Отсутноста на татковците — сѐ поголем проблем

СЀ ПОВЕЌЕ татковци ги напуштаат своите семејства. Кон крајот на 1990⁠-тите, во весникот USA Today стоело дека Соединетите Држави се наоѓаат „на првото место во светот по бројот на семејства без татко“. Меѓутоа, отсутноста на таткото од семејството е светски проблем.

Еден извештај од пописот што бил извршен во 2000 година во Бразил, покажал дека од вкупно 44,7 милиони семејства, жената е поглавар во 11,2 милиони семејства. Во Никарагва, 25 проценти од децата живеат само со својата мајка. Во Костарика, во текот на 1990⁠-тите, бројот на деца што не се законски признати од своите татковци се зголемил од 21,1 процент на 30,4 проценти.

Статистичките податоци од овие три земји се само неколку примери за она што се случува во целиот свет. Размислете за уште еден аспект на проблемот поврзан со отсутноста на татковците од нивните семејства.

Тука се, но немаат време за семејството

Ве молиме, видете ја рамката „Тато, кога ќе се вратиш?“ Нао, која сега има 23 години, раскажува: „Пред да тргнам на училиште, ретко го гледав татко ми. Еднаш, кога заминуваше, го молев: ‚Те молам, тато, врати се‘ “.

Семејните односи како односот на Нао со татко ѝ го поттикнале полскиот писател Пјотр Шчукјевич да рече: „Изгледа дека таткото е важен фактор што недостига во семејството“. Точно, многу татковци живеат со своите семејства и се грижат за нивните материјални потреби. Сепак, како што вели француското списание Capital, „премногу татковци се задоволуваат само со тоа да им обезбедат храна на своите деца, но не и да ги воспитаат“.

Во многу семејства, таткото честопати е присутен, но не е вклучен во животот на децата. Вниманието му е свртено кон нешто друго. „Дури и ако [таткото] е физички присутен“, забележува француското списание Famille chrétienne, „може да биде психички отсутен“. Зошто толку многу татковци денес се психички и емоционално отсутни од своите семејства?

Како што објаснува списанието што го спомнавме, една основна причина е тоа што тие „не ја разбираат улогата на татко или сопруг“. Многу татковци мислат дека единствената улога на добриот татко е да донесе дома добра плата. Како што рекол полскиот писател Јозеф Августин, „многу татковци мислат дека се добри родители затоа што му носат пари на семејството“. Но, тоа е само дел од одговорноста на еден татко.

Факт е дека децата не ја одредуваат вредноста на својот татко врз основа на тоа колку пари заработува или колку се скапи подароците што им ги дава. Наместо тоа, она што децата навистина го сакаат — многу повеќе отколку материјалните подароци — е љубовта, времето и вниманието од својот татко. За нив, тие работи имаат вистинска важност.

Потребно е преиспитување

Според еден извештај на јапонскиот Централен совет за образование, „татковците треба да го преиспитаат својот живот, кој е премногу посветен на работата“. Прашањето е: Дали еден татко ќе промени нешто заради своите деца? Германскиот весник Gießener Allgemeine известува за една анкета во која на повеќето интервјуирани татковци поважна им била кариерата отколку нивните деца.

Младите можат да бидат многу повредени кога мислат дека татковците не се доволно заинтересирани за нив. Лидија, 21⁠-годишна девојка од Полска, добро се сеќава каков бил татко ѝ кога била мала. Таа објаснува: „Тој никогаш не разговараше со нас. Живеевме во сосема различни светови. Не знаеше дека во слободното време одев во диско“. И Макарена, 21⁠-годишна девојка од Шпанија, вели дека, кога била дете, татко ѝ ‚заминувал на викенд со своите пријатели за да си ужива, а понекогаш не се враќал дома и по неколку дена‘.

Да се постават исправни приоритети

Повеќето татковци можеби се свесни за тоа дека не им посветуваат доволно време и внимание на своите деца. Еден Јапонец, кој имал син на тинејџерска возраст, рекол: „Се надевам дека моето дете ќе ја разбере мојата ситуација. Секогаш мислам на него, дури и кога имам многу работа“. Сепак, дали ќе се реши проблемот само со тоа што таткото ќе посакува детето да разбере зошто не е со своето семејство?

Без сомнение, потребен е вистински напор — да, жртва — за да се задоволат потребите на детето. Јасно, не е лесно да им се даде на децата она што најмногу им треба — љубов, време и внимание. Исус Христос рекол: „Нема да живее човек само од леб [односно од физичка храна]“ (Матеј 4:4). Исто така, точно е и тоа дека децата не можат успешно да пораснат ако ги имаат само материјалните работи. Татковци, дали сте спремни да жртвувате нешто што можеби Ви е многу скапоцено — времето или можеби дури и напредувањето во кариерата — за да имате време за своите деца?

Во Mainichi Daily News од 10 февруари 1986 се известува за некој татко што сфатил колку му се навистина важни децата. Таму пишува: „Директорот на Јапонската државна железница решил да даде отказ за да може да биде заедно со своето семејство“. Потоа, во весникот биле цитирани неговите зборови: „Работата на генерален директор може да ја врши секој, но татко на моите деца можам да им бидам само јас“.

Всушност, првиот чекор што треба да го направи еден човек за да биде добар татко е да сфати каков татко им е потребен на децата. Да испитаме што значи тоа да се биде таков татко.

[Рамка на страница 3]

„Тато, кога ќе се вратиш?“

Ова прашање му го поставило 5⁠-годишното Јапонче Нао на својот татко кога еден ден заминувал на работа. Иако живеел дома, таа ретко го гледала. Тој обично си доаѓал дома откако Нао ќе си легнела, а заминувал на работа пред да се разбуди таа.