മാനു​ഷ​ദു​രി​തം—ദൈവം അനുവ​ദി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌?

മനുഷ്യ ചരി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ആരംഭ​ത്തിൽ ദുഃഖ​ത്തി​ന്റെ​യോ വേദന​യു​ടെ​യോ കണ്ണുനീർ ഉണ്ടായി​രു​ന്നില്ല. മനുഷ്യ​നു ദുരി​ത​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ഉണ്ടായി​രു​ന്നില്ല. പൂർണ​ത​യുള്ള തുടക്ക​മാ​ണു മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​നു ലഭിച്ചത്‌. “താൻ ഉണ്ടാക്കി​യ​തി​നെ ഒക്കെയും ദൈവം നോക്കി, അതു എത്രയും നല്ലതു എന്നു കണ്ടു.”—ഉല്‌പത്തി 1:31.

എന്നാൽ ‘ഏദെൻ തോട്ട​ത്തി​ലെ ആദാമി​ന്റെ​യും ഹവ്വായു​ടെ​യും കഥ കേവലം ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ക​ഥ​യാണ്‌’ എന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ ചിലർ എതിർക്കു​ന്നു. സങ്കടക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ അനേകം പുരോ​ഹി​തൻമാ​രും ഇതു പറയുന്നു. എന്നാൽ അങ്ങേയ​ററം പ്രാമാ​ണി​ക​ത​യുള്ള യേശു​ക്രി​സ്‌തു​തന്നെ ഏദനിലെ സംഭവങ്ങൾ ചരി​ത്ര​പ​ര​മാ​ണെന്നു തറപ്പിച്ചു പറയു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. (മത്തായി 19:4-6) അതിലു​പരി, മനുഷ്യ​രു​ടെ ദുരിതം ദൈവം അനുവ​ദി​ച്ച​തി​ന്റെ കാരണം മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​നുള്ള ഒരേ ഒരു മാർഗം മമനു​ഷ്യ​ന്റെ ആ ആദ്യകാല ചരിത്രം പരി​ശോ​ധി​ക്കു​ക​യാണ്‌.

ഏദെൻ തോട്ടം പരിപാ​ലി​ക്കു​ക​യെന്ന സംതൃ​പ്‌തി​ദാ​യ​ക​മായ വേല ആദ്യ മനുഷ്യ​നായ ആദാമി​നു കൊടു​ത്തി​രു​ന്നു. കൂടാതെ, ഏദെനി​ലെ വാസസ്ഥ​ലത്തെ ഒരു ആഗോള ഉല്ലാ​സോ​ദ്യാ​ന​മാ​യി വികസി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള ലക്ഷ്യം ദൈവം അവർക്കു മുമ്പിൽ വെച്ചി​രു​ന്നു. (ഉല്‌പത്തി 1:28; 2:15) ഈ മഹത്തായ കൃത്യം നിർവ​ഹി​ക്കാൻ ആദാമി​നെ സഹായി​ക്കാൻ ദൈവം ഒരു വിവാ​ഹിത ഇണയെ, ഹവ്വായെ, അവനു കൊടു​ത്തിട്ട്‌ അവരോ​ടു സന്താന​പു​ഷ്ടി​യു​ള്ള​വ​രാ​യി പെരുകി ഭൂമിയെ കീഴട​ക്കു​വാൻ പറഞ്ഞു. എങ്കിലും, ഭൂമി​യെ​യും മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തെ​യും സംബന്ധി​ച്ചുള്ള ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഉദ്ദേശ്യ​ത്തി​ന്റെ വിജയം ഉറപ്പാ​ക്കാൻ മറെറാ​ന്നു​കൂ​ടി ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രതി​ച്ഛാ​യ​യിൽ നിർമി​ത​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌, മനുഷ്യന്‌ ഇച്ഛാസ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, മമനു​ഷ്യ​ന്റെ ഇഷ്ടം ദൈവ​ത്തി​ന്റേ​തിന്‌ ഒരിക്ക​ലും എതിരാ​യി വരാതി​രി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അല്ലാത്ത​പക്ഷം, അഖിലാ​ണ്ഡ​ത്തിൽ ക്രമരാ​ഹി​ത്യ​മു​ണ്ടാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു, ശാന്തരായ ഒരു മാനവ​കു​ടും​ബ​ത്തെ​ക്കൊ​ണ്ടു ഭൂമിയെ നിറയ്‌ക്ക​ണ​മെന്ന ദൈ​വോ​ദ്ദേ​ശ്യം നടക്കാതെ പോകു​ക​യും ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ദൈവ​ഭ​ര​ണ​ത്തോ​ടുള്ള കീഴ്‌പെടൽ സ്വതേ നടക്കേ​ണ്ട​താ​യി​രു​ന്നില്ല. അതു മമനു​ഷ്യ​ന്റെ ഇച്ഛാസ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ സ്‌നേ​ഹ​നിർഭ​ര​മായ ഒരു പ്രകട​ന​മാ​ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, യേശു​ക്രി​സ്‌തു ഒരു കഠിന പരീക്ഷയെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ച്ച​പ്പോൾ അവൻ ഇങ്ങനെ പ്രാർഥി​ച്ച​താ​യി നാം വായി​ക്കു​ന്നു: “പിതാവേ, നിനക്കു മനസ്സു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ഈ പാനപാ​ത്രം എങ്കിൽനി​ന്നു നീക്കേ​ണമേ; എങ്കിലും എന്റെ ഇഷ്ടമല്ല നിന്റെ ഇഷ്ടംതന്നെ ആകട്ടെ.”—ലൂക്കൊസ്‌ 22:42.

