ഒരു ശിശു​വി​ന്റെ കാതു​ക​ളി​ലേക്ക്‌

ഞാൻ കൊച്ചു​കു​ട്ടി​യാ​യി​രുന്ന കാലം. യു.എസ്‌.എ.-യിലെ വെർജീ​നി​യ​യി​ലുള്ള കോബ​ണി​ലാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങളുടെ താമസം. ഒരു ദിവസം ഒരു മാന്യൻ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ വന്നു. അദ്ദേഹം ഡാഡി​യു​മാ​യി സംഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​ലേർപ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ ഞാൻ അവരെ ശല്യം ചെയ്യാ​തി​രി​ക്കാൻ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ സുഹൃത്ത്‌ എന്നോടു സംസാ​രി​ച്ചു. ഒരു പറുദീ​സാ​ഭൂ​മി​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അദ്ദേഹം വിവരി​ച്ചു, എന്നെ ഉപദ്ര​വി​ക്കു​ക​യി​ല്ലാത്ത മൃഗങ്ങ​ളു​മൊത്ത്‌ എനിക്കു കളിക്കാൻ സാധി​ക്കുന്ന ഒരിടം. (യെശയ്യാ​വു 11:6-9) മരിക്കാ​തെ ഈ ഭൂമി​യിൽത്തന്നെ എനിക്ക്‌ എന്നേക്കും ജീവി​ക്കാൻ സാധി​ക്കു​മെ​ന്നു​പോ​ലും അദ്ദേഹം വിശദ​മാ​ക്കി. ഭാവി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ആ വർണന വിശി​ഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നു! ഭൂമി​യിൽ ജീവി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ സംബന്ധിച്ച്‌ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്‌ എന്റെ ഹൃദയ​ത്തിൽ ആഴമായി പതിഞ്ഞു.—യെശയ്യാ​വു 25:8; വെളി​പ്പാ​ടു 21:3, 4.

മതത്തിൽ അഭിവാ​ഞ്‌ഛ

ഒട്ടേറെ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളുള്ള ഒരു വിവാ​ഹ​ജീ​വി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടേത്‌. ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്കു​ശേഷം അവർ വിവാ​ഹ​ബന്ധം വേർപെ​ടു​ത്തി. ഞാൻ അമ്മയോ​ടൊ​പ്പം താമസ​മാ​ക്കി. അമ്മയ്‌ക്കാ​ണെ​ങ്കിൽ മതത്തിൽ തീരെ താത്‌പ​ര്യ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, വീട്ടിൽനി​ന്നു നടക്കാ​വുന്ന അകലത്തി​ലുള്ള ഏതൊരു പള്ളിയി​ലെ​യും സൺഡേ സ്‌കൂ​ളിൽ ഞാൻ ഒറ്റയ്‌ക്കു പോകു​മാ​യി​രു​ന്നു. താമസി​യാ​തെ അമ്മ രണ്ടാമ​തും വിവാഹം കഴിച്ചു. അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ രണ്ടാന​ച്ഛ​നോ​ടൊ​പ്പം ഇൻഡി​യാ​ന​യി​ലേക്കു താമസം മാറി. എങ്കിലും വേനൽക്കാ​ല​മാ​കു​മ്പോൾ ഞാൻ വെർജീ​നി​യ​യി​ലേക്കു തിരി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു, ഡാഡിയെ സന്ദർശി​ക്കാൻ.

വിവാ​ഹ​ബ​ന്ധം വേർപെ​ടു​ത്തി അധികം കഴിയു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌ ഡാഡി ഒരു മോർമൻ മതക്കാ​ര​നാ​യി. പുതു​താ​യി കണ്ടെത്തിയ മതം എന്നിൽ ഉൾനടാൻ അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചു. 1960-ലെ വേനൽക്കാ​ലത്ത്‌ അദ്ദേഹം എന്നെ സ്‌നാ​പ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി. എനിക്കന്ന്‌ എട്ടു വയസ്സാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും, ഇൻഡി​യാ​ന​യി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ വീടി​ന​ടു​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ഏതെങ്കി​ലും പള്ളിക​ളി​ലൊ​ക്കെ ഞാൻ പോകു​മാ​യി​രു​ന്നു. നാം നല്ലവരാ​ണെ​ങ്കിൽ സ്വർഗ​ത്തിൽ പോകു​മെ​ന്നും കൊള്ള​രു​താ​ത്ത​വ​രാ​ണെ​ങ്കിൽ നരകത്തിൽ പോകു​മെ​ന്നും അവിടെ നാം പീഡി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മെ​ന്നു​മാണ്‌ ഈ സഭക​ളെ​ല്ലാം പഠിപ്പി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. സ്വർഗ​ത്തിൽ ജീവി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​പ​കരം ഭൂമി​യിൽ ജീവി​ക്കാ​നുള്ള എന്റെ ആഗ്രഹം ആർക്കും മനസ്സി​ലാ​കു​ക​യി​ല്ലെന്ന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ അത്‌ ഒരിക്ക​ലും ആരോ​ടും പറഞ്ഞില്ല.

