സമ്പൽസ​മൃ​ദ്ധി​ക്കു നിങ്ങളു​ടെ വിശ്വാ​സത്തെ പരി​ശോ​ധി​ക്കാൻ കഴിയും

സമ്പൽസ​മൃ​ദ്ധി​ക്കു നീതി​നി​ഷ്‌ഠ​നായ ഒരു വ്യക്തി​യു​ടെ വിശ്വാ​സത്തെ പരി​ശോ​ധി​ക്കു​ന്ന​തി​നു കഴിയും. ഭൗതി​ക​മാ​യി അഭിവൃ​ദ്ധി പ്രാപി​ക്കാൻ കഠിന​ശ്രമം ചെയ്യു​ന്നതു വിശ്വാ​സം നഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്ന​തി​ലേക്കു നയി​ച്ചേ​ക്കാം. (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 6:9, 10) എന്നാൽ സമ്പൽസ​മൃ​ദ്ധി​ക്കു മറെറാ​രു രീതി​യി​ലും വിശ്വാ​സത്തെ പരി​ശോ​ധി​ക്കാൻ കഴിയും. ഒരു നീതി​മാൻ ദുരി​ത​മ​നു​ഭ​വി​ക്കെ, നീതി​കെട്ട അനേക​മാ​ളു​കൾ ഭൗതി​ക​മാ​യി അഭിവൃ​ദ്ധി​പ്പെ​ടു​ന്നത്‌ അയാൾ നിരീ​ക്ഷി​ക്കു​മ്പോൾ ഒരു ഭക്തികെട്ട മാർഗം പിന്തു​ട​രാൻ അയാൾ പ്രലോ​ഭി​ത​നാ​യേ​ക്കാം. എന്തിന്‌, ഈ വസ്‌തുത യഹോ​വ​യു​ടെ ദാസൻമാ​രിൽ ചില​രെ​പ്പോ​ലും സത്യസ​ന്ധ​മായ ഒരു ഗതി പിന്തു​ട​രു​ന്ന​തി​ന്റെ മൂല്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ശങ്കിക്കു​ന്ന​തി​ലേക്കു നയിച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌!

ദാവീദ്‌ ഇസ്രയേൽ രാജാ​വാ​യി വാണകാ​ലത്തു ലേവ്യ സംഗീ​ത​ജ്ഞ​നായ ആസാഫിന്‌ ഇതു സംഭവി​ച്ചു. പരസ്യ ആരാധ​ന​യിൽ ഉപയോ​ഗിച്ച സങ്കീർത്ത​നങ്ങൾ ആസാഫ്‌ രചിച്ചി​രു​ന്നു. ഹേമാ​ന്റെ​യും യെദൂ​ഥൂ​ന്റെ​യും കൂടെ സംഗീത ഉപകര​ണങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അദ്ദേഹം യഹോ​വക്കു സ്‌തു​തി​യും നന്ദിയും നൽകി പ്രവചി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. (1 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 25:1; 2 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 29:30) ആസാഫ്‌ അനുഗൃ​ഹീ​ത​നാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ദുഷ്ടരായ ആളുക​ളു​ടെ സമ്പൽസ​മൃ​ദ്ധി അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ ഒരു വലിയ പരി​ശോ​ധ​ന​യാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു സങ്കീർത്തനം 73 കാണി​ക്കു​ന്നു.

ആസാഫി​ന്റെ ആപൽക്ക​ര​മായ മനോ​ഭാ​വം

“ദൈവം യിസ്രാ​യേ​ലി​ന്നു, നിർമ്മ​ല​ഹൃ​ദ​യ​മു​ള്ള​വർക്കു തന്നേ, നല്ലവൻ ആകുന്നു നിശ്ചയം. എന്നാൽ എന്റെ കാലുകൾ ഏകദേശം ഇടറി; എന്റെ കാലടി​കൾ ഏറെക്കു​റെ വഴുതി​പ്പോ​യി.” (സങ്കീർത്തനം 73:1, 2) യഹോവ ഇസ്രയേൽ ജനതക്കു നല്ലവനാ​യി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ ആസാഫ്‌ ഈ വാക്കു​ക​ളിൽ സമ്മതി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു. പ്രത്യേ​കി​ച്ചും “നിർമ്മ​ല​ഹൃ​ദ​യ​മു​ള്ള​വർക്കു” അത്‌ അപ്രകാ​രം​തന്നെ ആയിരു​ന്നു, കാരണം ദൈവ​ത്തി​നു സമ്പൂർണ ഭക്തി നൽകുക എന്നതും അവിടു​ത്തെ പരിശുദ്ധ നാമത്തി​ന്റെ വിശു​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നു സംഭാവന ചെയ്യുക എന്നതും അവരുടെ ആഗ്രഹ​മാ​യി​രു​ന്നു. നമുക്ക്‌ അതേ മനോ​ഭാ​വ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ദുഷ്ടൻമാ​രു​ടെ സമ്പൽസ​മൃ​ദ്ധി​യാ​ലോ മറെറ​ന്തെ​ങ്കി​ലും സാഹച​ര്യ​ത്താ​ലോ നാം കഠിന​മാ​യി പരീക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടാൽപ്പോ​ലും നാം യഹോ​വയെ പ്രകീർത്തി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ വാഴ്‌ത്തും.—സങ്കീർത്തനം 145:1, 2.

