കംബോ​ഡി​യ​യി​ലെ എന്റെ ജീവന്മരണ ദീർഘ​യാ​ത്ര

വതനാ മിയസ്‌ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം

അത്‌ 1974-ലായി​രു​ന്നു. ഞാൻ കംബോ​ഡി​യ​യി​ലെ കമെർ റൂഷ്‌ സംഘട​ന​യ്‌ക്കെ​തി​രെ പോരാ​ടുന്ന കാലം. കംബോ​ഡി​യൻ സേനയിൽ ഞാനൊ​രു ഓഫീ​സ​റാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു പോരാ​ട്ട​ത്തിൽ ഞങ്ങളൊ​രു കമെർ റൂഷ്‌ സൈനി​കനെ ബന്ധനസ്ഥ​നാ​ക്കി. പോൾപോ​ട്ടി​ന്റെ ഭാവി​പ​ദ്ധ​തി​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അദ്ദേഹം എന്നോടു പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ അക്ഷരാർഥ​ത്തി​ലും ആത്മീയാർഥ​ത്തി​ലും എന്റെ ജീവി​തത്തെ മാറ്റി​മ​റി​ക്കു​ക​യും ഒരു ദീർഘ​യാ​ത്ര​യ്‌ക്കു നാന്ദി​കു​റി​ക്കാൻ ഇടയാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.a

എന്നാൽ ഞാനെന്റെ സംഭവ​ബ​ഹു​ല​മായ ദീർഘ​യാ​ത്ര​യു​ടെ ആരംഭ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയാം. കമെർ ഭാഷയിൽ കമ്പൂച്ചിയ എന്നറി​യ​പ്പെ​ടുന്ന കംബോ​ഡി​യ​യി​ലെ നോം പെന്നിൽ 1945-ലായി​രു​ന്നു എന്റെ ജനനം. പിന്നീട്‌ എന്റെ അമ്മയ്‌ക്കു രഹസ്യ​പ്പോ​ലീ​സിൽ ഒരു ഉയർന്ന സ്ഥാനം ലഭിച്ചു. രാജ്യ​ത്തി​ന്റെ ഭരണാ​ധി​പ​നായ നൊ​രോ​ദം സിഹാ​നൂക്ക്‌ രാജകു​മാ​രന്റെ ഒരു പ്രത്യേക പ്രതി​നി​ധി​യാ​യി​രു​ന്നു അവർ. തന്റെ തിരക്കു​പി​ടിച്ച പരിപാ​ടി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം എന്നെ നോക്കാ​നുള്ള ബുദ്ധി​മു​ട്ടു കാരണം വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേടാ​നും മറ്റുമാ​യി എന്നെ​യൊ​രു ബുദ്ധമ​ത​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ ഏൽപ്പി​ക്കാൻ അമ്മ നിർബ​ന്ധി​ത​യാ​യി.

എന്റെ ബുദ്ധമത പശ്ചാത്തലം

ബുദ്ധമത സന്ന്യാസി മുഖ്യ​നോ​ടൊ​പ്പം ജീവി​ത​മാ​രം​ഭി​ച്ച​പ്പോൾ എനിക്ക്‌ എട്ടു വയസ്സ്‌. അന്നുമു​തൽ 1969 വരെ ഞാൻ വീട്ടി​ലും ക്ഷേത്ര​ത്തി​ലു​മാ​യി സമയം ചെലവ​ഴി​ച്ചു. കംബോ​ഡി​യ​യിൽ അക്കാല​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ഏറ്റവും ഉയർന്ന ബുദ്ധമത അധികാ​രി​യാ​യി​രുന്ന ചൂൻ നാറ്റ്‌ എന്ന സന്ന്യാ​സി​യു​ടെ സേവക​നാ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ. കുറച്ചു​കാ​ലം ഞാൻ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ സെക്ര​ട്ട​റി​യാ​യി ജോലി​ചെ​യ്യു​ക​യും ബുദ്ധമത വിശു​ദ്ധ​ഗ്ര​ന്ഥ​മായ “മൂന്നു പേടകങ്ങൾ” (ടൈപി​ടിക അഥവാ സംസ്‌കൃ​ത​ത്തിൽ ത്രിപി​ടിക) ഒരു പുരാതന ഭാരതീയ ഭാഷയിൽനി​ന്നു കംബോ​ഡി​യ​നി​ലേക്കു പരിഭാ​ഷ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തിൽ അദ്ദേഹത്തെ സഹായി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

