Nˈokˈyajwäˈkxëm ja oybyë ko nˈoyjyaˈaytyakëm (Mat. 12:35a)

Seguurë ko nyakäˈänëm tijaty nmëdäjtëm ets nˈaxäjëyäˈänëm “yajxon pënëty miin jäjttëp” (Rom. 12:13). Pënaty tuundëp mëjjäˈäy yëˈë diˈib tyukniwijtsëdëp parë nmëguˈukˈäjtëm oy tˈagëˈë tˈaxäjëdët ets yˈoyjyaˈaytyäˈäktë mët pënaty jäjttëp diskursaräjtpë mä naymyujkën ets yajnimëjuyëdët. Per näägë nmëguˈukˈäjtëm kyaj twowäˈändë mä jyëën tyëjk mët ko wyinmaytyë ko kyaj nëgoo ti tmëdattë o mët ko kyaj oy nyayjawëdë twowdëdë jäˈäy. Pën duˈun mnayjawëty, winmay ja käjpxwijën diˈibë Jesus myooyë Marta (Luk. 10:39-42). Yëˈë yajxon ojts tnigajpxy ko mwoˈojëmë nmëguˈukˈäjtëm yëˈë parë nnaymyëjämoˈoyëm nixim niyam ets kyaj yëˈëjëty mët ko oyë jëën tëjk o ja käˈäy ukën. Ko nbanëjkxëmë tyäˈädë käjpxwijën, yëˈë xypyudëkëyäˈänëm parë nyäjkëm tijaty nmëdäjtëm extëmë Diosë yˈAyuk jyënaˈany (3 Fwank 5-8).