പുസ്‌ത​ക​ങ്ങൾക്ക്‌ എതിരെ ഒരു പുസ്‌ത​കം

ഇറ്റലിയിലെ ഉണരുക! ലേഖകൻ

പലരും ബൈബി​ളി​നെ മുൻവി​ധി​യോ​ടെ വീക്ഷി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌? ചില രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഉള്ളവരെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഇതിനുള്ള ഉത്തരം, പാഷണ്ഡമത നിയ​ന്ത്ര​ണ​ത്തി​നാ​യി രൂപകൽപ്പന ചെയ്‌ത ഒരു മനുഷ്യാ​യു​ധ​ത്തി​ന്റെ അഥവാ വിലക്ക​പ്പെട്ട പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ സൂചി​ക​യു​ടെ ചരി​ത്ര​വു​മാ​യി ബന്ധപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോന്നു​ന്നു. അതെങ്ങ​നെ​യാണ്‌?

അച്ചടി​വി​ദ്യ കണ്ടുപി​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ കത്തോ​ലിക്ക സഭ സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ ഇരു കൈയും നീട്ടി അതിനെ വരവേറ്റു. “ദിവ്യ​മായ കലാവി​ദ്യ” എന്ന്‌ ചില വൈദി​ക​ന്മാർ വിശേ​ഷി​പ്പിച്ച ഈ സാങ്കേ​തിക വിദ്യയെ ചില പാപ്പാ​മാർ വാനോ​ളം പുകഴ്‌ത്തി. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, കത്തോ​ലിക്ക വിരുദ്ധ ആശയങ്ങൾ പ്രചരി​പ്പി​ക്കാൻ അച്ചടി​വി​ദ്യ ഉപയോ​ഗി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​താ​യി അധികം താമസി​യാ​തെ സഭാ നേതൃ​ത്വം തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. തന്നിമി​ത്തം, 15-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​ത്തോ​ടെ യൂറോ​പ്പി​ലെ നിരവധി രൂപത​ക​ളിൽ നിയ​ന്ത്ര​ണങ്ങൾ ഏർപ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെട്ടു. പുസ്‌ത​ക​ങ്ങൾക്ക്‌ മുദ്ര​ണാ​നു​മതി നിർബ​ന്ധ​മാ​ക്കി. 1515-ലെ അഞ്ചാം ലാറ്ററൻ സുന്നഹ​ദോസ്‌ അച്ചടിക്ക്‌ നിയ​ന്ത്ര​ണങ്ങൾ ഏർപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നുള്ള നിർദേ​ശങ്ങൾ നൽകി. നിയമം ലംഘി​ക്കു​ന്ന​വർക്ക്‌ സമുദാ​യ​ഭ്രഷ്ട്‌ കൽപ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, വിശ്വാ​സ​ത്തി​നും ധാർമിക മൂല്യ​ങ്ങൾക്കും തുരങ്കം വെക്കു​ന്ന​വ​യെന്ന്‌ സഭ കരുതിയ പത്രമാ​സി​ക​ക​ളു​ടെ​യും പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും വിൽപ്പ​ന​യ്‌ക്കു തടയി​ടാൻ ഇതു​കൊ​ണ്ടൊ​ന്നും കഴിഞ്ഞില്ല, വിശേ​ഷി​ച്ചും മതനവീ​കരണ പ്രസ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ ആവിർഭാ​വ​ത്തോ​ടെ. അങ്ങനെ, 16-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​മാ​യ​തോ​ടെ “ഇനി കുറെ കാല​ത്തേക്ക്‌ അച്ചടിയേ വേണ്ട” എന്ന്‌ വത്തിക്കാൻ വൃത്തങ്ങൾ ആഗ്രഹി​ച്ചു​പോ​യി.