1964-ൽ ഒരു സന്ന്യാ​സി​യാ​യി നിയമി​ത​നായ ഞാൻ 1969 വരെ ആ നിയമ​ന​ത്തിൽ തുടർന്നു. ആ കാലയ​ള​വിൽ, ലോക​ത്തിൽ ഇത്രയ​ധി​കം ദുരി​ത​മു​ള്ള​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌, അത്‌ ആരംഭി​ച്ചത്‌ എങ്ങനെ എന്നിങ്ങ​നെ​യുള്ള നിരവധി ചോദ്യ​ങ്ങൾ എന്നെ അലട്ടി​യി​രു​ന്നു. ദേവന്മാ​രെ പ്രീതി​പ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​യി ആളുകൾ വ്യത്യസ്‌ത മാർഗങ്ങൾ അവലം​ബി​ക്കു​ന്നതു ഞാൻ നിരീ​ക്ഷി​ച്ചു. എന്നാൽ തങ്ങളുടെ പ്രശ്‌നങ്ങൾ ദേവന്മാർ എപ്രകാ​രം പരിഹ​രി​ക്കു​മെ​ന്നതു സംബന്ധിച്ച്‌ അവർ അജ്ഞരാ​യി​രു​ന്നു. ബുദ്ധമത ലിഖി​ത​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു സംതൃ​പ്‌തി​ക​ര​മായ ഒരു ഉത്തരം കണ്ടെത്താൻ എനിക്കോ മറ്റു സന്ന്യാ​സി​മാർക്കോ സാധി​ച്ചില്ല. കടുത്ത നിരാശ തോന്നിയ ഞാൻ ക്ഷേത്ര​ത്തിൽനി​ന്നു കടന്നു​ക​ള​യാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. അങ്ങനെ ഞാൻ സന്ന്യാ​സ​ജീ​വി​തം ഉപേക്ഷി​ച്ചു.

അങ്ങനെ 1971-ൽ ഞാൻ കംബോ​ഡി​യൻ സേനയിൽ ചേർന്നു. ഏതാണ്ട്‌ അതേ വർഷം​തന്നെ വിയറ്റ്‌നാ​മി​ലേക്ക്‌ അയച്ച എന്നെ എന്റെ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ പശ്ചാത്തലം നിമിത്തം ഉപ ലെഫ്‌റ്റ​നൻറ്‌ പദവി​യി​ലേക്ക്‌ ഉയർത്തു​ക​യും പ്രത്യേക ദൗത്യ​സേ​ന​യിൽ നിയമി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഞങ്ങൾ കമ്മ്യു​ണിസ്റ്റ്‌ കമെർ റൂഷ്‌ സേനയ്‌ക്കും വിയറ്റ്‌കോങ്‌ സേനയ്‌ക്കും എതിരെ പോരാ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

കംബോ​ഡി​യ​യി​ലെ യുദ്ധവും മാറ്റങ്ങ​ളും

ഞാൻ തഴക്കംവന്ന ഒരു പോരാ​ളി​യാ​യി​ത്തീർന്നു. ആളുകൾ കൊല്ല​പ്പെ​ടു​ന്നതു ദിവ​സേ​ന​യെ​ന്നോ​ണം ഞാൻ കണ്ടിരു​ന്നു. 157 പോരാ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ ഞാൻ നേരിട്ടു പങ്കെടു​ത്തി​ട്ടുണ്ട്‌. ഒരിക്കൽ കൊടും​വ​ന​ത്തിൽ ഒരു മാസത്തി​ലേ​റെ​ക്കാ​ലം കമെർ റൂഷ്‌ പോരാ​ളി​കൾ ഞങ്ങളെ വളഞ്ഞു​വെച്ചു. 700-ലധികം ആളുകൾ മരണമ​ടഞ്ഞു. ഞാൻ ഉൾപ്പെടെ 15 പേർ അതിജീ​വി​ച്ചു. എനിക്കു മുറി​വേ​റ്റി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ജീവഹാ​നി സംഭവി​ച്ചില്ല.

മറ്റൊ​രി​ക്കൽ, അതായത്‌ 1974-ൽ ഞങ്ങളൊ​രു കമെർ റൂഷ്‌ പോരാ​ളി​യെ ബന്ധനസ്ഥ​നാ​ക്കി. ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ ചോദ്യം​ചെ​യ്യവേ, സേനാം​ഗങ്ങൾ ഉൾപ്പെടെ മുൻ ഗവൺമെൻറ്‌ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​രായ എല്ലാവ​രെ​യും തുടച്ചു​നീ​ക്കാൻ പോൾപോട്ട്‌ പദ്ധതി​യി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി അദ്ദേഹം വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി. എല്ലാം ഉപേക്ഷി​ച്ചു വേഗം സ്ഥലംവി​ട്ടോ​ളാൻ അദ്ദേഹം എന്നോടു പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “പേരു മാറ്റി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കണം. നിങ്ങളാ​രാ​ണെന്ന്‌ ആരും അറിയ​രുത്‌. അറിവും വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നാ​യി നടിച്ചു​കൊ​ള്ളണം. താങ്കളു​ടെ ഗതകാല ജീവി​ത​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ആരോ​ടും പറയരുത്‌.” അദ്ദേഹത്തെ ഞാൻ വീട്ടിൽ പോകാൻ അനുവ​ദി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ആ മുന്നറി​യിപ്പ്‌ എന്റെ മനസ്സിൽ തങ്ങിനി​ന്നു.

