ഗീതം 5
സർവ സൃഷ്ടിയുമേ, യഹോവയെ വാഴ്ത്തിൻ!
1. സൃ-ഷ്ടി-ക-ളെ-ല്ലാം യാ-ഹി-നെ വാ-ഴ്ത്തി,
സ്തു-തി-പ്പാ മ-ഹൽ നാ-മം.
രാ-പ്പ-കൽ വി-ശു-ദ്ധ ദൂ-തർ
ആ-മോ-ദാൽ വാ-ഴ്ത്തീ-ടു-ന്നു.
2. സൂ-ര്യ ച-ന്ദ്ര-ന്മാർ താ-ര-ക വാ-നം
ദി-വ്യ-ഗു-ണം ഘോ-ഷി-പ്പൂ.
തൻ പ്ര-മാ-ണം പാ-ലി-പ്പ-വ
നി-ന്നീ-ടും നീ-ങ്ങി-ടാ-തെ.
3. ഭൂ-മി-യിൽ നി-ന്നു-യ-രു-ന്നു സ്തു-തി.
“വേ-റെ-യാ-ടും” നി-ശ്ചി-തം,
സ്ര-ഷ്ടാ-വി-നെ തൻ പ്രാ-കാ-രെ
ആ-ന-ന്ദി-ച്ചാ-രാ-ധി-പ്പാൻ.
4. വൻ-പു-രു-ഷാ-രം യ-ഹോ-വ ത-ന്റെ
ആ-ല-യേ പോ-യീ-ടു-ന്നു
ഭ-ക്തി അ-വ-നു-ള്ള-ത-ല്ലോ
താൻ മാ-ത്ര-മ-ത്യു-ന്ന-തൻ.