യുവജ​നങ്ങൾ ചോദി​ക്കു​ന്നു . . .

മമ്മിക്ക്‌ ഇത്ര സുഖമി​ല്ലാ​ത്തത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌?

ആലിന്റെ പിതാവു കാൻസർ ബാധിച്ചു മരിച്ചു.a പുനരു​ത്ഥാ​നം സംബന്ധിച്ച ബൈബി​ളി​ന്റെ വാഗ്‌ദാ​നത്തെ കുറിച്ചു പഠിച്ചി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ആലിനു തന്റെ പിതാ​വി​ന്റെ മരണം വരുത്തി​വെച്ച നഷ്ടത്തോട്‌ ഒരുക​ണ​ക്കി​നു പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടാൻ കഴിഞ്ഞു. എന്നാൽ തന്റെ അമ്മയ്‌ക്കും കാൻസ​റുണ്ട്‌ എന്നു പരി​ശോ​ധ​നകൾ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​പ്പോൾ, ഭയാശ​ങ്കകൾ ആലിനെ വീണ്ടും വേട്ടയാ​ടാൻ തുടങ്ങി. അമ്മയെ​യും കൂടെ നഷ്ടപ്പെ​ടു​മെന്ന ചിന്ത അവനെ പരി​ഭ്രാ​ന്ത​നാ​ക്കി. അടക്കാ​നാ​വാത്ത വേദന​യോ​ടെ ആൽ ഇങ്ങനെ സ്വയം ചോദി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു: ‘എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ എന്റെ അമ്മ തന്നെ രോഗി​യാ​യി​ത്തീർന്നത്‌?’

“ആറു കോടി​യി​ല​ധി​കം അമേരി​ക്ക​ക്കാർക്ക്‌ . . . പ്രിയ​പ്പെട്ട ഒരാളു​ടെ രോഗ​മോ വൈക​ല്യ​മോ ഉൾപ്പെ​ടുന്ന സാഹച​ര്യ​ത്തെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യുണ്ട്‌” എന്നു ഡോ. ലെനാർഡ്‌ ഫെൽഡർ പറയുന്നു. അദ്ദേഹം തുടരു​ന്നു: “ഏതൊരു ദിവസത്തെ കാര്യ​മെ​ടു​ത്താ​ലും, അമേരി​ക്ക​ക്കാ​രായ ഓരോ നാലു ജോലി​ക്കാ​രി​ലും ഏതാണ്ട്‌ ഒരാൾക്കു വീതം രോഗി​യായ പിതാ​വി​ന്റെ​യോ മാതാ​വി​ന്റെ​യോ” അല്ലെങ്കിൽ പ്രിയ​പ്പെട്ട മറ്റാരു​ടെ​യെ​ങ്കി​ലു​മോ “ആവശ്യ​ങ്ങൾക്കു വേണ്ടി കരുതുക എന്ന കൂടു​ത​ലായ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​മു​ള്ള​താ​യി കാണാം.” അതു​കൊണ്ട്‌ നിങ്ങൾ ഇതേ സാഹച​ര്യ​ത്തി​ലാണ്‌ എങ്കിൽ, നിങ്ങൾ ഒറ്റയ്‌ക്കല്ല. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, നിങ്ങൾ സ്‌നേ​ഹി​ക്കുന്ന ആർക്കെ​ങ്കി​ലും രോഗം പിടി​പെ​ടു​ന്നതു നിങ്ങളിൽ പരി​ഭ്രാ​ന്തി​യും വേദന​യും ഉളവാ​ക്കും എന്നു തീർച്ച​യാണ്‌. നിങ്ങൾക്ക്‌ ഇതി​നോട്‌ എങ്ങനെ പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടാൻ കഴിയും?

എന്റെ അമ്മയ്‌ക്കു രോഗം ബാധി​ച്ചത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌?

സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 15:13 ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ഹൃദയ​ത്തി​ലെ വ്യസനം​കൊ​ണ്ടോ ധൈര്യം ക്ഷയിക്കു​ന്നു.” മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളിൽ ഒരാളെ രോഗം കീഴ്‌പെ​ടു​ത്തു​ന്നതു കാണു​മ്പോൾ നിങ്ങളു​ടെ ഉള്ളിൽ വികാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ വേലി​യേറ്റം ഉണ്ടാകു​ന്നതു തികച്ചും സ്വാഭാ​വി​ക​മാണ്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, മാതാ​വി​ന്റെ​യോ പിതാ​വി​ന്റെ​യോ ഇപ്പോ​ഴത്തെ ദുരവ​സ്ഥ​യ്‌ക്ക്‌ ഉത്തരവാ​ദി നിങ്ങളാണ്‌ എന്ന കുറ്റ​ബോ​ധം നിങ്ങളെ അലട്ടി​യേ​ക്കാം. പരസ്‌പരം യോജി​ച്ചു പോകു​ന്ന​തിൽ നിങ്ങൾക്കി​രു​വർക്കും കുറ​ച്ചൊ​ക്കെ ബുദ്ധി​മുട്ട്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്നി​രി​ക്കാം. ഒരുപക്ഷേ, നിങ്ങൾക്കി​ട​യിൽ പൊരിഞ്ഞ വാഗ്വാ​ദങ്ങൾ പോലും നടന്നി​ട്ടു​ണ്ടാ​കാം. അതു​കൊണ്ട്‌ നിങ്ങളു​ടെ മാതാ​വി​നോ പിതാ​വി​നോ രോഗം പിടി​പെ​ട്ട​പ്പോൾ അതു നിങ്ങളു​ടെ കുറ്റം കൊണ്ടു തന്നെ സംഭവി​ച്ച​താ​ണെന്നു നിങ്ങൾ കരുതി​യേ​ക്കാം. എന്നാൽ, കുടും​ബ​ക​ല​ഹങ്ങൾ പിരി​മു​റു​ക്ക​ത്തിന്‌ ഇടയാ​ക്കി​യേ​ക്കാ​മെ​ങ്കി​ലും അതു ഗുരു​ത​ര​മായ ഒരു രോഗ​ത്തി​ലേക്കു നയിക്കുക അപൂർവ​മാണ്‌. പിരി​മു​റു​ക്ക​ങ്ങ​ളും നിസ്സാര പിണക്ക​ങ്ങ​ളും സ്‌നേ​ഹ​മുള്ള ക്രിസ്‌തീയ കുടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ പോലും ഉണ്ടാകാ​റുണ്ട്‌. അതു​കൊണ്ട്‌, മാതാ​വി​ന്റെ​യോ പിതാ​വി​ന്റെ​യോ ആരോ​ഗ്യ​പ്ര​ശ്‌ന​ങ്ങൾക്ക്‌ ഉത്തരവാ​ദി നിങ്ങളാണ്‌ എന്ന പോലെ നിങ്ങൾക്കു കുറ്റ​ബോ​ധം തോ​ന്നേ​ണ്ട​തില്ല.

നമ്മുടെ ആദ്യ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളായ ആദാമി​ന്റെ​യും ഹവ്വായു​ടെ​യും പാപമാണ്‌ നിങ്ങളു​ടെ മാതാ​വി​ന്റെ​യോ പിതാ​വി​ന്റെ​യോ രോഗ​ത്തി​ന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മായ കാരണം. (റോമർ 5:12) ആ ആദ്യ പാപം നിമിത്തം “സർവ്വസൃ​ഷ്ടി​യും ഇന്നുവരെ ഒരു​പോ​ലെ ഞരങ്ങി ഈററു​നോ​വോ​ടി​രി​ക്കു​ന്നു.”—റോമർ 8:22.

