അവർ യഹോ​വ​യു​ടെ ഹിതം ചെയ്‌തു

ക്ഷമിക്കാൻ ഒരുക്ക​മുള്ള ഒരു പിതാവ്‌

എഴുത​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള​തി​ലേ​ക്കും ഏറ്റവും നല്ല ചെറു​ക​ഥ​യെന്ന്‌ അതിനെ വിളി​ക്കു​ന്നതു നല്ല കാരണ​ത്തോ​ടെ​യാണ്‌. കാണാ​തെ​പോയ മകനോ​ടുള്ള ഒരു പിതാ​വി​ന്റെ സ്‌നേഹം സംബന്ധിച്ച യേശു​വി​ന്റെ ആ ഉപമ, അനുതാ​പ​മുള്ള പാപി​ക​ളോട്‌ യഹോ​വ​യ്‌ക്കുള്ള അനുക​മ്പ​യു​ടെ ചേതോ​ഹ​ര​മായ ദൃശ്യം പകർന്നു​ത​രുന്ന ഒരു ജാലകം പോ​ലെ​യാണ്‌.

കാണാ​തെ​പോ​യ​വനെ കണ്ടുകി​ട്ടി

ഒരു മനുഷ്യ​നു രണ്ടു പുത്ര​ന്മാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇളയവൻ അവനോട്‌, ‘അപ്പൻ മരിക്കും​വരെ കാത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം എനിക്കു വരേണ്ടുന്ന പങ്ക്‌ ഇപ്പോൾ തരണം’ എന്നു പറഞ്ഞു. അപ്പൻ അങ്ങനെ ചെയ്‌തു. രണ്ടു പുത്ര​ന്മാ​രിൽ ഇളയവനു നിയമ​പ്ര​കാ​ര​മുള്ള ഓഹരി​യാ​യി മുഴു വസ്‌തു​വ​ക​ക​ളു​ടെ​യും മൂന്നി​ലൊ​ന്നു നൽകി​യി​രി​ക്കാ​നാ​ണു സാധ്യത. (ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 21:17) ഉടൻതന്നെ ആ ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രൻ സകലതും സ്വരൂ​പി​ച്ചു ദൂര​ദേ​ശ​ത്തേക്കു യാത്ര​യാ​യി. അവനവി​ടെ ദുർന്ന​ട​പ്പു​കാ​ര​നാ​യി ജീവിച്ചു സ്വത്തെ​ല്ലാം ധൂർത്ത​ടി​ച്ചു.—ലൂക്കൊസ്‌ 15:11-13.

അപ്പോൾ അവിടെ ഒരു കൊടിയ ക്ഷാമമു​ണ്ടാ​യി. ഗത്യന്ത​ര​മി​ല്ലാ​തെ അവൻ പന്നികളെ മേയ്‌ക്കുന്ന തൊഴിൽ സ്വീക​രി​ച്ചു. ഒരു യഹൂദനെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അത്യന്തം നികൃ​ഷ്ട​മായ തൊഴി​ലാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. (ലേവ്യ​പു​സ്‌തകം 11:7, 8) ഭക്ഷണ ദൗർല​ഭ്യം കഠിന​മാ​യി​രു​ന്നു. തന്നിമി​ത്തം, പന്നികൾക്കു കൊടു​ത്തി​രുന്ന വാളവ​രെ​യെ​ങ്കി​ലും തിന്നു വയറു​നി​റ​യ്‌ക്കാൻ അവൻ കൊതി​ച്ചു! ഒടുവിൽ അവനു സുബോ​ധ​മു​ണ്ടാ​യി. ‘എന്റെ പിതാ​വി​ന്റെ കൂലി​ക്കാർ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു ശേഷി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഞാൻ വീട്ടിൽ മടങ്ങി​ച്ചെന്നു പാപങ്ങൾ ഏറ്റുപ​റഞ്ഞ്‌ എന്നെ പിതാ​വി​ന്റെ കൂലിക്കാരിൽa ഒരുത്ത​നാ​ക്കാൻ അപേക്ഷി​ക്കും,’ അവൻ മനസ്സി​ലോർത്തു.—ലൂക്കൊസ്‌ 15:14-19.