അതു​പോ​ലെ, ദൈവ​ഭ​ര​ണ​ത്തി​നു കീഴ്‌പെ​ടാൻ തങ്ങൾ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു​വോ എന്ന്‌ ആദാമും ഹവ്വായും തെളി​യി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. ഈ ലക്ഷ്യത്തിൽ യഹോ​വ​യാം ദൈവം ഒരു ലളിത​മായ പരീക്ഷ വെച്ചു. തോട്ട​ത്തി​ലെ വൃക്ഷങ്ങ​ളി​ലൊന്ന്‌ “നൻമതിൻമ​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള അറിവി​ന്റെ വൃക്ഷം” എന്നറി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അതു ശരിയായ നടത്ത സംബന്ധിച്ച നിലവാ​രങ്ങൾ നിർണ​യി​ക്കാ​നുള്ള ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അവകാ​ശത്തെ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. ഈ പ്രത്യേക വൃക്ഷത്തി​ന്റെ ഫലം ഭക്ഷിക്കു​ന്നതു ദൈവം വ്യക്തമായ ഭാഷയിൽ വിലക്കി. ആദാമും ഹവ്വായും അതു ധിക്കരി​ച്ചാൽ അത്‌ അവരുടെ മരണത്തിൽ കലാശി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.—ഉല്‌പത്തി 2:9, 16, 17.

മാനു​ഷ​ദു​രി​ത​ത്തി​ന്റെ തുടക്കം

ഒരു ദിവസം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ആത്മപു​ത്രൻ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഭരണവി​ധം ചോദ്യം ചെയ്യാൻ ധൈര്യ​പ്പെട്ടു. ഒരു സർപ്പത്തെ വക്താവാ​യി ഉപയോ​ഗി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, അവൻ ഹവ്വാ​യോ​ടു ചോദി​ച്ചു: ‘തോട്ട​ത്തി​ലെ യാതൊ​രു വൃക്ഷത്തി​ന്റെ ഫലവും നിങ്ങൾ തിന്നരു​തെന്നു ദൈവം വാസ്‌ത​വ​മാ​യി കല്‌പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ?’ (ഉല്‌പത്തി 3:1) അങ്ങനെ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഭരണവി​ധം ശരിയാ​ണോ എന്നതു​സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു ഹവ്വായു​ടെ മനസ്സിൽ സംശയ​ത്തി​ന്റെ വിത്തു വിതച്ചു.a തന്റെ ഭർത്താ​വിൽനി​ന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കിയ ശരിയായ ഉത്തരം ഹവ്വാ മറുപ​ടി​യാ​യി കൊടു​ത്തു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ആ ആത്മസൃഷ്ടി ദൈവം പറഞ്ഞതി​നു നേർവി​പ​രീ​തം പറയു​ക​യും അനുസ​ര​ണ​ക്കേ​ടി​ന്റെ പരിണ​ത​ഫ​ല​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു നുണ പറയു​ക​യും ചെയ്‌തു. അവൻ പറഞ്ഞു: “നിങ്ങൾ മരിക്ക​യില്ല നിശ്ചയം; അതു തിന്നുന്ന നാളിൽ നിങ്ങളു​ടെ കണ്ണു തുറക്ക​യും നിങ്ങൾ നൻമതിൻമ​കളെ അറിയു​ന്ന​വ​രാ​യി ദൈവ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ ആകയും ചെയ്യും എന്നു ദൈവം അറിയു​ന്നു.”—ഉല്‌പത്തി 3:4, 5.