യഹോ​വ​യു​ടെ നൻമ​യെ​പ്പ​ററി ആസാഫ്‌ അറിവു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ കാലടി​കൾ നീതി​യുള്ള പാതയിൽനിന്ന്‌ ഏകദേശം ഇടറി​പ്പോ​യി. അതു ക്ഷീണി​പ്പി​ക്കുന്ന മാരത്തൺ ഓട്ടത്തിൽ മഞ്ഞു നിറഞ്ഞ​ടത്തു കാലടി​കൾ തെററു​ന്നതു പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു. എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ വിശ്വാ​സം അത്ര ക്ഷയിച്ചത്‌? അദ്ദേഹം വിശദീ​ക​രി​ച്ചു: “ദുഷ്ടൻമാ​രു​ടെ സൌഖ്യം കണ്ടിട്ടു എനിക്കു അഹങ്കാ​രി​ക​ളോ​ടു അസൂയ തോന്നി. അവർക്കു വേദന ഒട്ടുമി​ല്ല​ല്ലോ; അവരുടെ ദേഹം തടിച്ചു​രു​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അവർ മർത്യ​രെ​പ്പോ​ലെ കഷ്ടത്തിൽ ആകുന്നില്ല; മററു മനുഷ്യ​രെ​പ്പോ​ലെ ബാധി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​മില്ല.”—സങ്കീർത്തനം 73:3-5.

നീതി​കെട്ട ആളുക​ളു​ടെ ഭൗതിക സമൃദ്ധി ആസാഫിന്‌ അവരോട്‌ അസൂയ തോന്നാൻ ഇടയാക്കി. അവർ വഞ്ചനാ​ത്മ​ക​മായ വഴിയി​ലൂ​ടെ സമ്പത്തു കുന്നു​കൂ​ട്ടി​യെ​ങ്കി​ലും സമാധാ​ന​പൂർണ​മായ ജീവിതം ആസ്വദി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോന്നി. (സങ്കീർത്തനം 37:1 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) ദുഷ്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​കൾ ചെയ്‌തി​ട്ടും പ്രത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ അവർ സുരക്ഷി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു. എന്തിന്‌, ഭയങ്കര​മായ മരണ​വേ​ദ​ന​കൂ​ടാ​തെ അവരുടെ ജീവിതം അവസാ​നി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​പോ​ലും തോന്നി! ചില​പ്പോൾ അവർ ആത്മീയ ആവശ്യ​ത്തെ​പ്പ​ററി ഒരു ബോധ​വു​മി​ല്ലാ​തെ സമാധാ​ന​ത്തോ​ടെ​യും ആത്മവി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ​യും മരിച്ചു. (മത്തായി 5:3) നേരെ മറിച്ച്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ചില ദാസൻമാർ വേദനാ​ക​ര​മായ രോഗ​വും മരണവും അനുഭ​വി​ക്കു​ന്നു, എന്നാൽ അവിടുന്ന്‌ അവരെ പുലർത്തു​ന്നു, അവർക്ക്‌ അത്ഭുത​ക​ര​മായ പുനരു​ത്ഥാന പ്രത്യാ​ശ​യു​മുണ്ട്‌.—സങ്കീർത്തനം 43:1-3; യോഹ​ന്നാൻ 5:28, 29.

അനേകം ദുഷ്ടർക്കു തങ്ങളുടെ സമൃദ്ധ​മായ ഭക്ഷ്യം ആസ്വദി​ക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ അവരെ തടയുന്ന ഒരു ആരോഗ്യ പ്രശ്‌ന​വു​മില്ല. “അവരുടെ ദേഹം തടിച്ചു​രു​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു,” അവരുടെ വയറ്‌ ഉന്തിനിൽക്കു​ന്നു. കൂടാതെ, അവർ “മർത്യ​രെ​പ്പോ​ലെ കഷ്ടത്തിൽ ആകുന്നില്ല,” കാരണം മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​ലെ ജനസമൂ​ഹ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​രാ​യി ജീവി​ത​ത്തി​ലെ അടിസ്ഥാന ആവശ്യ​ങ്ങൾക്കാ​യി അവർക്കു മല്ലി​ടേ​ണ്ട​തില്ല. ദുഷ്ടൻമാർ “മററു മനുഷ്യ​രെ​പ്പോ​ലെ ബാധി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​മില്ല” എന്ന്‌ ആസാഫ്‌ അനുമാ​നി​ച്ചു. വിശേ​ഷി​ച്ചും, ഭക്തരായ ജനങ്ങൾ സാത്താന്റെ ദുഷ്ട​ലോ​ക​ത്തിൽ യഹോ​വ​യു​ടെ നീതി​യുള്ള പ്രമാ​ണ​ങ്ങ​ളോ​ടു പററി​നിൽക്കു​ന്നതു നിമിത്തം അനുഭ​വി​ക്കുന്ന പീഡാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു ദുഷ്ടൻമാർ രക്ഷപെ​ടു​ന്നു.—1 യോഹ​ന്നാൻ 5:19.

