Авраам и Сара — можеш да ја имитираш нивната вера!

НАРЕЧЕН е „татко на сите кои имаат вера“ (Римјаните 4:11). И неговата сакана жена ја имала оваа особина (Евреите 11:11). Тоа биле побожниот патријарх Авраам и неговата оддадена жена, Сара. Зошто тие биле толку добар пример на вера? Кои биле некои од испитите што ги претрпеле? И од какво значење е нивната приказна за нас?

Авраам покажал вера кога Бог му заповедал да го остави својот дом. Јехова рекол: „Излези од својата земја, од родното место и од татковиот дом; и оди во земјата што ќе ти ја покажам“ (Битие 12:1). Верниот патријарх послушал, зашто ни е кажано: „Со вера Авраам, кога беше повикан, послуша заминувајќи на едно место кое беше одредено да го добие како наследство; и отиде, иако не знаеше каде оди“ (Евреите 11:8). Размисли што значела таа преселба.

Авраам живеел во Ур, во денешен јужен Ирак. Ур бил напреден месопотамски центар што тргувал со земјите од Персискиот Залив, а веројатно и со земјите од долината на Инд. Сер Леонард Вули, кој ги водел систематските ископувања на Ур, укажува дека во времето на Авраам повеќето куќи таму биле изградени од цигла, со малтерисани и варосани ѕидови. На пример, домот на еден богат граѓанин бил двоспратна зграда со поплочен внатрешен двор. На приземјето биле сместени слугите и гостите. На првиот спрат имало дрвен трем кој овозможувал пристап до собите што биле само за семејството. Со своите од 10 до 20 соби, таквите живеалишта биле „прилично пространи и давале можност за среден, удобен и, според источните стандарди, луксузен живот“, вели Вули. Тоа биле „првенствено домови на цивилизирани луѓе и ги задоволувале потребите на еден високо развиен урбан живот“. Ако Авраам и Сара напуштиле таков дом со изглед да живеат во шатори, направиле големи жртви за да го послушаат Јехова.

Преселбата прво го однела семејството на Авраам во Харан, град во северна Месопотамија, а потоа во Ханаан. Тоа било далечина од околу 1.600 километри — прилично голем потфат за еден брачен пар во години! Кога заминале од Харан, Авраам имал 75, а Сара 65 години (Битие 12:4).

Како можеби се чувствувала Сара кога Авраам ѝ кажал дека ќе го напуштат Ур? Можеби ја загрижувало тоа што морала да ја напушти безбедноста на удобниот дом, да се пресели во некоја непозната, а веројатно и непријателска земја и да прифати понизок животен стандард. Сепак, Сара била подложна и го сметала Авраам за свој „господар“ (1. Петрово 3:5, 6). Некои изучувачи сметаат дека ова било показател за еден нејзин ‚обичај, еден став на почитување и однесување со почит кон него‘ — доказ за „она што таа навистина го мислела и го чувствувала“. Но пред сѐ, Сара имала доверба во Јехова. Нејзината подложност и нејзината вера се прекрасен пример за христијанските сопруги.

Точно, од нас не се бара да го напуштиме својот дом за да го послушаме Бог, иако некои полновремени евангелизатори ја напуштиле својата татковина за да ја проповедаат добрата вест во друга земја. Сеедно каде му служиме на Бог, сѐ додека ги ставаме духовните интереси на прво место во животот, тој ќе се грижи за нашите потреби (Матеј 6:25—33).

Ниту Сара ниту Авраам не се покајале поради одлуката што ја донеле. „Ако навистина постојано се сеќаваа на местото од коешто беа излегле, ќе имаа прилика да се вратат“, рекол апостол Павле. Но, тие не се вратиле. Сигурни дека Јехова „ги наградува оние кои сесрдно го бараат“, покажале вера во неговите ветувања. Тоа мораме да го правиме и ние ако сакаме да продолжиме да му искажуваме на Јехова оддаденост со цела душа (Евреите 11:6, 15, 16).

Духовни и материјални богатства

Откако Авраам стигнал во Харан, Бог му рекол: „Ќе му ја дадам оваа земја на твоето потомство“. Авраам одговорил на тоа така што му изградил жртвеник на Јехова и ‚почнал да го повикува името на Јехова‘ (Битие 12:7, 8). Јехова го направил Авраам богат, а оние што биле во неговиот логор биле многубројни. Бидејќи еднаш собрал 318 обучени мажи, робови родени во неговиот дом, се наведува дека „вкупниот број на неговите луѓе мора да бил над илјада“. Која и да е причината, луѓето го сметале за „Божји избраник“ (Битие 13:2; 14:14; 23:6).

Авраам го презел водството во обожавањето, поучувајќи ги сите во неговиот дом „да одат по Господовиот пат и да прават она што е праведно и добро“ (Битие 18:19). Денешните христијански семејни поглавари можат да извлечат охрабрување од примерот на Авраам како човек кој бил успешен во поучувањето на членовите на своето домаќинство да се потпираат на Јехова и да постапуваат праведно. Затоа не изненадува тоа што слугинката на Сара, Египќанката Агара, најстариот слуга на патријархот, и синот на Авраам, Исак, се потпирале на Јехова Бог (Битие 16:5, 13; 24:10—14; 25:21).

Авраам се стремел по мир

Настаните од животот на Авраам откриваат дека тој бил личност што ги одразувала Божјите особини. Наместо да дозволи да продолжи расправијата помеѓу неговите пастири и пастирите на внук му Лот, Авраам предложил да ги разделат своите логори и му понудил на Лот, кој бил помлад од него, да избере која земја ја сака. Авраам бил човек што твори мир (Битие 13:5—13).

Ако некогаш треба да избираме помеѓу тоа дали ќе инсистираме на нашите права или ќе попуштиме за да го зачуваме мирот, можеме да забележиме дека Јехова не дозволил Авраам да страда поради тоа што покажал обѕир кон Лот. Напротив, после тоа Бог му ја ветил на Авраам и на неговото семе целата земја сѐ до каде што му достигале очите (Битие 13:14—17). „Среќни се мирољубивите [дословно, „оние што творат мир“]“, рекол Исус, „бидејќи тие ќе бидат наречени ‚Божји синови‘“ (Матеј 5:9).

Кој ќе биде наследникот на Авраам?

И покрај ветувањата за семе, Сара и понатаму била неротка. Авраам му го кажал тоа на Бог. Дали неговиот слуга Елиезер ќе наследи сѐ што има? Не, зашто Јехова рекол: „Тој нема да стане твој наследник; туку ќе те наследи твојот потомок, кој ќе произлезе од твоето бедро“ (Битие 15:1—4).

Сепак, сѐ уште немале деца, и 75-годишната Сара очајнички сакала да забремени. Затоа, му рекла на Авраам: „Господ ме направи неплодна. Влези кај мојата слугинка, можеби ќе добијам деца“. Тогаш Авраам ја зел Агара како второстепена жена, имал односи со неа и таа останала бремена. Веднаш штом сфатила дека е бремена, Агара почнала да гледа со презир на својата господарка. Сара огорчено му се пожалила на Авраам и ја понижила Агара, присилувајќи ја слугинката да избега (Битие 16:1—6).

Авраам и Сара постапиле со добра намера, одбирајќи правец што бил во склад со прифатените обичаи од нивно време. Меѓутоа, тоа не бил начинот на кој Јехова ќе произвел семе од Авраам. Можеби во некоја култура во различни околности извесни постапки се исправни, но тоа не мора да значи дека Јехова се согласува со нив. Неговото гледиште за нашата ситуација може да биде сосема поинакво. Затоа, треба да бараме водство од Бог, молејќи го да ни покаже на кој начин сака да постапуваме (Псалм 25:4, 5; 143:8, 10).