സങ്കടക​ര​മെ​ന്നു പറയട്ടെ, അനുസ​ര​ണ​ക്കേ​ടി​ന്റെ പരിണ​ത​ഫലം മാനു​ഷ​ദു​രി​ത​മാ​യി​രി​ക്കില്ല, മെച്ചപ്പെട്ട ഒരു ജീവി​ത​മാ​യി​രി​ക്കു​മെന്നു ചിന്തി​ക്കാൻ ഹവ്വാ വഞ്ചിക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ആ ഫലത്തെ നോക്കു​ന്തോ​റും അതു കൂടു​തൽക്കൂ​ടു​തൽ അഭികാ​മ്യ​മാ​യി തോന്നിയ അവൾ അതു തിന്നു​വാ​നും തുടങ്ങി. പിന്നീട്‌, അവൾ ആദാമി​നെ​ക്കൊ​ണ്ടും അതു തീററി​ച്ചു. ദുരന്ത​പൂർണ​മാ​യി, ആദാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രീതി​യെ​ക്കാ​ളു​പരി ഭാര്യ​യു​ടെ പ്രീതി നിലനിർത്താൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു.—ഉല്‌പത്തി 3:6; 1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 2:13, 14.

ഈ മത്സരം ഇളക്കി​വി​ട്ടു​കൊണ്ട്‌, ആ ആത്മസൃഷ്ടി സ്വയം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ എതിരാ​ളി​യാ​യി​ത്തീർന്നു. അങ്ങനെ അവൻ സാത്താൻ എന്ന്‌ വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​നി​ട​യാ​യി. എബ്രാ​യ​യിൽ ആ പദത്തി​നർഥം “എതിരാ​ളി” എന്നാണ്‌. അവൻ ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു നുണ പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ സ്വയം ഒരു ദൂഷക​നു​മാ​യി​ത്തീർന്നു. അതിനാൽ അവനെ പിശാച്‌ എന്നും വിളി​ക്കു​ന്നു. ഗ്രീക്കിൽ ആ പദത്തി​നർഥം “ദൂഷകൻ” എന്നാണ്‌.—വെളി​പ്പാ​ടു 12:9.

അങ്ങനെ മാനു​ഷ​ദു​രി​തം ആരംഭി​ച്ചു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സൃഷ്ടി​ക​ളിൽ മൂന്നു പേർ തങ്ങളുടെ ഇച്ഛാസ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം ദുരു​പ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തി. തങ്ങളുടെ സ്രഷ്ടാ​വി​നെ​തി​രായ ഒരു സ്വാർഥ ജീവി​ത​രീ​തി തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അവർ അങ്ങനെ ചെയ്‌തത്‌. അപ്പോൾ ഉയർന്നു​വന്ന ചോദ്യം ഇതായി​രു​ന്നു: സ്വർഗ​ത്തി​ലുള്ള വിശ്വ​സ്‌ത​രായ ദൂതൻമാ​രും ആദാമി​ന്റെ​യും ഹവ്വായു​ടെ​യും ഭാവി പിൻഗാ​മി​ക​ളും ഉൾപ്പെടെ ബുദ്ധി​ശ​ക്തി​യുള്ള തന്റെ ശേഷി​ക്കുന്ന സൃഷ്ടി​ക​ളു​ടെ വിശ്വാ​സ​മാർജി​ച്ചെ​ടു​ക്കാൻ പാകത്തിൽ നീതി​നി​ഷ്‌ഠ​മായ വിധത്തിൽ ദൈവം ഈ മത്സരത്തെ എങ്ങനെ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യും?

ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ബുദ്ധി​പൂർവ​ക​മായ പ്രതി​ക​ര​ണം

സാത്താൻ, ആദാം, ഹവ്വാ എന്നിവരെ ഉടനടി നശിപ്പി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഏററവും നല്ലതെന്നു വാദിക്കുന്ന ചിലരുണ്ട്‌. എന്നാൽ മത്സരം ഉയർത്തിയ പ്രശ്‌ന​ങ്ങൾക്ക്‌ അതു പരിഹാ​ര​മാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. ദൈവ​ഭ​ര​ണ​ത്തിൽനി​ന്നു സ്വത​ന്ത്ര​മാ​യാൽ മനുഷ്യർക്കു മെച്ചമു​ണ്ടാ​കു​മെന്നു ധ്വനി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഭരണവി​ധത്തെ സാത്താൻ ചോദ്യം ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. കൂടാതെ, ആദ്യത്തെ രണ്ടു മനുഷ്യ​രെ ദൈവ​ത്തി​നെ​തി​രെ തിരി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അവനു​ണ്ടായ വിജയം മററു ചോദ്യ​ങ്ങ​ളു​മു​യർത്തി. ആദാമും ഹവ്വായും പാപം ചെയ്‌ത​തു​കൊണ്ട്‌, ദൈവം മനുഷ്യ​നെ സൃഷ്ടിച്ച വിധത്തിൽ എന്തെങ്കി​ലും പാകപ്പിഴ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ ഇത്‌ അർഥമാ​ക്കി​യോ? തന്നോടു വിശ്വ​സ്‌ത​രാ​യി നില​കൊ​ള്ളുന്ന ആരെങ്കി​ലും ഭൂമി​യിൽ ദൈവ​ത്തിന്‌ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​മോ? സാത്താന്റെ മത്സരത്തി​നു ദൃക്‌സാ​ക്ഷി​ക​ളാ​യി​ത്തീർന്ന യഹോ​വ​യു​ടെ ദൂതപു​ത്രൻമാ​രു​ടെ കാര്യ​മോ? തന്റെ പരമാ​ധി​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ നീതിയെ അവർ ഉയർത്തി​പ്പി​ടി​ക്കു​മോ? വ്യക്തമാ​യും, ഈ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം പരിഹ​രി​ക്കാൻ വേണ്ടു​വോ​ളം സമയം ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌, ദൈവം സാത്താനെ നമ്മുടെ നാളു​കൾവരെ നിലനിൽക്കാൻ അനുവ​ദി​ച്ചത്‌.