ദുഷ്ടൻമാർ അഭിവൃ​ദ്ധി​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ ആസാഫ്‌ അവരെ​ക്കു​റി​ച്ചു തുടർന്നു പറഞ്ഞു: “ആകയാൽ ഡംഭം അവർക്കു മാലയാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു; ബലാല്‌ക്കാ​രം വസ്‌ത്രം​പോ​ലെ അവരെ ചുററി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അവരുടെ കണ്ണുകൾ പുഷ്ടി​കൊ​ണ്ടു ഉന്തിനി​ല്‌ക്കു​ന്നു; അവരുടെ ഹൃദയ​ത്തി​ലെ നിരൂ​പ​ണങ്ങൾ കവി​ഞ്ഞൊ​ഴു​കു​ന്നു. അവർ പരിഹ​സി​ച്ചു ദുഷ്ടത​യോ​ടെ ഭീഷണി പറയുന്നു; ഉന്നതഭാ​വ​ത്തോ​ടെ സംസാ​രി​ക്കു​ന്നു. അവർ വായ്‌ ആകാശ​ത്തോ​ളം ഉയർത്തു​ന്നു; അവരുടെ നാവു ഭൂമി​യിൽ സഞ്ചരി​ക്കു​ന്നു.”—സങ്കീർത്തനം 73:6-9.

ദുഷ്‌പ്ര​വർത്തി​ക്കാർ ഡംഭം “മാല”യായി അണിയു​ന്നു, അവരുടെ ബലാൽക്കാ​ര​പ്ര​വർത്ത​നങ്ങൾ ധാരാ​ള​മാ​യ​തി​നാൽ അവ ‘വസ്‌ത്രം​പോ​ലെ അവരെ ചുററി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.’ തങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശ്യം നേടി​യെ​ടു​ക്കാ​നുള്ള ദൃഢനി​ശ്ച​യ​ത്തോ​ടെ അവർ മററു​ള്ള​വരെ ഭീഷണി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. ദുഷ്ടൻമാ​രു​ടെ കണ്ണുകൾ പുഷ്ടി​യു​ടെ അഭാവ​ത്താൽ കുഴി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നില്ല, മറിച്ച്‌ ‘പുഷ്ടി​കൊ​ണ്ടു ഉന്തിനിൽക്കു​ന്നു,’ അതിഭ​ക്ഷ​ണ​ത്താ​ലുള്ള ദേഹപു​ഷ്ടി​യാൽ വെളി​യി​ലേക്കു തള്ളിനിൽക്കു​ന്നു. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 23:20) അവരുടെ ‘ഹൃദയ​ത്തി​ലെ നിരൂ​പ​ണങ്ങൾ കവി​ഞ്ഞൊ​ഴു​കു​മാറ്‌’ അവരുടെ ഉപായങ്ങൾ വളരെ സഫലമാണ്‌. അവർ തങ്ങളുടെ വഞ്ചന​യെ​പ്പ​ററി ഉദ്ധതമായ “ഉന്നതഭാ​വ​ത്തോ​ടെ” സംസാ​രി​ക്കു​ന്നു. എന്തിന്‌, ‘അവർ വായ്‌ ആകാശ​ത്തോ​ളം ഉയർത്തു​ന്നു; അവരുടെ നാവു ഭൂമി​യിൽ സഞ്ചരി​ക്കു​ന്നു’! ആകാശ​ത്തി​ലോ ഭൂമി​യി​ലോ ആരോ​ടും ആദരവു​കാ​ണി​ക്കാ​തെ അവർ മനുഷ്യ​രെ ദ്വേഷി​ക്കു​ക​യും ദൈവ​ദൂ​ഷണം പറയു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.