‘ദുഷിച്ച പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ കുത്തൊ​ഴു​ക്കിന്‌’—കൂടുതൽ അടുത്ത​കാ​ലത്ത്‌, 1951-ൽ, ഇറ്റലി​യി​ലെ ഒരു ഈശോ​സഭാ വൈദി​കൻ അതിനെ അങ്ങനെ​യാണ്‌ വിശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചത്‌—തടയി​ടാ​നുള്ള ലക്ഷ്യത്തിൽ സകല കത്തോ​ലി​ക്കർക്കും ബാധക​മായ, വിലക്ക​പ്പെട്ട പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു പട്ടിക ഉണ്ടാക്കാൻ സഭ ആഗ്രഹി​ച്ചു. 1542-ൽ റോമൻ മതവി​ചാ​രണ സമിതി സ്ഥാപി​ത​മാ​യി. അതിന്റെ ആദ്യ പരസ്യ നടപടി​തന്നെ മതവൃ​ത്ത​ത്തി​നു​ള്ളി​ലെ പുസ്‌തക പ്രസാധന സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ കടയ്‌ക്കൽ കത്തി​വെ​ക്കുന്ന തരത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. മുൻ മതവി​ചാ​രണ സമിതി മുഖ്യൻ ജാൻ പ്യെ​ട്രോ കരാഫേ 1555-ൽ പോൾ നാലാമൻ പാപ്പാ ആയി സ്ഥാനാ​രോ​ഹണം ചെയ്‌ത​പ്പോൾ, വിലക്ക​പ്പെട്ട പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു പട്ടിക തയ്യാറാ​ക്കാൻ അദ്ദേഹം ഉടൻതന്നെ ഒരു കമ്മീഷനെ നിയമി​ച്ചു. അങ്ങനെ, എല്ലാ കത്തോ​ലി​ക്കർക്കും ബാധക​മായ ആദ്യത്തെ വിലക്ക​പ്പെട്ട പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ സൂചിക 1559-ൽ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു.

ഏതുതരം പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളാണ്‌ നിരോ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌?

ആ സൂചി​ക​യിൽ മൂന്നു “വിഭാ​ഗങ്ങൾ” ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. ആദ്യ​ത്തേ​തിൽ എഴുത്തു​കാ​രു​ടെ നാമാ​വലി ആയിരു​ന്നു. വിഷയ​ഭേ​ദ​മെ​ന്യെ അവരുടെ സകല പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളും അപ്പാടെ നിരോ​ധി​ച്ചി​രു​ന്നു. നിരോ​ധി​ക്ക​പ്പെട്ട ഒറ്റപ്പെട്ട ഗ്രന്ഥങ്ങ​ളു​ടെ പട്ടിക​യാ​യി​രു​ന്നു രണ്ടാമത്തെ വിഭാ​ഗ​ത്തിൽ. അവയുടെ രചയി​താ​ക്ക​ളു​ടെ മറ്റു പുസ്‌ത​ക​ങ്ങൾക്കു വിലക്കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. മൂന്നാ​മ​ത്തേ​താ​കട്ടെ, പേരു​വെ​ക്കാത്ത ഗ്രന്ഥങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു നീണ്ടനി​ര​യെ​ത്തന്നെ നിരോ​ധി​ച്ചു. മൊത്തം 1,107 നിരോ​ധ​നങ്ങൾ സൂചി​ക​യിൽ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. മതപര​മായ വിഷയ​ങ്ങ​ളു​ടെ മാത്രമല്ല, ഇതര സാഹിത്യ ശാഖക​ളി​ലെ എഴുത്തു​കാർക്കും നിരോ​ധ​നങ്ങൾ ഏർപ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. നിരോ​ധി​ക്ക​പ്പെട്ട ബൈബിൾ ഭാഷാ​ന്ത​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ പട്ടിക അനുബ​ന്ധ​മാ​യി നൽകി​യി​രു​ന്നു. ബൈബി​ളി​ന്റെ ജനകീയ ഭാഷയി​ലുള്ള എല്ലാ ഭാഷാ​ന്ത​ര​ങ്ങൾക്കും വിലക്ക്‌ ഏർപ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടു​ള്ള​താ​യി അതിൽ പ്രത്യേ​കം സൂചി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു.

