യഥാർഥ സന്തുഷ്ടി—എന്താണ​തി​ന്റെ താക്കോൽ?

മനുഷ്യർ സന്തുഷ്ട​രാ​യി​രി​ക്കാൻ ഉദ്ദേശി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. നമുക്ക്‌ അതേക്കു​റിച്ച്‌ എങ്ങനെ ഉറപ്പു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും? കൊള്ളാം, മമനു​ഷ്യ​ന്റെ ആരംഭം പരിചി​ന്തി​ക്കുക.

യഹോ​വ​യാം ദൈവം ആദ്യ മാനുഷ ജോടി​യെ സന്തുഷ്ടി ആസ്വദി​ക്കാ​നുള്ള പ്രാപ്‌തി​യോ​ടെ സൃഷ്ടിച്ചു. ആദാമി​നെ​യും ഹവ്വാ​യെ​യും ഒരു പറുദീ​സ​യിൽ, ഏദെൻ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന ഒരു ഉല്ലാസ ഉദ്യാ​ന​ത്തിൽ, ആക്കി​വെച്ചു. ജീവി​ത​ത്തി​ലെ എല്ലാ അനിവാ​ര്യ ഭൗതി​ക​വ​സ്‌തു​ക്ക​ളും സ്രഷ്ടാവ്‌ അവർക്കു കൊടു​ത്തു. “കാണ്മാൻ ഭംഗി​യു​ള്ള​തും തിന്മാൻ നല്ല ഫലമു​ള്ള​തു​മായ ഓരോ [“എല്ലാ,” NW] വൃക്ഷങ്ങ​ളും” ആ തോട്ട​ത്തിൽ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. (ഉല്‌പത്തി 2:9) ആദാമും ഹവ്വായും ആരോ​ഗ്യ​വും ശക്തിയും സൗന്ദര്യ​വും ഉള്ളവരാ​യി​രു​ന്നു—അവർ പൂർണ​രും യഥാർഥ​മാ​യും സന്തുഷ്ട​രു​മാ​യി​രു​ന്നു.

എന്നാൽ എന്തായി​രു​ന്നു അവരുടെ സന്തുഷ്ടി​യു​ടെ താക്കോൽ? അത്‌ അവരുടെ പറുദീ​സാ ഭവനമോ ഒരുപക്ഷേ അവരുടെ ശാരീ​രിക പൂർണ​ത​യോ ആയിരു​ന്നോ? ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള ഈ ദാനങ്ങൾ അവരുടെ ജീവി​താ​സ്വാ​ദ​ന​ത്തിന്‌ സഹായ​മേ​കി​യെ​ന്നതു ശരിതന്നെ. എന്നാൽ അവരുടെ സന്തുഷ്ടി അത്തരം പ്രകട​മായ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ അധിഷ്‌ഠി​ത​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. ഏദെൻ തോട്ടം മനോ​ഹ​ര​മാ​യൊ​രു ഉദ്യാ​ന​ത്തി​ലു​മ​ധി​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. അതൊരു വിശുദ്ധ സ്ഥലമാ​യി​രു​ന്നു, ദൈവത്തെ ആരാധി​ക്കാ​നുള്ള ഒരു സ്ഥലം. സ്രഷ്ടാ​വു​മാ​യി ഒരു സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​ക​മായ ബന്ധം സ്ഥാപിച്ചു നിലനിർത്താ​നുള്ള പ്രാപ്‌തി​യാ​യി​രു​ന്നു അവരുടെ നിത്യ സന്തുഷ്ടി​യു​ടെ താക്കോൽ. സന്തുഷ്ട​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവർ ഒന്നാമ​താ​യി ആത്മീയ​രാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു.—മത്തായി 5:3 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.

