ദേശാ​ന്ത​ര​ഗ​മ​ന​ത്തി​ന്റെ നിഗൂ​ഢ​തകൾ ചിക​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്നു

സ്‌പെയിനിലെ ഉണരുക! ലേഖകൻ

യു.എസ്‌.എ.-യിലെ കാലി​ഫോർണി​യ​യി​ലുള്ള സാൻ ജുവാൻ ക്യാപി​സ്‌ട്രാ​നോ നഗരത്തി​ലെ പഴയ സാൻ ജുവാൻ ക്യാപി​സ്‌ട്രാ​നോ ആശ്രമ​ത്തി​ലേക്കു മീവൽപ​ക്ഷി​കൾ മടങ്ങി​യെ​ത്തു​ന്ന​തി​നെ​പ്പറ്റി പഴയൊ​രു ഗാനമുണ്ട്‌. യാതൊ​രു മുടക്ക​വും കൂടാതെ എല്ലാ വർഷവും മാർച്ച്‌ 19-ാം തീയതി അവി​ടെ​യുള്ള തങ്ങളുടെ കൂടു​ക​ളി​ലേക്ക്‌ അവ മടങ്ങി​യെ​ത്തു​ന്നു​വെന്നു പറയ​പ്പെ​ടു​ന്നു.

യൂറോ​പ്യൻ മീവൽപ​ക്ഷി​യും സമാന​മാ​യൊ​രു സമയപ്പ​ട്ടി​ക​യാ​ണു പിന്തു​ട​രു​ന്നത്‌. മാർച്ച്‌ 15-ാം തീയതി​യോ​ടു​കൂ​ടി മീവൽപ​ക്ഷി​യു​ടെ പാട്ടു വീണ്ടും കേൾക്കു​മെന്ന്‌ ഒരു സ്‌പാ​നിഷ്‌ ചൊല്ലു മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റ​യു​ന്നു.

ഉത്തരാർധ​ഗോ​ള​ത്തിൽ, തലമു​റ​ക​ളാ​യി വസന്തത്തി​ന്റെ ആഗമനത്തെ വിളി​ച്ചോ​തുന്ന മീവൽപ​ക്ഷി​യു​ടെ പ്രത്യാ​ഗ​മ​നത്തെ നാട്ടിൻപു​റ​ങ്ങ​ളി​ലു​ള്ളവർ എന്നും സ്വാഗതം ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌. എന്നാൽ മഞ്ഞുകാ​ലത്ത്‌ അവ എവി​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ ജിജ്ഞാ​സു​ക്ക​ളായ ചിലർ അതിശ​യി​ച്ചി​ട്ടു​മുണ്ട്‌. ശിശിര നിദ്ര​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു ചിലർ വിചാ​രി​ച്ചു. ചന്ദ്രനിൽ പോയി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു മറ്റു ചിലരു​ടെ അഭി​പ്രാ​യം—അവയ്‌ക്ക​വി​ടെ രണ്ടു മാസം​കൊ​ണ്ടു പറന്നെ​ത്താൻ കഴിയു​മെന്ന്‌ ആരോ കണക്കു കൂട്ടി. മീവൽപ​ക്ഷി​കൾ വെള്ളത്തി​ന​ടി​യിൽ, തടാക​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ചതുപ്പു​നി​ല​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും അടിത്ത​ട്ടിൽ കൂട്ടമാ​യി ചേർന്നി​രു​ന്നാണ്‌ മഞ്ഞുകാ​ലം ചെലവ​ഴി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നാണ്‌ 16-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ലെ ഒരു സ്വീഡിഷ്‌ ആർച്ചു​ബി​ഷപ്പ്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ട്ടത്‌. മുക്കുവർ ഒരു വല നിറയെ മീവൽപ​ക്ഷി​കളെ വലിച്ചു കയറ്റു​ന്ന​താ​യി ചിത്രീ​ക​രി​ക്കുന്ന ഒരു ചിത്ര​വും അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പ്രബന്ധ​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഈ ആശയങ്ങൾ ഇപ്പോൾ അസാധാ​ര​ണ​മാ​യി​ത്തോ​ന്നാ​മെ​ങ്കി​ലും, ഇതു സംബന്ധിച്ച യാഥാർഥ്യം ഏതാ​ണ്ടൊ​രു കെട്ടുകഥ പോലെ വിചി​ത്ര​മാ​ണെന്നു തെളി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഈ ഒരു നൂറ്റാ​ണ്ടു​കാ​ലത്തു പക്ഷിശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു മീവൽപ​ക്ഷി​ക​ളു​ടെ കാലിൽ, അവയെ തിരി​ച്ച​റിഞ്ഞ്‌ അവയുടെ നീക്കങ്ങൾ പഠിക്കു​ന്ന​തി​നു വേണ്ടി വളയങ്ങ​ളി​ട്ടു. അടയാ​ള​മി​ട​പ്പെട്ട ഈ പക്ഷിക​ളിൽ ചെറു​തെ​ങ്കി​ലും നല്ലൊരു ശതമാ​നത്തെ അവയുടെ മഞ്ഞുകാ​ല​വ​സ​തി​ക​ളിൽ കണ്ടെത്തി. അവിശ്വ​സ​നീ​യ​മെന്നു തോന്നാ​മെ​ങ്കി​ലും, ബ്രിട്ട​നിൽ നിന്നും റഷ്യയിൽ നിന്നു​മുള്ള മീവൽപ​ക്ഷി​കൾ മാതൃ​രാ​ജ്യ​ത്തു​നിന്ന്‌ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു കിലോ​മീ​റ്റ​റു​കൾ അകലെ—ദക്ഷിണ​പൂർവ ആഫ്രി​ക്ക​യു​ടെ അങ്ങേയ​റ്റത്ത്‌—ഒരുമി​ച്ചു മഞ്ഞുകാ​ലം ചെലവ​ഴി​ക്കു​ന്ന​താ​യി കണ്ടെത്തി. ഇവയ്‌ക്കു സമാന​രാ​യി വടക്കേ അമേരി​ക്ക​യി​ലു​ള്ളവ അർജന്റീ​ന​യോ ചിലി​യോ പോലെ ഏറ്റവും തെക്കേ​യ​റ്റ​ത്തുള്ള രാജ്യങ്ങൾ വരെ പറന്നെ​ത്തു​ന്നു. ഇത്തരം ഐതി​ഹാ​സിക യാത്രകൾ നടത്തു​ന്നതു മീവൽപ​ക്ഷി​കൾ മാത്രമല്ല. ഉത്തരാർധ​ഗോ​ള​ത്തി​ലുള്ള കോടി​ക്ക​ണ​ക്കി​നു പക്ഷികൾ മഞ്ഞുകാ​ലം ചെലവ​ഴി​ക്കു​ന്നതു ദക്ഷിണാർധ​ഗോ​ള​ത്തി​ലാണ്‌.

