Тешки времиња за остарените

МАМА ОНИЈАН, која има 68 години, живее во еден поголем западноафрикански град. Кога била помлада, сонувала своите старечки години да ги ужива во мирна пензија, опкружена со своите деца и внуци. Наместо тоа, своите денови таа ги минува продавајќи ладна вода за пиење под тропското сонце. Она малкуцка што го заработува, ѝ помага да преживее. Нејзините два сина живеат далеку во една друга земја. Поминало долго време откако ѝ имаат испратено пари.

Во минатите времиња, остарените во Африка беа високо почитувани. Тие беа респектирани поради своето искуство и знаење, заедно со мудроста и просудувањето што овие честопати го донесуваат. Тие помагале во подигањето на внуците. Помладите го барале нивниот совет и нивното одобрение. Луѓето живееле според библискиот совет: „Пред седо лице станувај, почитувај го лицето на старец [или старица]“ (3. Мојсеева 19:32).

Времињата се измениле. Сиромаштијата, инфлацијата, невработеноста и масовната миграција во градовите оставиле мнозина остарени да се издржуваат сами. Камилус Вер, директор на HelpAge Kenya, вели: „Традицијата на издршка и грижење за остарените станува сѐ послаба и послаба“.

Се разбира, слабеењето на семејните врски не е својствено само за африканските земји. Зборувајќи за Јапонија, Guardian Weekly известува: „Оддаденоста на децата беше столб на јапонскиот систем на вредности наследен од конфучијанизмот, но тој не ја преживеа урбанизацијата и разлабавувањето на семејните врски; денес, 85 отсто од Јапонците умираат во болници или во старечки домови“.

Каква и да е ситуацијата, оние кои искрено сакаат да му угодат на Бог, се стремат да им оддаваат чест на своите родители. Тие внимаваат на библискиот совет: „Почитувај ги татка си и мајка си . . . ‚за да ти биде добро, и да живееш долго на земјата‘ “ (Ефесјаните 6:2, 3). Иако не е секогаш лесно да им оддаваш чест и да се грижиш за остарените родители, тоа може да донесе богати награди.