നൊമ്പ​ര​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന ചിന്തകൾ

എന്നുവ​രി​കി​ലും, ഇതു​പോ​ലൊ​രു സാഹച​ര്യ​ത്തിൽ നിങ്ങൾക്കു പരി​ഭ്രാ​ന്തി​യും ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യും തോന്നുക സ്വാഭാ​വി​ക​മാണ്‌. ടെറി​യു​ടെ അമ്മയ്‌ക്കു ലൂപസ്‌ എന്ന രോഗ​മാണ്‌. ഗുരു​ത​ര​മായ പ്രത്യാ​ഘാ​തങ്ങൾ ഉള്ള ഒരു രോഗ​മാ​ണിത്‌. അവൾ ഇങ്ങനെ സമ്മതി​ക്കു​ന്നു: “വീട്ടിൽ നിന്ന്‌ എങ്ങോ​ട്ടെ​ങ്കി​ലും ഒന്നു മാറി​യാൽ പിന്നെ മമ്മിക്ക്‌ എന്തെങ്കി​ലും സംഭവി​ച്ചു കാണു​മോ എന്ന ആധിയാണ്‌ എനിക്ക്‌. ഒന്നിലും എനിക്കു ശ്രദ്ധി​ക്കാൻ കഴിയാ​റില്ല. എന്നാൽ മമ്മിയെ വിഷമി​പ്പി​ക്കാൻ ഇഷ്ടമി​ല്ലാ​ത്തതു കൊണ്ട്‌ ഞാൻ എല്ലാം മനസ്സി​ലൊ​തു​ക്കു​ക​യാണ്‌.”

സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 12:25 ഇപ്രകാ​രം പറയുന്നു: “മനോ​വ്യ​സനം ഹേതു​വാ​യി മനുഷ്യ​ന്റെ മനസ്സി​ടി​യു​ന്നു.” ഇത്തരം സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി​രി​ക്കുന്ന യുവജ​നങ്ങൾ വിഷാ​ദ​ത്തി​ന്റെ ചുഴി​യിൽ അകപ്പെ​ട്ടു​പോ​കു​ന്നതു സർവ സാധാ​ര​ണ​മാണ്‌. ചെറിയ ചെറിയ കാര്യങ്ങൾ പോലും അമ്മയ്‌ക്കു തനിയെ ചെയ്യാൻ സാധി​ക്കു​ന്നില്ല എന്നു കാണു​ന്നതു ഹൃദയ​ഭേ​ദ​ക​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു ടെറി പറയുന്നു. യുവജ​നങ്ങൾ—വിശേ​ഷി​ച്ചും പെൺകു​ട്ടി​കൾ—കൂടുതൽ ചുമത​ലകൾ ഏറ്റെടു​ക്കാൻ നിർബ​ന്ധി​ത​രാ​യി തീരു​ക​യാണ്‌ എന്ന വസ്‌തുത സമ്മർദ​ത്തി​ന്റെ ആക്കം ഒന്നുകൂ​ടി കൂട്ടുന്നു. പ്രൊ​ഫസർ ബ്രൂസ്‌ കോം​പാസ്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “വീട്ടു​ഭ​രണം, ഇളയ കുട്ടി​കളെ പരിപാ​ലി​ക്കൽ തുടങ്ങിയ കുടുംബ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ങ്ങൾ പെൺകു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ ചുമലിൽ ആയിത്തീ​രു​ന്നു. ഇവയെ​ല്ലാം അവരുടെ കഴിവു​കൾക്ക്‌ അതീത​മാ​ണെന്നു മാത്രമല്ല, അവരുടെ വ്യക്തി​ത്വ​വി​ക​സ​ന​ത്തിന്‌ വിലങ്ങു​ത​ടി​യാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.” ചില കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ക്കാ​രാ​കട്ടെ, ശോക​വും വിഷാ​ദ​വും നിഴലി​ക്കുന്ന സംഗീതം ശ്രവി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു തങ്ങളുടെ സ്വന്തം ലോക​ത്തി​ലേക്ക്‌ ഒതുങ്ങി​ക്കൂ​ടു​ന്നു.—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 18:1.