മീവൽപ​ക്ഷി​യെ​പ്പോ​ലെ വലിപ്പം കുറഞ്ഞ ഒരു പക്ഷിക്ക്‌ അടുത്ത വസന്തകാ​ലത്ത്‌ തന്റെ സ്വന്തം കൂട്ടിൽ തിരി​ച്ചെ​ത്തു​ന്ന​തി​നു മുൻപ്‌ 22,500 കിലോ​മീ​റ്റർ ചുറ്റി​സ​ഞ്ച​രി​ക്കു​വാൻ കഴിയു​മെന്നു കണ്ടെത്തി​യതു പക്ഷിശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാ​രെ ആശ്ചര്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. മീവൽപ​ക്ഷി​കൾ എവിടെ പോയി​രു​ന്നു എന്നറി​ഞ്ഞതു കൂടുതൽ കുഴപ്പി​ക്കുന്ന ചോദ്യ​ങ്ങൾ ഉയർത്തി​യ​തേ​യു​ള്ളു.

“മീവൽപക്ഷീ, നീ കൂടു വിടു​ന്ന​തെ​ന്തി​നാണ്‌?”

ഒരു പക്ഷി ഗോള​ത്തി​ന്റെ മറുവ​ശ​ത്തേക്കു സഞ്ചരി​ക്കാ​നുള്ള കാരണ​മെ​ന്താണ്‌? അല്ലെങ്കിൽ, ഒരു സ്‌പാ​നിഷ്‌ ചൊല്ലു പറയു​ന്നതു പോലെ, “മീവൽപക്ഷീ, നീ കൂടു വിടു​ന്ന​തെ​ന്തി​നാണ്‌?” തണുപ്പു കൊണ്ടാ​ണോ അതോ ആഹാരം തേടി​യോ? ശൈത്യ​മേ​റിയ മഞ്ഞുകാ​ലത്തെ അതിജീ​വി​ക്കാൻ ബുദ്ധി​മു​ട്ടുള്ള നിരവധി ചെറിയ പക്ഷികൾ ദേശാ​ന്ത​ര​ഗ​മനം നടത്തു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു​ള്ളതു കൊണ്ട്‌, നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും, ശൈത്യ​കാ​ലാ​രം​ഭം എന്നതി​നെ​ക്കാ​ളു​പ​രി​യാ​യി ഭക്ഷണല​ഭ്യത ഉറപ്പാ​ക്കുക എന്നത്‌ അവയുടെ ആവശ്യ​മാ​ണെ​ന്ന​താണ്‌ അതിനുള്ള ഉത്തരം. എന്നാൽ പക്ഷിക​ളു​ടെ ദേശാ​ന്ത​ര​ഗ​മനം കേവലം ഇര തേടി അലയു​ക​യെ​ന്നതല്ല. ദേശാ​ടനം നടത്തുന്ന മനുഷ്യ​രെ​പ്പോ​ലെ, സാഹച​ര്യ​ങ്ങൾ മോശ​മാ​കു​മ്പോൾ പോകാൻ വേണ്ടി പക്ഷികൾ കാത്തി​രി​ക്കാ​റില്ല.