ഞങ്ങൾ പോരാ​ടു​ന്നത്‌ സ്വന്തം രാജ്യ​ത്തി​നു വേണ്ടി​യാ​ണെന്നു സൈനി​ക​രായ ഞങ്ങളോ​ടു പറഞ്ഞി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ഞങ്ങൾ കംബോ​ഡി​യ​ക്കാ​രെ​ത്തന്നെ കൊല്ലു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അധികാ​ര​ത്തി​ലെ​ത്താൻ ശ്രമി​ക്കുന്ന കമ്മ്യു​ണിസ്റ്റ്‌ വിഭാ​ഗ​മായ കമെർ റൂഷ്‌ സംഘട​ന​യിൽപ്പെ​ട്ട​വ​രും ഞങ്ങളുടെ ഇടയിൽനി​ന്നു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. കംബോ​ഡി​യ​യി​ലെ 90 ലക്ഷം നിവാ​സി​ക​ളിൽ ഭൂരി​ഭാ​ഗ​വും വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ കമെർ ആണ്‌. എങ്കിലും അവരിൽ മിക്കവ​രും കമെർ റൂഷിലെ അംഗങ്ങളല്ല. ഇതി​ലൊ​ന്നും യാതൊ​രു കഴമ്പു​മു​ള്ള​താ​യി എനിക്കു തോന്നി​യില്ല. ഞങ്ങൾ തോക്കു​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും യുദ്ധത്തിൽ താത്‌പ​ര്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും നിഷ്‌ക​ള​ങ്ക​രു​മായ കൃഷി​ക്കാ​രെ കൊല്ലു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

പോരാ​ട്ടം കഴിഞ്ഞു തിരി​ച്ചു​വ​രു​ന്നത്‌ എല്ലായ്‌പോ​ഴും ഹൃദയ​ഭേ​ദ​ക​മായ ഒരു അനുഭ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു. തങ്ങളുടെ ഭർത്താ​വും പിതാ​വു​മൊ​ക്കെ മടങ്ങി​വ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടോ​യെന്ന്‌ അറിയാൻ കണ്ണി​ലെ​ണ്ണ​യൊ​ഴി​ച്ചു കാത്തി​രി​ക്കുന്ന ഭാര്യ​മാ​രും കുട്ടി​ക​ളും അവി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. അവരിൽ മിക്കവ​രോ​ടും അവരുടെ കുടും​ബാം​ഗം കൊല്ല​പ്പെ​ട്ടു​വെന്ന്‌ എനിക്കു പറയേ​ണ്ടി​വന്നു. ബുദ്ധമ​ത​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ഗ്രാഹ്യം ഇക്കാര്യ​ത്തി​ലൊ​ന്നും എനിക്ക്‌ യാതൊ​രു ആശ്വാ​സ​വും പ്രദാ​നം​ചെ​യ്‌തില്ല.

കംബോ​ഡി​യ​യിൽ കാര്യാ​ദി​കൾക്കു മാറ്റം​ഭ​വി​ച്ചത്‌ എങ്ങനെ​യെന്നു ഞാൻ അനുസ്‌മ​രി​ക്കു​ന്നു. 1970-നു മുമ്പ്‌ അവിടെ താരത​മ്യേന സമാധാ​ന​വും സുരക്ഷി​ത​ത്വ​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മിക്കയാ​ളു​കൾക്കും തോക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല. ലൈസൻസി​ല്ലാ​തെ തോക്കു കൈവശം വെക്കു​ന്നതു നിയമ​വി​രു​ദ്ധ​മാ​യി​രു​ന്നു. പിടി​ച്ചു​പ​റി​യും മോഷ​ണ​വു​മൊക്ക വളരെ​ക്കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ പോൾപോ​ട്ടി​ന്റെ​യും സൈന്യ​ത്തി​ന്റെ​യും കലാപ​ത്തോ​ടെ തുടങ്ങിയ ആഭ്യന്ത​ര​യു​ദ്ധ​ത്തി​നു​ശേഷം എല്ലാം കീഴ്‌മേൽമ​റി​ഞ്ഞു. തോക്കു​കൾ സർവസാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി. വെടി​വെ​ക്കാ​നും കൊല്ലാ​നു​മൊ​ക്കെ പഠിപ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ 12-ഉം 13-ഉം വയസ്സു പ്രായ​മുള്ള യുവജ​ന​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലും സൈനിക സേവന​ത്തി​നാ​യി പരിശീ​ലി​പ്പി​ച്ചു. പോൾപോ​ട്ടി​ന്റെ കിങ്കര​ന്മാർ തങ്ങളുടെ സ്വന്തം മാതാ​പി​താ​ക്കളെ വധിക്കാൻ ചില കുട്ടി​കളെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കു​ക​പോ​ലും ചെയ്‌തു. സൈനി​കർ കുട്ടി​ക​ളോട്‌ ഇങ്ങനെ പറയു​മാ​യി​രു​ന്നു, “രാജ്യ​സ്‌നേ​ഹ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ നിങ്ങൾ നിങ്ങളു​ടെ ശത്രു​ക്കളെ വെറു​ക്കേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. നിങ്ങളു​ടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ ഈ ഗവൺമെൻറി​നു​വേണ്ടി പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണെ​ങ്കിൽ അവർ നമ്മുടെ ശത്രു​ക്ക​ളാണ്‌. നിങ്ങൾ അവരെ കൊല്ലണം. അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾ കൊല്ല​പ്പെ​ടും.”.