ആദാമി​നെ​യും ഹവ്വാ​യെ​യും സംബന്ധി​ച്ചാ​ണെ​ങ്കിൽ, അവർ അനുസ​ര​ണ​ക്കേടു കാണിച്ച ദിവസം​തന്നെ ദൈവം അവരെ മരണത്തി​നു വിധിച്ചു. അങ്ങനെ മരണമെന്ന പ്രക്രിയ ആരംഭി​ച്ചു. ആദാമും ഹവ്വായും തെററു ചെയ്‌ത​തി​നു​ശേഷം ജനിച്ച അവരുടെ പിൻഗാ​മി​കൾ അവരുടെ അപൂർണ​രായ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളിൽനി​ന്നു പാപവും മരണവും അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി.—റോമർ 5:14.

വിവാ​ദ​വി​ഷ​യ​ത്തിൽ ആദ്യത്തെ രണ്ടു മനുഷ്യ​രെ തന്റെ വശത്താ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു സാത്താന്റെ തുടക്കം. തനിക്ക്‌ അനുവ​ദി​ച്ചു​കി​ട്ടിയ സമയം അവൻ ആദാമി​ന്റെ സകല പിൻഗാ​മി​ക​ളെ​യും തന്റെ നിയ​ന്ത്ര​ണ​ത്തിൽ കീഴിൽ നിർത്തു​ന്ന​തി​നു ശ്രമി​ക്കാൻ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. തന്നോ​ടൊ​പ്പം മത്സരത്തിൽ ചേരാൻ ഒരു കൂട്ടം ദൂതൻമാ​രെ വശീക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും അവൻ വിജയി​ച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ദൂതപു​ത്രൻമാ​രിൽ ഭൂരി​ഭാ​ഗ​വും യഹോ​വ​യു​ടെ ഭരണാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ നീതിയെ വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യോ​ടെ ഉയർത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു.—ഉല്‌പത്തി 6:1, 2; യൂദാ 6; വെളി​പ്പാ​ടു 12:3, 9.

ദൈവ​ഭ​ര​ണ​മോ സാത്താ​ന്യ​ഭ​ര​ണ​മോ എന്നതാ​യി​രു​ന്നു പ്രശ്‌നം. ഇയ്യോ​ബി​ന്റെ നാളു​ക​ളിൽ ഈ വിവാദം തീർച്ച​യാ​യും നിലവി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സാത്താന്യ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ​ക്കാൾ തനിക്ക്‌ ഇഷ്ടം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നീതി​നി​ഷ്‌ഠ​മായ ഭരണമാ​ണെന്ന്‌ ഈ വിശ്വ​സ്‌ത​നായ മനുഷ്യൻ തന്റെ പ്രവൃ​ത്തി​യി​ലൂ​ടെ തെളി​യി​ച്ചു. അദ്ദേഹ​ത്തി​നു​മു​മ്പു​തന്നെ അതു​പോ​ലെ പ്രവർത്തി​ച്ച​വ​രാ​യി​രു​ന്നു ദൈവ​ഭ​ക്ത​രായ ഹാബേൽ, ഹാനോക്ക്‌, നോഹ, അബ്രഹാം, ഇസഹാക്ക്‌, യാക്കോബ്‌, യോ​സേഫ്‌ എന്നിവ​രെ​ല്ലാം. സ്വർഗ​ത്തിൽ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വിശ്വസ്‌ത ദൂതൻമാ​രു​ടെ മുമ്പാകെ നടന്ന ഒരു സംഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ ഇയ്യോബ്‌ ഒരു സംസാ​ര​വി​ഷ​യ​മാ​യി. തന്റെ നീതി​നി​ഷ്‌ഠ​മായ ഭരണത്തെ പിന്താ​ങ്ങി​ക്കൊണ്ട്‌ ദൈവം സാത്താ​നോ​ടു പറഞ്ഞു: “എന്റെ ദാസനായ ഇയ്യോ​ബിൻമേൽ നീ ദൃഷ്ടി​വെ​ച്ചു​വോ? അവനെ​പ്പോ​ലെ നിഷ്‌ക​ള​ങ്ക​നും നേരു​ള്ള​വ​നും ദൈവ​ഭ​ക്ത​നും ദോഷം വിട്ടക​ലു​ന്ന​വ​നും ഭൂമി​യിൽ ആരും ഇല്ലല്ലോ എന്നു അരുളി​ച്ചെ​യ്‌തു.”—ഇയ്യോബ്‌ 1:6-8.

