ഭാവി സംബന്ധി​ച്ചെന്ത്‌?

മനുഷ്യ​നും മൃഗത്തി​നും ഇടക്കുള്ള സമാധാ​നം അത്ര ആകർഷ​ക​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌? എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ വന്യമൃ​ഗം എന്നു തരംതി​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​യു​മാ​യി​പ്പോ​ലും സമാധാ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേ​ണ്ടി​യാണ്‌ ആരംഭ​ത്തിൽ മനുഷ്യൻ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌.

ദൈവം ആദ്യ മനുഷ്യ​നെ​യും സ്‌ത്രീ​യെ​യും നിർമ്മി​ച്ച​പ്പോൾ ജീവിതം ആസ്വദി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവരെ അവൻ ഒരു പറുദീ​സാ ഭൂഭാ​ഗത്ത്‌ ആക്കി​വെച്ചു. അവർക്ക്‌ കുട്ടികൾ ഉണ്ടാക​ണ​മെ​ന്ന​തും ആ ആദിമ പറുദീസ മുഴു ഭൂമി​യി​ലും വ്യാപി​ക്കു​ന്നതു വരെ വികസി​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​തും അവരെ സംബന്ധിച്ച അവന്റെ ഉദ്ദേശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ മുഴു മണ്ഡലത്തി​ലും മൃഗങ്ങൾ സമാധാ​ന​പൂർണ്ണ​മാ​യി മനുഷ്യന്‌ കീഴ്‌പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി​രു​ന്നു.

ഉൽപ്പത്തി​വി​വ​ര​ണം ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു: “സമു​ദ്ര​ത്തി​ലെ മത്സ്യവും ആകാശത്തു പറക്കുന്ന സകല ജീവി​ക​ളും വളർത്തു​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളും സർവഭൂ​മി​യും ഭൂമി​യിൽ ചരിക്കുന്ന സകല മൃഗങ്ങ​ളും അവർക്ക്‌ കീഴ്‌പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കട്ടെ. . . . അനന്തരം താൻ ഉണ്ടാക്കി​യ​തി​നെ ഒക്കെയും ദൈവം നോക്കി, നോക്കൂ! അത്‌ വളരെ നല്ലതാ​യി​രു​ന്നു.”—ഉൽപ്പത്തി 1:25-31; 2:9.

മൃഗങ്ങ​ളെ​യു​ള്ള ഈ കീഴ്‌പ്പെ​ടു​ത്തൽ ക്രൂര​മാ​യി ചെയ്യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​താ​യി​രു​ന്നില്ല. മനുഷ്യ​രും മൃഗങ്ങ​ളും ഒരുമിച്ച്‌ സമാധാ​ന​ത്തിൽ ജീവി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഉദ്ദേശി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. പേരി​ടു​ന്ന​തിന്‌ മൃഗങ്ങൾ മമനു​ഷ്യ​ന്റെ മുമ്പി​ലൂ​ടെ കടുന്നു​പോ​യ​പ്പോൾ അവൻ ആയുധ​മൊ​ന്നും വഹിച്ചി​രു​ന്നി​ല്ലാ​യെന്ന വസ്‌തു​ത​യാൽ ഇത്‌ കാണാൻ കഴിയും. മനുഷ്യ​നാ​ലൊ മൃഗത്താ​ലൊ ഭയം പ്രകടി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​യി യാതൊ​ന്നും പറയു​ന്ന​തു​മില്ല.—ഉലപ്പത്തി 2:19, 20.

ആദിമ ഉദ്ദേശ്യം നിവൃ​ത്തി​യേ​റാൻ പോകു​ന്നു

സന്തോ​ഷ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ മനുഷ്യ നിർമ്മി​ത​മായ സകല ഗവൺമെൻറു​ക​ളെ​യും മാററി അവയുടെ സ്ഥാനത്ത്‌ സ്വർഗ്ഗ​ത്തിൽ നിന്നു ഭരിക്കുന്ന ദൈവ​രാ​ജ്യം വന്നെത്തു​മ്പോൾ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ആദിമ ഉദ്ദേശ്യം നിവൃ​ത്തി​യേ​റും (ദാനി​യേൽ 2:44; മത്തായി 6:9, 10) മുഴു​ഭൂ​മി​മേ​ലും ദൈവ​ഭ​രണം പൂർണ്ണ​മാ​യി പുനഃ​സ്ഥാ​പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തോ​ടെ ഭൂമി​യെ​യും അതിലെ മനുഷ്യ​നി​വാ​സി​ക​ളെ​യും മൃഗനി​വാ​സി​ക​ളെ​യും സംബന്ധി​ച്ചുള്ള ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ആദിമ ഉദ്ദേശ്യം നിവൃ​ത്തി​യേ​റാൻ തുടങ്ങും.

ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നീതി​യുള്ള ഭരണം കൈവ​രു​ത്തുന്ന മാററ​ത്തി​ന്റെ ഫലങ്ങൾ അനേകം ബൈബിൾ പ്രവച​ന​ങ്ങ​ളിൽ നന്നായി വിവരി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌ നിശ്വ​സ്‌ത​ത​യിൽ യെശയ്യാവ്‌ എഴുതി​യത്‌ കുറി​ക്കൊ​ള്ളുക: “ചെന്നായ്‌ ആണാട്ടിൻ കുട്ടി​യോ​ടു​കൂ​ടെ യഥാർത്ഥ​മാ​യി അല്‌പ​സ​മയം വസിക്കും, പുള്ളി​പ്പു​ലി തന്നെ കോലാ​ട്ടിൻകു​ട്ടി​യോ​ടു​കൂ​ടെ കിടക്കും, പശുക്കി​ടാ​വും കുഞ്ചി​രോ​മ​മുള്ള ബാലസിം​ഹ​വും, നന്നായി പോഷി​പ്പിച്ച മൃഗവു​മെ​ല്ലാം ഒന്നിച്ച്‌ ആയിരി​ക്കും; വെറു​മൊ​രു കൊച്ചു​ബാ​ലൻ അവയു​ടെ​മേൽ നേതാ​വാ​യി​രി​ക്കും. പശുവും കരടി​യും ഒരുമി​ച്ചു​മേ​യും; അവയുടെ കുട്ടികൾ ഒരുമി​ച്ചു കിടക്കും. സിംഹം​പോ​ലും കാള​യെ​പ്പോ​ലെ വൈ​ക്കോൽ തിന്നും. എന്റെ വിശുദ്ധ പർവത​ത്തി​ലെ​ങ്ങും അവർ യാതൊ​രു ദോഷ​മൊ നാശമൊ ചെയ്‌ക​യില്ല; എന്തെന്നാൽ സമുദ്രം വെള്ളം​കൊ​ണ്ടു നിറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഭൂമി യഹോ​വ​യു​ടെ പരിജ്ഞാ​നം​കൊ​ണ്ടു നിറഞ്ഞി​രി​ക്കും.—യെശയ്യാവ്‌ 11:6, 7, 9.

ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പുതി​യ​ലോ​ക​ത്തിൽ സ്ഥിതി​ചെ​യ്യുന്ന സമാധാന സമൃദ്ധി മററു​പ്ര​വ​ച​ന​ങ്ങ​ളും കാണി​ച്ചു​ത​രു​ന്നു. ഇതി​നോ​ടുള്ള ബന്ധത്തിൽ മീഖാ ഇങ്ങനെ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റഞ്ഞു: “അവർ തങ്ങളുടെ വാളു​കളെ കൊഴു​ക്ക​ളാ​യും കുന്തങ്ങളെ കോതു​ക​ത്രി​ക​ക​ളാ​യും അടിച്ചു തീർക്കേണ്ടി വരും. രാഷ്‌ട്രം രാഷ്‌ട്ര​ത്തി​നെ​തി​രെ വാളു​യർത്തു​ക​യില്ല, അവർ മേലാൽ യുദ്ധം അഭ്യസി​ക്ക​യു​മില്ല. അവർ യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ ഓരോ​രു​ത്തൻ താന്താന്റെ മുന്തി​രി​വ​ള്ളി​യു​ടെ കീഴി​ലും അത്തിവൃ​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ കീഴി​ലും ഇരിക്കും. അവരെ വിറപ്പി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ആരും ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ക​യില്ല.—മീഖാ 4:3, 4.