ദൈർഘ്യം കുറഞ്ഞ പകലു​ക​ളാണ്‌ ദേശാ​ന്ത​ര​ഗ​മനം നടത്തു​ന്ന​തി​നുള്ള പ്രേര​ണയെ ഉദ്ദീപി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തെന്നു ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ കണ്ടുപി​ടി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. ശരത്‌കാ​ലത്ത്‌ പകലിനു ദൈർഘ്യം കുറയു​മ്പോൾ കൂട്ടി​ല​ട​യ്‌ക്ക​പ്പെട്ട പക്ഷികൾ അസ്വസ്ഥ​രാ​കു​ന്നു. കൃത്രി​മ​മാ​യി പ്രകാ​ശ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യാ​ലും, പരീക്ഷ​ണങ്ങൾ നടത്തു​ന്നവർ ഈ പക്ഷികളെ പോറ്റി വളർത്തി​യാൽ പോലും ഇതങ്ങനെ തന്നെയാണ്‌. കൂട്ടി​ല​ട​യ്‌ക്ക​പ്പെട്ട പക്ഷി ദേശാ​ട​ന​പ്പ​റ​ക്ക​ലി​ന്റെ സമയത്ത്‌ താൻ പോകു​മെന്നു സഹജജ്ഞാ​ന​ത്താൽ അതിന​റി​യാ​വുന്ന ദിശയി​ലേക്കു തന്നെ തിരി​ഞ്ഞി​രി​ക്കുക പോലും ചെയ്യും. തെളി​വ​നു​സ​രിച്ച്‌, ഒരു വർഷത്തി​ലെ ഏതെങ്കി​ലും പ്രത്യേക സമയത്ത്‌ ഒരു പ്രത്യേക ദിശയി​ലേക്കു ദേശാ​ന്ത​ര​ഗ​മനം നടത്താ​നുള്ള പ്രേരണ തികച്ചും ജന്മസി​ദ്ധ​മാണ്‌.

വളരെ​യ​ധി​കം ദൂരം സഞ്ചരി​ക്കേണ്ടി വരു​മ്പോൾ പക്ഷികൾ വിജയ​ക​ര​മാ​യി ദിശ നിർണ​യി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യാണ്‌? മിക്കവ​യും അനന്തമായ സമു​ദ്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും മരുഭൂ​മി​ക​ളു​ടെ​യും മുകളിൽ കൂടെ​യാ​ണു സഞ്ചരി​ക്കു​ന്ന​തെന്നു മാത്രമല്ല, അവ രാവും പകലും സഞ്ചരി​ക്കു​ന്നു. ചിലയി​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ​യി​ട​യിൽ പക്ഷിക്കു​ഞ്ഞു​ങ്ങൾ അനുഭ​വ​സ​മ്പ​ന്ന​രായ മുതിർന്ന​വ​രു​ടെ സഹായം കൂടാതെ തനിയെ സഞ്ചരി​ക്കു​ന്നു. കൊടു​ങ്കാ​റ്റു​ക​ളോ പാർശ്വ​വാ​ത​ങ്ങ​ളോ ഉണ്ടായാ​ലും ഏതുവി​ധേ​ന​യും അവ തങ്ങൾക്കു പോകേണ്ട മാർഗ​ത്തിൽ തന്നെ സഞ്ചരി​ക്കു​ന്നു.

ദിശാ​നിർണ​യ​നം—പ്രത്യേ​കി​ച്ചും വിശാ​ല​മായ സമു​ദ്ര​ങ്ങൾക്കും മരുഭൂ​മി​കൾക്കും കുറുകെ—തീരെ എളുപ്പമല്ല. മനുഷ്യർ അതിൽ വൈദ​ഗ്‌ധ്യം നേടാൻ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു വർഷങ്ങ​ളെ​ടു​ത്തു. വടക്കു​നോ​ക്കി​യ​ന്ത്രം, താരാ​ലം​ബകം (astrolabe) എന്നിവ പോലുള്ള ദിശാ​നിർണ​യ​നോ​പാ​ധി​ക​ളു​ടെ സഹായ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ക്രിസ്റ്റഫർ കൊളം​ബസ്‌ സമു​ദ്ര​ത്തിൽ കൂടി ധീരസാ​ഹ​സി​ക​മാ​യി അത്ര ദൂരം ഒരിക്ക​ലും സഞ്ചരി​ക്കു​ക​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.a എന്നിട്ടു​പോ​ലും, തന്റെ സാഹസി​ക​യാ​ത്ര​യു​ടെ അവസാ​ന​ത്തോ​ട​ടു​ത്ത​പ്പോൾ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു ബഹാമാ​സി​ലേ​ക്കുള്ള വഴി കാണിച്ചു കൊടു​ത്തതു പക്ഷിക​ളാ​യി​രു​ന്നു. ദേശാ​ന്ത​ര​ഗ​മനം നടത്തുന്ന കരപ്പക്ഷി​കൾ തെക്കു​പ​ടി​ഞ്ഞാ​റോ​ട്ടു പറക്കു​ന്നതു ശ്രദ്ധയിൽപെ​ട്ട​പ്പോൾ പുരാതന നാവി​ക​രു​ടെ രീതി പിന്തു​ടർന്ന്‌ അദ്ദേഹം തന്റെ ഗതി ആ ദിശയി​ലേക്കു തിരിച്ചു വിട്ടു.