ദൈവം ഇയ്യോ​ബി​നെ ഭൗതിക സമ്പൽസ​മൃ​ദ്ധി​യാൽ ധാരാ​ള​മാ​യി അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ സ്വാർഥ​പ​ര​മായ കാരണ​ങ്ങ​ളാ​ലാണ്‌ ഇയ്യോബ്‌ ദൈവത്തെ സേവി​ച്ചത്‌ എന്നായി​രു​ന്നു പരാജയം സമ്മതി​ക്കാൻ കൂട്ടാ​ക്കാഞ്ഞ സാത്താന്റെ വാദം. അതു​കൊണ്ട്‌ സാത്താൻ ഇങ്ങനെ​യൊ​രു ആരോ​പണം നടത്തി: “തൃക്കൈ നീട്ടി അവന്നു​ള്ള​തൊ​ക്കെ​യും ഒന്നു തൊടുക; അവൻ നിന്നെ മുഖത്തു നോക്കി ത്യജി​ച്ചു​പ​റ​യും.” (ഇയ്യോബ്‌ 1:11) മാത്രമല്ല, സാത്താൻ ഒരു പടികൂ​ടി മുന്നോ​ട്ടു പോയി. അവൻ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സകല സൃഷ്ടി​ക​ളു​ടെ​യും വിശ്വ​സ്‌തത ചോദ്യം ചെയ്‌തു. “മനുഷ്യൻ തനിക്കു​ള്ള​തൊ​ക്കെ​യും തന്റെ ജീവന്നു പകരം കൊടു​ത്തു​ക​ള​യും” എന്ന്‌ അവൻ ആരോ​പി​ച്ചു. (ഇയ്യോബ്‌ 2:4) ഈ ദൂഷണ​പ​ര​മായ ആരോ​പ​ണ​ത്തിൽ ഇയ്യോ​ബി​നെ മാത്രമല്ല, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ആരാധ​ക​രാ​യി സ്വർഗ​ത്തി​ലും ഭൂമി​യി​ലു​മുള്ള സകല വിശ്വ​സ്‌ത​രെ​യും ഉൾപ്പെ​ടു​ത്തി. ജീവൻ അപകട​ത്തി​ലാ​ണെന്നു കണ്ടാൽ അവരെ​ല്ലാം യഹോ​വ​യു​മാ​യുള്ള തങ്ങളുടെ ബന്ധം ഉപേക്ഷി​ക്കു​മെന്ന്‌ അവൻ അർഥമാ​ക്കി.

ഇയ്യോ​ബി​ന്റെ നിർമ​ല​ത​യു​ടെ കാര്യ​ത്തിൽ ദൈവ​ത്തി​നു പൂർണ ഉറപ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതിന്റെ തെളി​വെ​ന്നോ​ണം ഇയ്യോ​ബി​നു മാനു​ഷ​ദു​രി​തങ്ങൾ വരുത്തു​വാൻ അവൻ സാത്താനെ അനുവ​ദി​ച്ചു. വിശ്വ​സ്‌തത പാലി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, ഇയ്യോബ്‌ സ്വന്തം നാമത്തിൻമേ​ലുള്ള നിന്ദ നീക്കു​ക​യും അതിലും പ്രധാ​ന​മാ​യി യഹോ​വ​യു​ടെ പരമാ​ധി​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ നീതിയെ ഉയർത്തി​പ്പി​ടി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അങ്ങനെ, പിശാച്‌ നുണയ​നാ​ണെന്നു തെളി​യു​ക​യും ചെയ്‌തു.—ഇയ്യോബ്‌ 2:10; 42:7.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, പരി​ശോ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ വിശ്വ​സ്‌തത പാലി​ച്ച​തി​ന്റെ ഏററവും മികച്ച ദൃഷ്ടാന്തം യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റേ​താണ്‌. ദൈവം ഈ ദൂതപു​ത്രന്റെ ജീവനെ സ്വർഗ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഒരു കന്യക​യു​ടെ ഗർഭപാ​ത്ര​ത്തി​ലേക്കു മാററി. അതു​കൊണ്ട്‌, യേശു പാപവും അപൂർണ​ത​യും അവകാ​ശ​മാ​ക്കി​യില്ല. അതിനു​പ​കരം, അവൻ പൂർണ​മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി വളർന്നു. തന്റെ പൂർണത നഷ്ടമാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌ ആദ്യമ​നു​ഷ്യ​നു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന അതേ പൂർണ​ത​തന്നെ അവനു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവന്റെ​മേൽ അനേകം പ്രലോ​ഭ​ന​ങ്ങ​ളും പരി​ശോ​ധ​ന​ക​ളും അവസാനം ലജ്ജിപ്പി​ക്കുന്ന മരണവും വരുത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ സാത്താൻ യേശു​വിൽ പ്രത്യേക ലക്ഷ്യമി​ട്ടു. എന്നാൽ യേശു​വി​ന്റെ നിർമലത തകർക്കുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ സാത്താൻ പരാജ​യ​പ്പെട്ടു. പൂർണ​മായ വിധത്തിൽ യേശു തന്റെ പിതാ​വി​ന്റെ ഭരണത്തി​ന്റെ നീതിയെ ഉയർത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു. സാത്താന്റെ മത്സരത്തിൽ ചേരുന്നതി​നു പൂർണ​മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി​രുന്ന ആദാമി​നു യാതൊ​രു കാരണ​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും അവൻ തെളി​യി​ച്ചു. താരത​മ്യേന വളരെ നിസ്സാര പരീക്ഷ​ണ​ത്തിൽ ആദാമി​നു വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യോ​ടെ നില​കൊ​ള്ളാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

