Се вклучив во најдобрата трка во мојот живот

Раскажал Карл-Ерик Берјман

Брзото трчање беше вистинско уживање за мене. Бидејќи имав природна дарба, спринтот ми стана најважна работа во животот.

ВО 1972 год., кога имав 17 години, се зачленив во еден спортски клуб. За кратко време сфатив колку работа ме чека ако сакам да станам врвен атлетичар. Природната дарба не е доволна некој да биде првак во трчање. Затоа, бев спремен да дадам сѐ од себе.

На 22 години станав дел од државниот тим на Финска. Следната година имав најдобро просечно време во трките на 100 метри во Финска. Меѓутоа, поради повреди на неколку тетиви, не можев да го искористам мојот целосен потенцијал. Но, бидејќи многу го сакав трчањето, станав тренер за талентирани атлетичари. Во 1982 год. имав план да се преселам во Калифорнија (САД) за да студирам на еден универзитет и, во тамошната поволна клима, да се оддадам на спортска кариера. Имав купено дури и авионска карта.

Како мојот живот се смени

Една вечер, кратко пред закажаниот лет за Калифорнија, некој заѕвони на мојата врата. Кога отворив, видов дека тоа се две жени Јеховини сведоци. Беа многу сталожени — што се пожелни особини за еден атлетичар. Ги поканив да влезат и започнавме разговор. По една поучна дискусија, тие ми ја оставија книгата Ти можеш засекогаш да живееш на рајот на Земјата.a Почнав да ја читам. Кога стигнав до половина, сфатив дека она што стои во неа е вистината. Жените се вратија и јас ги прашав како можам да станам Јеховин сведок. Ми рекоа дека ќе треба да ја проучувам Библијата.

Не само што прифатив да ја проучувам Библијата туку и почнав да одам на состаноците на Сведоците во Салата на Царството во Вантаа, каде што живеев. Сфатив дека сите поуки се темелат на Библијата. Всушност, библиските вистини што ги учев постепено ми го менуваа ставот кон тоа што е најважно во животот. Затоа, отидов во туристичката агенција и ја вратив авионската карта. Со дел од парите си купив костум за состаноци и актовка за мојата Библија и за библиската литература. Се крстив како Јеховин сведок на еден конгрес во Хелсинки во 1983 година.

Ми се придружија и други атлетичари

Почнав со одушевеност да им кажувам на моите пријатели за библиските вистини што ги учев. Отпрвин не можеа да поверуваат дека се интересирам за Библијата. Всушност, за кратко време почнаа да кружат гласини дека сум се мрднал од умот. Еден по еден, пријателите почнаа да ме избегнуваат. Откако се крстив, на патеката за трчање каде што редовно вежбав за да останам во форма, среќавав многу атлетичари. Нашите разговори им помогнаа да увидат дека, иако сум сменет, не сум полудел.

Со текот на времето, многу од овие атлетичари сфатија дека она што го зборувам е разумно и дека вреди да се чуе. Можеа да забележат дека повеќе не користам непристојни зборови и дека не сум агресивен. Неколкумина од нив сакаа да дознаат повеќе за Библијата. Ми беше задоволство да им покажам на другите дека Библијата го споредува животот на христијаните со спортски настан. Трчаме во трка во која како награда се добива вечен живот (2. Тимотеј 2:5; 4:7, 8).

Факт е дека вистинската смисла и среќа во животот не зависи од некаква победа во спортски настан, туку од тоа дали ја вршиме волјата на нашиот Творец. Моите разговори со другите атлетичари ги наведоа да ги преиспитаат своите цели и неколку од нив ги прифатија библиските вистини кои ми го сменија животот. Среќен сум што некои меѓу нив му служат на Бог со ревност каква што имаа кога беа атлетичари.

Една од нив е Уевоне. Таа беше надежна атлетичарка во трките на 800 метри. Во оваа категорија беше најбрза атлетичарка од цела Скандинавија и го држеше рекордот на Финска. Успешно ја претставуваше Финска на европските атлетски натпреварувања. Дискусиите што ги водевме ѝ помогнаа да сфати колку е бесмислено некој да се труди да биде славен во денешниов свет. Од Библијата дозна дека овој свет ќе помине и дека, наместо него, Бог ќе воспостави нов (1. Јованово 2:17).

По кратко време, Уевоне се согласи да ја проучува Библијата. Во истиот период таа беше во врска со Јоуко, талентиран атлетичар во репрезентацијата на Финска. Всушност, тој ја претставуваше Финска на европските и на светските првенства во атлетика. По некое време Уевоне и Јоуко се преселија во САД за да ја продолжат кариерата.

Таму Уевоне продолжи да ја проучува Библијата и Јоуко ѝ се придружи со цел да најде некаква мана во верувањата на Сведоците и да ја вразуми. Но, постепено библиската вистина допре и до неговото срце. Уевоне и Јоуко се венчаа и подоцна му го ветија својот живот на Бог, а ова го симболизираа со крштавање во вода. Денес и двајцата служат како пионери, како што Јеховините сведоци ги нарекуваат полновремените проповедници.

Почнав да ја проучувам Библијата и со Барбру, првак на Финска во трките за жени на 400 метри. Кратко пред тоа, таа ја претставуваше Финска на неколку европски атлетски натпреварувања. Барбру и нејзиниот сопруг Јармо, кој беше скокач со стап, се преселија во Шведска каде што Барбру продолжи да ја проучува Библијата, а Јармо ѝ се придружи. И двајцата бараа смисла во животот и, откако ги дознаа библиските вистини, се крстија во Шведска. Со текот на времето, Јармо стана физиотерапевт и, како брачен пар, сѐ уште се ревносни во службата. Сега тој служи како старешина во христијанското собрание.