പ്രാ​ദേ​ശി​ക​മാ​യ പല വിലക്കു​ക​ളും മുമ്പു​തന്നെ നിലവിൽ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. എന്നുവ​രി​കി​ലും, ഇറ്റലി​യി​ലെ പർമാ സർവക​ലാ​ശാ​ല​യിൽ ആധുനിക ചരിത്രം പഠിപ്പി​ക്കുന്ന ജില്യോ​ളാ ഫ്രാൻയി​റ്റോ എന്ന അധ്യാ​പിക പറയുന്ന പ്രകാരം, “മുഴു കത്തോ​ലി​ക്കർക്കും ബാധക​മാ​കുന്ന ഈ നിബന്ധ​നകൾ കൊണ്ടു​വ​ന്ന​തോ​ടെ അച്ചടി, വായന, സാമാന്യ ഭാഷയി​ലുള്ള വേദപു​സ്‌തകം കൈവശം വെക്കൽ എന്നിവ​യ്‌ക്കെ​തി​രെ സഭ ഔദ്യോ​ഗി​ക​മായ ഒരു പ്രഖ്യാ​പനം നടത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.” അച്ചടി​യിൽനി​ന്നു പ്രയോ​ജനം നേടി​യി​രുന്ന പുസ്‌ത​ക​വിൽപ്പ​ന​ക്കാ​രും പ്രസാ​ധ​ക​രും, എന്തിന്‌ ഭരണകൂ​ടങ്ങൾ പോലും സൂചി​കയെ നഖശി​ഖാ​ന്തം എതിർത്തു. ഇതും മറ്റുചില കാരണ​ങ്ങ​ളും നിമിത്തം ഒരു പുതിയ പതിപ്പി​നാ​യുള്ള ക്രമീ​ക​ര​ണങ്ങൾ ചെയ്യ​പ്പെട്ടു. 1564-ൽ ട്രെന്റ്‌ സുന്നഹ​ദോ​സി​നു പിന്നാലെ അതു പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു.

കാലി​ക​മാ​യ ഭേദഗ​തി​കൾ വരുത്തു​ന്ന​തി​നാ​യി 1571-ൽ ഒരു സൂചിക കാര്യ പ്രാമാ​ണിക സമിതി പ്രത്യേ​കാൽ രൂപീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു. ഒരു സമയത്ത്‌, തിരു​കാ​ര്യാ​ലയ ഭരണ സമിതി, സൂചിക കാര്യ പ്രാമാ​ണിക സമിതി, പാപ്പാ​യു​ടെ വേദശാ​സ്‌ത്രി​യായ തിരു​കൊ​ട്ടാര പണ്ഡിതൻ എന്നീ മൂന്ന്‌ അധികാര കേന്ദ്രങ്ങൾ വരെ നിരോ​ധി​ക്കേണ്ട പുസ്‌ത​കങ്ങൾ നിർണ​യി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ഓരോ​രു​ത്ത​രു​ടെ​യും ചുമത​ലകൾ നിജ​പ്പെ​ടു​ത്താ​ഞ്ഞ​തും, ബിഷപ്പു​മാർക്കാ​ണോ അതോ പ്രാ​ദേ​ശിക മതവി​ചാ​രണ സഭാം​ഗ​ങ്ങൾക്കാ​ണോ കൂടുതൽ അധികാ​രം നൽകേ​ണ്ടത്‌ എന്ന തർക്കം നിലനി​ന്ന​തും വിലക്ക​പ്പെട്ട പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ മൂന്നാം പട്ടിക പുറത്തി​റ​ക്കു​ന്ന​തിൽ കാലവി​ളം​ബം വരുത്തി. സൂചിക കാര്യ പ്രാമാ​ണിക സമിതി തയ്യാറാ​ക്കി 1596 മാർച്ചിൽ ക്ലെമന്റ്‌ എട്ടാമൻ ആധികാ​രി​ക​മാ​യി വിളം​ബരം ചെയ്‌ത ആ സൂചി​ക​യു​ടെ പ്രചരണം, സാധാ​ര​ണ​ക്കാ​രു​ടെ ഭാഷയി​ലുള്ള എല്ലാ ബൈബിൾ ഭാഷാ​ന്ത​ര​ങ്ങ​ളും സുനി​ശ്ചി​ത​മാ​യി നിരോ​ധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി അതിൽ എഴുതി​ച്ചേർക്കു​ന്ന​തു​വരെ, തിരു​കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള നിർദേശ പ്രകാരം തടയ​പ്പെട്ടു.

നൂറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളിൽ ഉടനീളം കാലാ​നു​സൃത ഭേദഗ​തി​കൾ വരുത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും, ഈ പുതിയ പതി​പ്പോ​ടെ വിലക്ക​പ്പെട്ട പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ സൂചി​ക​യ്‌ക്ക്‌ ഒരു വ്യവസ്ഥാ​പിത രൂപം കൈവന്നു. തങ്ങളുടെ പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളും സൂചി​ക​യിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നതു കണ്ട പ്രൊ​ട്ട​സ്റ്റ​ന്റു​കാർ അതിനെ “ഏറ്റവും അഭില​ഷ​ണീ​യ​മായ പുസ്‌ത​കങ്ങൾ കണ്ടെത്താ​നുള്ള ഏറ്റവും നല്ല വഴികാ​ട്ടി” എന്ന്‌ പരിഹാ​സ​ദ്യോ​ത​ക​മാ​യി വിശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, പുസ്‌തക വിലക്കു​കൾ ഏർപ്പെ​ടു​ത്തുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ അന്ന്‌ പ്രൊ​ട്ട​സ്റ്റ​ന്റു​കാർക്കും കത്തോ​ലി​ക്ക​രു​ടേ​തി​നു സമാന​മായ ആശയഗ​തി​യാണ്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്നത്‌ എന്നു പറയേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

സൂചിക ഗുരു​ത​ര​മായ പ്രത്യാ​ഘാ​ത​ങ്ങ​ളാണ്‌ സംസ്‌കാ​ര​ത്തി​ന്മേൽ വരുത്തി​വെ​ച്ചത്‌, ഇറ്റലി പോലുള്ള രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ സാംസ്‌കാ​രിക വളർച്ച​യു​ടെ “നാമ്പട​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്ന​തിന്‌” അതു വഴി​വെച്ചു എന്ന്‌ മറ്റൊരു ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ അന്റോ​ണ്യോ റോ​റ്റോൺടോ പറയുന്നു. “യൂറോ​പ്പി​ലെ മറ്റു മിക്ക ഭാഗങ്ങ​ളോ​ടു​മുള്ള താരത​മ്യ​ത്തിൽ, ഇറ്റലി സാംസ്‌കാ​രി​ക​മാ​യി വളരെ പിന്നാക്കം പോകാൻ ഇടയാ​ക്കിയ ഒരു പ്രധാന കാരണം” ഈ സൂചി​ക​യാണ്‌ എന്ന്‌ ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ ഗ്വീഡോ ഡാൽഓ​ല്യോ പറയുന്നു. വൈരു​ദ്ധ്യം എന്നുപ​റ​യട്ടെ, പല സഭാ ലൈ​ബ്ര​റി​ക​ളി​ലും ‘ഇൻഫെർനോ’ എന്ന്‌ അറിയ​പ്പെ​ടുന്ന ഒരു പ്രത്യേക ഭാഗത്ത്‌ നിരോ​ധി​ക്ക​പ്പെട്ട സാഹി​ത്യം കെട്ടി​പ്പൂ​ട്ടി വെച്ചി​രു​ന്ന​തി​നാ​ലാണ്‌ ചില പുസ്‌ത​കങ്ങൾ ഇന്നോളം അതിജീ​വി​ച്ചത്‌.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും ക്രമേണ, ജ്ഞാനോ​ദ്ദീ​പന കാലഘ​ട്ട​ത്തിൽ പൊതു​ജ​നാ​ഭി​പ്രാ​യ​ത്തി​നു കൂടുതൽ ശക്തി കൈവ​ന്ന​തോ​ടെ “പുസ്‌തക പ്രസാധന സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ അടിച്ച​മർത്തു​ന്ന​തിൽ പ്രയോ​ഗി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടുള്ള ഏറ്റവും ശക്തമായ ആയുധം” നിർവീ​ര്യ​മാ​യി. 1776-ൽ ഒരു ഇറ്റാലി​യൻ എഡിറ്റർ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “റോമി​ന്റെ നിരോ​ധ​നങ്ങൾ പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ മൂല്യം നിർണ​യി​ക്കു​ന്നില്ല. ജനങ്ങളാണ്‌ അതു തീരു​മാ​നി​ക്കു​ന്നത്‌.” സൂചി​ക​യു​ടെ ശക്തി ചോർന്നു​പോ​കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒടുവിൽ 1917-ൽ, അതിനെ താങ്ങി​നി​റു​ത്തി​യി​രുന്ന സൂചിക കാര്യ പ്രാമാ​ണിക സമിതി ഇല്ലാ​തെ​യാ​യി. “ബന്ധപ്പെട്ട നിരോ​ധ​നങ്ങൾ സഹിതം അതിനു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന സഭാനി​യമ പിൻബലം” 1966 മുതൽ സൂചി​ക​യ്‌ക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടു.