വേറെ എന്തുകൂ​ടി തെളി​യി​ക്ക​പ്പെട്ടു?

ആദാമി​ന്റെ​യും ഹവ്വായു​ടെ​യും മത്സരത്തി​നു​ശേഷം മാനു​ഷ​ദു​രി​ത​ത്തി​ന്റെ ഏതാണ്ട്‌ 6,000 വർഷം കഴിഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. അനേകം വ്യത്യസ്‌ത ഗവൺമെൻറു​കൾ പരീക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കാൻ ദൈവം ഈ കാലയ​ള​വിൽ മനുഷ്യ​വർഗത്തെ അനുവ​ദി​ച്ചു. സ്വയം ഭരിക്കാ​നുള്ള കഴിവി​ല്ലെ​ന്നു​ള്ള​തി​ന്റെ തെളി​വാ​ണു മാനു​ഷ​ദു​രി​ത​ത്തി​ന്റെ ഭയാനക ചരിത്രം. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ഭൂമി​യിൽ മിക്കയി​ട​ങ്ങ​ളി​ലും നിലനിൽക്കു​ന്നത്‌ അരാജ​ക​ത്വ​മാണ്‌. സാത്താൻ ആഹ്വാനം ചെയ്‌ത, ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള സ്വാത​ന്ത്ര്യം വിപൽക്ക​ര​മാണ്‌.

യഹോവ തനിക്കു​വേ​ണ്ടി​ത്തന്നെ യാതൊ​ന്നും തെളി​യി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നില്ല. തന്റെ ഭരണം നീതി​നി​ഷ്‌ഠ​മാ​ണെ​ന്നും അതു തന്റെ സൃഷ്ടി​ക​ളു​ടെ ഏററവും മികച്ച പ്രയോ​ജ​ന​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യാ​ണെ​ന്നും അവന്‌ അറിയാം. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, സാത്താന്റെ മത്സരം ഉയർത്തിയ ചോദ്യ​ങ്ങൾക്കെ​ല്ലാം തൃപ്‌തി​ക​ര​മാ​യി ഉത്തരം കൊടു​ക്കു​ന്ന​തിന്‌, അവൻ തന്റെ ബുദ്ധി​യുള്ള സൃഷ്ടി​കൾക്ക്‌ തന്റെ നീതി​നി​ഷ്‌ഠ​മായ ഭരണ​ത്തോട്‌ ആഭിമു​ഖ്യം കാട്ടാൻ അവസരം അനുവ​ദി​ച്ചു.

പിശാ​ചി​ന്റെ നിയ​ന്ത്ര​ണ​ത്തി​ലുള്ള ദുരി​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ താത്‌കാ​ലിക കാലഘ​ട്ടത്തെ തികച്ചും നിസ്സാ​ര​മാ​ക്കു​ന്ന​താ​ണു ദൈവത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും അവനോ​ടു വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യോ​ടെ നില​കൊ​ള്ളു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു​മുള്ള പ്രതി​ഫ​ലങ്ങൾ. ഇതിന്റെ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​മാണ്‌ ഇയ്യോ​ബി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ സംഭവി​ച്ചത്‌. പിശാച്‌ ഇയ്യോ​ബി​നു വരുത്തിയ രോഗ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം യഹോ​വ​യാം ദൈവം സുഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി. അതിലു​പരി, ദൈവം “ഇയ്യോ​ബി​ന്റെ പിൻകാ​ലത്തെ അവന്റെ മുൻകാ​ല​ത്തെ​ക്കാൾ അധികം അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു.” അവസാനം, നീട്ടി​ക്കി​ട്ടിയ 140 വർഷത്തെ ജീവി​ത​ത്തി​നു​ശേഷം “ഇയ്യോബ്‌ വൃദ്ധനും കാലസ​മ്പൂർണ്ണ​നു​മാ​യി മരിച്ചു.”—ഇയ്യോബ്‌ 42:10-17.