എനിക്കു 11 വയസ്സു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഡാഡി ഓറി​ഗോ​ണി​ലേക്കു താമസം മാറി. ഞാൻ ആകെ തകർന്നു, വളരെ അമർഷ​വും തോന്നി. എന്റെ രണ്ടാനച്ഛൻ ഒരു നിരീ​ശ്വ​ര​വാ​ദി​യും മദ്യപ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ വിശ്വാ​സ​ത്തെ​പ്രതി അയാൾ എന്റെ സ്വൈ​ര്യം കെടുത്തി. കൊച്ചു ഭക്ത എന്നാണ്‌ അയാൾ എന്നെ വിളി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. ഞാൻ കരയാൻ തുടങ്ങു​മ്പോൾ അയാൾ പറയും: “സഹായി​ക്കാൻ നിന്റെ ദൈവത്തെ വിളി​ച്ച​പേ​ക്ഷി​ച്ചു​കൂ​ടേ?” വീട്ടി​ലാർക്കും​തന്നെ ദൈവ​ത്തിൽ താത്‌പ​ര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല. ഇരുളടഞ്ഞ, പ്രയാ​സ​ക​ര​മായ ഒരു കാലഘ​ട്ട​മാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. ഞാൻ അധി​ക്ഷേ​പി​ക്ക​പ്പെട്ടു, ശാരീ​രി​ക​വും ലൈം​ഗി​ക​വു​മായ ദുഷ്‌പെ​രു​മാ​റ്റ​ങ്ങൾക്കു വിധേ​യ​യാ​യി. ദൈവ​ത്തോ​ടു സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ഞാൻ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തി. കാരണം അവൻ മാത്രമേ എന്നെക്കു​റി​ച്ചു കരുതു​ന്നു​ള്ളു​വെന്ന്‌ എനിക്കു തോന്നി.

അമ്മ എന്റെ രണ്ടാന​ച്ഛനെ ഉപേക്ഷി​ച്ചു. അതോടെ ദുഷ്‌പെ​രു​മാ​റ്റ​വും നിലച്ചു. എങ്കിലും ഞങ്ങൾ തീർത്തും ദരി​ദ്ര​രാ​യി​രു​ന്നു. നിത്യ​വൃ​ത്തി കഴിക്കാൻ മമ്മി പാടു​പെട്ടു. എനിക്ക്‌ 13 വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ വല്യമ്മയെ സന്ദർശി​ക്കാ​നാ​യി ഞങ്ങൾ വെർജീ​നി​യ​യി​ലേക്കു യാത്ര തിരിച്ചു. ദയാവാ​യ്‌പും ആത്മാർഥ​ത​യു​മുള്ള ഒരു ബാപ്‌റ്റി​സ്റ്റു​കാ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു അവർ. ഞാൻ അവരെ അതിരറ്റു സ്‌നേ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നു. അവരോ​ടൊ​പ്പം പള്ളിയിൽ പോകാ​നുള്ള ക്ഷണം ഞാൻ സ്വീക​രി​ച്ചു. മമ്മി​പോ​ലും കൂടെ​പ്പോ​ന്നു. അവിടെ എന്നോ​ടൊ​പ്പം എന്റെ കുടും​ബ​വും ഉണ്ടായി​രു​ന്നത്‌ എത്ര വിശി​ഷ്ട​മായ ഒരനു​ഭ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു ഞാൻ ഓർക്കു​ന്നു. മടങ്ങി​പ്പോ​കാ​നുള്ള സമയം വന്നെത്തി​യ​പ്പോൾ വീട്ടി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​പോ​കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചോർത്തു ഞാൻ കിടി​ലം​കൊ​ണ്ടു. തിരി​ച്ചു​പോ​യാൽ അധാർമി​ക​ത​യി​ലേക്കു വഴുതി​വീ​ഴു​മെന്നു ഞാൻ ഭയന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ അവി​ടെ​ത്തന്നെ താമസി​ക്കാൻ എന്നെ അനുവ​ദി​ക്ക​ണ​മെന്നു ഞാൻ ആൻറി​യോട്‌ കേണ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു. അവിടെ താമസി​ക്കാൻ അമ്മയും അനുവാ​ദം തന്നു.

ആൻറി എനിക്ക്‌ ജയിംസ്‌ രാജാ​വി​ന്റെ ഒരു ബൈബിൾ ഭാഷാ​ന്തരം കൊണ്ടു​വ​ന്നു​തന്നു. അതു കൈവ​ശ​മു​ള്ള​തിൽ എനിക്ക്‌ അഭിമാ​നം തോന്നി. എല്ലാ രാത്രി​യും ഞാൻ അതു വായിച്ചു. ബൈബി​ളി​ന്റെ അവസാന അധ്യാ​യ​ത്തിൽ ഞാൻ ഇപ്രകാ​രം വായിച്ചു: “ഇതി​നോട്‌ ആരെങ്കി​ലും കൂട്ടി​യാൽ ഈ പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ എഴുതിയ ബാധകളെ ദൈവം അവനു വരുത്തും.” (വെളി​പ്പാ​ടു 22:18, 19, ജയിംസ്‌ രാജാ​വി​ന്റെ ഭാഷാ​ന്തരം) അതു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ ന്യായ​വാ​ദം ചെയ്‌തു: “മോർമന്റെ പുസ്‌തകം തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളു​ടെ ഭാഗമാ​ണെന്ന്‌ ഞാൻ എങ്ങനെ വിശ്വ​സി​ക്കും?” അതു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ ഒരു ബാപ്‌റ്റി​സ്റ്റു​കാ​രി​യാ​കാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു.