പോൾപോ​ട്ടും വധനിർവ​ഹ​ണ​വും

1975-ൽ പോൾപോട്ട്‌ യുദ്ധത്തിൽ വിജയം​വ​രി​ച്ചു, അങ്ങനെ കംബോ​ഡിയ ഒരു കമ്മ്യു​ണിസ്റ്റ്‌ രാഷ്‌ട്ര​മാ​യി​ത്തീർന്നു. വിദ്യാർഥി​കൾ, അധ്യാ​പകർ, സർക്കാർ ഉദ്യോ​ഗസ്ഥർ എന്നിങ്ങനെ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​മുള്ള സകല​രെ​യും അദ്ദേഹം കൊ​ന്നൊ​ടു​ക്കാൻ തുടങ്ങി. കണ്ണട ധരിച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ നിങ്ങ​ളെ​യും വധിക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. കാരണം നിങ്ങൾക്കു വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​മു​ണ്ടെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അതിനർഥം! പോൾപോട്ട്‌ ഭരണയ​ന്ത്രം കർഷക​രെ​പ്പോ​ലെ അധ്വാ​നി​ക്കാ​നാ​യി നഗരങ്ങ​ളി​ലും പട്ടണങ്ങ​ളി​ലു​മുള്ള ആളുകളെ ഗ്രാമ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌ ആട്ടി​ത്തെ​ളി​ച്ചു. എല്ലാവ​രും ഒരേ​പോ​ലെ വസ്‌ത്രം ധരി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. വേണ്ടത്ര ഭക്ഷണമി​ല്ലാ​തെ, മരുന്നോ വസ്‌ത്ര​മോ ലഭിക്കാ​തെ, കേവലം രണ്ടോ മൂന്നോ മണിക്കൂർ മാത്രം ഉറങ്ങി​യി​രുന്ന ഞങ്ങൾ ദിവസ​വും 15 മണിക്കൂർ പണി​യെ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. എത്രയും പെട്ടെന്ന്‌ എന്റെ സ്വദേ​ശ​ത്തു​നി​ന്നു രക്ഷപ്പെ​ടാൻ ഞാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു.

നേരത്തെ സൂചി​പ്പിച്ച കമെർ റൂഷ്‌ പടയാളി പറഞ്ഞത്‌ ഞാൻ അനുസ്‌മ​രി​ച്ചു. എന്നെക്കു​റി​ച്ചുള്ള തെളി​വു​ക​ളാ​യി ഉതകു​മാ​യി​രുന്ന ഫോ​ട്ടോ​ക​ളും പ്രമാ​ണ​ങ്ങ​ളു​മെ​ല്ലാം ഞാൻ നശിപ്പി​ച്ചു. ചില രേഖക​ളൊ​ക്കെ കുഴി​ച്ചു​മൂ​ടി. അതേത്തു​ടർന്ന്‌ ഞാൻ പശ്ചിമ​ഭാ​ഗ​ത്തേക്ക്‌ അതായത്‌, തായ്‌ലൻഡി​ലേക്കു യാത്ര​ചെ​യ്‌തു. യാത്ര അപകടം​പി​ടി​ച്ച​താ​യി​രു​ന്നു. പ്രതി​ബ​ന്ധങ്ങൾ തരണം​ചെ​യ്‌ത്‌ മുന്നോ​ട്ടു നീങ്ങവേ, വിശേ​ഷിച്ച്‌ കർഫ്യൂ ഏർപ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന സമയങ്ങ​ളിൽ എനിക്കു വളരെ ജാഗ്രത ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്തെന്നാൽ അത്തരം സമയങ്ങ​ളിൽ ഔദ്യോ​ഗിക അനുമ​തി​യുള്ള കമെർ റൂഷ്‌ പടയാ​ളി​കൾക്കു മാത്രമേ യാത്ര​ചെ​യ്യാൻ കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നു​ള്ളൂ.

ഒരു സുഹൃ​ത്തി​നോ​ടൊ​പ്പം ഒരു പ്രദേ​ശത്ത്‌ ഞാൻ അൽപ്പകാ​ലം താമസി​ച്ചു. തുടർന്ന്‌ കമെർ റൂഷ്‌ പടയാ​ളി​കൾ അവി​ടെ​നിന്ന്‌ എല്ലാവ​രെ​യും ഒരു പുതിയ പ്രദേ​ശ​ത്തേക്കു മാറ്റി​പ്പാർപ്പി​ച്ചു. അവർ അധ്യാ​പ​ക​രെ​യും ഡോക്ടർമാ​രെ​യും വധിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞാനും മൂന്നു സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളും അവി​ടെ​നി​ന്നു രക്ഷപ്പെട്ടു. കായ്‌ക​നി​ക​ളും മറ്റും ഭക്ഷിച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഞങ്ങൾ വനത്തി​ലൊ​ളി​ച്ചു താമസി​ച്ചു. അവസാനം, ഞാൻ ബാറ്റെം​ബാങ്‌ പ്രവി​ശ്യ​യി​ലുള്ള ഒരു കൊച്ചു ഗ്രാമ​ത്തി​ലെത്തി. അവിടെ എന്റെ​യൊ​രു സുഹൃത്ത്‌ താമസി​ച്ചി​രു​ന്നു. അത്ഭുത​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, രക്ഷപ്പെ​ടേ​ണ്ട​തെ​ങ്ങ​നെ​യെന്ന്‌ എന്നെ ഉപദേ​ശിച്ച ആ മുൻ പട്ടാള​ക്കാ​ര​നെ​യും അവി​ടെ​വെച്ച്‌ ഞാൻ കണ്ടു! ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ മോചി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ മൂന്നു​മാ​സ​ത്തേക്ക്‌ അദ്ദേഹം എന്നെ ഒരു കുഴി​യിൽ ഒളിപ്പി​ച്ചു. കുഴി​യി​ലേക്കു നോക്കാ​തെ എനിക്കു ഭക്ഷണം ഇറക്കി​ത്ത​രാൻ അദ്ദേഹം ഒരു കുട്ടിയെ ചുമത​ല​പ്പെ​ടു​ത്തി.