ക്രിസ്‌തീ​യ ബൈബി​ളെ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​നായ യാക്കോബ്‌ ഈ വസ്‌തു​ത​യി​ലേക്കു നമ്മുടെ ശ്രദ്ധ ക്ഷണിച്ചു​കൊണ്ട്‌ പറയുന്നു: “യോബി​ന്റെ സഹിഷ്‌ണുത നിങ്ങൾ കേട്ടും കർത്താവു വരുത്തിയ അവസാനം കണ്ടുമി​രി​ക്കു​ന്നു; കർത്താവു മഹാ കരുണ​യും മനസ്സലി​വു​മു​ള്ള​വ​ന​ല്ലോ.”—യാക്കോബ്‌ 5:11; NW അടിക്കു​റിപ്പ്‌.

സാത്താ​നും അവന്റെ ലോക​ത്തി​നും സമയം തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​നു സാത്താന്റെ മത്സരം മുഖാ​ന്തരം വന്നുഭ​വിച്ച സകല ദുരി​ത​ങ്ങ​ളും ദൈവം നീക്കം ചെയ്യും. മരിച്ച​വർപോ​ലും ഉയിർപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടും. (യോഹ​ന്നാൻ 11:25) അപ്പോൾ, ഇയ്യോ​ബി​നെ​പ്പോ​ലെ​യുള്ള വിശ്വ​സ്‌ത​രായ മനുഷ്യർക്കു പറുദീ​സാ ഭൂമി​യിൽ നിത്യ​ജീ​വൻ നേടു​ന്ന​തി​നുള്ള അവസരം ലഭിക്കു​ന്ന​താ​യി​രി​ക്കും. തന്റെ ദാസൻമാ​രു​ടെ​മേൽ ദൈവം ചൊരി​യാൻ പോകുന്ന ഈ ഭാവി അനു​ഗ്ര​ഹങ്ങൾ അവനെ നീതി​മാ​നായ പരമാ​ധി​കാ​രി​യെന്ന നിലയിൽ മുമ്പെ​ന്ന​ത്തെ​ക്കാ​ളു​പ​രി​യാ​യി സംസ്ഥാ​പി​ക്കും. തീർച്ച​യാ​യും, അവൻ “മഹാ കരുണ​യും മനസ്സലി​വു​മു​ള്ളവ”നാണ്‌.

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[8-ാം പേജിലെ ചതുരം]

മനുഷ്യരുടെ ക്രൂര ദൈവങ്ങൾ

രക്തദാ​ഹി​ക​ളും കാമാർത്ത​രു​മാ​യാണ്‌ പുരാതന ദൈവ​ങ്ങളെ മിക്ക​പ്പോ​ഴും ചിത്രീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ളത്‌. അവരെ പ്രീണി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ കുട്ടി​കളെ ജീവ​നോ​ടെ തീയിൽ ദഹിപ്പി​ക്കു​ക​പോ​ലും ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌. (ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 12:31) മറുവ​ശത്ത്‌, കോപം, സഹതാപം ഈ വക വികാ​ര​ങ്ങ​ളൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​ത്ത​താ​ണു ദൈവം എന്നു പുറജാ​തി തത്ത്വചി​ന്ത​കൻമാർ പഠിപ്പി​ച്ചു.

ഈ തത്ത്വചി​ന്ത​കൻമാ​രു​ടെ ഭൂത-നിശ്വസ്‌ത വീക്ഷണങ്ങൾ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ജനമെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന യഹൂദൻമാ​രെ സ്വാധീ​നി​ച്ചു. “ദൈവം ഏതെങ്കി​ലും​വി​ധ​ത്തി​ലുള്ള വികാ​രാ​വേ​ശ​ത്തിന്‌ അധീനനല്ല” എന്ന്‌ യേശു​വി​ന്റെ സമകാ​ലീ​ന​നാ​യി​രുന്ന യഹൂദ തത്ത്വചി​ന്തകൻ ഫിലോ ഉറപ്പി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു.