എന്റെ തീരു​മാ​ന​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഡാഡിയെ എഴുതി അറിയി​ച്ച​പ്പോൾ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു വിഷമം തോന്നി​ക്കാ​ണു​മെന്ന്‌ എനിക്കു​റ​പ്പുണ്ട്‌. ഞാൻ ഒരു സഭയിൽ പോകു​ക​യെ​ങ്കി​ലും ചെയ്യു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ എന്നതിൽ തനിക്കു സന്തോ​ഷ​മു​ണ്ടെന്നു മാത്രം അദ്ദേഹം അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെട്ടു. കൂടാ​ര​ങ്ങ​ളിൽ നടത്തപ്പെട്ട ഞങ്ങളുടെ പുനരു​ദ്ധാ​ര​ണ​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌ ആളുകളെ ക്ഷണിക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി ഞങ്ങളുടെ ബാപ്‌റ്റിസ്റ്റ്‌ മതശു​ശ്രൂ​ഷ​ക​നോ​ടൊ​പ്പം ഞാൻ അവരുടെ ഭവനങ്ങ​ളിൽ ചെന്നു. ആളുകളെ അവരുടെ ഭവനങ്ങ​ളിൽ സന്ദർശിച്ച്‌ യേശു സംസാ​രി​ച്ച​തു​പോ​ലെ അവരോ​ടു സംസാ​രി​ക്കു​ക​വഴി ദൈ​വേഷ്ടം ചെയ്യു​ക​യാ​ണെന്നു ഞാൻ കരുതി.

എങ്കിലും സ്വർഗ​ത്തിൽ ജീവി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​പ​കരം ഒരു ഭൗമി​ക​പ​റു​ദീ​സ​യിൽ ജീവി​ക്കാ​നുള്ള എന്റെ ആഗ്രഹം നിരന്തരം എന്നെ വേട്ടയാ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. എന്നാൽ പിന്നീടു ഞാൻ ഈ ബൈബിൾ ഭാഗം വായിച്ചു: “യാചി​പ്പിൻ എന്നാൽ നിങ്ങൾക്കു കിട്ടും; അന്വേ​ഷി​പ്പിൻ എന്നാൽ നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തും; മുട്ടു​വിൻ എന്നാൽ നിങ്ങൾക്കു തുറക്ക​പ്പെ​ടും, കാരണം, യാചി​ക്കുന്ന ഏവന്നും ലഭിക്കു​ന്നു; അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്നവൻ കണ്ടെത്തു​ന്നു; മുട്ടു​ന്ന​വന്നു തുറക്കു​ന്നു.” അത്‌ എനിക്ക്‌ ആശ്വാസം നൽകി.—മത്തായി 7:7, 8, ജയിംസ്‌ രാജാ​വി​ന്റെ ഭാഷാ​ന്തരം.

വിവാ​ഹ​വും കുടും​ബ​വും

അടുത്ത വർഷം ഞാൻ അമ്മയോ​ടൊ​പ്പം താമസി​ക്കാൻ ഇൻഡി​യാ​ന​യി​ലേക്കു മടങ്ങി. 15 വയസ്സു മാത്രം പ്രായ​മു​ള്ള​പ്പോൾ ഞാൻ വിവാ​ഹി​ത​യാ​യി, ഗർഭി​ണി​യും. ഈ അവസ്ഥയിൽതന്നെ എനിക്ക്‌ ദക്ഷിണ കാലി​ഫോർണി​യ​യി​ലേക്കു ബസ്സിൽ യാത്ര ചെയ്യേ​ണ്ടി​വന്നു. ഭർത്താ​വി​ന്റെ കുടും​ബ​ക്കാ​രെ എനിക്ക്‌ അത്ര പരിച​യ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അവർ എന്നെ സ്വീക​രി​ക്ക​ണ​മെന്നു ഞാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചു. അവർ പെന്ത​ക്കോ​സ്‌തു​കാ​രാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മൂത്ത സഹോ​ദരി ഭാഷാ​വ​ര​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ എന്നോടു പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഒരു രാത്രി അവരുടെ പ്രാർഥ​നാ​ശു​ശ്രൂ​ഷ​യിൽ പങ്കെടു​ക്കാൻ അവരോ​ടൊ​പ്പം പോയ​പ്പോൾ അന്യഭാ​ഷ​യിൽ സംസാ​രി​ക്കാൻ എന്നെ അനുവ​ദി​ക്ക​ണമേ എന്നു ഞാൻ പ്രാർഥി​ച്ചു.

പൊടു​ന്ന​നെ, ശുശ്രൂ​ഷ​ക്കി​ട​യിൽ വല്ലാ​ത്തൊ​രു തോന്നൽ എന്നെ ഗ്രസിച്ചു. ഞാൻ അടിമു​ടി വിറയ്‌ക്കാൻ തുടങ്ങി. പിടി​ച്ചാൽ കിട്ടാത്ത പോലെ ഞാൻ എന്തൊ​ക്കെ​യോ പുലമ്പി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ആത്മാവ്‌ എന്നിലൂ​ടെ വന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെന്നു പ്രസം​ഗകൻ വിളി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു. അയാൾ എന്റെ പുറത്തു തട്ടി. പിന്നീട്‌ എല്ലാവ​രും എന്നെ കെട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു, ദൈവം ഈ വിധത്തിൽ എന്നെ ഉപയോ​ഗി​ച്ചത്‌ എത്ര അത്ഭുത​ക​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ അവർ പറഞ്ഞു. എന്നാൽ ആകെ പേടി​ച്ചരണ്ട ഞാൻ ആശയക്കു​ഴ​പ്പ​ത്തി​ലാ​യി. ഞാൻ പറഞ്ഞ കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ എനി​ക്കൊ​രു രൂപവു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

താമസി​യാ​തെ എന്റെ കടിഞ്ഞൂൽ പ്രസവ​ത്തോ​ട​നു​ബ​ന്ധിച്ച്‌ ചില കുഴപ്പ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി. എന്റെ ഭർത്താവ്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യ​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊണ്ട്‌ ദൈവം എന്റെ പ്രസവ​വേദന വർധി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണെന്ന്‌ സഭയിലെ പാസ്റ്റർ അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടു പറഞ്ഞു. നിറക​ണ്ണു​ക​ളോ​ടെ ഭർത്താവ്‌ എന്റെ അരികിൽവന്നു. അദ്ദേഹം സ്‌നാ​പ​ന​മേ​റ്റാൽ എന്റെ പ്രസവ​വേദന കുറയു​മെ​ങ്കിൽ അങ്ങനെ ചെയ്യാ​മെന്ന്‌ പറഞ്ഞു. ചതി​പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ദൈവം ആളുക​ളു​ടെ സേവ പിടി​ച്ചു​പ​റ്റു​ന്നി​ല്ലെന്ന്‌ എനിക്കു നല്ല ഉറപ്പു​ണ്ടെന്ന്‌ ഞാൻ അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടു പറഞ്ഞു.

സഭ വിട്ടു​പോ​രൽ

ഒരു ഞായറാഴ്‌ച പ്രഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​നു​ശേഷം പാസ്റ്റർ സഭയോ​ടു സംഭാവന ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. പള്ളിക്കു ചില അറ്റകു​റ്റ​പ്പ​ണി​കൾ നടത്തേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കാരണം, കുറച്ചു ദിവസം മുമ്പു നടന്ന ഒരു ഭൂകമ്പ​ത്തിൽ പള്ളിക്കു കേടു​പാ​ടു​കൾ സംഭവി​ച്ചി​രു​ന്നു. കാണി​ക്ക​പ്പാ​ത്രം കൈമാ​റി​യ​പ്പോൾ എന്റെ കൈവ​ശ​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന പണമെ​ല്ലാം ഞാൻ അതിലി​ട്ടു. പാസ്റ്റർ പണം എണ്ണി​നോ​ക്കി​യ​ശേഷം, സഭയ്‌ക്ക്‌ കൃതജ്ഞത രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നു​പ​കരം, ഈ മൂല്യ​വ​ത്തായ കാര്യ​ത്തി​നു​വേണ്ടി കൈയ​യച്ചു സംഭാവന നൽകാ​നുള്ള പ്രോ​ത്സാ​ഹനം നൽകു​ക​യാ​ണു ചെയ്‌തത്‌. വീണ്ടും അയാൾ പാത്രം കൈമാ​റി. വീണ്ടും നൽകാൻ എന്റെ കൈവശം പണമൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ വല്ലാത്ത സങ്കോ​ച​ത്തോ​ടെ ഞാൻ പാത്രം അടുത്ത ആൾക്കു കൈമാ​റി. പാസ്റ്റർ തിടു​ക്ക​ത്തിൽ ഒരിക്കൽക്കൂ​ടെ പണം എണ്ണി​നോ​ക്കി​യ​ശേഷം നന്ദി പറയു​ന്ന​തി​നു​പ​കരം വീണ്ടും, അതു മതിയാ​കു​ക​യി​ല്ലെന്നു തീർത്തു പറഞ്ഞു. “ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വേല ചെയ്യാൻ മതിയായ പണം നൽകാതെ ആരും ഇവി​ടെ​നി​ന്നു പോകി​ല്ലെന്നു ഞാൻ കരുതു​ന്നു,” അയാൾ പറഞ്ഞു.

എന്റെ ഭർത്താവ്‌ പുറത്തു കാത്തു​നിൽപ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹം അക്ഷമനാ​യി​ത്തീർന്നി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മെന്ന്‌ എനിക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. ക്ഷമ നശിച്ചത്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. പാസ്റ്ററു​ടെ നന്ദിയി​ല്ലാ​യ്‌മ​യിൽ ഞാനും അക്ഷമയാ​യി. അങ്ങനെ കുഞ്ഞി​നെ​യും കൈയി​ലെ​ടുത്ത്‌ കരഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ എല്ലാവ​രും കാൺകെ ഞാൻ സഭയിൽനിന്ന്‌ ഇറങ്ങി​പ്പോ​ന്നു. ഇനി​മേ​ലാൽ ഒരു സഭയി​ലും ഉൾപ്പെ​ടുന്ന പ്രശ്‌ന​മേ​യി​ല്ലെന്ന്‌ പിന്നീടു ഞാൻ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്‌തു. പള്ളിയിൽപ്പോക്ക്‌ അവസാ​നി​പ്പി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഞാൻ ദൈവ​വി​ശ്വാ​സം ഉപേക്ഷി​ച്ചില്ല. ഞാൻ ബൈബിൾ വായന തുടർന്നു, ഒരു നല്ല ഭാര്യ​യാ​യി​രി​ക്കാ​നും ശ്രമിച്ചു.