കുറേ നാളു​കൾക്കു​ശേഷം എനിക്കു രക്ഷപ്പെ​ടാൻ കഴിഞ്ഞു. തുടർന്ന്‌, ഞാനെന്റെ അമ്മയെ​യും ആൻറി​യെ​യും പെങ്ങ​ളെ​യും കണ്ടുമു​ട്ടി. അവരും തായ്‌ അതിർത്തി​യി​ലേക്കു പലായനം ചെയ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. എന്നെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ദുഃഖ​സാ​ന്ദ്ര​മായ ഒരു സമയമാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. സുഖമി​ല്ലാ​തി​രുന്ന അമ്മ രോഗ​വും ഭക്ഷ്യദൗർല​ഭ്യ​വും നിമിത്തം ഒടുവിൽ ഒരു അഭയാർഥി ക്യാമ്പിൽവെച്ച്‌ മരണമ​ടഞ്ഞു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, പ്രത്യാ​ശ​യു​ടെ ഒരു പ്രഭാ​കി​രണം എന്റെ ജീവി​ത​ത്തിൽ ഉദിച്ചു. എന്റെ ഭാര്യ​യാ​യി​ത്തീർന്ന സോഫി ഉമിനെ ഞാൻ കണ്ടുമു​ട്ടി. ആൻറി​യോ​ടും പെങ്ങ​ളോ​ടു​മൊ​പ്പം തായ്‌ അതിർത്തി മുറി​ച്ചു​കടന്ന ഞങ്ങൾ ഒരു ഐക്യ​രാ​ഷ്‌ട്ര അഭയാർഥി ക്യാമ്പി​ലേക്കു രക്ഷപ്പെട്ടു. കംബോ​ഡി​യ​യി​ലെ ആഭ്യന്തര പോരാ​ട്ട​ത്തിൽ ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബം വലിയ വില​യൊ​ടു​ക്കി. എന്റെ സഹോ​ദ​ര​നും സഹോ​ദ​ര​പ​ത്‌നി​യു​മ​ടക്കം 18 കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങളെ ഞങ്ങൾക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടു.

ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളിൽ ഒരു പുതിയ ജീവിതം

അഭയാർഥി ക്യാമ്പിൽവെച്ചു ഞങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലം പരി​ശോ​ധി​ക്കു​ക​യും ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലേക്കു പോകാ​നാ​യി ഒരു പ്രാ​യോ​ജ​കനെ കണ്ടെത്താൻ യുഎൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഒടുവിൽ അതിനു വിജയ​മു​ണ്ടാ​കുക തന്നെ ചെയ്‌തു! 1980-ൽ ഞങ്ങൾ മിനെ​സോ​ട്ട​യി​ലെ സെൻറ്‌ പോളിൽ എത്തി​ച്ചേർന്നു. ഈ പുതിയ രാജ്യത്ത്‌ അഭിവൃ​ദ്ധി​പ്പെ​ട​ണ​മെ​ങ്കിൽ ഞാൻ എത്രയും പെട്ടെന്ന്‌ ഇംഗ്ലീഷ്‌ വശമാ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടെന്ന്‌ എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​യി. കൂടു​തൽക്കാ​ലം പഠിക്കാ​മെന്നു കരുതി​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും എന്റെ പ്രാ​യോ​ജകൻ ഏതാനും മാസ​ത്തേക്കു മാത്രമേ എന്നെ പഠിക്കാൻ വിട്ടുള്ളൂ. പകരം, അദ്ദേഹം എനിക്ക്‌ ഹോട്ട​ലിൽ വാതിൽ കാവൽക്കാ​ര​നാ​യുള്ള ഒരു ജോലി ശരിയാ​ക്കു​ക​യാ​ണു​ണ്ടാ​യത്‌. എന്നാൽ എനിക്ക്‌ ഇംഗ്ലീഷ്‌ ഒട്ടും​തന്നെ അറിയി​ല്ലാ​ഞ്ഞ​തി​നാൽ പിശകു​കൾ ആളുക​ളിൽ ചിരി​യു​ണർത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു. മുതലാ​ളി എന്നോട്‌ ഒരു ഗോവണി കൊണ്ടു​വ​രാൻ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ, ഞാൻ കൊണ്ടു​വ​രു​ന്നത്‌ ഒരു ചവറ്റു​കൊ​ട്ട​യാ​യി​രി​ക്കും!