തന്റെ മാതാ​വോ പിതാ​വോ മരിച്ചു പോ​യേ​ക്കു​മോ എന്ന ഭയവും യുവജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇടയിൽ സാധാ​ര​ണ​മാണ്‌. ടെറി​ക്കാ​ണെ​ങ്കിൽ അമ്മ മാത്രമേ ഉള്ളൂ, അച്ഛനോ കൂടപ്പി​റ​പ്പു​ക​ളോ ഇല്ല. അവളുടെ അമ്മ ആശുപ​ത്രി​യിൽ പോകു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം, ഇനി​യൊ​രി​ക്ക​ലും അവർ തിരി​ച്ചു​വ​രില്ല എന്ന ഭയത്താൽ അവൾ കരയു​മാ​യി​രു​ന്നു. അവൾ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേർ മാത്രം, അതായി​രു​ന്നു എന്റെ ലോകം. എന്റെ ഉറ്റ സുഹൃ​ത്തി​നെ നഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നെ കുറിച്ച്‌ എനിക്കു ചിന്തി​ക്കാ​നേ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല.” സമാന​മാ​യി, മാർത്ത എന്ന മറ്റൊരു കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ക്കാ​രി ഇങ്ങനെ സമ്മതി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി: “എനിക്കു 18 വയസ്സുണ്ട്‌, എന്നാലും മാതാ​പി​താ​ക്കൾ നഷ്ടപ്പെ​ടു​മോ എന്ന ഭയം എനിക്ക്‌ ഇപ്പോ​ഴും ഉണ്ട്‌. അതു വരുത്തി​വെ​ച്ചേ​ക്കാ​വുന്ന ശൂന്യത എനിക്കു സങ്കൽപ്പി​ക്കാ​വു​ന്ന​തി​നും അപ്പുറ​മാണ്‌.” കൂടാതെ, മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളിൽ ഒരാൾ രോഗി​യാ​യി​ത്തീർന്നാൽ യുവജ​ന​ങ്ങൾക്കി​ട​യിൽ അസുഖ​ക​ര​മായ ഉറക്കം, പേടി​സ്വ​പ്‌നങ്ങൾ, ആഹാര​ശീല വൈക​ല്യ​ങ്ങൾ എന്നിവ​യും സാധാ​ര​ണ​മാ​യി കണ്ടുവ​രു​ന്നു.

നിങ്ങൾക്കു ചെയ്യാൻ കഴിയു​ന്നത്‌

സാഹച​ര്യ​ങ്ങൾ അങ്ങേയറ്റം ഇരുള​ട​ഞ്ഞ​താണ്‌ എന്ന്‌ ഇപ്പോൾ തോന്നി​യാ​ലും, നിങ്ങൾക്കു പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടാ​നാ​കും! നിങ്ങളു​ടെ ഉള്ളിൽ ഇരമ്പി​മ​റി​യുന്ന ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​ക​ളും ഭയങ്ങളും മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​മാ​യി പങ്കു​വെച്ചു കൊണ്ടു തുടക്ക​മി​ടുക. നിങ്ങളു​ടെ മാതാ​വി​ന്റെ അല്ലെങ്കിൽ പിതാ​വി​ന്റെ അവസ്ഥ എത്രമാ​ത്രം ഗുരു​ത​ര​മാണ്‌? രോഗം ഭേദമാ​കു​ന്ന​തിന്‌ എത്ര​ത്തോ​ളം സാധ്യ​ത​യുണ്ട്‌? രോഗം ഭേദമാ​കാത്ത പക്ഷം നിങ്ങളു​ടെ സംരക്ഷ​ണ​ത്തിന്‌ എന്തെല്ലാം ക്രമീ​ക​ര​ണങ്ങൾ ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌? ഭാവി​യിൽ നിങ്ങൾക്കും ഇതേ രോഗം പിടി​പെ​ടാൻ എന്തെങ്കി​ലും സാധ്യ​ത​യു​ണ്ടോ? ഇത്തരം കാര്യ​ങ്ങളെ കുറിച്ചു സംസാ​രി​ക്കു​ന്നതു മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കു പ്രയാ​സ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും, ശാന്തമാ​യി ആദരപൂർവം നിങ്ങൾ അവരുടെ സഹായം തേടു​ന്നെ​ങ്കിൽ, അവരാൽ കഴിയുന്ന സഹായ​വും പിന്തു​ണ​യും അവർ നൽകി​യേ​ക്കാം.

