນໃຈເອົາເອງວ່າສິ່ງໃດດີທີ່ສຸດສຳລັບລູກຂອງຕົນ ແລະສຳລັບສາຍສຳພັນຂອງເຂົາເຈົ້າກັບພະເຢໂຫວາ.[2] (ເບິ່ງຂໍ້ຄວາມທ້າຍບົດ) (ຄາລາຊີ 6:5) ພີ່ນ້ອງມູຣີເອເວົ້າວ່າ ເຖິງວ່າລາວແລະຜົວຕ້ອງການແທ້ໆທີ່ຈະຮັບໃຊ້ຕໍ່ໄປໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຕັດສິນໃຈທີ່ຈະອອກຈາກປະຊາຄົມນັ້ນເພື່ອຊ່ວຍລູກຊາຍໃຫ້ເສີມຄວາມຮັກທີ່ມີຕໍ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. (ອ່ານໂລມ 15:1, 2) ໃນທຸກມື້ນີ້ ພີ່ນ້ອງເສີຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າໄດ້ຕັດສິນໃຈຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ລາວເວົ້າວ່າ: “ນັບຕັ້ງແຕ່ເຮົາຍ້າຍກັບມາປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຝຣັ່ງ ລູກຊາຍຂອງເຮົາເຕີບໂຕທາງດ້ານຄວາມເຊື່ອແລະໄດ້ຮັບບັບເຕມາ. ຕອນນີ້ລາວຮັບໃຊ້ເປັນໄພໂອເນຍປະຈຳ. ລາວເຖິງຂັ້ນຄິດວ່າຈະກັບຄືນໄປກຸ່ມທີ່ໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດ!”
ໃຫ້ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າເຂົ້າເຖິງໃຈຂອງເຈົ້າ
19, 20. ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາຮັກພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ?
19 ພະເຢໂຫວາຮັກທຸກຄົນ ດັ່ງນັ້ນ ພະອົງຈຶ່ງຈັດໃຫ້ມີຄຳພີໄບເບິນໃນຫຼາຍຮ້ອຍພາສາເພື່ອ “ໃຫ້ຄົນທັງປວງ” ມີຄວາມຮູ້ທີ່ຖືກຕ້ອງໃນເລື່ອງຄວາມຈິງ. (1 ຕີໂມເຕ 2:4) ພະເຢໂຫວາຮູ້ວ່າສາຍສຳພັນທີ່ເຮົາມີກັບພະອົງຈະເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນເມື່ອເຮົາອ່ານຄຳພີໄບເບິນໃນພາສາທີ່ເຮົາເຂົ້າໃຈດີທີ່ສຸດ.
20 ເຮົາທຸກຄົນຕ້ອງພະຍາຍາມຢ່າງໜັກເພື່ອຮັກສາສາຍສຳພັນທີ່ມີກັບພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ. ເຮົາເຮັດເຊັ່ນນີ້ໄດ້ເມື່ອເຮົາສຶກສາຄຳພີໄບເບິນເປັນປະຈຳໃນພາສາທີ່ເຮົາເຂົ້າໃຈດີທີ່ສຸດ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຍັງຈະຊ່ວຍຄອບຄົວໃຫ້ຮັກສາສາຍສຳພັນທີ່ມີກັບພະເຢໂຫວາ ແລະສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາຮັກພະຄຳຂອງອົງຢ່າງແທ້ຈິງ.—ຄຳເພງ 119:11
^ [1] (ຂໍ້ 5) ຊື່ສົມມຸດ.
^ [2] (ຂໍ້ 18) ເພື່ອຈະຮູ້ຈັກຫຼັກການຕ່າງໆໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ສາມາດຊ່ວຍຄອບຄົວຂອງເຈົ້າ ຂໍໃຫ້ເບິ່ງບົດຄວາມ “ການລ້ຽງດູລູກໃນຕ່າງປະເທດ ບັນຫາຕ່າງໆແລະຜົນຕອບແທນ” ໃນຫໍສັງເກດການ 15 ຕຸລາ 2002.