ആത്മീയത സന്തുഷ്ടി​യി​ലേക്കു നയിക്കു​ന്നു

ആദാമി​നു തുടക്ക​ത്തിൽ ദൈവ​വു​മാ​യി ഒരു ആത്മീയ ബന്ധമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു പുത്ര​നും പിതാ​വും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം​പോ​ലെ സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​ക​മായ, ആർദ്ര​മായ ഒന്നായി​രു​ന്നു അത്‌. (ലൂക്കൊസ്‌ 3:38) ആരാധന അർപ്പി​ക്കാ​നുള്ള തങ്ങളുടെ ആഗ്രഹത്തെ തൃപ്‌തി​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന എല്ലാ അനുകൂല സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളും ഏദെൻ തോട്ട​ത്തിൽ ആദാമി​നും ഹവ്വായ്‌ക്കും ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. യഹോ​വയെ മനസ്സോ​ടെ, സ്‌നേ​ഹ​പൂർവം അനുസ​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, മൃഗസൃ​ഷ്ടി​കൾക്കു കൈവ​രു​ത്താൻ കഴിയു​ന്ന​തി​ലും വളരെ​യേറെ ബഹുമാ​ന​വും മഹത്ത്വ​വും അവർ ദൈവ​ത്തി​നു കൈവ​രു​ത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അതിശ​യ​ക​ര​മായ ഗുണങ്ങ​ളെ​പ്രതി അവനെ ബുദ്ധി​ശ​ക്തി​യോ​ടെ സ്‌തു​തി​ക്കാ​നും അവന്റെ പരമാ​ധി​കാ​രത്തെ പിന്താ​ങ്ങാ​നും അവർക്കു കഴിഞ്ഞു. യഹോ​വ​യു​ടെ സ്‌നേ​ഹ​നിർഭ​ര​വും ആർദ്ര​വു​മായ പരിപാ​ല​ന​ത്തിൽ തുടരാ​നും അവർക്കു കഴിഞ്ഞു.

സ്രഷ്ടാ​വു​മാ​യു​ള്ള ഈ സൗഹൃ​ദ​വും അവന്റെ നിയമ​ങ്ങ​ളോ​ടുള്ള അനുസ​ര​ണ​വും നമ്മുടെ ആദ്യ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ യഥാർഥ സന്തുഷ്ടി കൈവ​രു​ത്തി. (ലൂക്കൊസ്‌ 11:28) ആദാമും ഹവ്വായും അനേക വർഷത്തെ പരീക്ഷ​ണ​നി​രീ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ സന്തുഷ്ടി​യു​ടെ താക്കോൽ കണ്ടെത്താൻ പ്രതീ​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നില്ല. സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെട്ട നിമിഷം മുതൽ അവർ സന്തുഷ്ട​രാ​യി​രു​ന്നു. ദൈവ​വു​മാ​യി സമാധാ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തും അവന്റെ അധികാ​ര​ത്തി​നു കീഴ്‌പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തും അവരെ സന്തുഷ്ട​രാ​ക്കി.

എന്നാൽ, അവർ ദൈവ​ത്തോട്‌ അനുസ​ര​ണ​ക്കേടു കാണിച്ച നിമി​ഷം​തന്നെ ആ സന്തുഷ്ടി അവസാ​നി​ച്ചു. മത്സരി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ആദാമും ഹവ്വായും യഹോ​വ​യു​മാ​യുള്ള തങ്ങളുടെ ആത്മീയ ബന്ധം വിച്ഛേ​ദി​ച്ചു. അവർ മേലാൽ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സുഹൃ​ത്തു​ക്കൾ ആയിരു​ന്നില്ല. (ഉല്‌പത്തി 3:17-19) ഏദെൻ തോട്ട​ത്തിൽനിന്ന്‌ അവർ പുറത്താ​ക്ക​പ്പെട്ട ദിവസം​മു​തൽ യഹോവ അവരു​മാ​യുള്ള സകല ആശയവി​നി​മ​യ​വും അവസാ​നി​പ്പി​ച്ച​താ​യി തോന്നു​ന്നു. അവർക്കു തങ്ങളുടെ പൂർണ​ത​യും എന്നേക്കും ജീവി​ക്കാ​നുള്ള പ്രത്യാ​ശ​യും ഉദ്യാന ഭവനവും നഷ്ടമായി. (ഉല്‌പത്തി 3:23) എന്നാൽ കൂടുതൽ പ്രധാ​ന​മാ​യി, ദൈവ​വു​മാ​യുള്ള ബന്ധം അവർക്കു നഷ്ടപ്പെ​ട്ട​തു​കൊണ്ട്‌ സന്തുഷ്ടി​യു​ടെ താക്കോ​ലും അവർക്കു നഷ്ടമായി.

തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കാ​നുള്ള നമ്മുടെ പ്രാപ്‌തി

മരിക്കു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌, ആദാമും ഹവ്വായും തങ്ങളുടെ മാനു​ഷിക സ്വഭാ​വ​ഗു​ണ​ങ്ങ​ളും ജന്മസിദ്ധ മനസ്സാ​ക്ഷി​യും ആത്മീയ​ത​യ്‌ക്കുള്ള പ്രാപ്‌തി​യും സന്താന​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു കൈമാ​റി. മാനുഷ കുടും​ബം മൃഗങ്ങ​ളു​ടെ നിലയി​ലേക്ക്‌ അധഃപ​തി​ച്ചില്ല. അവയിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി നമുക്കു സ്രഷ്ടാ​വു​മാ​യി രമ്യത​യി​ലാ​കാൻ കഴിയും. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 5:18) ദൈവത്തെ അനുസ​രി​ക്ക​ണ​മോ വേണ്ടയോ എന്നു തീരു​മാ​നി​ക്കാൻ ബുദ്ധി​ശ​ക്തി​യുള്ള സൃഷ്ടി​ക​ളെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ മനുഷ്യർക്കു തുടർന്നും പ്രാപ്‌തി​യുണ്ട്‌. അനേക നൂറ്റാ​ണ്ടു​കൾക്കു ശേഷം അതു ചിത്രീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. പുതു​താ​യി രൂപീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ട ഇസ്രാ​യേൽ ജനതയ്‌ക്ക്‌ ജീവനോ മരണമോ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കാൻ യഹോവ അവസരം നൽകി​യ​പ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. തന്റെ വക്താവി​ലൂ​ടെ ദൈവം പറഞ്ഞു: “ഞാൻ ഇന്നു ജീവനും ഗുണവും, മരണവും ദോഷ​വും നിന്റെ മുമ്പിൽ വെച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.”—ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 30:15-18.

യഥാർഥ പറുദീസ നഷ്ടപ്പെ​ട്ടിട്ട്‌ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു വർഷങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും ഇപ്പോ​ഴും മനുഷ്യർ ശരിയായ തീരു​മാ​ന​ങ്ങ​ളെ​ടു​ക്കാൻ പ്രാപ്‌ത​രാണ്‌. പ്രവർത്ത​ന​ക്ഷ​മ​മായ ഒരു മനസ്സാ​ക്ഷി​യും ദൈവ​നി​യ​മങ്ങൾ അനുസ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള അടിസ്ഥാന പ്രാപ്‌തി​യും നമുക്കുണ്ട്‌. “നമ്മുടെ ഉള്ളിലുള്ള മനുഷ്യ”നെക്കു​റി​ച്ചും “അകമേ”യുള്ള മനുഷ്യ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും ബൈബിൾ പറയുന്നു. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 4:16; റോമർ 7:22, NW) ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വ്യക്തി​ത്വം പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നും അവൻ ചിന്തി​ക്കുന്ന വിധത്തിൽ ചിന്തി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ആത്മീയ​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നും നമു​ക്കെ​ല്ലാ​മുള്ള ജന്മസിദ്ധ പ്രാപ്‌തി​യു​മാ​യി ഈ പ്രയോ​ഗങ്ങൾ ബന്ധപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.

നമ്മുടെ ധാർമിക പ്രകൃ​ത​ത്തെ​യും മനസ്സാ​ക്ഷി​യെ​യും സംബന്ധിച്ച്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലൊസ്‌ എഴുതി: “ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​മി​ല്ലാത്ത ജാതികൾ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​ലു​ള്ളതു സ്വഭാ​വ​ത്താൽ ചെയ്യു​മ്പോൾ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​മി​ല്ലാത്ത അവർ തങ്ങൾക്കു തന്നേ ഒരു ന്യായ​പ്ര​മാ​ണം ആകുന്നു. അവരുടെ മനസ്സാ​ക്ഷി​കൂ​ടെ സാക്ഷ്യം പറഞ്ഞും അവരുടെ വിചാ​രങ്ങൾ തമ്മിൽ കുററം ചുമത്തു​ക​യോ പ്രതി​വാ​ദി​ക്ക​യോ ചെയ്‌തും​കൊ​ണ്ടു അവർ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​ന്റെ പ്രവൃത്തി തങ്ങളുടെ ഹൃദയ​ത്തിൽ എഴുതി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി കാണി​ക്കു​ന്നു.”—റോമർ 2:14, 15.

താക്കോൽ—ദൈവിക ജ്ഞാനവും അനുസ​ര​ണ​വും

എന്നാൽ ഒരുവൻ ചോദി​ച്ചേ​ക്കാം, ‘ദൈവത്തെ ആരാധി​ക്കാ​നും തത്‌ഫ​ല​മാ​യി യഥാർഥ സന്തുഷ്ടി ആസ്വദി​ക്കാ​നു​മുള്ള ഒരു സ്വാഭാ​വിക ചായ്‌വ്‌ നമു​ക്കെ​ല്ലാ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ പിന്നെ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അസന്തുഷ്ടി ഇത്രകണ്ട്‌ വ്യാപ​ക​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌?’ സന്തുഷ്ട​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ നാമോ​രോ​രു​ത്ത​രും ആത്മീയത വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കണം എന്നുള്ള​താണ്‌ അതിന്റെ കാരണം. ആരംഭ​ത്തിൽ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രതി​ച്ഛാ​യ​യിൽ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടെ​ങ്കി​ലും മനുഷ്യൻ തന്റെ സ്രഷ്ടാ​വിൽനിന്ന്‌ അന്യ​പ്പെട്ടു. (എഫെസ്യർ 4:17, 18) അതു​കൊണ്ട്‌, ദൈവ​വു​മാ​യി വ്യക്തി​പ​ര​മായ ബന്ധം സ്ഥാപിച്ചു നിലനിർത്താൻ നാമോ​രോ​രു​ത്ത​രും സുനി​ശ്ചിത പടികൾ സ്വീക​രി​ക്കണം. അത്തര​മൊ​രു ബന്ധം യാന്ത്രി​ക​മാ​യി വികാസം പ്രാപി​ക്കു​ക​യില്ല.