നിങ്ങളു​ടെ ക്രിയാ​ത്മക വികാ​ര​ങ്ങ​ളും അവരു​മാ​യി പങ്കു​വെ​ക്കാൻ മടിക്ക​രുത്‌. കാൻസർ മൂലം അമ്മ ഇഞ്ചിഞ്ചാ​യി മരിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌ എന്നറി​ഞ്ഞി​ട്ടും താൻ അതു ചെയ്‌തില്ല എന്ന്‌ ആൽ അനുസ്‌മ​രി​ക്കു​ന്നു. അവൻ പറയുന്നു: “അമ്മയെ ഞാൻ എത്രമാ​ത്രം സ്‌നേ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നു എന്നു ഞാൻ അമ്മയോ​ടു തുറന്നു​പ​റ​ഞ്ഞില്ല. ഞാൻ അതൊന്നു പറയു​ന്നതു കേൾക്കാൻ അമ്മ അതിയാ​യി ആഗ്രഹി​ച്ചി​രു​ന്നു എന്ന്‌ എനിക്ക്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ ഒരു കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ക്കാ​ര​നാ​യി​രുന്ന എനിക്ക്‌ അമ്മയോട്‌ അങ്ങനെ​യൊ​ക്കെ പറയാൻ എന്തോ ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതിനു ശേഷം അധികം താമസി​യാ​തെ അമ്മ മരിച്ചു. അവസരം ഉണ്ടായി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഞാൻ അതു ചെയ്‌തി​ല്ല​ല്ലോ എന്നോർത്ത്‌ ഇപ്പോൾ എനിക്കു കുറ്റ​ബോ​ധം തോന്നു​ന്നു. എന്റെ ജീവി​ത​ത്തിൽ അമ്മ കഴിഞ്ഞേ മറ്റാർക്കും സ്ഥാനമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ എനിക്ക്‌ ഇത്ര മനഃ​പ്ര​യാ​സം.” മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ടുള്ള നിങ്ങളു​ടെ സ്‌നേഹം അവരോ​ടു തുറന്നു​പ​റ​യാൻ മടിക്ക​രുത്‌.

സാധ്യ​മെ​ങ്കിൽ, നിങ്ങളു​ടെ മാതാ​വി​ന്റെ​യോ പിതാ​വി​ന്റെ​യോ രോഗത്തെ കുറിച്ചു മനസ്സി​ലാ​ക്കുക. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 18:15) ഒരുപക്ഷേ, കുടും​ബ​ഡോ​ക്ടർക്ക്‌ ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ നിങ്ങളെ സഹായി​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞേ​ക്കും. കാര്യ​ങ്ങളെ കുറിച്ചു നല്ല അറിവു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ കൂടുതൽ സമാനു​ഭാ​വ​ത്തോ​ടും ക്ഷമയോ​ടും സഹാനു​ഭൂ​തി​യോ​ടും കൂടെ അവരോട്‌ ഇടപെ​ടാൻ നിങ്ങളെ സഹായി​ക്കും. മാത്രമല്ല, നിങ്ങളു​ടെ മാതാ​വി​നോ പിതാ​വി​നോ ഒരുപക്ഷേ സംഭവി​ച്ചേ​ക്കാ​വുന്ന ശാരീ​രിക മാറ്റങ്ങൾക്കു വേണ്ടി—വടുക്കൾ, മുടി കൊഴി​ച്ചിൽ, ക്ഷീണം—കാലേ​കൂ​ട്ടി തയ്യാറാ​കാ​നും ഇതു സഹായി​ച്ചേ​ക്കാം.

