ക്ഷമിക്കു​ന്ന​വ​രാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌?

യഹൂദ പണ്ഡിത​നും എഴുത്തു​കാ​ര​നു​മായ ജോസഫ്‌ ജേക്കബ്‌സ്‌ ഒരിക്കൽ ക്ഷമയെ വർണി​ച്ചത്‌ “സകല ധാർമിക പാഠങ്ങ​ളി​ലും വെച്ച്‌ ഏററവും ഉത്‌കൃ​ഷ്ട​വും ദുഷ്‌ക​ര​വു​മായ”തെന്നാണ്‌. തീർച്ച​യാ​യും, “ഞാൻ താങ്ക​ളോ​ടു ക്ഷമിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു” എന്ന വാക്കുകൾ ഉച്ചരി​ക്കു​ന്നത്‌ അനേകർക്കും വളരെ ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​യി തോന്നു​ന്നു.

ക്ഷമ ഏതാണ്ടു പണത്തെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണെന്നു തോന്നു​ന്നു. മററു​ള്ള​വർക്കു​വേണ്ടി അതു നിർലോ​ഭ​മാ​യി, ദയാപു​ര​സ്സ​ര​മാ​യി ചെലവ​ഴി​ക്കു​ക​യോ തനിക്കു​വേ​ണ്ടി​ത്തന്നെ പിശു​ക്കോ​ടെ പൂഴ്‌ത്തി​വെ​ക്കു​ക​യോ ചെയ്യാം. ഒന്നാമതു പറഞ്ഞതു ദൈവി​ക​മായ വിധമാണ്‌. ക്ഷമയുടെ കാര്യ​ത്തിൽ ഔദാ​ര്യ​പൂർവം ചെലവി​ടുന്ന സ്വഭാവം നാം നട്ടുവ​ളർത്തണം. എന്തു​കൊണ്ട്‌? ഒരു കാരണം ദൈവം അതു ചെയ്യാൻ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നു എന്നതാണ്‌. ക്ഷമിക്കാത്ത, പകനിറഞ്ഞ മനോ​ഭാ​വം കാര്യ​ങ്ങളെ കൂടുതൽ വഷളാ​ക്കു​ക​യേ​യു​ള്ളൂ എന്നതാണു മറെറാ​രു കാരണം.

“എനിക്കു ദേഷ്യ​മൊ​ന്നു​മില്ല; പക്ഷേ ഞാനതി​നു പകരം ചെയ്യാ​തി​രി​ക്കില്ല!” എന്ന വാക്കുകൾ നാം പലപ്പോ​ഴും കേൾക്കു​ന്നു. സങ്കടക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, ഇന്ന്‌ അനേക​രു​ടെ​യും ജീവി​തത്തെ നയിക്കുന്ന തത്ത്വമാണ്‌ ഈ പ്രസ്‌താ​വന. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ഒരു സ്‌ത്രീ തന്റെ നാത്തൂ​നു​മാ​യി ഏഴു വർഷ​ത്തോ​ളം സംസാ​രി​ച്ചില്ല. ആ സ്‌ത്രീ അതിനുള്ള കാരണം പറയുന്നു: “പറഞ്ഞാ​ലാ​രും വിശ്വ​സി​ക്കില്ല. അതു​പോ​ലത്തെ അതി​ക്ര​മ​ങ്ങ​ളാണ്‌ അവർ എന്നോടു കാട്ടി​യി​ട്ടു​ള്ളത്‌. ഇന്നേവരെ എനിക്ക​വ​രോ​ടു ക്ഷമിക്കാൻ കഴിഞ്ഞി​ട്ടില്ല.” പക്ഷേ തെററു ചെയ്‌ത​യാ​ളോ​ടു ക്ഷമിക്കാ​തി​രി​ക്കാ​നുള്ള ഉപാധി​യെ​ന്നോ​ണ​മോ ശിക്ഷി​ക്കാ​നുള്ള ഉപകര​ണ​മാ​യോ അത്തരം നിശബ്ദ ചികി​ത്സയെ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ പ്രതി​കാ​രം ചെയ്യാ​നുള്ള ആഗ്രഹത്തെ അപൂർവ​മാ​യേ അതു തൃപ്‌തി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യു​ള്ളൂ. മറിച്ച്‌, പൂർണ വികാസം പ്രാപി​ക്കു​ന്ന​തു​വരെ അതു വഴക്കു നീട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കും. ഈ വ്യാകു​ല​താ​വ​ലയം പൊട്ടി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ പ്രതി​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ ശക്തമായ പിടി​മു​റു​ക്കം ബന്ധങ്ങ​ളെ​യും ഒരുവന്റെ ആരോ​ഗ്യ​ത്തെ​യും പോലും തകരാ​റി​ലാ​ക്കും.