ആത്മീയത വികസി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള രണ്ടു പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട തത്ത്വങ്ങൾ യേശു വിവരി​ച്ചു. ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള സൂക്ഷ്‌മ​പ​രി​ജ്ഞാ​നം സമ്പാദി​ക്കുക എന്നതാണ്‌ ഒന്ന്‌. മറ്റേത്‌, അവന്റെ ഇഷ്ടത്തിന്‌ അനുസ​ര​ണ​പൂർവം കീഴട​ങ്ങു​ക​യെ​ന്ന​തും. (യോഹ​ന്നാൻ 17:3) ദൈവ​വ​ച​നത്തെ ഉദ്ധരി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ യേശു പറഞ്ഞു: ‘“മനുഷ്യൻ അപ്പം​കൊ​ണ്ടു മാത്രമല്ല, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വായിൽകൂ​ടി വരുന്ന സകലവ​ച​നം​കൊ​ണ്ടും ജീവി​ക്കു​ന്നു.”’ (മത്തായി 4:4) മറ്റൊ​ര​വ​സ​ര​ത്തിൽ യേശു പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു: “എന്നെ അയച്ചവന്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്‌തു അവന്റെ പ്രവൃത്തി തികെ​ക്കു​ന്നതു തന്നെ എന്റെ ആഹാരം.” (യോഹ​ന്നാൻ 4:34) സന്തുഷ്ടി നേടാൻ എങ്ങനെ സാധി​ക്കു​മെ​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പരീക്ഷ​ണ​നി​രീ​ക്ഷ​ണങ്ങൾ നടത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ നാം അനേക ദശകങ്ങൾ ചെലവ​ഴി​ക്കേ​ണ്ട​തില്ല. സന്തുഷ്ടി​യു​ടെ താക്കോൽ അനുഭ​വ​ജ്ഞാ​നമല്ല. മറിച്ച്‌, ദൈവിക ജ്ഞാനവും നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാ​വി​നോ​ടുള്ള അനുസ​ര​ണ​വും മാത്രമേ ജീവി​ത​ത്തി​ലെ യഥാർഥ സന്തുഷ്ടി​യി​ലേക്കു നമ്മെ നയിക്കൂ.—സങ്കീർത്തനം 19:7, 8; സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 12:13.

വ്യക്തമാ​യും, ദൈവിക ജ്ഞാനം പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ​യും ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ ഒരു നല്ല നില ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ​യും കൈവ​രുന്ന സന്തുഷ്ടി നമ്മുടെ എത്തുപാ​ടി​ന​തീ​തമല്ല. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 17:26, 27) യഹോ​വ​യെ​യും അവന്റെ ഉദ്ദേശ്യ​ങ്ങ​ളെ​യും​കു​റി​ച്ചുള്ള അറിവ്‌ എല്ലാവർക്കും ലഭ്യമാണ്‌. അനവധി ഭാഷക​ളി​ലാ​യി ശതകോ​ടി​ക്ക​ണ​ക്കി​നു പ്രതി​ക​ളുള്ള ബൈബിൾ ലോകത്ത്‌ ഏറ്റവും വ്യാപ​ക​മാ​യി വിതരണം ചെയ്യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടുള്ള പുസ്‌ത​ക​മാ​യി തുടരു​ന്നു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സുഹൃ​ത്താ​യി​ത്തീ​രാ​നും യഥാർഥ സന്തുഷ്ടി ആസ്വദി​ക്കാ​നും ബൈബി​ളി​നു നിങ്ങളെ സഹായി​ക്കാ​നാ​കും. എന്തെന്നാൽ, “യഹോവ ദൈവ​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന ജനം ഭാഗ്യ​മു​ള്ളതു [“സന്തുഷ്ടർ,” NW]” എന്ന്‌ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ നമ്മോടു പറയുന്നു.—സങ്കീർത്തനം 144:15.

[7-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

“തങ്ങളുടെ ആത്മീയ ആവശ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ബോധ​മു​ള്ളവർ സന്തുഷ്ട​രാ​കു​ന്നു.”—മത്തായി 5:3, NW