ഭീതി​ദ​മായ ഒരു സന്ദർശനം

1984-ൽ, ഞാൻ രാത്രി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു ജോലി ചെയ്‌തി​രു​ന്നത്‌, പകൽ ഉറക്കവും. ഏഷ്യക്കാ​രും കറുത്ത​വ​രും തമ്മിൽ വളരെ​യ​ധി​കം സംഘർഷ​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ഒരു മേഖല​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങൾ താമസി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. കുറ്റകൃ​ത്യ​വും മയക്കു​മ​രുന്ന്‌ ഉപയോ​ഗ​വും അവിടെ സാധാ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു ദിവസം രാവിലെ പത്തുമ​ണിക്ക്‌ ഭാര്യ എന്നെ വിളി​ച്ചു​ണർത്തി വാതിൽക്കൽ ഒരു കറുത്ത മനുഷ്യൻ നിൽക്കു​ന്നു​വെന്നു പറഞ്ഞു. അയാൾ വന്നിരി​ക്കു​ന്നതു ഞങ്ങളെ കൊള്ള​യ​ടി​ക്കാ​നാ​യി​രി​ക്കു​മെന്നു കരുതി​യ​തി​നാൽ അവൾ ആകെ വിരണ്ടു​പോ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ വാതിൽപ്പ​ഴു​തി​ലൂ​ടെ നോക്കി. മാന്യ​വ​സ്‌ത്ര​ധാ​രി​യായ ആ കറുത്ത മനുഷ്യൻ ഒരു പെട്ടി​യും പിടിച്ച്‌ അവിടെ നിൽപ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒപ്പം ഒരു വെള്ളക്കാ​ര​നും. കുഴപ്പ​മൊ​ന്നും ഞാൻ കണ്ടില്ല.

അവർ എന്താണു വിൽക്കു​ന്ന​തെന്നു ഞാൻ ചോദി​ച്ചു. അദ്ദേഹം വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​ത്തി​ന്റെ​യും ഉണരുക!യുടെ​യും പ്രതികൾ എന്നെ കാണിച്ചു. എനി​ക്കൊ​ന്നും മനസ്സി​ലാ​യില്ല. ഞാൻ അവ നിരസി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. കാരണം ഏതാനും മാസങ്ങൾക്കു മുമ്പ്‌, പ്രൊ​ട്ട​സ്റ്റ​ന്റു​കാ​ര​നായ ഒരു കച്ചവട​ക്കാ​ര​നിൽനിന്ന്‌ അഞ്ചു പുസ്‌ത​കങ്ങൾ വാങ്ങിയ വകയിൽ എനിക്കു 165 ഡോളർ നഷ്ടംവ​ന്നി​രു​ന്നു. എന്നാൽ, ആ കറുത്ത മനുഷ്യൻ മാസി​ക​യി​ലെ ചിത്ര​ങ്ങ​ളും മറ്റും എന്നെ കാണിച്ചു. അവ എത്ര രസകര​വും മനോ​ഹ​ര​വും ആയിരു​ന്നു​വെ​ന്നോ! ആ മനുഷ്യ​ന്റെ പുഞ്ചി​രി​യാ​കട്ടെ വശ്യസു​ന്ദ​ര​വും. അതു​കൊണ്ട്‌ 1 ഡോളർ സംഭാവന കൊടുത്ത്‌ ഞാൻ അവ വാങ്ങി.

ഏതാണ്ട്‌ രണ്ടാഴ്‌ച കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ അദ്ദേഹം മടങ്ങി​വന്ന്‌ എന്റെ കൈവശം കംബോ​ഡി​യൻ ഭാഷയി​ലുള്ള ബൈബിൾ ഉണ്ടോ​യെന്നു തിരക്കി. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, ഒരു നസറായ സഭയിൽനി​ന്നു വാങ്ങിയ ഒരു ബൈബിൾ എനിക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എനിക്ക്‌ അതൊ​ന്നും മനസ്സി​ലാ​യി​ല്ലെ​ന്നതു വേറേ കാര്യം. എന്നുവ​രി​കി​ലും വ്യത്യസ്‌ത വർഗങ്ങ​ളിൽപ്പെട്ട രണ്ടുപേർ എന്റെ വീട്ടിൽ വന്നത്‌ എന്നിൽ മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കി. തുടർന്ന്‌, അദ്ദേഹം “ഇംഗ്ലീഷ്‌ പഠിക്കാൻ ആഗ്രഹ​മു​ണ്ടോ” എന്നു ചോദി​ച്ചു. തീർച്ച​യാ​യും പഠിക്കാൻ ആഗ്രഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു കാശു​ത​രാ​നി​ല്ലെന്നു ഞാൻ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു. ഒരു ബൈബി​ള​ധി​ഷ്‌ഠിത പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രണം ഉപയോ​ഗിച്ച്‌ സൗജന്യ​മാ​യി പഠിപ്പി​ക്കാ​മെന്ന്‌ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം ഏത്‌ മതക്കാ​ര​നാ​ണെ​ന്നൊ​ന്നും എനിക്ക​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ, ‘കാശു കൊടു​ക്കു​ക​യും വേണ്ട, കുറഞ്ഞ​പക്ഷം ഇംഗ്ലീഷ്‌ എഴുതാ​നും വായി​ക്കാ​നും പഠിക്കു​ക​യും ചെയ്യാം’ എന്നു ഞാൻ ഉള്ളാലെ പറഞ്ഞു.