പ്രത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ ആസാഫ്‌ കണ്ടതു​പോ​ലുള്ള കാര്യ​ങ്ങ​ളാൽ പ്രതി​കൂ​ല​മാ​യി ബാധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌ അദ്ദേഹം മാത്ര​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “അതു​കൊ​ണ്ടു അവൻ [ദൈവം] തന്റെ ജനത്തെ ഇതി​ലേക്കു തിരി​ക്കു​ന്നു; അവർ ധാരാളം വെള്ളം വലിച്ചു​കു​ടി​ക്കു​ന്നു. ദൈവം എങ്ങനെ അറിയു​ന്നു? അത്യു​ന്ന​തന്നു അറിവു​ണ്ടോ? എന്നു അവർ പറയുന്നു.” (സങ്കീർത്തനം 73:10, 11) ദുഷ്ടൻമാർ അഭിവൃ​ദ്ധി​പ്പെ​ടു​ന്ന​താ​യി തോന്നു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ജനത്തിൽ ചിലർ ഒരു തെററായ വീക്ഷണം സ്വീക​രി​ക്കു​ക​യും ‘സംഭവി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്താ​ണെന്നു ദൈവം അറിയു​ന്നില്ല, അധർമ​ത്തി​നെ​തി​രെ പ്രവർത്തി​ക്കു​ക​യു​മില്ല’ എന്നു പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു അധർമി​ക​ളു​ടെ അതേ അവസ്ഥയിൽ തങ്ങളെ​ത്തന്നെ എത്തിക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​താ​യി എബ്രായ പാഠം അർഥമാ​ക്കി​യേ​ക്കാം. നേരെ മറിച്ച്‌, ഭവിഷ്യ​ദ്‌ഭീ​തി​യി​ല്ലാ​തെ ദുഷ്ടൻമാർ അധർമം പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നതു കാണു​ന്നതു കയ്‌ക്കുന്ന കഷായം കുടി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാണ്‌, അത്‌ ‘ദൈവ​ത്തിന്‌ ഈ കാര്യങ്ങൾ എങ്ങനെ അനുവ​ദി​ക്കാൻ കഴിയും? സംഭവി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്താ​ണെന്ന്‌ അവിടു​ന്നു കാണു​ന്നി​ല്ലേ?’ എന്നു ചോദി​ക്കാൻ നീതി​മാ​നെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

തന്റെ സാഹച​ര്യ​ങ്ങളെ ദുഷ്ടൻമാ​രു​ടേ​തി​നോ​ടു തുലനം ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ ആസാഫ്‌ പറഞ്ഞു: “ഇങ്ങനെ ആകുന്നു ദുഷ്ടൻമാർ; അവർ നിത്യം സ്വസ്ഥത അനുഭ​വി​ച്ചു സമ്പത്തു വർദ്ധി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ഞാൻ എന്റെ ഹൃദയത്തെ ശുദ്ധീ​ക​രി​ച്ച​തും എന്റെ കൈകളെ കുററ​മി​ല്ലാ​യ്‌മ​യിൽ കഴുകി​യ​തും വ്യർത്ഥ​മ​ത്രേ.” (സങ്കീർത്തനം 73:12-14) നേരുള്ള ജീവിതം നയിക്കു​ന്നതു വ്യർഥ​മാ​ണെന്ന്‌ ആസാഫി​നു തോന്നി. ദുഷ്‌ൻമാർ ഒരുപക്ഷേ വഞ്ചനാ​പ​ര​മായ മാർഗ​ത്തിൽ ‘സമ്പത്തു വർധിപ്പി’ച്ചുകൊണ്ട്‌ അഭിവൃ​ദ്ധി​പ്രാ​പി​ച്ചു. അവർ ഏററവും വഷളായ ദുഷ്‌പ്ര​വർത്തി​ക്കുള്ള ശിക്ഷയിൽനി​ന്നു​പോ​ലും ഒഴിഞ്ഞു​പോ​കു​ന്ന​താ​യി തോന്നി, എന്നാൽ ആസാഫ്‌ “ഇടവി​ടാ​തെ” ബാധി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു—പ്രഭാ​തം​മു​തൽ പ്രദോ​ഷം​വരെ. യഹോവ എല്ലാ പ്രഭാ​ത​ത്തി​ലും തന്നെ തിരു​ത്തു​ന്ന​താ​യി അദ്ദേഹ​ത്തി​നു തോന്നി. ഇത്‌ ഉചിത​മാ​ണെന്നു തോന്നാ​ഞ്ഞ​തി​നാൽ അത്‌ ആസാഫി​ന്റെ വിശ്വാ​സത്തെ പരീക്ഷി​ച്ചു.

ചിന്തയിൽ ഒരു പുനഃ​ക്ര​മീ​ക​രണം

ഒടുവിൽ തന്റെ ചിന്ത തെററാ​ണെന്നു തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ ആസാഫ്‌ പറഞ്ഞു: “ഞാൻ ഇടവി​ടാ​തെ ബാധി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു; ഉഷസ്സു​തോ​റും ദണ്ഡിക്ക​പ്പെ​ട്ടും ഇരുന്നു. ഞാൻ ഇങ്ങനെ സംസാ​രി​പ്പാൻ വിചാ​രി​ച്ചെ​ങ്കിൽ ഇതാ, ഞാൻ നിന്റെ മക്കളുടെ തലമു​റ​യോ​ടു ദ്രോഹം ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ ഇതു ഗ്രഹി​പ്പാൻ നിരൂ​പി​ച്ച​പ്പോൾ എനിക്കു പ്രയാ​സ​മാ​യി തോന്നി; ഒടുവിൽ ഞാൻ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വിശുദ്ധ മന്ദിര​ത്തിൽ ചെന്നു അവരുടെ അന്തം എന്താകും എന്നു ചിന്തിച്ചു. നിശ്ചയ​മാ​യി നീ അവരെ വഴുവ​ഴു​പ്പിൽ നിർത്തു​ന്നു; നീ അവരെ നാശത്തിൽ തള്ളിയി​ടു​ന്നു. എത്ര ക്ഷണത്തിൽ അവർ ശൂന്യ​മാ​യ്‌പോ​യി! അവർ മെരുൾച​ക​ളാൽ അശേഷം മുടി​ഞ്ഞു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഉണരു​മ്പോൾ ഒരു സ്വപ്‌ന​ത്തെ​പ്പോ​ലെ കർത്താവേ, നീ ഉണരു​മ്പോൾ അവരുടെ രൂപത്തെ തുച്ഛീ​ക​രി​ക്കും.”—സങ്കീർത്തനം 73:15-20.