ക്ഷമാര​ഹിത ആത്മാവു​കൊ​ണ്ടുള്ള ദൂഷ്യം

ഒരു വ്യക്തി ക്ഷമിക്കാൻ കൂട്ടാ​ക്കാ​ത്ത​പ്പോൾ അനന്തര​ഫ​ല​മാ​യുള്ള മത്സര നടപടി സമ്മർദങ്ങൾ സൃഷ്ടി​ക്കു​ന്നു. അതിന്റെ ഫലമെ​ന്നോ​ണം, സമ്മർദം ഗുരു​ത​ര​മായ രോഗ​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു നയിക്കു​ന്നു. ഡോ. വില്യം എസ്‌. സാഡ്‌ലർ എഴുതി: “വ്യാകു​ലത, ഭയം, പിണക്കം, . . . അനാ​രോ​ഗ്യ​ക​ര​മായ ചിന്ത, അശുദ്ധ ജീവിതം എന്നിവ​യു​മാ​യി നേരിട്ടു ബന്ധപ്പെട്ട്‌ അമ്പരപ്പി​ക്കും​വി​ധം മനുഷ്യ​നു​ണ്ടാ​കുന്ന നല്ലൊരു ശതമാനം രോഗ​ങ്ങ​ളെ​യും ദുരി​ത​ങ്ങ​ളെ​യും ഒരു ഡോക്ട​റെ​പ്പോ​ലെ ആർക്കും മുഴു​വ​നാ​യി മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​നാ​വില്ല.” എങ്കിലും, വൈകാ​രിക കുഴപ്പങ്ങൾ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ എത്രമാ​ത്രം ഹാനി വരുത്തു​ന്നുണ്ട്‌? ഒരു വൈദ്യ​ശാ​സ്‌ത്ര പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഉത്തരമി​താണ്‌: “ഡോക്ടർമാ​രെ കാണാ​നെ​ത്തിയ മൂന്നിൽ രണ്ടു രോഗി​ക​ളു​ടെ രോഗ​ത്തി​ന്റെ​യോ രോഗം മൂർച്ഛി​ച്ച​തി​ന്റെ​യോ കാരണം മാനസിക സമ്മർദ​മാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു . . . സ്ഥിതി​വി​വ​ര​ക്ക​ണ​ക്കു​കൾ ചൂണ്ടി​ക്കാ​ട്ടി.”

അതേ, വിദ്വേ​ഷം, അമർഷം, ഈർഷ്യ എന്നിവ​യെ​ല്ലാം നിശ്ചയ​മാ​യും നിരു​പ​ദ്ര​വ​ക​ര​ങ്ങളല്ല. ഒരു കാറിന്റെ ഭാഗങ്ങളെ ദ്രവി​പ്പി​ക്കുന്ന തുരു​മ്പു​പോ​ലെ​യാ​ണു കാർന്നു​തി​ന്നുന്ന ഈ വികാ​രങ്ങൾ. കാറിന്റെ പുറം മനോ​ഹ​ര​മാ​യി കാണ​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം, എന്നാൽ പെയിൻറിന്‌ അടിയി​ലാ​യി ദ്രവി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌.

