ഗീതം 6
നിത്യസുവാർത്ത പ്രഖ്യാപിക്കുക
1. ഭൂ-വിൻ ചു-റ്റും ആ-കാ-ശ-മ-ധ്യേ ധൃ-ത-മായ്‌
പ-റ-ന്നു ദൂ-തൻ നി-ത്യ-സു-വാർ-ത്ത-യു-മായ്‌.
ചൊൽ-വൂ: ‘സിം-ഹാ-സ-ന-സ്ഥ-നെ ഭ-യ-ന്നീ-ടിൻ,
ആ-രാ-ധി-പ്പിൻ യ-ഹോ-വേ മാ-ത്രം സേ-വി-പ്പിൻ.
അ-ത്യു-ന്ന-ത-ന്റെ ഭീ-തി-ദ-വി-ധി നാ-ളായ്‌,
ഗ്ര-ഹി-ക്കും വേ-ഗം ദു-ഷ്ടർ തൻ മ-ഹാ-ശ-ക്തി.’
തൻ രാ-ജ്യ-പ്ര-സം-ഗ-കർ ഭ-യ-ന്നീ-ടാ-തെ,
സ-ധൈ-ര്യ-മീ സു-വാർ-ത്ത-യെ-ങ്ങും ഘോ-ഷി-പ്പിൻ.
2. യ-ഹോ-വ ത-ന്റെ സാ-ക്ഷി-കൾ പ-ങ്കു-ചേ-രാൻ
പ്ര-ഖ്യാ-പി-ച്ചീ-ടു-ന്നെ-ന്ത-പ്പോൾ ര-ണ്ടാം ദൂ-തൻ?
മ-ഹാ-ബാ-ബേ-ലിൻ വീ-ഴ്‌ച ഘോ-ഷി-ക്കു-ന്നു താൻ,
ദൈ-വ-ത്താൽ നാ-ശ-മ-വൾ-ക്ക്‌ വി-ധി-യെ-ന്നും.
യ-ഹോ-വ കൽ-പ്പി-ച്ചീ-ടു-ന്നു നാം ഘോ-ഷി-പ്പാൻ,
തൻ പ്ര-തി-കാ-രം തൻ നാ-മ സം-സ്ഥാ-പ-നം.
നാം പ്ര-സം-ഗി-ക്കും വ-യൽ വ-ലു-താ-യാ-ലും,
ആ-കാ-ശ-മ-ധ്യേ നി-ന്നു ദൂ-തൻ ന-യി-ക്കും.
3. “മ-നു-ഷ്യ-പു-ത്രൻ” ദൂ-ത-സൈ-ന്യ-സ-ജ്ജ-നായ്‌
ജ-ന-ത-കൾ മേൽ ന്യാ-യ-വി-ധി തു-ട-ങ്ങി.
‘അ-ജ-ങ്ങ-ളേ’ ത-ള്ളിൻ തി-ന്മ ചെ-യ്‌വിൻ ന-ന്മ.
യാ-ഹി-ന്നെ ഭ-യ-ന്നു ത-ന്നാ-ജ്ഞ കാ-ത്തി-ടിൻ.
കർ-ത്താ-വി-ന്നാ-ജ്ഞ-യാൽ ന-മ്മു-ടെ ക-ട-മ,
സു-വാർ-ത്ത ഘോ-ഷി-ക്ക പ-ഠി-പ്പി-ക്ക സ-ത്യം.
ശു-ശ്രൂ-ഷ-കർ നാം ധീ-രം ബോ-ധ-നം നൽ-ക:
‘ആ-രാ-ധി-പ്പിൻ യ-ഹോ-വേ സേ-വി-പ്പിൻ മോ-ദാൽ.’