കഠിന വാക്കുകൾ, കലങ്ങിയ മനസ്സുകൾ

“മരമണ്ടി!”a ജപ്പാനി​ലെ ഒരു സ്‌ത്രീ ആ വാക്കുകൾ ഇന്നും നന്നായി ഓർക്കു​ന്നു—ഒരു കൊച്ചു​കു​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ കൂടെ​ക്കൂ​ടെ അവൾക്ക്‌ ആ വിളി കേൾക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. ആരാണ്‌ അവളെ അങ്ങനെ വിളി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌? സ്‌കൂൾകു​ട്ടി​ക​ളാ​ണോ? കൂടപ്പി​റ​പ്പു​ക​ളാ​ണോ? അല്ല. മാതാ​പി​താ​ക്കൾ. അവൾ അനുസ്‌മ​രി​ക്കു​ന്നു: “എനിക്കു വളരെ​യ​ധി​കം വിഷമം തോന്നി​യി​രു​ന്നു. കാരണം ആ വിളി എന്നെ ആഴത്തിൽ മുറി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു.”

കുട്ടിയായിരുന്നപ്പോൾ പിതാവ്‌ വീട്ടിൽ വരു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ പേടി​യും ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യും തോന്നി​യി​രു​ന്ന​താ​യി ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലുള്ള ഒരാൾ അനുസ്‌മ​രി​ക്കു​ന്നു. അദ്ദേഹം പറയുന്നു: “വീട്ടി​ലേക്കു തിരി​യുന്ന വഴിയിൽ ടയറു​ര​യുന്ന ശബ്ദം ഇപ്പോ​ഴും കാതിൽ മുഴങ്ങു​ന്നു. ഭയം പെരു​വി​ര​ലി​ലൂ​ടെ അരിച്ചു​ക​യ​റും. എന്റെ കുഞ്ഞു​പെങ്ങൾ ഓടി​യൊ​ളി​ക്കും. ഡാഡി ഒരു പരിപൂർണ​താ​വാ​ദി​യാ​യി​രു​ന്നു. ചെയ്യേ​ണ്ട​തൊ​ന്നും നേരെ ചൊവ്വെ ചെയ്യു​ക​യി​ല്ലെന്നു പറഞ്ഞ്‌ നിരന്തരം അദ്ദേഹം ഞങ്ങളെ ശാസി​ക്കും.”

ഈ വ്യക്തി​യു​ടെ സഹോ​ദരി ഇപ്രകാ​രം കൂട്ടി​ച്ചേർക്കു​ന്നു: “മമ്മിയോ ഡാഡി​യോ ഒരിക്ക​ലെ​ങ്കി​ലും ഞങ്ങളെ കെട്ടി​പ്പി​ടിച്ച്‌ ഉമ്മ തന്നതാ​യോ ‘എനിക്ക്‌ നിന്നെ എന്തിഷ്ട​മാ​ണെ​ന്നോ’ അല്ലെങ്കിൽ ‘എനിക്ക്‌ നിന്നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അഭിമാ​നം തോന്നു​ന്നു’ എന്നു പറഞ്ഞതാ​യോ ഞാൻ ഓർക്കു​ന്നില്ല. ‘എനിക്ക്‌ നിന്നെ എന്തിഷ്ട​മാ​ണെ​ന്നോ’ എന്ന്‌ ഒരിക്ക​ലും കേൾക്കാ​ത്തത്‌ ഒരു കുട്ടിയെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ‘ഞാൻ നിന്നെ വെറു​ക്കു​ന്നു’ എന്ന്‌ ആജീവ​നാ​ന്തം കേൾക്കു​ന്ന​തി​നു തുല്യ​മാണ്‌.”

ഈ ആളുകൾ കുട്ടി​ക​ളാ​യി​രി​ക്കെ അനുഭ​വിച്ച ദുഃഖം അത്ര വലിയ കാര്യ​മൊ​ന്നു​മ​ല്ലെന്നു ചിലർ പറഞ്ഞേ​ക്കാം. കുട്ടികൾ പരുഷ​വും നിർദ​യ​വു​മായ വാക്കുകൾ കേൾക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന​തും ഹീനമായ പെരു​മാ​റ്റ​ങ്ങൾക്കു വിധേ​യ​രാ​കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന​തും അസാധാ​രണ സംഭവ​ങ്ങ​ള​ല്ലെ​ന്നതു ശരിതന്നെ. പത്രങ്ങ​ളി​ലെ ഞെട്ടി​ക്കുന്ന തലക്കെ​ട്ടു​ക​ളാ​ലോ വികാ​രാർദ്ര​മായ ടിവി പരിപാ​ടി​ക​ളാ​ലോ വിശേ​ഷ​വ​ത്‌ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​റുള്ള വാർത്ത​കളല്ല ഇവ. കേടു​പാ​ടു​കൾ ദൃശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ക​യില്ല. എന്നാൽ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ ദിനം​തോ​റും മക്കളോട്‌ ഇത്തരത്തിൽ നിന്ദ്യ​മാ​യി പെരു​മാ​റു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ ഫലം വിനാ​ശ​ക​മാ​യി​രി​ക്കു​മെന്നു മാത്രമല്ല അത്‌ ആജീവ​നാ​ന്തം നീണ്ടു​നിൽക്കു​ക​യും ചെയ്‌തേ​ക്കാം.