ആസാഫ്‌ ഒരു പരാതി പറയാ​ഞ്ഞതു നന്നായി, കാരണം യഹോ​വയെ സേവി​ക്കു​ന്നതു വ്യർഥ​മാണ്‌ എന്നു പരസ്യ​മാ​യി പറയു​ന്നത്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ കുടും​ബ​ത്തി​ലെ ആരാധ​കരെ നിരു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യോ അവരുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തി​നു തുരങ്കം വയ്‌ക്കു​ക​യോ ചെയ്‌തേനെ. നിശബ്ദ​രാ​യി​രുന്ന്‌ ആസാഫ്‌ ചെയ്‌ത​തു​പോ​ലെ ചെയ്യു​ന്നത്‌ എത്ര നന്നാണ്‌! നേരു​ള്ളവർ കഷ്ടപ്പെ​ടു​മ്പോൾ ദുഷ്ടൻമാർ ദുഷ്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​യിൽനി​ന്നു രക്ഷപെ​ടു​ന്ന​താ​യി തോന്നു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ എന്നറി​യു​വാൻ അദ്ദേഹം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വിശു​ദ്ധ​മ​ന്ദി​ര​ത്തിൽ പോയി. ആ ചുററു​പാ​ടു യഹോ​വ​യു​ടെ ആരാധ​ക​രോ​ടൊ​പ്പ​മി​രു​ന്നു ശാന്തമാ​യി ധ്യാനി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ആസാഫി​നെ അനുവ​ദി​ച്ചു, അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ചിന്ത പുനഃ​ക്ര​മീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു. തൻനി​മി​ത്തം നാം ഇന്നു കാണുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളാൽ കുഴങ്ങു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ നമ്മെത്തന്നെ ഒററ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നു പകരം ആസാഫി​നെ​പ്പോ​ലെ ദൈവ​ജ​ന​വു​മാ​യി സഹവസി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു നമുക്കു നമ്മുടെ ചോദ്യ​ങ്ങൾക്കു​ത്തരം തേടാം.—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 18:1.

ദൈവം ദുഷ്ടൻമാ​രെ “വഴുവ​ഴു​പ്പിൽ” നിർത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന്‌ ആസാഫ്‌ തിരി​ച്ച​റി​യാൻ ഇടയായി. അവരുടെ ജീവിതം ഭൗതിക വസ്‌തു​ക്കളെ ചുററി​പ്പ​റ​റി​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ പെട്ടെ​ന്നൊ​രു തകർച്ച അനുഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ അപകട​ത്തി​ലാ​ണവർ. ഏററവും താമസി​ച്ചാൽ, വാർധ​ക്യ​ത്തിൽ മരണം അവരെ പിടി​കൂ​ടും, ഹീന മാർഗ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ആർജിച്ച സമ്പത്ത്‌ അവർക്ക്‌ ഒരു നീണ്ട ജീവിതം ഉറപ്പാ​ക്കു​ക​യില്ല. (സങ്കീർത്തനം 49:6-12) അവരുടെ സമ്പൽസ​മൃ​ദ്ധി പെട്ടെന്നു കടന്നു​പോ​കുന്ന ഒരു സ്വപ്‌നം പോ​ലെ​യാ​യി​രി​ക്കും. തങ്ങൾ വിതയ്‌ക്കു​ന്നതു കൊയ്യു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു പ്രായ​മാ​കു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പേ നീതി അവരെ പിടി​കൂ​ടു​ക​പോ​ലും ചെയ്‌തേ​ക്കാം. (ഗലാത്യർ 6:7) തങ്ങളെ സഹായി​ക്കാൻ കഴിവുള്ള ഒരേ ഒരുവനെ മനപ്പൂർവം അവഗണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ അവർ നിസ്സഹാ​യ​രാ​യി ആശയറ​റ​വ​രാ​യി വിട​പ്പെ​ടു​ന്നു. യഹോവ അവർക്കെ​തി​രാ​യി പ്രവർത്തി​ക്കു​മ്പോൾ അവിടുന്ന്‌ അവരുടെ “രൂപ”ത്തെ—അവരുടെ പ്രതാ​പ​ത്തെ​യും പദവി​യെ​യും—വെറു​പ്പോ​ടെ വീക്ഷി​ക്കും.