വിജയ​ക​ര​മാ​യി ദിശ നിർണ​യി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ സ്ഥിരമായ ഒരു ഗതി നിലനിർത്താ​നുള്ള സംവി​ധാ​നം കൂടാതെ ഒരു സ്ഥാനനിർണയന ഉപാധി കൂടി ആവശ്യ​മാണ്‌. ലളിത​മാ​യി പറഞ്ഞാൽ, ലക്ഷ്യസ്ഥാ​ന​ത്തോ​ടുള്ള ബന്ധത്തിൽ നിങ്ങൾ എവി​ടെ​യാ​ണെ​ന്നും അവി​ടെ​യെ​ത്താൻ ഏതു ദിശയിൽ സഞ്ചരി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. ഉപകര​ണ​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​തെ അത്തര​മൊ​രു ദുഷ്‌ക​ര​മായ ജോലി ഏറ്റെടു​ക്കാൻ മനുഷ്യ​രായ നമ്മൾ സജ്ജരല്ല—എന്നാൽ പക്ഷികൾ തികച്ചും സജ്ജരാണ്‌. പക്ഷികൾ തങ്ങൾക്കു പറക്കേണ്ട കൃത്യ​മായ ദിശ നിർണ​യി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ന്നു​ള്ള​തി​ലേക്കു വെളിച്ചം വീശുന്ന വിവരങ്ങൾ ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ സമാഹ​രി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌.

ചില ഉത്തരങ്ങൾ

പക്ഷിക​ളു​ടെ സഞ്ചാര ദിശാ​നിർണ​യ​നത്തെ സംബന്ധിച്ച നിഗൂ​ഢ​ത​ക​ളു​ടെ ചുരു​ള​ഴി​ക്കാൻ തുനി​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങി​യി​രി​ക്കുന്ന ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ പരീക്ഷണം നടത്താ​നു​പ​യോ​ഗി​ക്കുന്ന പക്ഷിക​ളാണ്‌ സ്വന്തസ്ഥ​ലത്തു തന്നെ മടങ്ങി​യെ​ത്തുന്ന പ്രാവു​കൾ. വളരെ​യ​ധി​കം സഹനശ​ക്തി​യുള്ള പ്രാവു​കളെ, സ്ഥാനീയ അടയാ​ളങ്ങൾ അവയ്‌ക്കു കാണാൻ സാധി​ക്കാത്ത വിധം പോറ​ലു​കൾ വീഴ്‌ത്തിയ സ്‌ഫടിക“ക്കണ്ണടകൾ” ധരിപ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. മറ്റു ചിലവ​യു​ടെ പുറത്ത്‌ അവ ഭൂമി​യു​ടെ കാന്തി​ക​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ സഹായ​ത്താൽ ദിശ കണ്ടുപി​ടി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ കാന്തശ​ക്തി​യുള്ള ഉപകര​ണങ്ങൾ ഘടിപ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. അവയെ സ്വത​ന്ത്ര​രാ​ക്കാ​നുള്ള സ്ഥാന​ത്തേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​തി​നി​ട​യിൽ, പുറ​ത്തേ​ക്കുള്ള വഴി മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ അവയ്‌ക്കു യാതൊ​രു മാർഗ​വു​മി​ല്ലെ​ന്നു​റപ്പു വരുത്തു​ന്ന​തി​നു വേണ്ടി ചിലതി​നെ മയക്കു​മ​രു​ന്നു​കൾ കൊടു​ത്തു മയക്കുക പോലും ചെയ്‌തു. ചില തടസ്സങ്ങൾ ഒരുമി​ച്ചു വന്നപ്പോൾ അവയ്‌ക്കു വിജയ​ക​ര​മാ​യി തിരി​ച്ചെ​ത്താൻ കഴിഞ്ഞി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, സമർഥ​രായ പ്രാവു​കൾ ഓരോ പ്രതി​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളെ​യും പ്രത്യേ​കം പ്രത്യേ​ക​മാ​യി തരണം ചെയ്‌തു. പക്ഷികൾ ഒരേ​യൊ​രു ദിശാ​നിർണ​യ​നോ​പാ​ധി​യെ മാത്രമല്ല ആശ്രയി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്നു വ്യക്തമാണ്‌. എന്തൊക്കെ മാർഗ​ങ്ങ​ളാണ്‌ അവ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നത്‌?