1951-ൽ, 5 വയസ്സുള്ള ഒരു കൂട്ടം കുട്ടി​കളെ—അവരെ വളർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​രുന്ന രീതികൾ നിരീ​ക്ഷി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌—പഠനവി​ധേ​യ​രാ​ക്കി. അതിനു​ശേഷം 1990-ൽ നടത്തിയ ഒരു അനുബന്ധ പഠന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പരിചി​ന്തി​ക്കുക. ഗവേഷ​കർക്ക്‌ ഈ കുട്ടി​ക​ളിൽ—ഇപ്പോൾ മധ്യവ​യ​സ്‌ക്ക​രായ ഇവരിൽ—പലരെ​യും കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞു. അവരെ വളർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വന്ന രീതി​ക​ളു​ടെ ദീർഘ​കാല ഫലങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഉൾക്കാഴ്‌ച നേടു​ക​യെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു ലക്ഷ്യം. ജീവി​ത​ത്തിൽ പിന്നീട്‌ ഏറ്റവും പ്രയാ​സ​ക​ര​മായ സാഹച​ര്യ​ങ്ങളെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കേണ്ടി വന്നവർ—അതായത്‌, വൈകാ​രിക സുഖം ഇല്ലാഞ്ഞ​വ​രും വിവാ​ഹ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും സുഹൃ​ദ്‌ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളി​ലും ജോലി​സ്ഥ​ല​ത്തും ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​കൾ നേരി​ടേ​ണ്ടി​വ​ന്ന​വ​രും—അവശ്യം ദരി​ദ്ര​രോ സമ്പന്നരോ കലഹി​ക്കു​ന്ന​വ​രോ ആയ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ മക്കളല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെന്ന നിഗമ​ന​ത്തി​ലാണ്‌ ആ പുതിയ പഠനം എത്തി​ച്ചേർന്നത്‌. നിസ്സം​ഗ​രും ഊഷ്‌മ​ള​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും വാത്സല്യ​ത്തിൽ പിശുക്കു കാട്ടി​യി​രു​ന്ന​വ​രും അല്ലെങ്കിൽ തീരെ വാത്സല്യം കാട്ടാ​തി​രു​ന്ന​വ​രു​മായ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ മക്കളാ​യി​രു​ന്നു അവർ.

ഏതാണ്ട്‌ 2,000 വർഷം മുമ്പ്‌ എഴുത​പ്പെട്ട ഒരു സത്യത്തി​ന്റെ നേർത്ത ഒരു പ്രതി​ധ്വ​നി മാത്ര​മാണ്‌ ഈ കണ്ടെത്തൽ: “പിതാ​ക്കൻമാ​രേ, നിങ്ങളു​ടെ കുട്ടി​കളെ പ്രകോ​പി​പ്പി​ക്ക​രുത്‌. പ്രകോ​പി​പ്പി​ച്ചാൽ അവർ നിരുൻമേ​ഷ​രാ​കും.” (കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:21, പി.ഒ.സി. ബൈബിൾ) മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ ചീത്തവി​ളി​ക​ളും വൈകാ​രി​ക​മായ ഉപദ്ര​വ​വും സഹി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്നത്‌ കുട്ടി​കളെ പ്രകോ​പി​പ്പി​ക്കു​ക​തന്നെ ചെയ്യും. ഇതിന്റെ ഫലമായി അവർ നിരുൻമേ​ഷ​രാ​കു​ക​യും ചെയ്യും.