തളർന്ന​വ​ശ​നാ​യി അവൻ വീട്ടിൽ തിരി​ച്ചെത്തി. നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും അവൻ ആകെ മാറി​യി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും പിതാവ്‌ “ദൂരത്തു​നി​ന്നു​തന്നെ” അവനെ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. അവൻ മനസ്സലിഞ്ഞ്‌ ഓടി​ച്ചെന്നു മകനെ കെട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു ‘ചുംബി​ച്ചു.’—ലൂക്കൊസ്‌ 15:20.

ആ ഊഷ്‌മള സ്വാഗതം ഹൃദയ​ഭാ​രം കുറയ്‌ക്കാൻ ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രനെ വളരെ​യ​ധി​കം സഹായി​ച്ചു. “അപ്പാ, ഞാൻ സ്വർഗ്ഗ​ത്തോ​ടും നിന്നോ​ടും പാപം ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു; ഇനി നിന്റെ മകൻ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടു​വാൻ യോഗ്യ​നല്ല [“എന്നെ നിന്റെ കൂലി​ക്കാ​രിൽ ഒരുവ​നാ​ക്കി​യാ​ലും,” NW],” അവൻ പറഞ്ഞു. പിതാവ്‌ ദാസന്മാ​രെ വിളി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി അവരോട്‌ ആജ്ഞാപി​ച്ചു: “വേഗം മേല്‌ത്ത​ര​മായ അങ്കി കൊണ്ടു​വന്നു ഇവനെ ധരിപ്പി​പ്പിൻ; ഇവന്റെ കൈക്കു മോതി​ര​വും കാലിന്നു ചെരി​പ്പും ഇടുവി​പ്പിൻ. തടിപ്പിച്ച കാളക്കു​ട്ടി​യെ കൊണ്ടു​വന്നു അറുപ്പിൻ; നാം തിന്നു ആനന്ദിക്ക. ഈ എന്റെ മകൻ മരിച്ച​വ​നാ​യി​രു​ന്നു; വീണ്ടും ജീവിച്ചു; കാണാതെ പോയി​രു​ന്നു; കണ്ടുകി​ട്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.”—ലൂക്കൊസ്‌ 15:21-24.

സംഗീ​ത​വും നൃത്തവും സഹിത​മുള്ള വിഭവ​സ​മൃ​ദ്ധ​മായ വിരു​ന്നൊ​രു​ക്കി. വയലിൽനി​ന്നു മടങ്ങിവന്ന മൂത്തമകൻ വീടി​നോ​ട​ടു​ത്ത​പ്പോൾ ശബ്ദഘോ​ഷം കേട്ടു. തന്റെ സഹോ​ദരൻ മടങ്ങി​വ​ന്നെ​ന്നും ആഘോ​ഷ​ത്തി​മിർപ്പി​നു കാരണ​മ​താ​ണെ​ന്നും മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ അവൻ കോപാ​കു​ല​നാ​യി. ‘ഇത്ര കാലമാ​യി ഞാൻ നിന്നെ സേവി​ക്കു​ന്നു; നിന്റെ കല്‌പന ഒരിക്ക​ലും ലംഘി​ച്ചി​ട്ടില്ല; എന്നാൽ എന്റെ ചങ്ങാതി​ക​ളു​മാ​യി ആനന്ദി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു നീ ഒരിക്ക​ലും എനിക്കു ഒരു ആട്ടിൻകു​ട്ടി​യെ തന്നിട്ടില്ല. എന്നാൽ നിന്റെ മുതൽ ധൂർത്ത​ടിച്ച മകൻ വന്നപ്പോ​ഴേ​ക്കോ അവന്നു​വേണ്ടി വിരു​ന്നൊ​രു​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു’ എന്ന്‌ അവൻ പിതാ​വി​നോ​ടു പരാതി​പ്പെട്ടു. പിതാവ്‌ അവനോട്‌ ആർദ്രാ​നു​ക​മ്പ​യോ​ടെ മറുപടി പറഞ്ഞു: ‘മകനേ, നീ എപ്പോ​ഴും എന്നോ​ടു​കൂ​ടെ ഇരിക്കു​ന്നു​വ​ല്ലോ; എനിക്കു​ള്ളതു എല്ലാം നിന്റേതു ആകുന്നു. നിന്റെ ഈ സഹോ​ദ​ര​നോ മരിച്ച​വ​നാ​യി​രു​ന്നു; വീണ്ടും ജീവിച്ചു; കാണാതെ പോയി​രു​ന്നു; കണ്ടു കിട്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ആകയാൽ ആനന്ദിച്ചു സന്തോ​ഷി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു.’—ലൂക്കൊസ്‌ 15:25-32.

