“നിന്റെ അപ്പനെ​യും നിന്റെ അമ്മയെ​യും ബഹുമാ​നിക്ക”

ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ കാലത്തിന്‌ നൂററാ​ണ്ടു​കൾ മുമ്പുള്ള പൗരാ​ണി​ക​ത​യിൽ നിന്നാണ്‌ ആ വചനങ്ങൾ നമ്മുടെ അരികെ വന്നു​ചേർന്നത്‌. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കൈവി​രൽകൊണ്ട്‌ കല്ലിൽ എഴുതിയ രൂപത്തിൽ ഒരു മലമു​ക​ളിൽനിന്ന്‌ അവയെ വഹിച്ചു​കൊ​ണ്ടു​വ​രി​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇസ്രാ​യേല്യ അടിമ​കളെ ഈജി​പ്‌റ​റി​ലെ ബന്ധനത്തിൽനിന്ന്‌ വിടു​വിച്ച്‌, ചെങ്കട​ലി​ലൂ​ടെ സീനായ്‌ എന്ന പരുക്കൻ പർവത​ത്തി​ന്റെ അടിവാ​ര​ത്തി​ലെ ഒരു പാളയ​ത്തി​ലേക്ക്‌ നയിച്ചു​കൊണ്ട്‌ ചെല്ലാൻ മോശ ഉപയോ​ഗി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. സീനായ്‌ മലയിങ്കൽ 40 പകലും രാവും യഹോ​വ​യോ​ടൊ​പ്പം ചെലവ​ഴി​ച്ച​ശേഷം പത്തു കൽപ്പനകൾ ആലേഖനം ചെയ്യപ്പെട്ട രണ്ടു കൽപ്പല​ക​ക​ളു​മേന്തി മോശെ ഇറങ്ങി​വന്നു.—പുറപ്പാട്‌ 34:1, 27, 28.

ഈ കൽപ്പല​ക​ക​ളിൽ ഒന്നിൽ അഞ്ചാം കൽപ്പന എഴുത​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ഇന്ന്‌ അത്‌ ബൈബിൾ പുസ്‌ത​ക​മായ പുറപ്പാ​ടി​ന്റെ 20-ാം അദ്ധ്യായം 12-ാം വാക്യ​ത്തിൽ കാണ​പ്പെ​ടു​ന്നു. അത്‌ ഇങ്ങനെ വായി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു: “നിന്റെ ദൈവ​മായ യഹോവ നിനക്കു തരുന്ന മണ്ണിൽ നിന്റെ നാളുകൾ ദീർഘ​മാ​യി ഭവി​ക്കേ​ണ്ട​തിന്‌ നിന്റെ അപ്പനെ​യും നിന്റെ അമ്മയെ​യും ബഹുമാ​നിക്ക.” അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ട​ത​നു​സ​രിച്ച്‌ “വാഗ്‌ദ​ത്ത​ത്തോ​ടു​കൂ​ടിയ ആദ്യ കൽപ്പന” ഇതായി​രു​ന്നു, വാഗ്‌ദ​ത്ത​മോ: “മണ്ണിൽ നിന്റെ നാളുകൾ ദീർഘ​മാ​യി ഭവി​ക്കേ​ണ്ട​തിന്‌” എന്നതാ​യി​രു​ന്നു.—എഫേസ്യർ 6:1-3.

പത്തു കൽപ്പന​ക​ളു​ടെ കൈമാ​റ​റ​ത്തി​ങ്കൽ അഗ്നിയു​ടെ​യും പുകയു​ടെ​യും ഭയങ്കര കാഴ്‌ച​ക​ളും സീനായ്‌ പർവ്വത​ത്തി​ന്റെ ഉൾക്കി​ടി​ലം ജനിപ്പി​ക്കുന്ന പ്രകമ്പ​ന​വും അവയുടെ പ്രാധാ​ന്യ​ത്തെ വിളി​ച്ച​റി​യി​ച്ചു, പിതാ​വി​നെ​യും മാതാ​വി​നെ​യും ബഹുമാ​നി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള അഞ്ചാം കൽപ്പന ഉൾപ്പെ​ടെ​യു​ള്ള​വ​യു​ടെ പ്രാധാ​ന്യ​ത്തെ​ത്തന്നെ. ഈ ബഹുമാ​നം കാണി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തെന്ത്‌? കേവലം ആദരവും അനുസ​ര​ണ​വും മാത്രമല്ല. പിന്നെ​യോ, ആവശ്യ​മായ ഘട്ടങ്ങളിൽ ഭൗതി​ക​മായ പരിച​ര​ണ​യും കൈത്താ​ങ്ങ​ലും തന്നെ.