സാധാ​ര​ണ​ക്കാ​രു​ടെ ഭാഷയി​ലുള്ള ബൈബിൾ

“ദുഷിച്ച പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളിൽ” ഒരെണ്ണം വിശേ​ഷി​ച്ചും സഭാ​നേ​തൃ​ത്വ​ത്തിന്‌ തലവേ​ദ​ന​യാ​യി​രു​ന്നു എന്ന്‌ സൂചി​ക​യു​ടെ ചരിത്രം വെളി​വാ​ക്കു​ന്നു. സാധാ​ര​ണ​ക്കാ​രന്റെ ഭാഷയി​ലുള്ള ബൈബിൾ ആയിരു​ന്നു അത്‌. 16-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ “മുഴു​ബൈ​ബി​ളി​ന്റെ​യോ പുതി​യ​നി​യ​മ​ത്തി​ന്റെ​യോ ഏതാണ്ട്‌ 210 പതിപ്പു​കൾ” സൂചി​ക​യിൽ പട്ടിക​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു എന്ന്‌ ഹേസൂസ്‌ മാർട്ടി​നേത്ത്‌ ഡി ബൂഹാൻഡാ എന്ന വിദഗ്‌ധൻ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. 16-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ, ഉത്സാഹി​ക​ളായ ബൈബിൾ വായന​ക്കാ​രാ​യി ഇറ്റലി​ക്കാർ അറിയ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും, പ്രാ​ദേ​ശിക ഭാഷയി​ലുള്ള തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കളെ ശക്തമായി വിലക്കിയ സൂചിക, ദൈവ​വ​ച​ന​വു​മാ​യുള്ള ആ ദേശത്തി​ന്റെ ബന്ധത്തെ അപ്പാടെ മാറ്റി​മ​റി​ച്ചു. “പാഷ​ണ്ഡോ​പ​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രഭവ​കേ​ന്ദ്രം എന്നനി​ല​യിൽ വിലക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും എടുത്തു മാറ്റ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌ത​തു​നി​മി​ത്തം, ഇറ്റലി​ക്കാ​രു​ടെ മനസ്സിൽ മതനി​ഷേ​ധി​ക​ളു​ടെ രചനക​ളു​മാ​യി വിശുദ്ധ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ കൂട്ടി​ക്കു​ഴ​യ്‌ക്ക​പ്പെട്ടു” എന്ന്‌ ഫ്രാൻയി​റ്റോ പറയുന്നു. തുടർന്ന്‌ അവർ ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു: “ദക്ഷിണ യൂറോ​പ്പി​ലെ കത്തോ​ലി​ക്കരെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം സഭയുടെ വേദപാ​ഠ​മാ​യി​രു​ന്നു രക്ഷയ്‌ക്കുള്ള മാർഗം.” കൂടാതെ, “മതപര​മാ​യി ശൈശ​വാ​വ​സ്ഥ​യിൽ ഉള്ളവർ പക്വത നേടിയ ആളുക​ളെ​ക്കാൾ അഭികാ​മ്യ​രാ​യി വീക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു.”