ബൈബിൾ സത്യം പഠിക്കൽ

ഞങ്ങളുടെ രണ്ടാമത്തെ മകൻ പിറന്ന​ശേഷം, ടെക്‌സാ​സി​ലേക്കു താമസം മാറു​ക​യാ​യി​രുന്ന ഞങ്ങളുടെ സുഹൃ​ത്തു​ക്കൾ അവർ താമസി​ച്ചി​രുന്ന വീട്‌ ഞങ്ങൾക്കു വാടക​യ്‌ക്കു തരാ​മെന്നു വീട്ടു​ട​മ​സ്ഥ​നെ​ക്കൊണ്ട്‌ സമ്മതി​പ്പി​ച്ചു. ഒരു സ്‌ത്രീ തരാനുള്ള പണവു​മാ​യി ഇവിടെ വരു​മെ​ന്നും അതു തനിക്ക്‌ ടെക്‌സാ​സി​ലേക്ക്‌ അയച്ചു​ത​ര​ണ​മെ​ന്നും എന്റെ കൂട്ടു​കാ​രി പാറ്റ്‌ യാത്ര പറഞ്ഞി​റ​ങ്ങു​മ്പോൾ എന്നോടു പറഞ്ഞു. ഏതാനും ദിവസ​ങ്ങൾക്കു​ശേഷം രണ്ടു സ്‌ത്രീ​കൾ ഞങ്ങളുടെ വാതി​ലിൽ മുട്ടി. പണം നൽകാ​നാ​യി​രി​ക്കും അവർ വന്നതെന്നു കരുതി ഞാൻ അവരെ ഉടനെ അകത്തേക്കു ക്ഷണിച്ചു. പാറ്റ്‌ ഇവിടം​വി​ട്ടു പോ​യെ​ന്നും എന്നാൽ ഇവർ വരുന്ന കാര്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞു. “പാറ്റ്‌ എത്ര നല്ലവളാണ്‌,” ഷാർലിൻ ബറി എന്ന സ്‌ത്രീ പറഞ്ഞു. “അവളു​മൊ​ത്തു പഠിക്കു​ന്നത്‌ ഞങ്ങൾക്കി​ഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നു.”

“എന്ത്‌? പഠനമോ? നിങ്ങൾക്കു തെറ്റു​പ​റ്റി​യ​താ​യി​രി​ക്കും,” ഞാൻ പറഞ്ഞു. തങ്ങൾ പാറ്റു​മാ​യി ഒരു ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം ആരംഭി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ ഷാർലിൻ വിശദ​മാ​ക്കി. പാറ്റ്‌ താമസം മാറി​യെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ എനിക്കു താത്‌പ​ര്യ​മു​ണ്ടോ​യെന്ന്‌ ഷാർലിൻ എന്നോടു ചോദി​ച്ചു. “തീർച്ച​യാ​യും, നിങ്ങൾക്ക​റി​യേണ്ട എന്തും ഞാൻ പഠിപ്പി​ക്കാം,” ആത്മവി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ ഞാൻ പ്രതി​വ​ചി​ച്ചു. എന്റെ ബൈബിൾ വായന​യിൽ ഞാൻ അഭിമാ​നം കൊണ്ടി​രു​ന്നു. എനിക്ക​വരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാ​നാ​കു​മെന്നു തോന്നി.

നിത്യ​ജീ​വ​നി​ലേക്കു നയിക്കുന്ന സത്യം എന്ന പുസ്‌തകം ഷാർലിൻ എനിക്കു കാണി​ച്ചു​തന്നു. സങ്കീർത്തനം 37:9 ഞങ്ങൾ വായിച്ചു: “ദുഷ്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കാർ ഛേദി​ക്ക​പ്പെ​ടും; യഹോ​വയെ പ്രത്യാ​ശി​ക്കു​ന്ന​വ​രോ ഭൂമിയെ കൈവ​ശ​മാ​ക്കും.” ഞാൻ അമ്പരന്നു​പോ​യി. ആളുകൾ ഭൂമിയെ കൈവ​ശ​മാ​ക്കു​മെന്ന്‌ എന്റെ സ്വന്തം ബൈബി​ളിൽത്തന്നെ പറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. പിന്നെ ഒറ്റ ശ്വാസ​ത്തിൽ ഞാൻ ഒട്ടേറെ ചോദ്യ​ങ്ങൾ ചോദി​ച്ചു. ഷാർലിൻ പുഞ്ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പറഞ്ഞു: “ഒന്നു സാവകാ​ശ​പ്പെടൂ! ഞങ്ങൾ ഒന്നൊ​ന്നാ​യി മറുപടി നൽകാം.” ക്രമമായ, ചിട്ട​യോ​ടെ​യുള്ള ഒരു ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​ന​ത്തി​ന്റെ ആവശ്യ​ക​ത​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അവൾ വിശദ​മാ​ക്കി. ഒട്ടും താമസി​യാ​തെ അവൾ എന്നെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ യോഗ​സ്ഥ​ല​മായ രാജ്യ​ഹാ​ളി​ലേക്കു ക്ഷണിച്ചു.