കൃത്രിമ സൂര്യനെ ഉപയോ​ഗി​ച്ചോ രാത്രി​യി​ലെ ആകാശ​ത്തി​ന്റെ രൂപം കൃത്രി​മ​മാ​യി സൃഷ്ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടോ നടത്തിയ പരീക്ഷ​ണങ്ങൾ പക്ഷികൾക്ക്‌ പകൽസ​മ​യത്തു സൂര്യനെ ആശ്രയി​ച്ചും രാത്രി​യിൽ നക്ഷത്ര​ങ്ങളെ ആശ്രയി​ച്ചും ദിശ നിർണ​യി​ക്കാൻ കഴിയു​മെന്നു തെളി​യി​ക്കു​ന്നു. ആകാശം മേഘാ​വൃ​ത​മാ​ണെ​ങ്കി​ലോ? പക്ഷികൾക്ക്‌ അവയുടെ ഉള്ളിൽ തന്നെ ഒരു കാന്തസൂ​ചി​യു​ണ്ടെന്നു തോന്നി​പ്പോ​കും വിധം, അവയ്‌ക്കു ഭൂമി​യു​ടെ കാന്തിക ക്ഷേത്ര​ത്തി​ന്റെ സഹായ​ത്താൽ ദിശ നിർണ​യി​ക്കാൻ കഴിയും. പുറപ്പെട്ട അതേ വാസസ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലോ പ്രാവിൻകൂ​ടു​ക​ളി​ലോ തിരി​ച്ചെ​ത്ത​ണ​മെ​ങ്കിൽ അവയ്‌ക്കു പരിചി​ത​മായ സ്ഥാനീയ അടയാ​ളങ്ങൾ തിരി​ച്ച​റി​യാ​നുള്ള കഴിവു​കൂ​ടി ഉണ്ടായി​രി​ക്കണം. ശബ്ദങ്ങ​ളോ​ടും ഗന്ധങ്ങ​ളോ​ടും മനുഷ്യ​രെ​ക്കാൾ വളരെ​യ​ധി​കം സംവേ​ദ​ക​ത്വം പക്ഷികൾക്കു​ണ്ടെന്നു ഗവേഷകർ കണ്ടെത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു—ഈ പ്രാപ്‌തി ദിശ നിർണ​യി​ക്കാൻ എത്ര​ത്തോ​ളം ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ അവർക്ക​റി​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും.

“പക്ഷിഭൂ​പട”ത്തിന്റെ രഹസ്യം

പക്ഷികൾക്ക്‌ ഒരു നിശ്ചിത ദിശയിൽ പറക്കാൻ സാധി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്നതു സ്ഥാപി​ക്കു​ന്ന​തി​നു വേണ്ടി​യുള്ള ഈ ഗവേഷ​ണ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം വളരെ ദൂരം പിന്നി​ട്ടെ​ങ്കി​ലും, ഒരു കുഴപ്പി​ക്കുന്ന പ്രശ്‌നം ഇപ്പോ​ഴും നിലനിൽക്കു​ന്നു. ആശ്രയ​യോ​ഗ്യ​മായ ഒരു ദിശാ നിർണയന ഉപകരണം ഉണ്ടായി​രി​ക്കുക എന്നതൊ​രു സംഗതി​യാണ്‌, എന്നാൽ വീട്ടി​ലെ​ത്താൻ നിങ്ങൾക്കൊ​രു ഭൂപടം കൂടി വേണം—ഒന്നാമ​താ​യി നിങ്ങൾ നിൽക്കുന്ന സ്ഥാനം നിർണ​യി​ക്കാ​നും പിന്നീട്‌ നിങ്ങൾക്കു പോകേണ്ട ഏറ്റവും മെച്ചപ്പെട്ട വഴി​യേ​തെന്നു തിട്ട​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും.

പക്ഷികൾ ഏതുതരം “പക്ഷിഭൂ​പട”മാണ്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നത്‌? സ്വന്തം വാസസ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു നൂറു കണക്കിനു കിലോ​മീ​റ്റ​റു​കൾ അകലെ ഒരജ്ഞാത സ്ഥലത്തു കൊണ്ടു​പോ​യി വിട്ടാ​ലും തങ്ങളെ​വി​ടെ​യാ​ണെന്നു തിരി​ച്ച​റി​യാൻ അവയ്‌ക്കു കഴിയു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യാണ്‌? പ്രത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ അവയെ സഹായി​ക്കാൻ ഭൂപട​ങ്ങ​ളോ വഴികാ​ട്ടി​സ്‌തം​ഭ​ങ്ങ​ളോ യാതൊ​ന്നും ഇല്ലാതി​രി​ക്കെ, അവ ഏറ്റവും മെച്ചമായ വഴി കണ്ടുപി​ടി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യാണ്‌?