അതിലും പ്രധാ​ന​മാ​യി, കരുണ കാണി​ക്കാൻ അടിസ്ഥാ​ന​മു​ള്ള​പ്പോൾ നാം ക്ഷമിക്കാൻ കൂട്ടാ​ക്കാ​ഞ്ഞാൽ ആത്മീയ ഹാനി​യും അതു നമുക്കു വരുത്തി​ക്കൂ​ട്ടും. യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ദൃഷ്ടി​യിൽ നാം യേശു​വി​ന്റെ ഉപമയി​ലെ അടിമ​യെ​പ്പോ​ലെ ആയിത്തീർന്നേ​ക്കാം. യജമാനൻ ഒരു അടിമ​യു​ടെ ഭീമമായ കടം ഇളച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ താരത​മ്യേന വളരെ തുച്ഛമായ തുക ഇളച്ചു​ത​രാൻ അയാളു​ടെ സഹ അടിമ കെഞ്ചി​യ​പ്പോൾ അയാൾ ക്രൂര​മാ​യി പെരു​മാ​റി. അയാൾ ക്ഷമിച്ച​തേ​യില്ല. സമാന​മാ​യി, നാം ക്ഷമിക്കാൻ കൂട്ടാ​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ നമ്മുടെ പാപങ്ങൾ ക്ഷമിക്കാൻ യഹോവ വിസമ്മ​തി​ക്കു​മെന്നു യേശു വ്യക്തമാ​ക്കി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. (മത്തായി 18:21-35) അതു​കൊണ്ട്‌, നാം ക്ഷമിക്കു​ന്ന​വ​ര​ല്ലെ​ങ്കിൽ, ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ​യുള്ള നമ്മുടെ ശുദ്ധമായ മനസ്സാ​ക്ഷി​യും നമ്മുടെ ഭാവി പ്രത്യാ​ശ​പോ​ലും നമുക്കു നഷ്ടപ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം! (താരത​മ്യം ചെയ്യുക: 2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 1:3.) അപ്പോൾ നമുക്ക്‌ എന്തു ചെയ്യാ​നാ​വും?

ക്ഷമിക്കാൻ പഠിക്കു​വിൻ

യഥാർഥ ക്ഷമ വരുന്നതു ഹൃദയ​ത്തിൽനി​ന്നാണ്‌. അതിൽ കുററ​ക്കാ​രന്റെ തെററു ക്ഷമിക്കു​ന്ന​തും പ്രതി​കാ​ര​ത്തി​നുള്ള ഏതൊരു ആഗ്രഹ​വും വിട്ടു​ക​ള​യു​ന്ന​തും ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. അങ്ങനെ, അന്തിമ നീതി​യും പ്രതി​കാ​ര​ത്തി​നുള്ള സാധ്യ​ത​യും യഹോ​വ​യു​ടെ കരങ്ങളി​ലേൽപ്പി​ക്കു​ന്നു.—റോമർ 12:19.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, “ഹൃദയം എല്ലാറ​റി​നെ​ക്കാ​ളും കപടവും വിഷമ​വു​മുള്ള”താണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌, ആവശ്യ​മുള്ള എല്ലാ സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും ക്ഷമിക്കാ​നുള്ള ചായ്‌വ്‌ അതിനു​ണ്ടാ​വില്ല എന്നതു മനസ്സിൽ പിടി​ക്കുക. (യിരെ​മ്യാ​വു 17:9) യേശു​തന്നെ ഇങ്ങനെ പറയു​ക​യു​ണ്ടാ​യി: “ദുശ്ചിന്ത, കുലപാ​തകം, വ്യഭി​ചാ​രം, പരസംഗം, മോഷണം, കള്ളസ്സാ​ക്ഷ്യം, ദൂഷണം എന്നിവ ഹൃദയ​ത്തിൽ നിന്നു പുറ​പ്പെ​ട്ടു​വ​രു​ന്നു.”—മത്തായി 15:19.

ശരിയാ​യ​തു ചെയ്യാൻ നമ്മുടെ ഹൃദയത്തെ പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കാ​നാ​വു​മെ​ന്ന​തിൽ നമുക്കു നന്ദിയു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കാം. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, നമുക്ക്‌ ആവശ്യ​മുള്ള ആ പരിശീ​ലനം ഒരു ഉന്നത ഉറവിൽനി​ന്നു വരണം. നമുക്കു തനിച്ച്‌ അതു ചെയ്യാ​നാ​വില്ല. (യിരെ​മ്യാ​വു 10:23) ഈ വസ്‌തുത അംഗീ​ക​രിച്ച ദിവ്യ​നി​ശ്വ​സ്‌ത​നായ ഒരു സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ മാർഗ​നിർദേ​ശ​ത്തി​നാ​യി പ്രാർഥി​ച്ചു. “നിന്റെ ചട്ടങ്ങളെ എനിക്കു ഉപദേ​ശി​ച്ചു​ത​രേ​ണമേ. നിന്റെ പ്രമാ​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ വഴി എന്നെ ഗ്രഹി​പ്പി​ക്കേ​ണമേ” എന്ന്‌ അദ്ദേഹം പ്രാർഥ​ന​യി​ലൂ​ടെ യഹോ​വ​യോ​ടു യാചിച്ചു.—സങ്കീർത്തനം 119:26, 27.

മറെറാ​രു സങ്കീർത്തനം പറയു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌, പുരാതന ഇസ്രാ​യേ​ലി​ലെ ദാവീദ്‌ രാജാവ്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ ‘വഴി ഗ്രഹിക്കാ’നിടയാ​കു​ക​തന്നെ ചെയ്‌തു. അദ്ദേഹം അതു നേരിട്ട്‌ അനുഭ​വി​ച്ചു മനസ്സി​ലാ​ക്കി. അങ്ങനെ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു പറയാൻ കഴിഞ്ഞു: “യഹോവ കരുണ​യും കൃപയും നിറഞ്ഞവൻ ആകുന്നു; ദീർഘ​ക്ഷ​മ​യും മഹാദ​യ​യും ഉള്ളവൻ തന്നേ. അപ്പന്നു മക്കളോ​ടു കരുണ തോന്നു​ന്ന​തു​പോ​ലെ യഹോ​വെക്കു തന്റെ ഭക്തൻമാ​രോ​ടു കരുണ തോന്നു​ന്നു.”—സങ്കീർത്തനം 103:8, 13.

ദാവീദ്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യ​തു​പോ​ലെ നാം മനസ്സി​ലാ​ക്കേ​ണ്ട​യാ​വ​ശ്യ​മുണ്ട്‌. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ​യും അവന്റെ പുത്ര​ന്റെ​യും ക്ഷമയുടെ പൂർണ​ത​യുള്ള മാതൃ​ക​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ്രാർഥ​നാ​പൂർവം പഠിക്കുക. അങ്ങനെ, ഹൃദയ​ത്തിൽനി​ന്നു ക്ഷമിക്കു​ന്ന​തി​നു നമുക്കു പഠിക്കാ​നാ​വും.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ചിലർ ചോദി​ച്ചേ​ക്കാം: ഗുരു​ത​ര​മായ തെററാ​ണെ​ങ്കി​ലോ? എല്ലാ തെററു​ക​ളും ക്ഷമി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടോ?

സമനില തേടൽ

ഗുരു​ത​ര​മാ​യി ദ്രോഹം അനുഭ​വിച്ച വ്യക്തി​യു​ടെ വേദന അപാര​മാ​യി​രി​ക്കാം. ഗുരു​ത​ര​മായ തെററിന്‌ ഇരയായ വ്യക്തി നിഷ്‌ക​ള​ങ്ക​നാ​ണെ​ങ്കിൽപ്പി​ന്നെ പറയാ​നു​മില്ല. ചിലർ ഇങ്ങനെ അതിശ​യി​ക്ക​പോ​ലും ചെയ്‌തേ​ക്കാം: ‘കൊടും​പ​ക​യോ​ടെ എന്നെ ഒററി​ക്കൊ​ടു​ക്ക​യും എന്നെ വേദനി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌ത ഒരാ​ളോട്‌ എനി​ക്കെ​ങ്ങനെ ക്ഷമിക്കാ​നാ​വും?’ പുറത്താ​ക്കൽ നടപടി ആവശ്യ​മാ​യി​രുന്ന കൊടിയ പാപത്തി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ, അതിന്‌ ഇരയായ വ്യക്തി മത്തായി 18:15-17-ലെ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം ബാധക​മാ​ക്കേണ്ട ആവശ്യ​മു​ണ്ടാ​യേ​ക്കാം.

ഏതു വിധത്തി​ലാ​യാ​ലും, കുററ​ക്കാ​രനെ ആശ്രയി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന പല സംഗതി​ക​ളുണ്ട്‌. തെററു ചെയ്‌ത​തു​മു​തൽ ആത്മാർഥ​മായ അനുതാ​പ​ത്തി​ന്റെ വല്ല അടയാ​ള​വു​മു​ണ്ടോ? കുററ​ക്കാ​രനു മാററം വല്ലതും വന്നിട്ടു​ണ്ടോ, ഒരുപക്ഷേ യഥാർഥ മാററം വരുത്താ​നുള്ള ശ്രമ​മെ​ങ്കി​ലും നടത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടോ? അതിഭ​യ​ങ്ക​ര​മായ പാപങ്ങ​ളു​ടെ കാര്യ​ത്തി​ലാ​ണെ​ങ്കിൽപ്പോ​ലും, യഹോ​വ​യു​ടെ ദൃഷ്ടി​യിൽ അത്തരം അനുതാ​പം ക്ഷമയ്‌ക്കുള്ള ഒരു അടിസ്ഥാന ഘടകമാണ്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ഇസ്രാ​യേ​ലി​ന്റെ ചരി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഏററവും ദുഷ്ട രാജാ​ക്കൻമാ​രിൽ ഒരാളായ മനശ്ശെ​യോ​ടു യഹോവ ക്ഷമിച്ചു. എന്തിന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ? മനശ്ശെ അവസാനം സ്വയം താഴ്‌ത്തു​ക​യും തന്റെ ഹീന വഴിക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അനുത​പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌ത​തി​ന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു ദൈവം അങ്ങനെ ചെയ്‌തത്‌.—2 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 33:12, 13.

ബൈബി​ളിൽ യഥാർഥ അനുതാ​പം എന്നു പറയു​മ്പോൾ അത്‌ അർഥമാ​ക്കു​ന്നത്‌ മനോ​ഭാ​വ​ത്തി​ലുള്ള യഥാർഥ​മായ ഒരു മാററത്തെ, ചെയ്‌തു​പോയ ഏതെങ്കി​ലും തെററി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ഹൃദയ​സ്‌പർശി​യായ ഖേദ​ത്തെ​യാണ്‌. ഉചിത​വും സാധ്യ​വു​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നി​ടത്ത്‌, അനുതാ​പ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം തെററിന്‌ ഇരയായ വ്യക്തിക്കു നഷ്ടപരി​ഹാ​രം ചെയ്യാ​നുള്ള ഒരു ശ്രമവു​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. (ലൂക്കൊസ്‌ 19:7-10; 2 കൊരി​ന്ത്യർ 7:11) അത്തരം അനുതാ​പ​മി​ല്ലെ​ങ്കിൽ യഹോവ ക്ഷമിക്കു​ക​യില്ല.a പക്ഷേ, ഒരിക്കൽ ആത്മീയ​മാ​യി പ്രബു​ദ്ധ​രാ​യി​രു​ന്ന​വ​രോട്‌, എന്നാൽ ഇപ്പോൾ മനഃപൂർവം, അനുതാ​പ​മി​ല്ലാ​തെ തെററു ചെയ്യു​ന്നതു ശീലമാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രോ​ടു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ ക്ഷമിക്കാൻ ദൈവം പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നില്ല. (എബ്രായർ 10:26-31) എന്നാൽ ചില സന്ദർഭ​ങ്ങ​ളിൽ ക്ഷമിക്കു​ന്നത്‌ തീർത്തും അനുചി​ത​മാ​യി​രു​ന്നേ​ക്കാം.—സങ്കീർത്തനം 139:21, 22; യെഹെ​സ്‌കേൽ 18:30-32.

ക്ഷമ സാധ്യ​മാ​യാ​ലും ഇല്ലെങ്കി​ലും, ഗുരു​ത​ര​മായ ഒരു തെററിന്‌ ഇരയായ ഒരു വ്യക്തി മറെറാ​രു ചോദ്യം പരിചി​ന്തി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചേ​ക്കാം: സംഗതി മുഴു​വ​നാ​യി പരിഹ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​വരെ ഞാൻ തീവ്ര​മാ​യി വ്രണി​ത​നും വിദ്വേ​ഷ​മു​ള്ള​വ​നു​മാ​യി കടുത്ത വൈകാ​രി​ക​ത്ത​കർച്ച​യിൽ കഴിഞ്ഞു​കൂ​ട​ണ​മോ? ഒരു ഉദാഹ​രണം പരിചി​ന്തി​ക്കുക. തന്റെ സേനാ​ധി​പ​തി​യായ യോവാബ്‌ അബ്‌നേ​റി​നെ​യും അമാസ​യെ​യും വധിച്ചു​വെന്നു കേട്ട​പ്പോൾ ദാവീദ്‌ രാജാവ്‌ തീവ്ര​മാ​യി വ്രണി​ത​നാ​യി. കാരണം യോവാ​ബി​നെ​ക്കാൾ “നീതി​യും സൽഗു​ണ​വു​മുള്ള രണ്ടു പുരു​ഷൻമാ”രായി​രു​ന്നു അവർ. (1 രാജാ​ക്കൻമാർ 2:32) നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും, ദാവീദ്‌ തന്റെ അമർഷം വാക്കു​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള പ്രാർഥ​ന​യി​ലൂ​ടെ​യും പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. എന്നുവ​രി​കി​ലും, സമയം കടന്നു​പോ​യ​തോ​ടെ, ദാവീദ്‌ വീണ്ടു​വി​ചാ​ര​മി​ല്ലാ​തെ പ്രകട​മാ​ക്കിയ ആ വികാ​ര​തീ​വ്രത കെട്ടട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കാ​നാ​ണു സാധ്യത. ശേഷിച്ച ജീവി​ത​മൊ​ക്കെ​യും അദ്ദേഹം ആ അമർഷം കൊണ്ടു​ന​ട​ന്നില്ല. ദാവീദ്‌ യോവാ​ബി​നോ​ടൊ​പ്പം തുടർന്നു പ്രവർത്തി​ക്കു​ക​പോ​ലും ചെയ്‌തു. പക്ഷേ അനുതാ​പ​മി​ല്ലാത്ത ഈ ഘാതക​നോ​ടു ദാവീദ്‌ വെറു​തെ​യങ്ങു ക്ഷമിക്കു​കയല്ല ചെയ്‌തത്‌. അവസാനം ദാവീദ്‌ നീതി നടപ്പാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ക​തന്നെ ചെയ്‌തു.—2 ശമൂവേൽ 3:28-39; 1 രാജാ​ക്കൻമാർ 2:5, 6.

മററു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഗുരു​ത​ര​മായ തെററു​ക​ളിൽ വ്രണി​ത​രാ​യ​വർക്ക്‌ ആദ്യം​തന്നെ അനുഭ​വ​പ്പെട്ട ദേഷ്യം മാററി​യെ​ടു​ക്കാൻ കുറച്ചു സമയവും ശ്രമവും ആവശ്യ​മാ​യേ​ക്കാം. കുററ​ക്കാ​രൻ തന്റെ തെററു മനസ്സി​ലാ​ക്കി അനുത​പി​ക്കു​മ്പോൾ രമ്യ​പ്പെ​ടുന്ന വേല വളരെ സുഖമ​മാ​യേ​ക്കാം. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, കുററ​ക്കാ​രൻ ഏതു നടപടി എടുത്താ​ലും, തെററിന്‌ ഇരയായ നിർദോ​ഷി​ക്കു യഹോ​വ​യു​ടെ നീതി​യി​ലും ജ്ഞാനത്തി​ലും ക്രിസ്‌തീയ സഭയി​ലും ആശ്വാ​സ​വും സാന്ത്വ​ന​വും കണ്ടെത്താൻ കഴിയണം.

ഒരു പാപി​യോ​ടു ക്ഷമിക്കു​മ്പോൾ നിങ്ങൾ പാപത്തിന്‌ അംഗീ​കാ​രം കൊടു​ക്കു​ന്നു​വെന്നല്ല അതി​ന്റെ​യർഥം എന്ന വസ്‌തു​ത​കൂ​ടി തിരി​ച്ച​റി​യുക. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ക്ഷമ എന്നു പറയു​മ്പോൾ വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യോ​ടെ സംഗതി യഹോ​വ​യു​ടെ കൈക​ളി​ലേൽപ്പി​ക്കുക എന്നാണ്‌ അർഥം. മുഴു അഖിലാ​ണ്ഡ​ത്തി​ന്റെ​യും നീതി​യുള്ള ന്യായാ​ധി​പൻ അവനാണ്‌. ഉചിത​മായ സമയത്ത്‌ അവൻ നീതി നടത്തി​ക്കൊ​ള്ളും. ഇതിൽ വിശ്വാ​സ​വ​ഞ്ച​ക​രായ ‘ദുർന്ന​ട​പ്പു​കാ​രെ​യും വ്യഭി​ചാ​രി​ക​ളെ​യും’ ന്യായം​വി​ധി​ക്കു​ന്ന​തും ഉൾപ്പെ​ടും.—എബ്രായർ 13:4.

ക്ഷമിക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടുള്ള പ്രയോ​ജ​ന​ങ്ങൾ

സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​ര​നായ ദാവീദ്‌ ഇങ്ങനെ പാടി: “യഹോവേ, നീ നല്ലവനും ക്ഷമിക്കാൻ മനസ്സു​ള്ള​വ​നു​മാ​കു​ന്നു; നിന്നെ വിളി​ച്ച​പേ​ക്ഷി​ക്കുന്ന എല്ലാവ​രോ​ടു​മുള്ള സ്‌നേ​ഹദയ എത്രയ​ധി​ക​മാ​കു​ന്നു.” (സങ്കീർത്തനം 86:5, NW) യഹോ​വ​യെ​പ്പോ​ലെ, നിങ്ങൾ “ക്ഷമിക്കാൻ മനസ്സുള്ളവ”നാണോ? പ്രയോ​ജ​നങ്ങൾ അനവധി​യാണ്‌.

ഒന്ന്‌, മററു​ള്ള​വ​രോ​ടു ക്ഷമിക്കു​ന്നത്‌ നല്ല ബന്ധങ്ങൾക്കു വഴിതു​റ​ക്കു​ന്നു. “നിങ്ങൾ തമ്മിൽ ദയയും മനസ്സലി​വു​മു​ള്ള​വ​രാ​യി ദൈവം ക്രിസ്‌തു​വിൽ നിങ്ങ​ളോ​ടു ക്ഷമിച്ച​തു​പോ​ലെ അന്യോ​ന്യം ക്ഷമിപ്പിൻ” എന്നു ബൈബിൾ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.—എഫെസ്യർ 4:32.

രണ്ട്‌, ക്ഷമ സമാധാ​നം കൈവ​രു​ത്തു​ന്നു. ഇതുമൂ​ലം കേവലം സഹക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​മാ​യി മാത്രമല്ല, ആന്തരി​ക​മാ​യും സമാധാ​നം ലഭിക്കു​ന്നു.—റോമർ 14:19; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:13-15.

മൂന്ന്‌, മററു​ള്ള​വ​രോ​ടു ക്ഷമിക്കു​ന്നതു നാംതന്നെ ക്ഷമ ആവശ്യ​മു​ള്ള​വ​രാ​ണെന്ന്‌ ഓർക്കാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കു​ന്നു. അതേ, “എല്ലാവ​രും പാപം ചെയ്‌തു ദൈവ​തേ​ജസ്സു ഇല്ലാത്ത​വ​രാ​യി​ത്തീർന്നു.”—റോമർ 3:23.

അവസാ​ന​മാ​യി, മററു​ള്ള​വ​രോ​ടു ക്ഷമിക്കു​ന്നത്‌ ദൈവം നമ്മുടെ പാപങ്ങൾ ക്ഷമിക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള വഴി​യൊ​രു​ക്കു​ന്നു. “നിങ്ങൾ മനുഷ്യ​രോ​ടു അവരുടെ പിഴകളെ ക്ഷമിച്ചാൽ, സ്വർഗ്ഗ​സ്ഥ​നായ നിങ്ങളു​ടെ പിതാവു നിങ്ങ​ളോ​ടും ക്ഷമിക്കും” എന്നു യേശു പറഞ്ഞു.—മത്തായി 6:14.

യേശു മരിക്കാ​നി​രുന്ന ദിവസം ഉച്ചകഴി​ഞ്ഞുള്ള സമയത്ത്‌, എന്തെല്ലാം സംഗതി​കൾ അവന്റെ മനസ്സിനെ മഥിച്ചി​രി​ക്കാ​മെന്ന്‌ ഊഹി​ക്കുക. തന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രെ​യും പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യെ​യും വിശേ​ഷിച്ച്‌ യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള തന്റെ നിർമ​ല​ത​യെ​യും​കു​റിച്ച്‌ അവന്‌ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും, ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ കഠിന യാതന അനുഭ​വി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ പോലും അവൻ സംസാ​രി​ച്ചത്‌ എന്തായി​രു​ന്നു? അവന്റെ അവസാ​നത്തെ വാക്കു​ക​ളിൽ ചിലത്‌ ഇവയാ​യി​രു​ന്നു, “പിതാവേ, . . . ഇവരോ​ടു ക്ഷമി​ക്കേ​ണമേ.” (ലൂക്കൊസ്‌ 23:34) നമ്മുടെ ഹൃദയ​ത്തിൽനിന്ന്‌ അന്യോ​ന്യം ക്ഷമിച്ചു​കൊണ്ട്‌, യേശു​വി​ന്റെ പൂർണ​ത​യുള്ള മാതൃക നമുക്ക്‌ അനുക​രി​ക്കാം.

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[5-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ക്ഷമിക്കാത്ത അടിമ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള യേശു​വി​ന്റെ ഉപമയു​ടെ സാരാം​ശം നിങ്ങൾക്കു മനസ്സി​ലാ​യോ?

[7-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

മററു​ള്ള​വ​രോ​ടു ക്ഷമിക്കു​ന്നത്‌ നല്ല ബന്ധങ്ങൾക്കു വഴിതു​റ​ക്കു​ക​യും സന്തുഷ്ടി കൈവ​രു​ത്തു​ക​യും ചെയ്യുന്നു