നിങ്ങളു​ടെ പ്രതി​ക​രണം സൂക്ഷി​ക്കു​ക

താൻ കണ്ട വസ്‌തു​ത​ക​ളോട്‌ ഉചിത​മാ​യി പ്രതി​ക​രി​ക്കാ​ഞ്ഞ​തി​നാൽ ആസാഫ്‌ ഇങ്ങനെ സമ്മതി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു: “ഇങ്ങനെ എന്റെ ഹൃദയം വ്യസനി​ക്ക​യും എന്റെ അന്തരം​ഗ​ത്തിൽ കുത്തു​കൊ​ള്ളു​ക​യും ചെയ്‌ത​പ്പോൾ ഞാൻ പൊട്ട​നും ഒന്നും അറിയാ​ത്ത​വ​നും ആയിരു​ന്നു; നിന്റെ മുമ്പിൽ മൃഗം​പോ​ലെ ആയിരു​ന്നു. എന്നിട്ടും ഞാൻ എപ്പോ​ഴും നിന്റെ അടുക്കൽ ഇരിക്കു​ന്നു; നീ എന്നെ വല​ങ്കൈക്കു പിടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. നിന്റെ ആലോ​ച​ന​യാൽ നീ എന്നെ നടത്തും; പിന്നെ​ത്തേ​തിൽ മഹത്വ​ത്തി​ലേക്കു എന്നെ കൈ​ക്കൊ​ള്ളും.”—സങ്കീർത്തനം 73:21-24.

ദുഷ്ടൻമാ​രു​ടെ സമ്പൽസ​മൃ​ദ്ധി​യെ​യും നേരു​ള്ള​വ​രു​ടെ ദുരി​ത​ത്തെ​യും കുറി​ച്ചുള്ള പരിചി​ന്തനം ഒരു വ്യക്തി​യു​ടെ ഹൃദയത്തെ പരുഷ​മാ​ക്കു​ക​യോ അയാളെ കഠിന​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യോ ചെയ്‌തേ​ക്കാം. ഈ സാഹച​ര്യം സംബന്ധിച്ച ആസാഫി​ന്റെ പ്രക്ഷുബ്ധത അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ ഏററവും ഉള്ളിൽ—അന്തരം​ഗ​ത്തിൽ—വലിയ വേദന​ക്കി​ട​യാ​ക്കി. യഹോ​വ​യു​ടെ നിലപാ​ടിൽ, അദ്ദേഹം വിവേ​ച​ന​മി​ല്ലാ​തെ പ്രതി​ക​രി​ക്കുന്ന ഒരു മൃഗ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ആസാഫ്‌ ‘തന്റെ ഇന്ദ്രിയ ഗ്രഹണ​ങ്ങ​ളാൽ മാത്രം വലങ്കൈ പിടി​ച്ചി​രുന്ന ദൈവ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം നിരന്തരം ഇരുന്നു.’ ആസാഫി​നെ​പ്പോ​ലെ നാം ചിന്തയിൽ തെററു വരുത്തി​യാ​ലും യഹോ​വ​യു​ടെ ആലോചന തേടു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ദൈവം നമ്മുടെ കൈപി​ടി​ച്ചു നമ്മെ താങ്ങു​ക​യും നയിക്കു​ക​യും ചെയ്യും. (യിരെ​മ്യാ​വു 10:23 താരത​മ്യം​ചെ​യ്യുക.) അവിടു​ത്തെ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം ബാധക​മാ​ക്കി​യാൽ മാത്രമേ ഒരു നല്ല ഭാവി​യി​ലേക്കു നമ്മെ നയിക്കാൻ കഴിയു​ക​യു​ള്ളു. കുറേ കാല​ത്തേക്കു നാം അപമാനം സഹി​ച്ചേ​ക്കാം, എന്നാൽ യഹോവ കാര്യ​ങ്ങൾക്കു വ്യത്യാ​സം വരുത്തി ‘നമുക്കു മഹത്ത്വം’ അല്ലെങ്കിൽ മാനം കൈവ​രു​ത്തും.

യഹോ​വ​യി​ലെ ആശ്രയ​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ആവശ്യകത തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ ആസാഫ്‌ കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു: “സ്വർഗ്ഗ​ത്തിൽ എനിക്കു ആരുള്ളു? ഭൂമി​യി​ലും നിന്നെ​യ​ല്ലാ​തെ ഞാൻ ഒന്നും ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നില്ല. എന്റെ മാംസ​വും ഹൃദയ​വും ക്ഷയിച്ചു​പോ​കു​ന്നു; ദൈവം എന്നേക്കും എന്റെ ഹൃദയ​ത്തി​ന്റെ പാറയും എന്റെ ഓഹരി​യും ആകുന്നു. ഇതാ, നിന്നോ​ടു അകന്നി​രി​ക്കു​ന്നവർ നശിച്ചു​പോ​കും; നിന്നെ വിട്ടു പരസംഗം ചെയ്യുന്ന എല്ലാവ​രെ​യും നീ സംഹരി​ക്കും. എന്നാൽ ദൈവ​ത്തോ​ടു അടുത്തി​രി​ക്കു​ന്നതു എനിക്കു നല്ലതു; നിന്റെ സകല​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളെ​യും വർണ്ണി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു ഞാൻ യഹോ​വ​യായ കർത്താ​വി​നെ എന്റെ സങ്കേത​മാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.”—സങ്കീർത്തനം 73:25-28.