ഒരു പക്ഷിയു​ടെ “ഭൂസ്ഥി​തി​ബോ​ധം ജന്തുസ്വ​ഭാ​വ​ത്തി​ലെ തീർത്തും പിടി​കി​ട്ടാ​ത്ത​തും അമ്പരപ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ രഹസ്യ​മാ​യി തുടരു​ന്നു​വെന്നു തോന്നു​ന്നു” എന്ന്‌ ജെയിംസ്‌ എൽ. ഗോൾഡ്‌ എന്ന ജീവശാ​സ്‌ത്രജ്ഞൻ പറയുന്നു.

രഹസ്യ​ത്തി​നു പിന്നിലെ മനസ്സ്‌

തികച്ചും വ്യക്തമായ ഒരു സംഗതി ദേശാ​ന്ത​ര​ഗ​മനം ഒരു ജന്മസ്വ​ഭാ​വ​മാ​ണെ​ന്നു​ള്ള​താണ്‌. ഒട്ടനവ​ധി​യി​നം പക്ഷിക​ളിൽ വർഷത്തി​ലെ ഒരു പ്രത്യേക സമയത്തു ദേശാ​ന്ത​ര​ഗ​മനം നടത്താ​നുള്ള വിവരങ്ങൾ ജീനു​കൾക്കു​ള്ളിൽ തന്നെ പ്രോ​ഗ്രാം ചെയ്‌തു വച്ചിരി​ക്കു​ക​യാണ്‌. അവയെ​ല്ലാം ജനിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നതു തന്നെ വിജയ​ക​ര​മാ​യി ദിശ നിർണ​യി​ക്കാ​നുള്ള പ്രാപ്‌തി​ക​ളും ഇന്ദ്രി​യ​ജ്ഞാ​ന​വും സഹിത​മാണ്‌. ജന്മസി​ദ്ധ​മായ ഈ കഴിവ്‌ എവിടെ നിന്നാണു വന്നത്‌?

പക്ഷിക​ളു​ടെ ജനിതക സംജ്ഞ “പ്രോ​ഗ്രാം ചെയ്യാൻ” കഴിവുള്ള, ജ്ഞാനി​യായ ഒരു സ്രഷ്ടാ​വിൽനി​ന്നു മാത്രമേ ഈ സഹജജ്ഞാ​ന​ത്തിന്‌ ഉത്ഭവി​ക്കാൻ സാധിക്കൂ എന്നതു തികച്ചും ന്യായ​യു​ക്ത​മാണ്‌. ദൈവം ഗോ​ത്ര​പി​താ​വായ ഇയ്യോ​ബി​നോട്‌ പ്രസക്ത​മായ ഈ ചോദ്യം ചോദി​ച്ചു: “പരുന്തു തന്റെ ചിറകു തെക്കോ​ട്ടു വിടർത്തു​മ്പോൾ അതു എങ്ങനെ പറക്കണ​മെ​ന്ന​റി​യു​ന്നതു നിന്നിൽ നിന്നാ​ണോ?”—ഇയ്യോബ്‌ 39:26, ററു​ഡേ​യ്‌സ്‌ ഇംഗ്ലീഷ്‌ വേർഷൻ.

പക്ഷിക​ളു​ടെ ദേശാ​ട​ന​ത്തെ​പ്പറ്റി നൂറു വർഷത്തെ തീവ്ര​മായ ഗവേഷ​ണ​ങ്ങൾക്കു ശേഷം ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ പക്ഷിക​ളു​ടെ മസ്‌തി​ഷ്‌കത്തെ ആദരി​ക്കാൻ ഇടവന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. ദേശാ​ട​ന​ക്കി​ളി​കൾ സഞ്ചരി​ക്കുന്ന പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട പാതകൾ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തി​നു ശേഷം ചില പക്ഷികൾ സഞ്ചരി​ക്കുന്ന അവിശ്വ​സ​നീയ ദൂരം കണ്ട്‌ അതിശ​യി​ക്കാ​ന​ല്ലാ​തെ മറ്റൊ​ന്നി​നും ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞർക്കു കഴിയു​ന്നില്ല. തലമു​റ​ക​ളാ​യി, കോടി​ക്ക​ണ​ക്കി​നു ദേശാ​ട​ന​ക്കി​ളി​കൾ വസന്തകാ​ല​ത്തും ശരത്‌കാ​ല​ത്തും ഗോളം ചുറ്റി സഞ്ചരി​ക്കു​ന്നു. പകൽ സൂര്യന്റെ സഹായ​ത്താ​ലും രാത്രി നക്ഷത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ സഹായ​ത്താ​ലും അവ ദിശ നിർണ​യി​ക്കു​ന്നു. ഇരുണ്ട കാലാ​വ​സ്ഥ​യു​ള്ള​പ്പോൾ അവ ഭൂമി​യു​ടെ കാന്തിക ക്ഷേത്രം ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ക​യും അതി​വേഗം പരിചി​ത​മായ പ്രദേ​ശങ്ങൾ തിരി​ച്ച​റി​യാൻ പഠിക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രി​ച്ചു ഗന്ധത്തി​ന്റെ​യോ ഇൻഫ്രാ​സോ​ണിക്‌ തരംഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യോ സഹായ​ത്താൽ അവ പോകേണ്ട ദിശയിൽ സ്വയം വിന്യ​സി​ക്കു​ന്നു.

