Nˈoknaymyëjämoˈoyëm nixim niyam parë njotmoˈoyëm ja oybyë tuunk

Ebreeʉsʉty 10:24 jyënaˈany: “Nˈokˈëxtäˈäyëm ja winmäˈäny es nnaybyudëjkëm [o nnaymyëjämoˈoyëm] nixim niyam es nmëdäjtëm waanë niˈigyë tsojkën es nduˈunëm diˈibë oy”. Mbäät nmëjämoˈoyëmë wiinkpë mët ja ijxpajtën ets wiˈix ja mëbëjkën nyajnigëxëˈkëm. Pääty, nˈoktukmëtmaytyakëmë wiinkpë pën jantsy oyë jäˈäy xyˈatsoˈowëm mä ngäjpxwäˈkxëm. Ets nˈokˈyajnigëxëˈkëm pën agujk jotkujk nnayjäˈäwëm ko nmëduˈunëmë Jyobaa. Per kyaj yˈoyëty nnayˈijxkijpxyëm mëët, ets ni ngaˈijxkijpxyëm mëdë wiinkpë nmëguˈukˈäjtëm (Gal. 6:4). Nˈoktuˈunëmë mëjää parë nmëjämoˈoyëm ets tmëdattët “waanë niˈigyë tsojkën” ets ttundët “diˈibë oy” ets kyaj axëëk nyajnayjäˈäwëm ko tkatundë diˈib oy (ixë liibrë Benefíciese, pajina 158, parrafo 4). Pën nmëdäjtëmë tsojkën ets nduˈunëm diˈib oy, extëm ko nbudëjkëmë wiinkpë mët tijaty nmëdäjtëm o ko ngäjpxwäˈkxëm, ta nanduˈun ttunäˈändë (2 Kor. 1:24).