അന്ന്‌ യാതൊ​രു വന്യമൃ​ഗ​വും മനുഷ്യ​വർഗ്ഗ​ത്തി​ന്റെ സമാധാ​നത്തെ തടസ്സ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യില്ല. എന്തെന്നാൽ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രാവ​ച​നിക വചനം പറയുന്നു: “ഞാൻ അവയു​മാ​യി ഒരു സമാധാന ഉടമ്പടി ചെയ്യു​ക​യും ദുഷ്ട വന്യമൃ​ഗത്തെ ദേശത്തു​നിന്ന്‌ സുനി​ശ്ചി​ത​മാ​യി നീക്കി​ക്ക​ള​യു​ക​യും ചെയ്യും. അവ മരുഭൂ​മി​യിൽ യഥാർത്ഥ​മാ​യി സുരക്ഷി​ത​മാ​യി വസിക്കു​ക​യും കാടു​ക​ളിൽ ഉറങ്ങു​ക​യും ചെയ്യും. . . . അവർ യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ തങ്ങളുടെ ദേശത്ത്‌ നിർഭയർ എന്നു തെളി​യും.—യെഹസ്‌ക്കി​യേൽ 34:25, 27.

അങ്ങനെ പുനസ്ഥി​തീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ട ആ പറുദീ​സ​യി​ലെ സമാധാ​ന​വും യോജി​പ്പും സമ്പൂർണ്ണ​മാ​യി​രി​ക്കും. അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ ബൈബി​ളി​ന്റെ അവസാന പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ അവിടു​ത്തെ അവസ്ഥകൾ ഈ വിധത്തിൽ വർണ്ണി​ക്കാൻ കഴിയു​ന്നത്‌: “[ദൈവം] അവരുടെ കണ്ണുക​ളിൽനിന്ന്‌ കണ്ണുനീർ എല്ലാം തുടച്ചു കളയും, മേലാൽ മരണം ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ക​യില്ല. ഈ പൂർവ കാര്യങ്ങൾ കടന്നു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. സിംഹാ​സ​ന​ത്തി​ലി​രി​ക്കു​ന്നവൻ അരുളി​ചെ​യ്യു​ന്നു: “‘നോക്കൂ! ഞാൻ സകലതും പുതു​താ​ക്കു​ന്നു.’ അവൻ ഇങ്ങനെ​യും പറയുന്നു: ‘എഴുതുക, എന്തെന്നാൽ ഈ വാക്കുകൾ വിശ്വാ​സ​യോ​ഗ്യ​വും സത്യവു​മാ​കു​ന്നു.’”—വെളി​പ്പാട്‌ 21:4, 5.

അതെ, വിശ്വാ​സ​യോ​ഗ്യ​വും സത്യവും. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വാഗ്‌ദാ​ന​ത്തിൽ നമുക്ക്‌ ആശ്രയി​ക്കാൻ കഴിയു​മെ​ന്നാണ്‌ അത്‌ അർത്ഥമാ​ക്കു​ന്നത്‌. എന്തെന്നാൽ അപൂർണ്ണ മനഷ്യ​രിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി അവന്‌ തന്റെ ഉദ്ദേശ്യ​ങ്ങൾ നടപ്പി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ശക്തിയും ജ്ഞാനവും ദൃഢനി​ശ്ച​യ​വു​മുണ്ട്‌. പുരാതന നാളു​ക​ളി​ലെ വിശ്വസ്‌ത ദൈവ​ദാ​സൻമാ​രി​ലൊ​രാൾ പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ: “നിങ്ങളു​ടെ ദൈവ​മായ യഹോവ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറഞ്ഞി​ട്ടുള്ള സകല നല്ല വചനങ്ങ​ളി​ലും ഒന്നു​പോ​ലും പരാജ​യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടില്ല. നിങ്ങൾക്ക്‌ അവയെ​ല്ലാം സത്യമാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. അവയി​ലൊ​രു​വാ​ക്കും പരാജ​യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടില്ല.—യോശു​വാ 23:14. യെശയ്യാവ്‌ 25:11-ഉം കാണുക.

ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പുതി​യ​ലോ​ക​ത്തിൽ ഈ ഭൂമി​യെ​യും മനുഷ്യ​നെ​യും മൃഗങ്ങ​ളെ​യും സംബന്ധി​ച്ചുള്ള അവന്റെ ആദിമ ഉദ്ദേശ്യം നിവൃ​ത്തി​യേ​റു​മെന്ന്‌ നമുക്ക്‌ അതേ ഉറപ്പു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും. ദൈവ​ദ​ത്ത​മായ സമാധാ​നം ഒരു ലോക​വ്യാ​പക യാഥാർത്ഥ്യ​മാ​യി​ത്തീ​രും. മനുഷ്യ​രു​ടെ ഇടയിൽ അത്തരം സമാധാ​നം വാഴു​മെന്നു മാത്രമല്ല മൃഗ മണ്ഡലത്തി​ലും അത്‌ പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടും. (g91 4/8)