ആസാഫി​നെ​പ്പോ​ലെ യഥാർഥ സുരക്ഷി​ത​ത്വ​ത്തി​നും ആശ്വാ​സ​ത്തി​നും വേണ്ടി നമുക്ക്‌ ആശ്രയി​ക്കാൻ യഹോ​വ​യ​ല്ലാ​തെ മററാ​രു​മില്ല. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 1:3, 4) അതു​കൊണ്ട്‌ ആരു​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും ഭൗതിക ധനം മോഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം നമുക്കു ദൈവത്തെ സേവി​ക്കു​ക​യും സ്വർഗ​ത്തിൽ നിക്ഷേപം സ്വരൂ​പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യാം. (മത്തായി 6:19, 20) യഹോ​വ​യു​ടെ മുമ്പാകെ ഒരു അംഗീ​കൃ​ത​നില ഉണ്ടായി​രി​ക്കുക എന്നതാ​യി​രി​ക്കണം നമ്മുടെ ഏററവും വലിയ പ്രമോ​ദം. നമ്മുടെ ജൈവ​ഘ​ട​ന​യും ഹൃദയ​വും ക്ഷയിച്ചു​പോ​യാ​ലും അവിടു​ന്നു നമ്മെ ശക്തരാ​ക്കു​ക​യും നമ്മുടെ ഹൃദയ​ത്തി​നു സ്ഥിരത നല്‌കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു, തത്‌ഫ​ല​മാ​യി വിപത്തു​ക​ളി​ലും നമുക്കു പ്രത്യാ​ശ​യും ധൈര്യ​വും നഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്നില്ല. യഹോ​വ​യു​മാ​യുള്ള ഉററബന്ധം വിലതീ​രാത്ത ഒരു സ്വത്താണ്‌. അതു തള്ളിക്ക​ള​യു​ന്നതു നമുക്കും യഹോ​വയെ ഉപേക്ഷി​ക്കു​ന്ന​വർക്കും അനർഥം കൈവ​രു​ത്തും. അതു​കൊണ്ട്‌, ആസാഫി​നെ​പ്പോ​ലെ നമുക്ക്‌ ദൈവ​ത്തോട്‌ അടുത്തു​ചെ​ല്ലു​ക​യും നമ്മുടെ സകല ഉത്‌ക്ക​ണ്‌ഠ​ക​ളും തന്റെമേൽ ഇടുക​യും ചെയ്യാം. (1 പത്രൊസ്‌ 5:6, 7) ഇതു നമ്മുടെ ആത്മീയ ക്ഷേമത്തെ അഭിവൃ​ദ്ധി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും മററു​ള്ള​വ​രോ​ടു യഹോ​വ​യു​ടെ അത്ഭുത​ക്രി​യ​ക​ളെ​പ്പ​ററി പറയാൻ നമ്മെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.

യഹോ​വ​യോ​ടു വിശ്വ​സ്‌ത​രാ​യി നില​കൊ​ള്ളു​ക

തന്റെ സ്വദേ​ശ​മായ ഇസ്ര​യേ​ലിൽ ദുഷ്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കാർ അഭിവൃ​ദ്ധി​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​കണ്ട്‌ ആസാഫ്‌ അസ്വസ്ഥ​നാ​യി. യഹോ​വ​യു​ടെ വിശ്വസ്‌ത ദാസൻമാ​രു​ടെ ഇടയിൽ പൊങ്ങച്ചം പറയൽ, അഹങ്കാരം, അക്രമം, പരിഹാ​സം, വഞ്ചന മുതലായ കുററ​മു​ള്ള​വ​രും തങ്ങൾ ചെയ്യു​ന്നതു ദൈവം അറിയു​ന്നു​ണ്ടെന്ന വസ്‌തുത നിഷേ​ധി​ച്ച​വ​രു​മായ “ദുഷ്ടൻമാർ” ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. (സങ്കീർത്തനം 73:1-11) എന്തൊരു മുന്നറി​യിപ്പ്‌! യഹോ​വ​യാം ദൈവത്തെ പ്രസാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നാം അഹങ്കാരം, അക്രമം, പരിഹാ​സം, അവിശ്വ​സ്‌തത മുതലായ സ്വഭാ​വങ്ങൾ പ്രദർശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ ഒഴിഞ്ഞു​നിൽക്കണം. ആസാഫി​നെ​പ്പോ​ലെ യഹോ​വ​യു​ടെ എല്ലാ ദാസൻമാ​രും അവിടു​ത്തെ ആരാധ​ക​രോ​ടു​കൂ​ടെ ക്രമമാ​യി സമ്മേളി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ‘ദൈവ​ത്തി​ന്റെ മഹത്തായ ആലയത്തി​ലേക്കു വരട്ടെ.’ തീർച്ച​യാ​യും യഹോ​വയെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കുന്ന എല്ലാവ​രും ‘ദൈവ​ത്തോട്‌ അടുത്തി​രി​ക്കു’കയും മററു​ള്ളവർ പറയു​ന്ന​തും ചെയ്യു​ന്ന​തും ഗണ്യമാ​ക്കാ​തെ കഷ്ടപ്പാ​ടു​കൾക്കു മധ്യേ തങ്ങളെ പുലർത്തു​ന്ന​തിന്‌ അവിടു​ത്തെ ആശ്രയി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യട്ടെ.—സങ്കീർത്തനം 73:12-28; 3 യോഹ​ന്നാൻ 1-10.