നൂററാ​ണ്ടു​കൾക്കു​ശേഷം, വാമൊ​ഴി​യാൽ വന്നു​ചേർന്ന പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങൾ സംബന്ധിച്ച്‌ യേശു ശാസ്‌ത്രി​മാ​രും പരീശൻമാ​രു​മാ​യി തർക്കി​ച്ച​പ്പോൾ ഇത്‌ വ്യക്തമാ​ക്ക​പ്പെട്ടു. മുട്ടുള്ള മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ ഭൗതിക പിന്തുണ കൊടു​ക്കാ​തി​രു​ന്ന​പ്പോൾ അവർ അപ്പനെ​യും അമ്മയെ​യും ബഹുമാ​നി​ക്കാൻ പരാജ​യ​പ്പെ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ യേശു ചൂണ്ടി​ക്കാ​ട്ടി. മത്തായി 15:3-6-ൽ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം അവൻ അവരോട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “‘നിന്റെ അപ്പനെ​യും നിന്റെ അമ്മയെ​യും ബഹുമാ​നിക്ക’ എന്നും ‘അപ്പനെ​യോ അമ്മയെ​യോ ദുഷി​ക്കു​ന്നവൻ മരി​ച്ചൊ​ടു​ങ്ങട്ടെ’യെന്നും ദൈവം പറഞ്ഞു. പക്ഷെ നിങ്ങൾ പറയു​ന്ന​തോ, ‘ആരെങ്കി​ലും ഒരുവൻ അപ്പനോ​ടൊ അമ്മയോ​ടൊ : “എന്നിൽനിന്ന്‌ നിനക്ക്‌ പ്രയോ​ജനം ലഭിക്കാൻ എനിക്കു​ള്ളത്‌ ദൈവ​ത്തി​നർപ്പിച്ച വഴിപാ​ടാണ്‌” എന്നു പറഞ്ഞാൽ അവൻ തന്റെ അപ്പനെ ബഹുമാ​നി​ക്ക​രുത്‌,’ എന്നല്ലൊ. അതു​കൊണ്ട്‌ നിങ്ങൾ നിങ്ങളു​ടെ പാരമ്പ​ര്യം നിമിത്തം ദൈവ​വ​ച​നത്തെ അസാധു​വാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.”

യേശു​വി​ന്റെ സ്വന്തം കാര്യ​ത്തിൽ, അവൻ തന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ കീഴട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു​കൊണ്ട്‌ അവരോട്‌ അനുസ​രണം കാണിച്ചു. (ലൂക്കോസ്‌ 2:51) വർഷങ്ങൾക്കു​ശേഷം അവൻ ഒരു ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ മരിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ തന്റെ അമ്മയുടെ പരിര​ക്ഷ​ക്കും പിന്തു​ണ​ക്കും വേണ്ടി സ്‌നേ​ഹ​മ​സൃ​ണ​മായ കരുതൽ ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ അവൻ അവളോട്‌ ബഹുമാ​നം കാട്ടി.—യോഹ​ന്നാൻ 19:25-27.

മക്കളും മക്കളുടെ മക്കളും പോലും അവശരായ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കാ​യി കരുതുക എന്നത്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വ്യവസ്ഥ ആയിരു​ന്നു എന്ന്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ നന്നായി അറിഞ്ഞി​രു​ന്നു. രസാവ​ഹ​മാ​യി ബഹുമാ​നം കാണി​ക്കുക എന്നതി​നോട്‌ അവൻ ഭൗതിക സഹായത്തെ ബന്ധപ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “സാക്ഷാൽ വിധവ​മാ​രായ വിധവ​കളെ ബഹുമാ​നി​ക്കുക. പക്ഷേ, ഏതെങ്കി​ലും വിധവക്ക്‌ മക്കളൊ കൊച്ചു​മ​ക്ക​ളൊ ഉണ്ടെങ്കിൽ അവർ തങ്ങളുടെ സ്വന്തഭ​വ​ന​ത്തിൽ ദൈവ​ഭക്തി ആചരി​ക്കു​ന്ന​തി​നും തങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കും മുത്തശ്ശീ​മു​ത്ത​ശ്ശൻമാർക്കും അർഹമായ പ്രത്യു​പ​കാ​രം കൊടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നും പഠിക്കട്ടെ, ഇത്‌ ദൈവ​ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ പ്രസാ​ദ​ക​ര​മ​ല്ലൊ.” (1 തിമൊ​ഥെ​യോസ്‌ 5:3, 4) നിങ്ങ​ളൊ​രു നിസ്സഹായ ശിശു​വൊ കുട്ടി​യൊ ആയിരു​ന്ന​പ്പോൾ നിങ്ങളു​ടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ നിങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി കരുതൽ ചെയ്‌തു; അവരുടെ വാർദ്ധ​ക്യ​ത്തിൽ, അവരുടെ ആവശ്യ​ഘ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ അവരെ സഹായി​ക്കാൻ നിങ്ങൾക്കുള്ള ഊഴമാ​ണി​പ്പോൾ.