നമുക്കുള്ള പാഠങ്ങൾ

യേശു​വി​ന്റെ ഉപമയി​ലെ പിതാവ്‌, കരുണാ​സ​മ്പ​ന്ന​നായ യഹോ​വ​യാം ദൈവത്തെ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യുന്നു. കാണാ​തെ​പോയ മകനെ​പ്പോ​ലെ ചിലർ കുറച്ചു നാൾ ദൈവ​ഭ​വ​ന​ത്തി​ലെ സുരക്ഷി​ത​ത്വം വിട്ട്‌ അകന്നു​പോ​കു​ന്നെ​ങ്കി​ലും പിന്നീടു തിരി​ച്ചു​വ​രു​ന്നു. അത്തരക്കാ​രെ യഹോവ എങ്ങനെ​യാ​ണു വീക്ഷി​ക്കു​ന്നത്‌? ആത്മാർഥ അനുതാ​പ​ത്തോ​ടെ യഹോ​വ​യി​ലേക്കു തിരി​യു​ന്ന​വർക്ക്‌ ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ ഉറപ്പു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌: “അവൻ എല്ലായ്‌പോ​ഴും ഭർത്സി​ക്ക​യില്ല [“കുറ്റം കണ്ടുപി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നില്ല,” NW]; എന്നേക്കും കോപം സംഗ്ര​ഹി​ക്ക​യു​മില്ല.” (സങ്കീർത്തനം 103:9) ഉപമയിൽ, പിതാവു മകനെ സ്വീക​രി​ക്കാ​നാ​യി ഓടി​ച്ചെന്നു. അതു​പോ​ലെ​തന്നെ, അനുതാ​പ​മുള്ള പാപി​ക​ളോ​ടു ക്ഷമിക്കാൻ യഹോവ സന്നദ്ധനാ​ണെന്നു മാത്രമല്ല അതിനു വ്യഗ്ര​ത​യു​ള്ള​വ​നു​മാണ്‌. അവൻ “ക്ഷമിക്കാൻ ഒരുക്ക​മു​ള്ള​വ​നാണ്‌,” കൂടാതെ, “ധാരാളം ക്ഷമിക്കു”ന്നവനു​മാണ്‌.—സങ്കീർത്തനം 86:5, NW; യെശയ്യാ​വു 55:7; സെഖര്യാ​വു 1:3.

യേശു​വി​ന്റെ ഉപമയി​ലെ പിതാ​വി​ന്റെ ആത്മാർഥ സ്‌നേഹം, മടങ്ങി​വ​രാൻ വേണ്ടത്ര ധൈര്യം സംഭരി​ക്കാൻ മകനെ സഹായി​ച്ചു. എന്നാൽ ഒന്നു ചിന്തി​ച്ചു​നോ​ക്കൂ: പിതാവ്‌ മകനെ കൈ​വെ​ടി​യു​ക​യോ മേലാൽ മടങ്ങി​വ​ര​രു​തെന്നു കോപി​ഷ്‌ഠ​നാ​യി പറയു​ക​യോ ചെയ്‌തി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്തു സംഭവി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു? അത്തര​മൊ​രു മനോ​ഭാ​വം ആ മകൻ എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി വഴി​തെ​റ്റി​പ്പോ​കാൻ ഇടയാ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.—2 കൊരി​ന്ത്യർ 2:6, 7 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.