അവ തങ്ങളുടെ യാത്ര​യ്‌ക്കു വേണ്ട “ഭൂപടം” തയ്യാറാ​ക്കുന്ന വിധം ഒരു രഹസ്യ​മാ​യി​ത്തന്നെ അവശേ​ഷി​ക്കു​ന്നു. മീവൽപ​ക്ഷി​ക​ളെ​ല്ലാം എങ്ങോ​ട്ടാ​ണു പോകു​ന്ന​തെന്നു നമുക്ക​റി​യാം; എന്നാൽ അവ എങ്ങനെ​യാ​ണ​വി​ടെ​യെ​ത്തു​ന്ന​തെന്നു നമുക്ക​റി​യില്ല. എങ്കിലും ശരത്‌കാ​ലത്തു മീവൽപ​ക്ഷി​കളെ കൂട്ടമാ​യി കാണു​മ്പോൾ അവയുടെ ദേശാ​ന്ത​ര​ഗ​മ​ന​ത്തി​നു സാധ്യ​ത​യൊ​രു​ക്കിയ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ജ്ഞാനത്തിൽ അതിശ​യി​ച്ചു നിൽക്കാ​ന​ല്ലാ​തെ മറ്റെന്തി​നാ​ണു നമുക്കാ​വുക.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[18-ാം പേജിലെ ചതുരം]

ലോകചാമ്പ്യന്മാരായ ദേശാ​ട​ന​ക്കി​ളി​കൾ

ദൂരം. 1966-ലെ വടക്കൻ വേനൽക്കാ​ലത്ത്‌ ഗ്രേറ്റ്‌ ബ്രിട്ട​നി​ലെ നോർത്ത്‌ വെയിൽസിൽവെച്ച്‌ ഒരു ആർട്ടിക്‌ ടേണിന്റെ കാലിൽ അടയാ​ള​വ​ള​യ​മി​ട്ടു. അതേ വർഷം​തന്നെ ഡിസം​ബ​റിൽ അത്‌—യഥോ​ചി​തം ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ ന്യൂ സൗത്ത്‌ വെയിൽസിൽ പ്രത്യ​ക്ഷ​പ്പെട്ടു. ആറു മാസത്തി​നു​ള്ളിൽ അത്‌ 18,000 കിലോ​മീ​റ്റ​റി​ല​ധി​കം പറന്നു കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നു. അത്തര​മൊ​രു സാഹസ​കൃ​ത്യം ആർട്ടിക്‌ ടേണു​കളെ സംബന്ധി​ച്ചു തികച്ചും സാധാരണ സംഗതി​യാണ്‌. ഒരു വർഷക്കാ​ല​ത്തി​നി​ടക്ക്‌ ഈ പക്ഷിക​ളിൽ ചിലതു പതിവാ​യി ഭൂഗോ​ളം മുഴു​വ​നും ചുറ്റി​സ​ഞ്ച​രി​ക്കു​ന്നു.

വേഗത. അമേരി​ക്കൻ ഗോൾഡൻ പ്ലോ​വേ​ഴ്‌സ്‌ ആയിരി​ക്കും ഒരുപക്ഷേ ദേശാ​ട​ന​പ്പ​ക്ഷി​ക​ളിൽ ഏറ്റവും വേഗത​യേ​റി​യത്‌. ഇവയിൽ ചിലത്‌ അലാസ്‌ക​യി​ലെ അലൂഷ്യൻ ദ്വീപു​ക​ളിൽനി​ന്നു ഹവായി​യെ വേർതി​രി​ക്കുന്ന 3,200 കിലോ​മീ​റ്റർ വരുന്ന സമുദ്രം വെറും 35 മണിക്കൂ​റു​കൾ കൊണ്ടു കുറുകെ കടന്നി​ട്ടുണ്ട്‌—മണിക്കൂ​റിൽ ശരാശരി 91 കിലോ​മീ​റ്റർ വേഗത​യിൽ!