Друг надарен тркач беше Хајди, која тогаш штотуку стана тинејџерка. Како нејзин тренер, забележав дека се интересира за духовните работи. Еден ден поразговарав со неа за библиските учења за Божјето Царство и за благословите што тоа ќе ги донесе на Земјата. Ја прашав: „Веруваш ли дека можеме да ги доживееме овие благослови?“ (Псалм 37:11, 29; Матеј 6:9, 10).

„Да“, ми одговори таа. Бидејќи сакаше да ја проучува Библијата, договорив една моја соверничка да проучува со неа. По неколку години, и Хајди му го завети својот живот на Бог и се крсти во вода. Со текот на времето таа стана прекрасна духовна жена, а и моја сопруга. Таа ми е одличен придружник, и до ден-денес ја има истата решеност да му служи на Бог. Ако ваквата решеност ја насочеше кон спортот, најверојатно ќе станеше врвен атлетичар.

Кога почнав да ја проучувам Библијата, мојот помлад брат Петер, кој исто така се занимаваше со спорт, отпрвин реагираше многу негативно. Тогаш му ја дадов книгата Живеј засекогаш. Подоцна дојде кај мене и ми рече: „Почнав да ја читам оваа книга, но не разбирам сѐ. Ќе сакаш ли да ми помогнеш?“ Договорив друг Сведок да проучува со него и, по четири месеци, тој се крсти. Подоцна се ожени, и сега неговата сопруга служи како пионер.

Трката продолжува

Уште пред да се крстам, имав цел да станам мисионер. Кратко откако се крстив, почнав да служам како пионер. Ми беше јасно дека ако трчаш во трката за живот, ќе мора да го дадеш најдоброто од себе. Јас и жена ми Хајди поднесовме молба за Гилеад, мисионерската школа на Јеховините сведоци во Њујорк, и во 1994 год. бевме примени. По дипломирањето, бевме доделени да служиме во Латвија, каде што многу луѓе зборуваат руски јазик.

По распадот на Советскиот Сојуз, луѓето беа разочарани од политичкиот систем. Претходно, Библијата беше прикажувана во лошо светло, па дури и забранета, но увидовме дека многумина се интересираа за нејзината порака. Еден од најтешките предизвици со кои некогаш сум се соочил беше да научам руски јазик. Но, откако шест месеци служев како мисионер во Латвија, бев именуван да ги посетувам и да ги охрабрувам собранијата на Јеховините сведоци како патувачки надгледник. Оваа задача ја вршам сѐ уште во придружба на жена ми.

Низ годините, им помогнав на многумина да напредуваат во трката за живот — „вистинскиот живот“ во Божјиот нов свет (1. Тимотеј 6:19). За да им помогнеш на атлетичарите да го достигнат својот максимум треба да ги разбираш. Тренерот мора да им помага да ги развијат своите јаки страни и, колку што е можно, да ги совладаат своите слаби страни. Тој треба да ги мотивира да продолжат и да го достигнат својот целосен потенцијал.

Бев изненаден кога сфатив колку сличности има помеѓу еден христијанин и еден атлетичар, како што истакнал и Павле во своето прво писмо до Коринќаните. Наместо само да фантазира за победа, еден успешен атлетичар постојано тренира. Тој си поставува реалистични цели и систематски се напрега да ги оствари. Ако ја изгуби од вид целта и престане да вложува труд, фрла во вода сѐ што успеал да постигне дотогаш. Слично е и со вистинските христијани.

Еден успешен атлетичар следи строг режим и е дисциплиниран во однос на исхраната. Истото е случај и со еден вистински христијанин. Тој не се храни од „трпезата на демоните“, како што се изразил апостол Павле, односно не се труе со нивната пропаганда која поттикнува на неморал. Наместо тоа, јаде од богатата духовна храна што ја обезбедува Бог преку неговата Реч, Библијата (1. Коринќаните 10:21). Освен тоа, кога ќе наиде на проблеми, еден успешен атлетичар останува позитивен. Си ги признава грешките и се поправа. „Јас не трчам бесцелно“, напишал Павле, „туку го тепам своето тело... за да не бидам самиот отфрлен“ (1. Коринќаните 9:24-27).

Јас и жена ми сѐ уште одржуваме кондиција така што редовно вежбаме. Но, не дозволуваме ова да нѐ спречи да му служиме на Јехова, кој ги создал луѓето толку прекрасно (Псалм 139:14). Заедно сме посветени на целта да го освоиме како награда „вистинскиот живот“ во Божјиот нов свет (1. Тимотеј 4:8).

Откако зборувал за ‚облакот од сведоци‘ од претхристијанската ера, апостол Павле го дал следниов поттик: „Да го симнеме и ние секој товар и гревот, кој лесно може да нѐ намами во замка, и со истрајност да ја трчаме трката што е пред нас“ (Евреите 12:1). Нема ништо повредно од тоа да трчаме во оваа трка. Тоа е така затоа што успешното пристигнување до нејзината цел ќе им донесе на сите тркачи вечни благослови (2. Тимотеј 4:7, 8).

[Фуснота]

[Слика на страница 14]

Во средината на 1980-тите: јас и Хајди, Уевоне над нас и Јоуко и нивната ќерка најдолу

[Слика на страница 15]

Со Хајди во служба денес

[Слика на страница 15]

На конгресот на Јеховините сведоци во Хелсинки (2009). Лево од нас се Уевоне и Јоуко, а десно Јармо и Барбру

[Извор на слика на страница 12]

Исечок од Aamulehti од 21.8.1979 год.