ഒരർഥ​ത്തിൽ, മകൻ വീടു​വി​ട്ടു​പോയ സമയത്തു​തന്നെ പിതാവ്‌ അവന്റെ തിരി​ച്ചു​വ​ര​വിന്‌ അടിത്തറ പാകി​യി​രു​ന്നു. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ, ഇന്നു ക്രിസ്‌തീയ മൂപ്പന്മാർക്ക്‌ അനുതാ​പ​മി​ല്ലാത്ത പാപി​കളെ സഭയിൽനി​ന്നു പുറത്താ​ക്കേണ്ടി വരുന്നു. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 5:11, 13) അങ്ങനെ ചെയ്യു​മ്പോൾ, ഭാവി​യിൽ പുനഃ​സ്ഥി​തീ​ക​ര​ണ​ത്തിന്‌ ഏതെല്ലാം പടികൾ സ്വീക​രി​ക്കാ​മെന്നു സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സരം ചൂണ്ടി​ക്കാ​ട്ടി​ക്കൊണ്ട്‌ അവർക്കു പാപി​യു​ടെ തിരി​ച്ചു​വ​ര​വി​നു വഴി​യൊ​രു​ക്കി​ത്തു​ട​ങ്ങാ​വു​ന്ന​താണ്‌. ഹൃദയ​സ്‌പർശ​ക​മായ അത്തരം ആഹ്വാ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ഓർമ ആത്മീയ​മാ​യി വഴി​തെ​റ്റി​പ്പോയ അനേക​രെ​യും അനുത​പി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ദൈവ​ഭ​വ​ന​ത്തി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന​തി​നും പ്രേരി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌.—2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 4:2.

മകൻ മടങ്ങി​യെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ ആ പിതാവ്‌ അനുക​മ്പ​യും പ്രകട​മാ​ക്കി. മകന്റെ ആത്മാർഥ​മായ അനുതാ​പം മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ പിതാ​വിന്‌ അധിക​സ​മയം വേണ്ടി​വ​ന്നില്ല. കൂടാതെ, മകന്റെ പാപങ്ങ​ളു​ടെ ഓരോ വിശദാം​ശ​വും ചുഴി​ഞ്ഞു​പ​രി​ശോ​ധി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം അവനെ തിരികെ കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന​തി​ലാ​ണു പിതാവു ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചത്‌—അതും അങ്ങേയറ്റം സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ ആ മാതൃക പിൻപ​റ്റാ​നാ​കും. കാണാ​തെ​പോ​യ​യാ​ളെ കണ്ടുകി​ട്ടു​ന്ന​തിൽ അവർ സന്തോ​ഷി​ക്കു​ക​യാ​ണു വേണ്ടത്‌.—ലൂക്കൊസ്‌ 15:10.

വഴിപി​ഴ​ച്ചു​പോയ മകൻ മടങ്ങി​വ​രു​മെന്നു പിതാവു നേരത്തേ പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്ന​താ​യി പിതാ​വി​ന്റെ പ്രവൃത്തി വ്യക്തമാ​ക്കി. തീർച്ച​യാ​യും, തന്റെ ഭവനം വിട്ടു​പോയ ഏവരും മടങ്ങി​വ​രു​ന്ന​തി​നുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ വാഞ്‌ഛ​യു​ടെ നിഴൽ മാത്ര​മാ​ണത്‌. ‘ആരും നശിച്ചു​പോ​കാ​തെ എല്ലാവ​രും മാനസാ​ന്ത​ര​പ്പെ​ടു​വാൻ അവൻ ഇച്ഛിക്കു​ന്നു.’ (2 പത്രൊസ്‌ 3:9) അതു​കൊണ്ട്‌, തങ്ങളുടെ പാപങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അനുത​പി​ക്കു​ന്ന​വർക്ക്‌, ‘കർത്താ​വി​ന്റെ സമ്മുഖ​ത്തു​നി​ന്നുള്ള ആശ്വാ​സ​കാ​ലങ്ങ’ളാൽ അനുഗൃ​ഹീ​ത​രാ​കു​മെന്ന ഉറപ്പു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 3:19.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]