കാണി​ക്ക​പ്പാ​ത്രം സംബന്ധിച്ച എന്റെ അനുഭവം ഞാൻ ഷാർലി​നോ​ടു പറഞ്ഞു, പള്ളിയി​ലേക്ക്‌ ഇനി തിരി​ച്ചു​പോ​കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും. അവൾ മത്തായി 10:8 ഞാനു​മാ​യി പങ്കു​വെച്ചു: ‘സൗജന്യ​മാ​യി നിങ്ങൾക്കു ലഭിച്ചു സൗജന്യ​മാ​യി കൊടു​പ്പിൻ.’ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ കാണി​ക്ക​പ്പാ​ത്രങ്ങൾ കൈമാ​റു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും എല്ലാ സംഭാ​വ​ന​ക​ളും സ്വമേ​ധയാ നൽകു​ന്ന​വ​യാ​ണെ​ന്നും അവൾ വിശദ​മാ​ക്കി. ഹാളിൽ ഒരു സംഭാ​വ​ന​പ്പെട്ടി ഉണ്ടെന്നും സംഭാ​വ​നകൾ ഇടാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്ന​വർക്ക്‌ അതിൽ ഇടാ​മെ​ന്നും അവൾ പറഞ്ഞു. മതത്തിന്‌ ഒരവസരം കൂടെ നൽകാൻ ഞാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു.

ബൈബിൾ പഠിക്കവേ, പെന്ത​ക്കോ​സ്‌ത്‌ പള്ളിയിൽവെച്ച്‌ അന്യഭാ​ഷ​യിൽ സംസാ​രി​ച്ച​പ്പോൾ വല്ലായ്‌മ തോന്നി​യ​തി​ന്റെ കാരണം എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​യി. ദൈവം ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കു ഭാഷാ​വരം നൽകി​യത്‌ തന്റെ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാവ്‌ അവരുടെ മേലു​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ള​തി​നു തെളി​വാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഈ അത്ഭുത​വരം, പൊ.യു. 33-ലെ പെന്ത​ക്കോ​സ്‌ത്‌ ദിനത്തിൽ വിവിധ ദേശങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു കൂടിവന്ന ആളുകൾക്ക്‌ ബൈബിൾ സത്യങ്ങൾ ലഭ്യമാ​ക്കാ​നുള്ള പ്രാ​യോ​ഗിക മാർഗ​മാ​യും ഉതകി. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 2:5-11) എങ്കിലും അന്യഭാ​ഷ​യിൽ സംസാ​രി​ക്കാ​നുള്ള ദൈവി​ക​വരം അവസാ​നി​ക്കു​മെന്ന്‌ ബൈബിൾ പറയുന്നു. അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രു​ടെ മരണ​ശേഷം അതു നിലച്ചു​വെ​ന്നത്‌ വ്യക്തമാണ്‌. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 13:8) എന്നാൽ ആളുക​ളു​ടെ കണ്ണുകൾ കുരു​ടാ​ക്കു​ന്ന​തിന്‌, സാത്താ​നും അവന്റെ ഭൂതങ്ങ​ളും ചില​രെ​ക്കൊണ്ട്‌ പരസ്‌പര ബന്ധമി​ല്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ പുലമ്പി​ക്കാ​നും അതുവഴി തങ്ങൾക്കു ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വു​ണ്ടെന്നു വിശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാ​നും ശ്രമി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.—2 കൊരി​ന്ത്യർ 4:4.