ദുഃഖി​ത​രാ​യി വളരൽ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം പറയു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌, ബാല്യ​കാല വിഷാദം എന്നു പറയുന്ന ഒന്നി​ല്ലെന്നു ഡോക്‌ടർമാർ അൽപ്പകാ​ലം മുമ്പു​വരെ വിചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നു. എന്നാൽ കാലവും അനുഭ​വ​വും തെളി​യി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നതു നേരേ​മ​റി​ച്ചാണ്‌. ഇന്ന്‌, ബാല്യ​കാല വിഷാ​ദത്തെ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യും അതു സർവസാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യും അതിന്റെ ഗ്രന്ഥകാ​ര​ന്മാർ തറപ്പിച്ചു പറയുന്നു. അതിന്റെ കാരണ​ങ്ങ​ളിൽപ്പെ​ട്ട​താ​ണു മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളിൽനി​ന്നുള്ള അവഗണ​ന​യും ദുഷ്‌പെ​രു​മാ​റ്റ​വും. ആ ഗ്രന്ഥകാ​ര​ന്മാർ വിശദ​മാ​ക്കു​ന്നു: “ചില കേസു​ക​ളിൽ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ കുട്ടിയെ നിരന്തരം വിമർശി​ക്കു​ക​യോ തരംതാ​ഴ്‌ത്തു​ക​യോ ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. മറ്റുചില കേസു​ക​ളിൽ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കും കുട്ടി​ക്കും ഇടയി​ലുള്ള അകൽച്ച​യാ​ണു കാരണം; മാതാ​വോ പിതാ​വോ കുട്ടി​യോട്‌ ഒരിക്ക​ലും സ്‌നേഹം പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്നില്ല. . . . അത്തരം മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ മക്കളെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം പരിണ​ത​ഫലം ദുരന്ത​പൂർണ​മാ​യി​രി​ക്കും. കാരണം, ഒരു ചെടിക്ക്‌ സൂര്യ​പ്ര​കാ​ശ​വും വെള്ളവും എത്ര​ത്തോ​ളം പ്രധാ​ന​മാ​ണോ, അത്ര​ത്തോ​ളം​തന്നെ പ്രധാ​ന​മാണ്‌ ഒരു കുട്ടിക്ക്‌—അല്ലെങ്കിൽ മുതിർന്ന ഒരാളിന്‌—സ്‌നേ​ഹ​വും.”

മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളിൽനി​ന്നുള്ള സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ലൂ​ടെ—അത്‌ വ്യക്തമാ​യി തുറന്നു പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ—കുട്ടികൾ പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട ഒരു സത്യം മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു: തങ്ങൾ സ്‌നേ​ഹ​യോ​ഗ്യ​രാണ്‌; തങ്ങൾ വില​പ്പെ​ട്ട​വ​രാണ്‌. ചിലർ ഈ ആശയത്തെ അഹങ്കാ​ര​വും സ്വസ്‌നേ​ഹ​വു​മാ​യി തെറ്റി​ദ്ധ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ഈ സന്ദർഭ​ത്തിൽ അർഥമാ​ക്കു​ന്നത്‌ അതല്ല. ഈ വിഷയ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ഒരു പുസ്‌ത​ക​ത്തി​ന്റെ ഗ്രന്ഥകാ​രി ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “തന്നെക്കു​റി​ച്ചു​ത​ന്നെ​യുള്ള കുട്ടി​യു​ടെ വിലയി​രു​ത്തൽ അവൻ എത്തരത്തി​ലുള്ള സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ​യാ​ണു തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്നത്‌ എന്നതി​നെ​യും അവൻ മറ്റുള്ള​വ​രു​മാ​യി എങ്ങനെ ഒത്തു​പോ​കു​ന്നു എന്നതി​നെ​യും അവൻ എത്തരത്തി​ലുള്ള വ്യക്തിയെ വിവാഹം ചെയ്യുന്നു എന്നതി​നെ​യും അവൻ ജീവി​ത​ത്തിൽ എത്ര​ത്തോ​ളം നേട്ടം കൈവ​രി​ക്കും എന്നതി​നെ​യും ബാധി​ക്കും.” “കൂട്ടു​കാ​രനെ നിന്നെ​പ്പോ​ലെ തന്നേ സ്‌നേ​ഹി​ക്കേണം” എന്നുള്ളത്‌ രണ്ടാമത്തെ വലിയ കൽപ്പന​യാ​യി പട്ടിക​പ്പെ​ടു​ത്തു​മ്പോൾ തന്നെക്കു​റി​ച്ചു​ത​ന്നെ​യുള്ള സന്തുലി​ത​മായ, അഹങ്കാ​ര​മി​ല്ലാത്ത ഒരു വീക്ഷണം ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എത്ര സുപ്ര​ധാ​ന​മാ​ണെന്നു ബൈബിൾ കാട്ടി​ത്ത​രു​ന്നു. (ചെരി​ച്ചെ​ഴു​ത്തു ഞങ്ങളു​ടേത്‌.)—മത്തായി 22:38, 39.

സുബോ​ധ​മു​ള്ള ഏതെങ്കി​ലും മാതാ​പി​താ​ക്കൾ, തങ്ങളുടെ കുട്ടി​യു​ടെ ആത്മമൂ​ല്യ​ത്തോ​ളം സുപ്ര​ധാ​ന​വും ലോല​വു​മായ എന്തെങ്കി​ലു​മൊ​ന്നു തകർത്തു​ക​ള​യു​മെന്നു സങ്കൽപ്പി​ക്കുക പ്രയാസം. എങ്കിലും എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണി​ങ്ങനെ കൂടെ​ക്കൂ​ടെ സംഭവി​ക്കു​ന്നത്‌? അത്‌ എങ്ങനെ തടയാൻ സാധി​ക്കും?

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]