യഹൂദ മതത്തിലെ കർശന​ക്കാ​രാ​യി​രുന്ന പരീശൻമാ​രു​ടെ വിഭാ​ഗം​പോ​ലും ഗ്രീക്കു തത്ത്വചി​ന്ത​യു​ടെ സ്വാധീ​ന​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഒഴിവു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നില്ല. ഒരു മനുഷ്യ ശരീര​ത്തിൽ കുടു​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കുന്ന അമർത്ത്യ ദേഹി​യാൽ മനുഷ്യൻ നിർമി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന പ്ലേറേ​റാ​യു​ടെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കളെ അവർ ഏററു​വാ​ങ്ങി. കൂടാതെ, ദുഷ്ട ജനങ്ങളു​ടെ ദേഹികൾ “നിത്യ​ദ​ണ്ഡനം അനുഭ​വി​ക്കു​ന്നു” എന്ന്‌ പരീശൻമാർ വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന​താ​യി ഒന്നാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ ജോസീ​ഫസ്‌ പറയുന്നു. അത്തരം ഒരു വീക്ഷണ​ഗ​തിക്ക്‌ ബൈബിൾ യാതൊ​രു അടിസ്ഥാ​ന​വും നൽകു​ന്നില്ല.—ഉല്‌പത്തി 2:7; 3:19; സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 9:5; യെഹെ​സ്‌കേൽ 18:4.

യേശു​വി​ന്റെ അനുഗാ​മി​കളെ സംബന്ധി​ച്ചെന്ത്‌? പുറജാ​തീയ തത്ത്വചി​ന്ത​ക​ളാൽ സ്വാധീ​നി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തിന്‌ അവർ സ്വയം അനുവ​ദി​ച്ചോ? അപകടം തിരി​ച്ച​റിഞ്ഞ്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ സഹക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ ഇങ്ങനെ മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകി: “തത്വജ്ഞാ​ന​വും വെറും വഞ്ചനയും​കൊ​ണ്ടു ആരും നിങ്ങളെ കവർന്നു​ക​ള​യാ​തി​രി​പ്പാൻ സൂക്ഷി​പ്പിൻ; അതു മനുഷ്യ​രു​ടെ സമ്പ്രദാ​യ​ത്തി​ന്നു ഒത്തവണ്ണം, ലോക​ത്തി​ന്റെ ആദ്യപാ​ഠ​ങ്ങൾക്കു ഒത്തവണ്ണം അല്ലാതെ ക്രിസ്‌തു​വി​ന്നു ഒത്തവണ്ണ​മു​ള്ളതല്ല.”—കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 2:8; ഇതുകൂ​ടെ കാണുക: 1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 6:20.

ദുഃഖ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, രണ്ടും മൂന്നും നൂററാ​ണ്ടു​ക​ളിൽ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന മേൽവി​ചാ​ര​കൻമാർ ആ മുന്നറി​യിപ്പ്‌ അവഗണി​ക്കു​ക​യും ദൈവ​ത്തിന്‌ വികാ​ര​വി​ചാ​ര​ങ്ങ​ളില്ല എന്ന്‌ പഠിപ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. മതവി​ജ്ഞാ​ന​കോ​ശം (ഇംഗ്ലീഷ്‌) ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു: “മൊത്ത​ത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഗുണഗ​ണ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അക്കാലത്തെ യഹൂദ്യ​രു​ടെ ചിന്തയും തത്ത്വചി​ന്ത​യും ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ള്ളതേ ഉള്ളൂ . . . പിതാ​വായ ദൈവ​ത്തിന്‌ ദയ . . . പോലുള്ള വികാ​രങ്ങൾ ഉണ്ടായി​രി​ക്കാൻ കഴിയു​മെ​ന്നത്‌ പൊതു​വേ അസ്വീ​കാ​ര്യ​മാ​യി ഇരുപ​താം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​ഘ​ട്ടം​വ​രെ​യെ​ങ്കി​ലും കരുതി​പ്പോ​ന്നു.”

അങ്ങനെ, ബോധ​പൂർവം എന്നേക്കും ദണ്ഡനം സഹിക്കാൻ പാപി​കളെ ശിക്ഷി​ക്കുന്ന ക്രൂര ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള വ്യാജ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​കം ഏററു​വാ​ങ്ങി. നേരേ​മ​റിച്ച്‌, ‘പാപത്തി​ന്റെ ശമ്പളം മരണമാണ്‌,’ ബോധ​പൂർവ​മുള്ള നിത്യ​ദ​ണ്ഡ​നമല്ല എന്ന്‌ യഹോ​വ​യാം ദൈവം തന്റെ വചനമായ ബൈബി​ളിൽ വ്യക്തമാ​യി പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു.—റോമർ 6:23.

[ചിത്ര​ത്തി​നു കടപ്പാട്‌]

Above: Acropolis Museum, Greece

Courtesy of The British Museum

[7-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഭൂമിയെ ഏദെൻ പറുദീ​സ​യാ​ക്കി രൂപാ​ന്ത​ര​പ്പെ​ടു​ത്താ​നുള്ള ദൈ​വോ​ദ്ദേ​ശ്യം നിറ​വേ​റണം!