അവർ ‘സത്യ​ദൈ​വത്തെ ഭയപ്പെട്ടു’

ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ ഈജി​പ്‌തിൽ അടിമകൾ ആയിരു​ന്ന​പ്പോൾ എബ്രായ സൂതി​കർമി​ണി​ക​ളായ (വയറ്റാ​ട്ടി​കൾ) ശിപ്രാ​യും പൂവാ​യും ഒരു വിഷമ​വൃ​ത്ത​ത്തിൽ അകപ്പെട്ടു. പെരു​കി​വ​രുന്ന വിദേ​ശീ​യ​രു​ടെ എണ്ണം നിയ​ന്ത്രി​ക്കാ​നുള്ള ശ്രമത്തിൽ ഫറവോൻ ആ സ്‌ത്രീ​ക​ളോട്‌ ഇങ്ങനെ കൽപ്പിച്ചു: “എബ്രാ​യ​സ്‌ത്രീ​ക​ളു​ടെ അടുക്കൽ നിങ്ങൾ സൂതി​കർമ്മ​ത്തി​ന്നു ചെന്നു . . . കുട്ടി ആണാകു​ന്നു എങ്കിൽ നിങ്ങൾ അതിനെ കൊ​ല്ലേണം.”—പുറപ്പാ​ടു 1:15, 16.

‘സത്യ​ദൈ​വത്തെ ഭയപ്പെ​ട്ടി​രുന്ന’ ശിപ്രാ​യും പൂവാ​യും ധൈര്യ​വ​തി​കൾ ആയിരു​ന്നു. “മിസ്ര​യീം​രാ​ജാ​വു തങ്ങളോ​ടു കല്‌പി​ച്ച​തു​പോ​ലെ” അവർ ചെയ്‌തില്ല, പകരം ആൺകു​ഞ്ഞു​ങ്ങളെ ജീവ​നോ​ടെ രക്ഷിച്ചു. ഈ ധീരകൃ​ത്യം നിമിത്തം അവർ അപകട​ത്തി​ലാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ യഹോവ ആ ‘സൂതി​കർമി​ണി​കൾക്കു നന്മചെ​യ്‌ത്‌’ ജീവര​ക്ഷാ​ക​ര​മായ ആ പ്രവൃ​ത്തി​യെ പ്രതി അവരെ അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു.—പുറപ്പാ​ടു 1:17-21.

തന്നെ സേവി​ക്കു​ന്ന​വ​രോ​ടുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ വിലമ​തി​പ്പിന്‌ അടിവ​ര​യി​ടു​ന്ന​താണ്‌ ഈ വിവരണം. ധീരമായ ഒരു നടപടി ആയിരു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, ശിപ്രാ​യും പൂവാ​യും ചെയ്‌ത സംഗതി​യെ കേവലം മനുഷ്യ​ത്വ​പ​ര​മായ ഒന്നായി അവനു വീക്ഷി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു. സുബോ​ധ​മുള്ള ഒരു സ്‌ത്രീ​യും ശിശു​ക്കളെ വധിക്കു​ക​യി​ല്ല​ല്ലോ! എന്നാൽ, മനുഷ്യ​ഭയം നിമിത്തം ചിലർ ഹീനമായ കൃത്യങ്ങൾ ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌ എന്ന വസ്‌തുത യഹോവ നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും കണക്കി​ലെ​ടു​ത്തു. മാനു​ഷി​ക​മായ ദയ മാത്രമല്ല ദൈവ​ഭ​യ​വും ഭക്തിയും ആണ്‌ ആ വയറ്റാ​ട്ടി​കൾക്കു പ്രേര​ണ​യാ​യി വർത്തി​ച്ചത്‌ എന്ന്‌ അവന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

നമ്മുടെ വിശ്വ​സ്‌ത​മായ പ്രവൃ​ത്തി​കളെ പരിഗ​ണ​ന​യിൽ എടുക്കുന്ന ഒരു ദൈവത്തെ സേവി​ക്കു​ന്ന​തിൽ നാം എത്ര സന്തോ​ഷി​ക്കു​ന്നു! ശിപ്രാ​യ്‌ക്കും പൂവാ​യ്‌ക്കും ഉണ്ടായതു പോലുള്ള വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ പരി​ശോ​ധന ഒരുപക്ഷേ നമ്മിലാർക്കും ഉണ്ടായി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം. എന്നാൽ, സ്‌കൂ​ളി​ലോ ജോലി​സ്ഥ​ല​ത്തോ മറ്റു സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലോ ഒക്കെ ആയിരി​ക്കു​മ്പോൾ ശരിയാ​യ​തി​നു വേണ്ടി നാം ഉറച്ച നിലപാ​ടു സ്വീക​രി​ച്ചാൽ, യഹോവ നമ്മുടെ വിശ്വസ്‌ത സ്‌നേ​ഹത്തെ തീർച്ച​യാ​യും വിലമ​തി​ക്കാ​തി​രി​ക്കില്ല. അവൻ “തന്നെ അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​വർക്കു പ്രതി​ഫലം കൊടു​ക്കു​ന്നു.” (എബ്രായർ 11:6) അതെ, “ദൈവം നിങ്ങളു​ടെ പ്രവൃ​ത്തി​യും വിശു​ദ്ധ​ന്മാ​രെ ശുശ്രൂ​ഷി​ച്ച​തി​നാ​ലും ശുശ്രൂ​ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ലും തന്റെ നാമ​ത്തോ​ടു കാണിച്ച സ്‌നേ​ഹ​വും മറന്നു​ക​ള​വാൻ തക്കവണ്ണം അനീതി​യു​ള്ള​വനല്ല.”—എബ്രായർ 6:10.