ഇംഗ്ലീ​ഷും ബൈബി​ളും പഠിക്കു​ന്നു

ഇത്‌ മന്ദഗതി​യി​ലുള്ള ഒരു പ്രക്രി​യ​യാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹം ബൈബി​ളി​ലെ ആദ്യത്തെ പുസ്‌ത​ക​മായ ഉല്‌പത്തി എന്നെ കാണി​ക്കും. അപ്പോൾ ഞാനത്‌ കംബോ​ഡി​യ​നിൽ “ലോ കാ ബാറ്റ്‌” എന്നു പറയു​മാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹം “ബൈബിൾ” എന്നു പറയു​മ്പോൾ ഞാൻ “കോംപി” എന്നു പറയും. അങ്ങനെ ഞാൻ പുരോ​ഗതി പ്രാപി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. അത്‌ എന്നെ പ്രചോ​ദി​പ്പി​ച്ചു. ജോലി​ക്കു പോകു​മ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ ഇംഗ്ലീഷ്‌-കംബോ​ഡി​യൻ നിഘണ്ടു​വും ഒരു വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം മാസി​ക​യും പുതി​യ​ലോക ഭാഷാ​ന്തരം ബൈബി​ളും കംബോ​ഡി​യൻ ബൈബി​ളും കൂടെ കരുതു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇടവേ​ള​ക​ളിൽ, ഈ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ താരത​മ്യം ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ ഓരോ വാക്കു​വീ​തം പഠിച്ച്‌ ഞാൻ ഇംഗ്ലീഷ്‌ വശമാ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. സാവധാ​ന​മുള്ള ഈ പഠനവും വാരം​തോ​റു​മുള്ള അധ്യയ​ന​വും മൂന്നി​ലേറെ വർഷം തുടർന്നു. എന്നാൽ ഒടുവിൽ എനിക്ക്‌ ഇംഗ്ലീഷ്‌ വായി​ക്കാ​മെ​ന്നാ​യി!

ഭാര്യ അപ്പോ​ഴും ബുദ്ധമ​ത​ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ പോകു​ക​യും പൂർവി​കർക്കാ​യി ഭക്ഷണം നിവേ​ദി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അതിൽനി​ന്നു പ്രയോ​ജനം നേടി​യത്‌ ഈച്ചകൾ മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു! ആഴത്തിൽ വേരൂ​ന്നിയ നിരവധി ദുശ്ശീ​ലങ്ങൾ എനിക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ പട്ടാള​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴും ബുദ്ധമ​ത​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴും തുടങ്ങി​യ​താ​യി​രു​ന്നു അവ. ഞാൻ സന്ന്യാ​സി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ആളുകൾ സിഗര​റ്റു​കൾ ഉൾപ്പെ​ടെ​യുള്ള വഴിപാ​ടു​കൾ കൊണ്ടു​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. സന്ന്യാ​സി​മാർ സിഗരറ്റു വലിക്കു​ന്നത്‌ തങ്ങളുടെ പൂർവി​കർ വലിക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​ണെന്ന്‌ അവർ വിശ്വ​സി​ച്ചു. അങ്ങനെ ഞാൻ നിക്കോ​ട്ടിൻ ആസക്തി​യു​ടെ അടിമ​യാ​യി. തുടർന്ന്‌ സേനയി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഞാൻ അമിത​മാ​യി മദ്യപി​ക്കു​ക​യും പോരാ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ ഏർപ്പെ​ടാ​നുള്ള മനക്കരു​ത്തി​നാ​യി കറുപ്പു വലിക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ എനിക്കു ധാരാളം മാറ്റങ്ങൾ വരു​ത്തേ​ണ്ടി​വന്നു. പ്രാർഥന വലി​യൊ​രു സഹായ​മാ​ണെന്നു ഞാൻ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞത്‌ അപ്പോ​ഴാണ്‌. ഏതാനും മാസങ്ങൾകൊ​ണ്ടു​തന്നെ ഞാൻ എന്റെ ദുശ്ശീ​ലങ്ങൾ തരണം ചെയ്‌തു. അത്‌ കുടും​ബ​ത്തി​ലെ മറ്റംഗ​ങ്ങളെ എത്രമാ​ത്രം സന്തോ​ഷി​പ്പി​ച്ചെ​ന്നോ!

1989-ൽ മിനെ​സോ​ട്ട​യിൽവെച്ച്‌ ഞാൻ ഒരു സാക്ഷി​യാ​യി സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു. കാലി​ഫോർണി​യ​യി​ലെ ലോംഗ്‌ ബീച്ചിൽ കംബോ​ഡി​യൻ ഭാഷ സംസാ​രി​ക്കുന്ന സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഒരു കൂട്ടവും കംബോ​ഡി​യ​ക്കാ​രായ ധാരാളം ആളുക​ളു​മു​ണ്ടെന്നു ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യത്‌ ആയിട​യ്‌ക്കാണ്‌. അതു സംബന്ധിച്ച്‌ ഭാര്യ​യു​മാ​യി ചർച്ച​ചെയ്‌ത ശേഷം ലോംഗ്‌ ബീച്ചി​ലേക്കു മാറി​ത്താ​മ​സി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. അങ്ങോട്ടു മാറി​യത്‌ കാര്യാ​ദി​കളെ മാറ്റി​മ​റി​ച്ചു എന്നത്‌ എത്രയോ സത്യമാണ്‌! ആദ്യം എന്റെ പെങ്ങൾ സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു. പിന്നെ (ഇപ്പോൾ 85 വയസ്സുള്ള) ആൻറി​യും എന്റെ ഭാര്യ​യും സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു. അതേത്തു​ടർന്ന്‌ എന്റെ മൂന്നു മക്കളും അതേ പടി സ്വീക​രി​ച്ചു. പിന്നീട്‌ എന്റെ പെങ്ങൾ ഒരു സാക്ഷിയെ വിവാഹം കഴിച്ചു. അദ്ദേഹം ഇപ്പോൾ ഒരു സഭാമൂ​പ്പ​നാ​യി സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കു​ന്നു.

ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളിൽവെച്ച്‌ ഞങ്ങൾ നിരവധി കഷ്ടാനു​ഭ​വങ്ങൾ സഹി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു. ഭയങ്കര​മായ സാമ്പത്തിക ഞെരു​ക്ക​ങ്ങ​ളും ആരോ​ഗ്യ​പ്ര​ശ്‌ന​ങ്ങ​ളും ഞങ്ങൾ അനുഭ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ബൈബിൾത​ത്ത്വ​ങ്ങ​ളോ​ടു പറ്റിനി​ന്നു​കൊണ്ട്‌ യഹോ​വ​യി​ലുള്ള ആശ്രയം ഞങ്ങൾ നിലനിർത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ആത്മീയ വയലിലെ എന്റെ ഉദ്യമ​ങ്ങളെ അവൻ അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. 1992-ൽ സഭയിൽ ഞാനൊ​രു ശുശ്രൂ​ഷാ​ദാ​സ​നാ​യി നിയമി​ത​നാ​യി. 1995 മുതൽ ഇവിടെ ലോംഗ്‌ ബീച്ച്‌ സഭയിൽ ഞാനൊ​രു മൂപ്പനാ​യി സേവി​ക്കു​ക​യാണ്‌.

ബുദ്ധമത സന്ന്യാ​സി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ആരംഭി​ച്ച​തും യുദ്ധക​ലു​ഷി​ത​മായ കംബോ​ഡി​യ​യി​ലെ പോർക്ക​ള​ങ്ങ​ളിൽ ഓഫീ​സ​റാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ തുടർന്ന​തു​മായ എന്റെ ദീർഘ​യാ​ത്ര ഇപ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ പുതിയ രാജ്യത്ത്‌, പുതിയ ഭവനത്തിൽ സമാധാ​ന​വും സന്തുഷ്ടി​യു​മുള്ള അവസ്ഥയിൽ പര്യവ​സാ​നി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. കൂടാതെ, യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​ലും ക്രിസ്‌തു​യേ​ശു​വി​ലു​മുള്ള പുതു​താ​യി കണ്ടെത്തിയ വിശ്വാ​സ​വും ഞങ്ങൾക്കുണ്ട്‌. കംബോ​ഡി​യ​യിൽ ആളുകൾ ഇപ്പോ​ഴും പരസ്‌പരം അരിഞ്ഞു​വീ​ഴ്‌ത്തു​ന്നു എന്നറി​യു​ന്നത്‌ എന്നെ വേദനി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. സകല യുദ്ധങ്ങ​ളും അവസാ​നി​ക്കുന്ന, ആളുകൾ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ തങ്ങളെ​പ്പോ​ലെ​തന്നെ അയൽക്കാ​രെ​യും സ്‌നേ​ഹി​ക്കുന്ന വാഗ്‌ദത്തം ചെയ്യപ്പെട്ട പുതിയ ലോക​ത്തി​നാ​യി കാത്തി​രി​ക്കാ​നും അതി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഘോഷി​ക്കാ​നും എനിക്കും എന്റെ കുടും​ബ​ത്തി​നും കൂടുതൽ കാരണ​ങ്ങ​ളുണ്ട്‌!—യെശയ്യാ​വു 2:2-4; മത്തായി 22:37-39; വെളി​പ്പാ​ടു 21:1-4.

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[16-ാം പേജിലെ ഭൂപടം/ചിത്രം]

ലാവോസ്‌

വിയറ്റ്‌നാം

തായ്‌ലൻഡ്‌

കംബോഡിയ

ബാറ്റെംബാങ്‌

നോം പെൻ

ഞാനൊരു ബുദ്ധമത സന്ന്യാ​സി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ

[കടപ്പാട്‌]

Mountain High Maps® Copyright © 1997 Digital Wisdom, Inc.

[18-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

രാജ്യഹാളിൽ എന്റെ കുടും​ബ​ത്തോ​ടൊത്ത്‌