നിങ്ങളു​ടെ മാതാ​വോ പിതാ​വോ ആശുപ​ത്രി​യിൽ ആണോ? അങ്ങനെ​യെ​ങ്കിൽ, നിങ്ങളു​ടെ സന്ദർശ​നങ്ങൾ അവർക്കു സന്തോ​ഷ​വും ധൈര്യ​വും പകർന്നു കൊടു​ക്കു​ന്നവ ആക്കിത്തീർക്കാൻ ശ്രദ്ധി​ക്കുക. നിങ്ങളു​ടെ സംഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ ശുഭാ​പ്‌തി വിശ്വാ​സം പ്രകടി​പ്പി​ക്കാൻ പരമാ​വധി ശ്രമി​ക്കണം. സ്‌കൂ​ളി​ലെ വിശേ​ഷ​ങ്ങ​ളും നിങ്ങളു​ടെ ക്രിസ്‌തീയ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളി​ലെ അനുഭ​വ​ങ്ങ​ളു​മെ​ല്ലാം പറയുക. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 25:25 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) നിങ്ങളു​ടെ രാജ്യത്ത്‌, ഒരു രോഗി​യു​ടെ കാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്ന​തും അവർക്ക്‌ ആഹാരം കൊണ്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു​മെ​ല്ലാം സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യിൽ ബന്ധുക്കൾ ആണ്‌ എങ്കിൽ, നിങ്ങൾക്കു ചെയ്യാൻ സാധി​ക്കു​ന്ന​തെ​ല്ലാം യാതൊ​രു പരാതി​യും കൂടാതെ ചെയ്യുക. വൃത്തി​യാ​യും മാന്യ​മാ​യും വസ്‌ത്ര​ധാ​രണം ചെയ്‌തു ചെല്ലു​ന്നതു നിങ്ങളു​ടെ മാതാ​വി​നെ​യോ പിതാ​വി​നെ​യോ സന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​മെന്നു മാത്രമല്ല അത്‌ ആശുപ​ത്രി ജീവന​ക്കാ​രി​ലും ഡോക്ടർമാ​രി​ലും നല്ല മതിപ്പ്‌ ഉളവാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യും. തന്നിമി​ത്തം രോഗി​ക്കു കൂടുതൽ നല്ല പരിച​രണം ലഭി​ച്ചേ​ക്കാം.b

നിങ്ങളു​ടെ മാതാ​വോ പിതാ​വോ വീട്ടി​ലാ​ണോ? അങ്ങനെ​യെ​ങ്കിൽ, അവരെ പരിച​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ നിങ്ങളാ​ലാ​വു​ന്നതു ചെയ്യാൻ ശ്രദ്ധി​ക്കുക. വീട്ടു​ജോ​ലി​ക​ളു​ടെ ഒരു ന്യായ​മായ പങ്കു നിങ്ങൾ സ്വയം ഏറ്റെടു​ക്കുക. നിങ്ങളെ തന്നെ വിട്ടു​കൊ​ടു​ത്തു കൊണ്ട്‌ “ഭർത്സി​ക്കാ​തെ എല്ലാവർക്കും ഔദാ​ര്യ​മാ​യി കൊടു​ക്കു​ന്ന​വ​നായ” യഹോ​വയെ അനുക​രി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കുക. (യാക്കോബ്‌ 1:5) പരാതി​പ്പെ​ടാ​തെ ശുഭാ​പ്‌തി വിശ്വാ​സ​വും ക്രിയാ​ത്മക മനോ​ഭാ​വ​വും പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ പരമാ​വധി ചെയ്യാൻ ശ്രമി​ക്കണം.