പിന്നീട്‌ 1757-ൽ മാത്ര​മാണ്‌, ‘അപ്പൊ​സ്‌ത​ലിക സിംഹാ​സനം അംഗീ​ക​രിച്ച ബൈബി​ളി​ന്റെ പ്രാ​ദേ​ശിക ഭാഷാ​ന്ത​രങ്ങൾ’ വായി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ബെനഡി​ക്‌റ്റ്‌ 14-ാമൻ പാപ്പാ അനുമതി നൽകി​യത്‌. അങ്ങനെ ഒടുവിൽ, ലാറ്റിൻ വൾഗേ​റ്റി​നെ ആധാര​മാ​ക്കി ഒരു പുതിയ ഇറ്റാലി​യൻ ഭാഷാ​ന്തരം തയ്യാറാ​ക്കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു. മൂല ഭാഷക​ളിൽനി​ന്നുള്ള സമ്പൂർണ ബൈബിൾ ഭാഷാ​ന്തരം ലഭിക്കാൻ ഇറ്റലി​യി​ലെ കത്തോ​ലി​ക്കർക്ക്‌ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ 1958 വരെ കാത്തി​രി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു.

ഇന്ന്‌, ശുഷ്‌കാ​ന്തി​യോ​ടെ “എല്ലായി​ട​ത്തും തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ വിതരണം ചെയ്യു​ന്നത്‌” കത്തോ​ലി​ക്കർ അല്ലാത്ത​വ​രാണ്‌ എന്ന്‌ ഫ്രാൻയി​റ്റോ പറയുന്നു. അതിൽ നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളാണ്‌ മുൻപ​ന്തി​യിൽ. ഇറ്റാലി​യൻ ഭാഷയി​ലുള്ള വിശുദ്ധ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളു​ടെ പുതി​യ​ലോക ഭാഷാ​ന്ത​ര​ത്തി​ന്റെ 40 ലക്ഷത്തിൽ അധികം പ്രതി​ക​ളാണ്‌ അവർ വിതരണം ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. അങ്ങനെ, ജനലക്ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഹൃദയ​ങ്ങ​ളിൽ ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തോ​ടുള്ള സ്‌നേഹം പുനർജ്വ​ലി​പ്പി​ക്കാൻ അവർ സഹായി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. (സങ്കീർത്തനം 119:97) അനിത​ര​സാ​ധാ​ര​ണ​മായ ഈ പുസ്‌ത​കത്തെ ഒന്ന്‌ അടുത്ത​റി​യാൻ ശ്രമി​ച്ചു​കൂ​ടേ? (g03 9/08)

[20, 21 പേജു​ക​ളി​ലെ ചിത്രം]

വിലക്കപ്പെട്ട പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ സൂചി​ക​യിൽ നിന്നുള്ള താളുകൾ

[കടപ്പാട്‌]

Su concessione del Ministero per i Beni e le Attività Culturali

[22-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

സഭ നിരോ​ധിച്ച 16-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ലെ ഒരു ഇറ്റാലി​യൻ ബൈബിൾ

[22-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

“പുതി​യ​ലോക ഭാഷാ​ന്തരം” അനേകം ആളുക​ളിൽ ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തോ​ടു സ്‌നേഹം വളർത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു