Божјата намера достигнува кулминација
Божјата намера при создавањето на Земјата била таа да биде населена со среќни луѓе кои ќе живеат под праведни услови. За да може да живее понатаму, човештвото морало да ги почитува и држи Божјите закони. Првата човечка двојка била непослушна и на тој начин станала грешна, осудена на смрт. Така, на целото нивно потомство преминал гревот и смртта (1. Мојсеева 1:27, 28; 2:16, 17; 3:1-19; Римјаните 5:12).
Бог, чие име е Јехова, одлучил да ги отстрани последиците на непослушноста и гревот. Во одредено време погледнал на Земјата и помеѓу сите луѓе забележал еден верен човек, Аврам, чие име подоцна го сменил во Авраам. Бог му ветил на Авраам дека неговото потомство ќе стане голем народ и дека преку тој народ Бог ќе произведе семе преку кое ќе бидат благословени сите народи (1. Мојсеева 12:1-3; 18:18, 19; 22:18; Псалми 83:18, NW; Евреите 11:8-16).
Пред крај на 16. век пр.н.е, потомството на Авраамовиот правнук, Јаков или Израел, се развило во 12 племиња кои живееле во ропство во Египет. Јехова ги ослободил тие Израелци од Египет и ги оформил во нација. Преку Мојсеј на гората Синај им дал Закон како нивни национален устав. Јехова бил нивни Цар, Судија и Законодавец. Нацијата Израел станала Божји избран народ, негови сведоци, организирани со цел да ја извршуваат неговата намера. Преку нив требало да дојде Месијата, кој ќе воспостави вечно царство за благодет на луѓето од сите нации (2. Мојсеева 19:5, 6; 1. Дневници 17:7-14; 1. Царевите 4:20, 25; Исаија 33:22; 43:10-12; Римјаните 9:4, 5, NW).
После 15 века, или пред околу 2000 години, Бог го испратил својот единороден син од небото на Земјата каде го родила младата еврејска девица Марија. Му било дадено името Исус и тој требало да го наследи Царството кое Бог му го ветил на неговиот прататко Давид. На возраст од 30 години, Исус бил крстен од Јован Крстител и оттогаш започнал да го објавува Божјето Царство. Со тоа што лекувал болни, тој покажал дека идното Царство ќе го благослови човештвото. Преку разни споредби објаснил што ќе се бара од сите кои сакаат да живеат вечно. Исус бил убиен така што бил прикован на столб, а неговиот совршен човечки живот станал откуп за човештвото (Матеј 1:18-24; 3:13-16; 4:17-23; 6:9, 10; 13. поглавје; 20:28; Лука 1:26-37; 2:14; 4:43, 44; 8:1; Јован 3:16; Дела на апостолите 10:37-39).
Исус објаснил дека месијанското Царство треба да биде воспоставено во далечна иднина, на завршетокот на системот. Во тоа време тој ќе биде невидливо присутен на небото како цар кој владее и својата присутност ќе ја објави така што своето внимание ќе го насочи кон Земјата. Светските настани покажуваат дека ние живееме во тоа време од 1914 г. Како што Исус прорекол, добрата вест за Царството се проповеда по целата Земја за сведоштво на сите народи. Како последица од тоа се собираат луѓе од сите народи и застануваат на страна на Божјето царство. Тие ќе го преживеат крајот на сегашниот систем и ќе постигнат вечен живот на Земјата под месијанското Царство (Матеј 24. и 25. поглавје; Откровение 7:9-17).
Денес многу цркви тврдат дека ја вршат Божјата волја. Но, како можете да го препознаете правото, вистинско христијанско собрание? Така што ќе испитате што кажува Библијата за христијанското собрание од првиот век, и потоа да испитате кој денес го следи тој пример.
● Каква улога требало да одиграат Авраам и Израел во остварувањето на Божјата намера?
● Што постигнал Исус со својата служба и својата смрт?
● Кои настани се проречени како обележје на нашето време?