തീർച്ച​യാ​യും, നിങ്ങൾക്കു സ്‌കൂ​ളി​ലേ​ക്കു​ള്ളതു പഠി​ക്കേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. പഠനത്തി​നു സമയം മാറ്റി​വെ​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കണം, കാരണം നിങ്ങളു​ടെ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം പ്രധാ​ന​മാണ്‌. സാധ്യ​മെ​ങ്കിൽ, വിശ്ര​മ​ത്തി​നും വിനോ​ദ​ത്തി​നും കൂടെ അൽപ്പം സമയം കണ്ടെത്തുക. (സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 4:6) ഇതു നിങ്ങൾക്കു നവോ​ന്മേഷം പകരു​ക​യും അങ്ങനെ മാതാ​വി​നെ​യോ പിതാ​വി​നെ​യോ മെച്ചമാ​യി പരിച​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നിങ്ങളെ സഹായി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യും. മറ്റുള്ള​വ​രിൽ നിന്നു നിങ്ങ​ളെ​ത്തന്നെ ഒറ്റപ്പെ​ടു​ത്ത​രുത്‌. സഹക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കൾ വെച്ചു​നീ​ട്ടുന്ന പിന്തുണ പ്രയോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തുക. (ഗലാത്യർ 6:2) ടെറി പറയുന്നു: “സഭ എന്റെ കുടും​ബ​മാ​യി മാറി. എന്നോടു സംസാ​രി​ക്കാ​നും എന്നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാ​നും മൂപ്പന്മാർ എപ്പോ​ഴും ഒരുക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ അതൊ​രി​ക്ക​ലും മറക്കില്ല.”

നിങ്ങളു​ടെ ആത്മീയ സമനില കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ക

നിങ്ങളു​ടെ ആത്മീയ സമനില കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്കുക എന്നതാണ്‌ ഏറ്റവും പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട സംഗതി. ബൈബിൾ പഠിക്കുക, യോഗ​ങ്ങൾക്കു ഹാജരാ​കുക, മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു പ്രസം​ഗി​ക്കുക എന്നിങ്ങ​നെ​യുള്ള ആത്മീയ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽ തിര​ക്കോ​ടെ ഏർപ്പെ​ടുക. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 15:58) വേനൽക്കാ​ല​മാ​സ​ങ്ങ​ളിൽ ഒരു സഹായ​പ​യ​നി​യ​റാ​യി സേവിച്ചു കൊണ്ട്‌ ടെറി സുവി​ശേഷ വേലയി​ലെ തന്റെ പങ്കു വർധി​പ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അവൾ തുടരു​ന്നു: “രാജ്യ ഹാളിലെ യോഗ​ങ്ങൾക്കാ​യി തയ്യാറാ​കാ​നും അവയിൽ ഹാജരാ​കാ​നും മമ്മി എന്നെ എപ്പോ​ഴും പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. അതു ഞങ്ങൾക്കു രണ്ടു​പേർക്കും പ്രയോ​ജ​ന​ക​ര​മാ​ണെന്നു തെളിഞ്ഞു. എല്ലാ യോഗ​ങ്ങൾക്കും ഹാജരാ​ക​ണ​മെന്ന്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും മമ്മിക്കു പലപ്പോ​ഴും അതിനു കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ ചർച്ച ചെയ്യ​പ്പെ​ടുന്ന കാര്യങ്ങൾ മമ്മി​യോ​ടു പറയേ​ണ്ട​തി​നു ഞാൻ യോഗ​ങ്ങൾക്കു സാധാ​ര​ണ​യിൽ കവിഞ്ഞ ശ്രദ്ധ നൽകു​മാ​യി​രു​ന്നു. യോഗ​ങ്ങൾക്കു വരാൻ സാധി​ക്കാ​ത്ത​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം ആത്മീയ ആഹാര​ത്തി​നു വേണ്ടി മമ്മി എന്നെയാണ്‌ ആശ്രയി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌.”

“മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളിൽ ആരെങ്കി​ലും രോഗി​യാ​യി കിടക്കു​മ്പോ​ഴും കുട്ടി​കൾക്ക്‌ എന്തുമാ​ത്രം വളരാ​നും അഭിവൃ​ദ്ധി​പ്രാ​പി​ക്കാ​നും കഴിയും എന്നതിൽ എല്ലായ്‌പോ​ഴും അതിശയം കൂറി​യി​ട്ടുണ്ട്‌” എന്നു പറഞ്ഞ സാമൂഹ്യ പ്രവർത്ത​ക​യു​ടെ വാക്കുകൾ ഉദ്ധരി​ച്ച​പ്പോൾ ദ ന്യൂ​യോർക്ക്‌ ടൈം​സി​ലെ ഒരു ലേഖനം കാര്യങ്ങൾ നന്നായി സംഗ്ര​ഹി​ച്ചെ​ഴു​തി. അവർ പറയുന്നു: “തങ്ങൾക്ക്‌ ഉള്ളതായി അവർ ഒരിക്ക​ലും അറിഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാത്ത ചില കഴിവു​കൾ അവർ വികസി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ന്നു . . . അവർക്ക്‌ ഈ സാഹച​ര്യ​ത്തെ നേരി​ടാൻ കഴിയു​മെ​ങ്കിൽ മറ്റു പലതി​നെ​യും നേരി​ടാൻ കഴിയും.”

നിങ്ങൾക്കും ഇത്തരം വിഷമ​മേ​റിയ സാഹച​ര്യ​ങ്ങളെ വിജയ​ക​ര​മാ​യി നേരി​ടാൻ കഴിയും. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ടെറി​യു​ടെ അമ്മയ്‌ക്ക്‌ ഇപ്പോൾ പരസഹാ​യ​മി​ല്ലാ​തെ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ കഴിയും. ഒരുപക്ഷേ കാല​ക്ര​മ​ത്തിൽ നിങ്ങളു​ടെ മാതാ​വോ പിതാ​വോ നഷ്ടപ്പെട്ട ആരോ​ഗ്യം വീണ്ടെ​ടു​ത്തേ​ക്കാം. എന്നാൽ, നിങ്ങളു​ടെ ഇപ്പോ​ഴത്തെ വിഷമ സാഹച​ര്യ​ത്തിൽ സ്വർഗസ്ഥ സുഹൃ​ത്തായ യഹോ​വ​യു​ടെ പിന്തുണ നിങ്ങൾക്കുണ്ട്‌ എന്ന കാര്യം മറക്കരുത്‌. അവൻ ‘പ്രാർഥന കേൾക്കു​ന്ന​വ​നാണ്‌.’ സഹായ​ത്തി​നാ​യുള്ള നിങ്ങളു​ടെ യാചനകൾ അവൻ കേൾക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. (സങ്കീർത്തനം 65:2) സഹിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴി​യേ​ണ്ട​തിന്‌ അവൻ നിങ്ങൾക്കും—നിങ്ങളു​ടെ ദൈവ​ഭ​യ​മുള്ള മാതാ​വി​നും അല്ലെങ്കിൽ പിതാ​വി​നും—“അത്യന്ത​ശക്തി” നൽകും.—2 കൊരി​ന്ത്യർ 4:7; സങ്കീർത്തനം 41:3.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[22-ാം പേജിലെ ആകർഷ​ക​വാ​ക്യം]

“വീട്ടിൽ നിന്ന്‌ എങ്ങോ​ട്ടെ​ങ്കി​ലും ഒന്നു മാറി​യാൽ പിന്നെ മമ്മിക്ക്‌ എന്തെങ്കി​ലും സംഭവി​ച്ചു കാണു​മോ എന്ന ആധിയാണ്‌ എനിക്ക്‌”

[23-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

നിങ്ങളുടെ മാതാ​വി​ന്റെ അല്ലെങ്കിൽ പിതാ​വി​ന്റെ രോഗത്തെ കുറി​ച്ചുള്ള വസ്‌തു​തകൾ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നത്‌ അവരെ സഹായി​ക്കാൻ നിങ്ങളെ കൂടുതൽ സജ്ജനാ​ക്കും