ഗീതം 190

യഹോവയ്‌ക്ക്‌ ഒരു ഗീതം

(സങ്കീർത്തനം 92:​1, 2)

1. ന-മ്മെ മാർ-ഗേ ന-ട-ത്തു-ന്ന

ദൈ-വ-ത്തി-നു പാ-ടാം മോ-ദാൽ.

ന-ന്ദി നൽ-കി-ടു-മ-വ-ന്നായ്‌

പാ-ടി-ടും സ്‌തു-തി-യും.

സ്‌നേ-ഹ-ദ-യ-യിൽ മ-ഹാൻ താൻ.

ചേർ-ന്നി-ടു-ന്ന-വൻ ചാ-രെ നാം.

തൻ സ-ത്യം വി-മു-ക്തി-യേ-കി.

അ-വ-ന്നു-ള്ളോ-രായ്‌ നാം.

2. ന-ന്ദി, നിൻ ശ്രേ-ഷ്‌ഠ ദീ-പ്‌തി-ക്കായ്‌

ന-ട-ത്തീ-ടു-മ-തി-രു-ളിൽ.

ആ-ശ്വാ-സ കി-ര-ണ-ങ്ങ-ളാൽ

ശോ-ഭി-പ്പ-തു ന-ന്നായ്‌!

ഏ-കാം ന-ന്ദി രാ-ജ്യാ-ശ-യ്‌ക്കായ്‌,

ഉ-ഴ-ലു-കി-ല്ലി-രു-ട്ടിൽ നാം.

ഓ-രോ ദി-ന-ക്ലേ-ശ-ങ്ങൾ നാം

സ-ന്തോ-ഷാൽ നേ-രി-ടാം.

3. പാ-ടാം ഇ-മ്പ ശ്രു-തി-യിൽ നാം

ദൈ-വ-ത്തെ ആ-രാ-ധി-ച്ചി-ടാം.

ഹൃ-ദ-യാ പ്രാർ-ഥി-ച്ചി-ടാം നാം

ക്രി-സ്‌തേ-ശു മൂ-ല-മായ്‌.

യ-ഹോ-വേ സ്‌നേ-ഹ നി-ധി-യേ,

കൈ-ക്കൊൾ-ക ഞ-ങ്ങ-ളിൻ ന-ന്ദി.

കേൾ-ക്ക സ്‌തു-തി-യ-പേ-ക്ഷ നിൻ

സ്‌നേ-ഹ കാ-വ-ലി-ന്നായ്‌.