സഹനശക്തി. 20 ഗ്രാം മാത്രം ഭാരമുള്ള, വടക്കേ അമേരി​ക്ക​യി​ലെ ബ്ലാക്ക്‌പോൾ വാർബ്ല​റു​ക​ളാണ്‌ ഏറ്റവും വലിയ മാര​ത്തോൺ പറക്കൽ വിദഗ്‌ധർ. തെക്കേ അമേരി​ക്ക​യി​ലേ​ക്കുള്ള യാത്രാ​മ​ധ്യേ അവ വെറും മൂന്നര ദിവസം കൊണ്ട്‌ അറ്റ്‌ലാൻറിക്‌ സമു​ദ്ര​ത്തി​നു കുറുകെ 3,700 കിലോ​മീ​റ്റർ തുടർച്ച​യാ​യി പറക്കുന്നു. അസാധാ​ര​ണ​മായ സഹനശ​ക്തി​യു​ടെ ഈ പരീക്ഷണം ഒരു മനുഷ്യൻ നാലു മിനി​റ്റു​കൊണ്ട്‌ ഒരു കിലോ​മീ​റ്റർ എന്ന കണക്കിൽ 1,900 കിലോ​മീ​റ്റർ നിർത്താ​തെ ഓടു​ന്ന​തി​നോ​ടു താരത​മ്യം ചെയ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈ യാത്ര തൂക്കം സംബന്ധി​ച്ചു ജാഗ്ര​ത​യു​ള്ള​വ​രു​ടെ സ്വപ്‌ന​മാണ്‌—വാർബ്ല​റി​നു തന്റെ ശരീര​ഭാ​ര​ത്തി​ന്റെ പകുതി​യോ​ളം നഷ്ടമാ​കു​ന്നു.

സമയനിഷ്‌ഠ. മീവൽപ​ക്ഷി​യെ കൂടാതെ ഞാറപ്പ​ക്ഷി​ക​ളും (മുകളിൽ കാണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു) സമയനി​ഷ്‌ഠ​യ്‌ക്കു പേരു കേട്ടവ​രാണ്‌. യിരെ​മ്യാ പ്രവാ​ചകൻ ഞാറപ്പ​ക്ഷി​യെ തന്റെ “കാലം അറിയുന്ന”തും “മടങ്ങി​വ​ര​വി​ന്നുള്ള” സമയം അറിയു​ന്ന​തു​മായ ഒരു പക്ഷിയാ​യി വർണിച്ചു. (യിരെ​മ്യാ​വു 8:7) ഓരോ വസന്തകാ​ല​ത്തും ഏതാണ്ട്‌ അഞ്ചു ലക്ഷത്തോ​ളം ഞാറപ്പ​ക്ഷി​കൾ ഇപ്പോ​ഴും ഇസ്രാ​യേ​ലിൽ കൂടി കടന്നു​പോ​കാ​റുണ്ട്‌.

ദിശാ നിർണയന പാടവം. മാൻക്‌സ്‌ ഷിയർവാ​ട്ട​റു​കൾക്കു തങ്ങളുടെ ഭവനം പോലെ മറ്റൊരു സ്ഥലവു​മില്ല. ബ്രിട്ട​നി​ലുള്ള കൂട്ടിൽനിന്ന്‌ ഒരു പെൺപ​ക്ഷി​യെ എടുത്ത്‌ 5,000 കിലോ​മീ​റ്റർ അകലെ യു.എസ്‌.എ.-യിലെ ബോസ്റ്റ​ണിൽ കൊണ്ടു​പോ​യി വിട്ടു. അവൾ 12 1/2 ദിവസം കൊണ്ട്‌ അറ്റ്‌ലാൻറിക്‌ മുറിച്ചു കടന്ന്‌ അവളെ പുറത്തു വിട്ടതി​നെ സംബന്ധിച്ച വിവര​ങ്ങ​ള​ട​ങ്ങുന്ന എയർമെ​യിൽ എത്തുന്ന​തി​നു മുൻപു നാട്ടി​ലെ​ത്തി​ച്ചേർന്നു. ഈ യാത്ര ഏറ്റവും ആശ്ചര്യ​ക​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ കാരണം ഈ പക്ഷികൾ തങ്ങളുടെ ദേശാന്തര യാത്ര​ക്കി​ട​യിൽ ഒരിക്കൽ പോലും ഉത്തര അറ്റ്‌ലാൻറി​ക്കി​നു കുറുകെ സഞ്ചരി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു​ള്ള​താണ്‌.

[16-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഞാറപ്പക്ഷി ഓരോ വർഷവും കൃത്യ​മാ​യി തന്റെ കൂട്ടിൽ തിരി​ച്ചെ​ത്തു​ന്നു

[17-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ദേശാടനക്കൊക്കുകൾ V എന്ന അക്ഷരത്തി​ന്റെ രൂപത്തിൽ

[15-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട്‌]

Photo: Caja Salamanca y Soria