Ништо не е „невозможно за Господа“

Во свое време, Агара му родила син на Авраам по име Исмаил. Но, тој не бил ветеното Семе. Сара била таа што требало да го роди тој наследник, и покрај тоа што била во поодминати години (Битие 17:15, 16).

Кога Бог конкретно кажал дека Сара ќе му роди син на својот сопруг, ‚Авраам паднал ничкум и се насмеал и рекол во себеси: „Зар може да му се роди дете на оној, кој има сто години? Зар Сара ќе раѓа во деведесеттата година?“‘ (Битие 17:17). Кога еден ангел ја повторил пораката а Сара можела да чуе, и таа ‚се насмеала во себеси‘, очигледно од радост и зачуденост. Но, ништо не е „невозможно за Господа“. Можеме да веруваме дека тој може да направи сѐ што сака (Битие 18:12—14).

„Со вера и самата Сара доби моќ да зачне семе, иако веќе ја беше поминала старосната граница, зашто го сметаше за верен оној кој беше ветил“ (Евреите 11:11). На крајот, Сара го родила Исак, чиешто име значи „Смеа“.

Безрезервна доверба во Божјите ветувања

Јехова го идентификувал Исак како долгоочекуваниот наследник (Битие 21:12). Затоа, Авраам мора да бил запрепастен кога Бог му рекол да го жртвува својот син. Сепак, Авраам имал добри причини да има безрезервна доверба во Бог. Зарем Јехова не би бил способен да го врати Исак од мртвите? (Евреите 11:17—19). Зарем не ја докажал Бог својата моќ со тоа што на чудесен начин ја вратил во живот репродуктивната моќ на Авраам и на Сара за да го предизвика раѓањето на Исак? Уверен во способноста на Бог да ги исполни Неговите ветувања, Авраам бил спремен да послуша. Точно, бил спречен вистински да го заколе својот син (Битие 22:1—14). Сепак, улогата што Авраам ја одиграл во врска со ова ни помага да видиме колку мора да му било тешко на Јехова Бог да го „даде својот единороден Син за секој кој практикува вера во него, да не биде уништен, туку да има вечен живот“ (Јован 3:16; Матеј 20:28).

Поради верата во Бог на Авраам му било јасно дека наследникот на Јеховиното ветување не треба да се ожени со паганка од хананската земја. Како и би можел еден побожен родител да одобри неговото дете да стапи во брак со некој што не му служи на Јехова? Затоа Авраам побарал жена што ќе му одговара на Исак кај своите роднини во Месопотамија, на далечина од повеќе од 800 километри. Бог го благословил тој труд со тоа што покажал дека Ревека е жената што тој ја избрал да му биде невеста на Исак и предок на Месијата. Да, Јехова ‚го благословил Авраама во сѐ‘ (Битие 24:1—67; Матеј 1:1, 2).

Благослови за сите нации

Авраам и Сара се пример за истрајност под испити и за практикување вера во Божјите ветувања. Исполнувањето на тие ветувања е важно за вечните изгледи на човештвото, зашто Јехова го уверил Авраам: „Бидејќи ја послуша Мојата заповед, сите народи на земјата ќе бидат благословени преку твоето потомство“ (Битие 22:18).

Се разбира, Авраам и Сара биле несовршени, исто како што сме и ние. Меѓутоа, кога им станало јасно која е Божјата волја, веднаш ја послушале — без оглед на цената. Затоа Авраам е запаметен како „пријател на Јехова“, а Сара како ‚света жена која се надевала на Бог‘ (Јаков 2:23; 1. Петрово 3:5). Со тоа што ќе се трудиме да ја имитираме верата на Авраам и на Сара и ние можеме да имаме скапоцено пријателство со Бог. Исто така можеме да извлечеме корист од скапоцните ветувања што Јехова му ги дал на Авраам (Битие 17:7).

[Слика на страница 26]

Поради нивната вера, Јехова ги благословил Авраам и Сара со син на стари години

[Слика на страница 28]

Примерот на Авраам ни помага да видиме што значело за Јехова да дозволи да умре неговиот единороден Син