ദുഷ്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കാ​രു​ടെ ഭൗതിക സമൃദ്ധി നമ്മുടെ വിശ്വാ​സത്തെ പരീക്ഷി​ച്ചേ​ക്കാ​മെ​ന്നതു സത്യം തന്നെ, അത്‌ ആസാഫി​ന്റെ വിശ്വാ​സത്തെ പരീക്ഷി​ച്ച​തു​പോ​ലെ. എങ്കിലും നമ്മുടെ ജീവിതം യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തിൽ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഈ പരി​ശോ​ധ​നയെ നമുക്കു സഹിക്കു​ന്ന​തി​നു കഴിയും. ഇതു ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു നമുക്കു പ്രതി​ഫലം കിട്ടും, കാരണം ‘നമ്മുടെ പ്രവൃ​ത്തി​യും തന്റെ നാമ​ത്തോ​ടു നാം കാണി​ക്കുന്ന സ്‌നേ​ഹ​വും മറന്നു​ക​ള​വാൻ തക്കവണ്ണം ദൈവം അനീതി​യു​ള്ള​വനല്ല.’ (എബ്രായർ 6:10) നമ്മുടെ പ്രതി​ഫ​ല​ത്തോ​ടു തുലനം ചെയ്യു​മ്പോൾ നമ്മുടെ ശോധ​നകൾ ‘നൊടി​നേ​ര​ത്തേ​ക്കു​ള്ള​തും ലഘുവും’ ആയിരി​ക്കും. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 4:17) എഴുപ​തോ 80-ഓ വർഷത്തെ കഷ്ടപ്പാ​ടു​കൾ പോലും യഹോവ തന്റെ വിശ്വസ്‌ത സേവകർക്കു വാഗ്‌ദത്തം ചെയ്യുന്ന നിത്യ​മായ സന്തുഷ്ട ജീവി​ത​വു​മാ​യി താരത​മ്യം ചെയ്യു​മ്പോൾ നാം ഒന്നു മന്ത്രി​ക്കവേ നമ്മുടെ അധരങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ പോകുന്ന ശ്വാസം പോലെ മാത്ര​മാണ്‌.—സങ്കീർത്തനം 90:9, 10.

നീതി​നി​മി​ത്ത​മുള്ള നമ്മുടെ കഷ്ടപ്പാ​ടു​കൾക്കു വിപരീ​ത​മായ ദുഷ്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കാ​രു​ടെ ഭൗതിക സമൃദ്ധി, നമ്മെ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​ന്റെ ഒരു ഫലമായ വിശ്വാ​സം പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ ഒരിക്ക​ലും തടയാ​തി​രി​ക്കട്ടെ. (ഗലാത്യർ 5:22, 23; 1 പത്രൊസ്‌ 3:13, 14) തത്ത്വദീ​ക്ഷ​യി​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാൽ മിക്ക​പ്പോ​ഴും അഭിവൃ​ദ്ധി​പ്പെ​ടുന്ന ദുഷ്ടൻമാ​രെ നാം അനുക​രി​ച്ചാൽ സാത്താൻ പ്രസാ​ദി​ക്കും. പകരം, യഹോ​വ​യു​ടെ നീതി​യുള്ള പ്രമാ​ണ​ങ്ങളെ ഉപേക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള പ്രലോ​ഭ​ന​ങ്ങളെ ചെറു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു നമുക്ക്‌ അവിടു​ത്തെ നാമത്തെ ബഹുമാ​നി​ക്കാം. (സെഫന്യാ​വു 2:3) ദുഷ്ടൻമാ​രു​ടെ വിജയ​ത്തിൽ നമുക്കു ക്ലേശി​ത​രാ​കാ​തി​രി​ക്കാം, കാരണം ഏററവും കൂടി​യാൽ അവർക്കു ഭൗതിക അഭിവൃ​ദ്ധി മാത്രമേ നേടാൻ കഴിയൂ. അതിന്‌ എന്തു മൂല്യ​മാ​ണു​ള്ളത്‌? പരമാ​ധി​കാ​രി​യാം കർത്താ​വായ യഹോ​വ​യിൽ വിശ്വാ​സം പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്നവർ ആസ്വദി​ക്കുന്ന ആത്മീയ അഭിവൃ​ദ്ധി​യു​മാ​യി അതിനെ തുലനം ചെയ്യാൻപോ​ലും കഴിയു​ക​യില്ല.