കുടും​ബ​ത്തിൽനിന്ന്‌ എതിർപ്പ്‌

താമസി​യാ​തെ ഭൂമിയെ സംബന്ധിച്ച ദൈ​വോ​ദ്ദേ​ശ്യ​വും ഞാൻ ഈ ദുഷിച്ച ലോക​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി​രി​ക്ക​രു​തെന്ന സംഗതി​യും എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​യി. (യോഹ​ന്നാൻ 17:16; 18:36) വ്യാജ​മ​ത​ലോ​ക​സാ​മ്രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ പ്രതീ​ക​മാ​യി ബൈബി​ളിൽ പ്രതി​പാ​ദി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന മഹാബാ​ബി​ലോ​നു​മാ​യുള്ള സകല ബന്ധവും ഉപേക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടെ​ന്നും ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. (വെളി​പ്പാ​ടു 18:2, 4) ഞാൻ സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കാൻ പോകു​ക​യാ​ണെന്ന്‌—അതും ഇപ്പോൾ ഒരു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​യാ​യിട്ട്‌—ഡാഡി​യോ​ടു പറഞ്ഞ​പ്പോൾ അദ്ദേഹം അതീവ ദുഃഖി​ത​നാ​യി. ഒരു സാക്ഷി​യാ​യി​ത്തീ​ര​രു​തെന്ന്‌ അദ്ദേഹം എന്നോടു കേണ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു. അദ്ദേഹം കരഞ്ഞു​കാ​ണു​ന്നത്‌ അപ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു. ഞാനും അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം കരഞ്ഞു. കാരണം വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ അദ്ദേഹത്തെ മുറി​പ്പെ​ടു​ത്താൻ എനിക്കാ​ഗ്ര​ഹ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ, ഞാൻ സത്യമാ​ണു കണ്ടെത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നും യഹോ​വയെ എനിക്ക്‌ ഒരിക്ക​ലും തള്ളിക്ക​ള​യാ​നാ​വി​ല്ലെ​ന്നും എനിക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഞാൻ ഒരു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​യാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തി​നോട്‌ എന്റെ മുഴു​കു​ടും​ബ​വും എതിരാ​യി​രു​ന്നു. കുറച്ചു നാള​ത്തേക്കു ഞാൻ യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ ഹാജരാ​യില്ല. ഇത്‌ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നുള്ള എതിർപ്പി​നെ തെല്ലൊ​ന്നു ശമിപ്പി​ച്ചു. പക്ഷേ ഞാൻ ആകെ അസ്വസ്ഥ​യാ​യി. യഹോ​വ​യു​ടെ ഇഷ്ടം ചെയ്യാ​ത്തി​ട​ത്തോ​ളം കാലം ഒരിക്ക​ലും സമാധാ​നം ലഭിക്കു​ക​യി​ല്ലെന്ന്‌ എനിക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു ദിവസം ഉച്ചഭക്ഷ​ണ​ത്തി​നുള്ള ഇടവേ​ള​യിൽ ഞാൻ ഷാർലി​ന്റെ വീട്ടിൽ ചെന്ന്‌, എനിക്ക്‌ സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കാൻ ആഗ്രഹ​മു​ണ്ടെന്ന്‌ അറിയി​ച്ചു. “അതിനു​മു​മ്പേ യോഗ​ങ്ങൾക്കു വീണ്ടും ഹാജരാ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങേ​ണ്ട​തു​ണ്ടെന്ന്‌ നിനക്കു തോന്നു​ന്നി​ല്ലേ?” അവൾ ചോദി​ച്ചു. എനിക്കും യഹോ​വ​യ്‌ക്കും ഇടയിൽ മറ്റൊ​ന്നും പ്രതി​ബ​ന്ധ​മാ​കാൻ അനുവ​ദി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെന്ന്‌ ഇക്കുറി തീരു​മാ​നി​ച്ചു​റ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി ഞാൻ അവളോ​ടു പറഞ്ഞു. 1973 സെപ്‌റ്റം​ബർ 19-ന്‌ ഞാൻ സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു.

ഇപ്പോൾ 23 വർഷം പിന്നി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അന്നുമു​തൽ എന്റെ കുടും​ബം എന്റെ തീരു​മാ​നത്തെ ആദരി​ച്ചു​പോ​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. സത്യം ഉപേക്ഷി​ക്കാൻ അവരാ​രും എന്നെ നിർബ​ന്ധി​ക്കാ​റില്ല. അതു ഞാൻ വളരെ വിലമ​തി​ക്കു​ന്നു. എങ്കിലും, എന്റെ മൂത്ത മകൾ കിം മാത്രമേ ഒരു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​യാ​യി തീർന്നി​ട്ടു​ള്ളൂ. യഹോ​വ​യ്‌ക്കുള്ള അവളുടെ വിശ്വസ്‌ത സേവനം വർഷങ്ങ​ളി​ലു​ട​നീ​ളം എനിക്കു പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​ന്റെ ഉറവാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌.

അവിസ്‌മ​ര​ണീയ കൂടി​ക്കാ​ഴ്‌ച

1990-ൽ വെർജീ​നി​യ​യി​ലെ കോബൺ സന്ദർശി​ക്കാൻ ഞാൻ തിരി​ച്ചു​പോ​കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു, രാജ്യ​ഹാ​ളി​നു മുമ്പിൽ വണ്ടി നിറു​ത്ത​ണ​മെന്നു ഞാൻ അമ്മയോ​ടു പറഞ്ഞു. അത്‌ ഞായറാഴ്‌ച യോഗം ആരംഭി​ക്കുന്ന സമയം അറിയാൻ വേണ്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. രാജ്യ​ഹാ​ളി​ലേ​ക്കുള്ള സ്വകാര്യ പാതയി​ലേക്കു കടക്കവേ, ഹാളിനു തൊട്ടു​പു​റ​കിൽ റെയിൽപ്പാ​ള​ത്തി​ന​പ്പു​റ​ത്താണ്‌ ഞങ്ങൾ താമസി​ച്ചി​രു​ന്ന​തെന്ന്‌ അമ്മ പറഞ്ഞു. വീട്‌ കുറെ​ക്കാ​ലം മുമ്പ്‌ കത്തി​പ്പോ​യി​രു​ന്നു. ഇഷ്ടിക​കൊ​ണ്ടുള്ള ഒരു ചിമ്മിനി മാത്രമേ അവശേ​ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. “നീ അന്ന്‌ വെറു​മൊ​രു കൊച്ചു​കു​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു,” അമ്മ പറഞ്ഞു. “മൂന്നോ നാലോ വയസ്സു കാണും.”

ഞായറാ​ഴ്‌ച രാജ്യ​ഹാ​ളിൽ എനിക്ക്‌ ഊഷ്‌മ​ള​മായ സ്വീക​രണം ലഭിച്ചു. സ്റ്റാഫർഡ്‌ ജോർഡാ​നു​മാ​യി സംസാ​രി​ച്ച​പ്പോൾ, ഞാൻ കൊച്ചു​കു​ട്ടി​യാ​യി​രുന്ന കാലത്ത്‌ രാജ്യ​ഹാ​ളി​നു പിന്നി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ആ വീട്ടി​ലാണ്‌ ഞങ്ങൾ താമസി​ച്ചി​രു​ന്ന​തെന്ന്‌ വെറുതേ ഞാൻ അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടു പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം എന്നെ സൂക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി. “ഞാൻ നിന്നെ ഓർക്കു​ന്നുണ്ട്‌!” അദ്ദേഹം അതിശ​യ​ത്തോ​ടെ പറഞ്ഞു. “നീ ഒരു കൊച്ചു​കു​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു, ഒരു ചെമ്പൻമു​ടി​ക്കാ​രി. പൊക്കം ഇത്രയേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ [അദ്ദേഹം കൈ​കൊണ്ട്‌ കാണിച്ചു]. ഞങ്ങൾ ഈ പ്രദേ​ശത്ത്‌ പ്രവർത്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അപ്പോ​ഴാണ്‌ എന്റെ കൂടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ആൾ നിന്റെ ഡാഡി​യു​മാ​യി സംഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​ലേർപ്പെ​ട്ടത്‌. നീ അവരെ ശല്യം ചെയ്യേ​ണ്ടെന്നു കരുതി ഞാൻ നിന്നോ​ടു പറുദീ​സ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു സംസാ​രി​ച്ചു.”

സംസാ​ര​ശേ​ഷി നഷ്ടപ്പെ​ട്ട​വ​ളെ​പ്പോ​ലെ ഞാൻ നിന്നു. ബൈബിൾ സത്യത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള എന്റെ അന്വേ​ഷണം അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടു വിവരി​ക്കവേ വാക്കുകൾ തൊണ്ട​യിൽ കുരുങ്ങി. “ഞാൻ ഒരു ശിശു​വാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ താങ്കൾ എന്റെ കൊച്ചു ഹൃദയ​ത്തിൽ സത്യത്തി​ന്റെ വിത്തുകൾ പാകി!” ഞാൻ പറഞ്ഞു. എന്റെ അപ്പൂപ്പന്റെ കുടും​ബ​ത്തിൽ, സ്റ്റീഫൻ ഡിങ്കസ്‌ എന്നു പേരുള്ള ഒരാൾ ഒരു വിശ്വസ്‌ത സാക്ഷി​യാ​യി​രു​ന്ന​താ​യി അദ്ദേഹം എന്നോടു പറഞ്ഞു. കുടും​ബ​ത്തി​ലാ​രും അദ്ദേഹ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒരിക്ക​ലും പറഞ്ഞി​രു​ന്നില്ല. കാരണം അവർക്ക്‌ അദ്ദേഹ​ത്തോട്‌ വളരെ എതിർപ്പാ​യി​രു​ന്നു. “നിന്നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അദ്ദേഹം ശരിക്കും അഭിമാ​നം കൊള്ളു​മാ​യി​രു​ന്നു!” ജോർഡാൻ സഹോ​ദരൻ പറഞ്ഞു.

യഹോ​വ​യു​ടെ സ്ഥാപന​ത്തി​ലെ എന്റെ കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങ​ളി​ലേക്കു പിന്തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കവേ, എനിക്കു ലഭിച്ച സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​നും ദയയ്‌ക്കും ഞാൻ വാസ്‌ത​വ​മാ​യും കൃതജ്ഞ​ത​യു​ള്ള​വ​ളാണ്‌. രാജ്യ​ഹാ​ളി​ലാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ, കുടും​ബങ്ങൾ ഒന്നിച്ച്‌ യഹോ​വയെ സേവി​ക്കു​ന്നതു കാണു​മ്പോൾ ചില​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും എനിക്ക്‌ അൽപ്പം വിഷമം തോന്നാ​റുണ്ട്‌. കാരണം മിക്ക​പ്പോ​ഴും ഞാൻ അവിടെ തനിച്ചാ​യി​രി​ക്കും. എന്നാൽ യഹോവ എന്നോ​ടൊ​പ്പ​മു​ണ്ട​ല്ലോ എന്ന്‌ ഉടനെ ഞാൻ ഓർക്കും. അവൻ എപ്പോ​ഴും എന്നെ നിരീ​ക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഏറെ വർഷം​മുമ്പ്‌ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടി​യു​ടെ കാതു​ക​ളിൽ പറഞ്ഞു​കൊ​ടുത്ത സത്യം, അതു സ്വീക​രി​ക്കാ​നുള്ള പ്രായ​മാ​യ​പ്പോൾ പൊട്ടി​മു​ളച്ച്‌ പൂവണി​യാൻ അവൻ അനുവ​ദി​ച്ചു.

“ഒരു കുസൃ​തി​ക്കു​ടു​ക്ക​യോട്‌ പറുദീ​സ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു വിവരി​ക്കാൻ സമയം ചെലവ​ഴി​ച്ച​തി​നു നന്ദി, ജോർഡാൻ സഹോ​ദരാ!” ഞാൻ പറഞ്ഞു.—ലവീസ്‌ ലൊസൻ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം.

[13-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

സ്റ്റാഫർഡ്‌ ജോർഡാ​നു​മൊത്ത്‌, 1990-ൽ ഞാൻ വീണ്ടും അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടുമു​ട്ടി​യ​പ്പോൾ