“എപ്പിക്കൂ​ര്യ”രെ സൂക്ഷി​ക്കു​ക

“നല്ലയാൾ! ഉയർന്ന ധാർമിക നിലവാ​ര​ങ്ങ​ളു​ള്ള​യാൾ.പുകവ​ലി​ക്കു​ക​യോ മയക്കു​മ​രുന്ന്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ക​യോ അശ്ലീലം പറയു​ക​യോ ഇല്ല.വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെന്നു പറയുന്ന ചില​രെ​ക്കാ​ളും നല്ലവൻ!”

തങ്ങൾ വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കുന്ന അനുചിത സൗഹൃ​ദ​ങ്ങളെ ന്യായീ​ക​രി​ക്കാ​നാ​യി ചിലർ ഇത്തരം ന്യായ​വാ​ദങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നതു നിങ്ങൾ കേട്ടി​ട്ടു​ണ്ടോ? തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​പ​ര​മാ​യി പരി​ശോ​ധി​ക്കു​മ്പോൾ അതിൽ കഴമ്പു​ണ്ടോ? ഇക്കാര്യ​ത്തി​ലേക്കു വെളിച്ചം വീശു​ന്ന​താണ്‌ ആദിമ ക്രിസ്‌തീയ സഭയിൽനി​ന്നുള്ള ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം.

ഒന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ, പൗലൊസ്‌ അപ്പോ​സ്‌തലൻ കൊരി​ന്ത്യ സഭയ്‌ക്ക്‌ ഈ മുന്നറി​യി​പ്പു കൊടു​ത്തു: “വഴി​തെ​റ​റി​ക്ക​പ്പെ​ട​രുത്‌. മോശ​മായ സഹവാ​സങ്ങൾ പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മായ ശീലങ്ങളെ പാഴാ​ക്കു​ന്നു.” ഒരുപക്ഷേ എപ്പിക്കൂ​ര്യ​രു​ടേത്‌ ഉൾപ്പെ​ടെ​യുള്ള ഗ്രീക്കു തത്ത്വചി​ന്ത​യ്‌ക്കു വശംവ​ദ​രായ വ്യക്തി​ക​ളു​മൊ​ത്തു ചില ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ അടുത്തു സഹവസി​ച്ചി​രു​ന്നി​രി​ക്കാം. എപ്പിക്കൂ​ര്യർ ആരായി​രു​ന്നു? അവരെ​ന്തി​നു കൊരി​ന്തി​ലെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ ആത്മീയ ഭീഷണി​യാ​കണം? നാം സൂക്ഷി​ക്കേണ്ട അത്തരക്കാർ ഇന്നുണ്ടോ?—1 കൊരി​ന്ത്യർ 15:33, NW.

എപ്പിക്കൂ​ര്യർ ആരായി​രു​ന്നു?

പൊ.യു.മു. 341 മുതൽ 270 വരെ ജീവി​ച്ചി​രുന്ന ഗ്രീക്കു തത്ത്വചി​ന്ത​ക​നാ​യി​രുന്ന എപ്പിക്കൂ​റ​സി​ന്റെ അനുഗാ​മി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു എപ്പിക്കൂ​ര്യർ. ജീവി​ത​ത്തി​ലെ ഏക, അല്ലെങ്കിൽ മുഖ്യ നന്മയാണു സുഖം എന്ന്‌ അദ്ദേഹം പഠിപ്പി​ച്ചു. അതിനർഥം എപ്പിക്കൂ​ര്യർ തത്ത്വദീ​ക്ഷ​യി​ല്ലാ​തെ, നിരന്തരം സുഖം​തേടി മ്ലേച്ഛ നടപടി​ക​ളി​ലേർപ്പെട്ട്‌ നിന്ദ്യ​മാ​യി ജീവി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രാ​ണെ​ന്നാ​ണോ? അത്തരം ജീവിതം നയിക്കാൻ എപ്പിക്കൂ​റസ്‌ തന്റെ അനുഗാ​മി​കളെ പഠിപ്പി​ച്ചി​ല്ലെ​ന്നത്‌ അതിശ​യ​ക​രം​തന്നെ! മറിച്ച്‌, ഏറ്റവും കൂടുതൽ സുഖം ലഭിക്കു​ന്നത്‌ വിവേ​ക​ത്തി​നും ധൈര്യ​ത്തി​നും ആത്മനി​യ​ന്ത്ര​ണ​ത്തി​നും നീതി​ക്കും ചേർച്ച​യിൽ ജീവി​ക്കു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ​യാ​ണെ​ന്നാണ്‌ അദ്ദേഹം പഠിപ്പി​ച്ചത്‌. തത്‌ക്ഷണ, താത്‌കാ​ലിക സുഖമല്ല, ജീവി​ത​ത്തി​ലു​ട​നീ​ളം നിലനിൽക്കുന്ന സുഖം തേടാ​നാണ്‌ അദ്ദേഹം ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടത്‌. അങ്ങനെ, കൊടിയ പാപങ്ങൾ ചെയ്യു​ന്ന​വ​രു​മാ​യുള്ള താരത​മ്യ​ത്തിൽ എപ്പിക്കൂ​ര്യർ നല്ലവരാ​യി കാണ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കാം.—തീത്തൊസ്‌ 1:12 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.

ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തോ​ടു സാമ്യ​മു​ള്ള​തോ?

നിങ്ങൾ ആദിമ കൊരി​ന്ത്യ സഭയിലെ ഒരംഗ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ, എപ്പിക്കൂ​ര്യ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു നിങ്ങൾക്കു മതിപ്പു തോന്നു​മാ​യി​രു​ന്നോ? എപ്പിക്കൂ​ര്യർക്കു​ണ്ടെന്നു തോന്നിയ ഉന്നത മൂല്യങ്ങൾ ഹേതു​വാ​യി അവർ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കു കൊള്ളാ​വുന്ന സഹകാ​രി​ക​ളാ​ണെന്ന്‌ ചിലർ വാദി​ച്ചി​രി​ക്കാം. തുടർന്നുള്ള യുക്തി​ചി​ന്ത​യിൽ, എപ്പിക്കൂ​ര്യൻ നിലവാ​ര​ങ്ങ​ളും ദൈവ​വചന നിലവാ​ര​ങ്ങ​ളും സാമ്യ​മു​ള്ള​താ​ണെന്നു കൊരി​ന്ത്യർക്കു തോന്നി​യി​രി​ക്കാം.

ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, എപ്പിക്കൂ​ര്യർ സുഖാ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തിൽ മിതത്വം പാലി​ച്ചി​രു​ന്നു, അവർ ശാരീ​രിക സുഖ​ത്തെ​ക്കാൾ പ്രാധാ​ന്യം മനഃസു​ഖ​ത്തി​നു കൽപ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഒരു വ്യക്തി എന്തു ഭക്ഷിക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന​തി​നല്ല, മറിച്ച്‌ ആരോ​ടൊ​പ്പം ഭക്ഷിക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന​തി​നാ​യി​രു​ന്നു പ്രാധാ​ന്യം. എപ്പിക്കൂ​ര്യർ രാഷ്‌ട്രീയ പ്രവർത്ത​ന​ത്തിൽനി​ന്നും രഹസ്യ​തെ​റ്റു​ക​ളിൽനി​ന്നും വിട്ടക​ന്നു​നി​ന്നി​രു​ന്നു. “അവരും ഏറെക്കു​റെ നമ്മെ​പ്പോ​ലെ​തന്നെ!” എന്നു ധരിക്കു​ന്നത്‌ എത്ര എളുപ്പ​മാ​യി​രു​ന്നു.

എന്നാൽ എപ്പിക്കൂ​ര്യർ ശരിക്കും ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നോ? തീർച്ച​യാ​യു​മല്ല. ശരിയായ പരിശീ​ലനം ലഭിച്ച ഗ്രഹണ​പ്രാ​പ്‌തി​ക​ളു​ള്ള​വർക്ക്‌ കാര്യ​മായ വ്യത്യാ​സങ്ങൾ കണ്ടുപി​ടി​ക്കാ​നാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. (എബ്രായർ 5:14) നിങ്ങൾക്കോ? എപ്പിക്കൂ​റ​സി​ന്റെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ നമു​ക്കൊന്ന്‌ അടുത്തു പരി​ശോ​ധി​ക്കാം.

എപ്പിക്കൂ​ര്യ​വാ​ദ​ത്തി​ന്റെ ഇരുണ്ട​വ​ശം

ദേവന്മാ​രെ​യും മരണ​ത്തെ​യും കുറി​ച്ചുള്ള ഭയം മറിക​ട​ക്കാൻ ആളുകളെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി, ദൈവ​ങ്ങൾക്കു മനുഷ്യ​രിൽ ഒരു താത്‌പ​ര്യ​വു​മി​ല്ലെ​ന്നും മനുഷ്യ​രു​ടെ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ അവർ ഇടപെ​ടു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും എപ്പിക്കൂ​റസ്‌ പഠിപ്പി​ച്ചു. പ്രപഞ്ചം ദേവന്മാ​രു​ടെ സൃഷ്ടി​യ​ല്ലെ​ന്നും ജീവൻ യാദൃ​ച്ഛി​ക​മാ​യി അസ്‌തി​ത്വ​ത്തിൽ വന്നതാ​ണെ​ന്നും എപ്പിക്കൂ​റസ്‌ പറഞ്ഞു. വ്യക്തമാ​യും ഇതു സ്രഷ്ടാ​വായ “ഏക​ദൈ​വമേ”യുള്ളു​വെ​ന്നും അവൻ തന്റെ മനുഷ്യ സൃഷ്ടി​കൾക്കാ​യി കരുതു​ന്നു​വെ​ന്നു​മുള്ള ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്ക​ലി​നു നേർവി​പ​രീ​ത​മല്ലേ?—1 കൊരി​ന്ത്യർ 8:6; എഫെസ്യർ 4:6; 1 പത്രൊസ്‌ 5:6, 7.

മരണാ​ന​ന്തര ജീവിതം ഇല്ലായി​രി​ക്കാ​മെ​ന്നും എപ്പിക്കൂ​റസ്‌ പഠിപ്പി​ച്ചു. തീർച്ച​യാ​യും, ഇതും ബൈബി​ളി​ന്റെ പുനരു​ത്ഥാന പഠിപ്പി​ക്ക​ലിന്‌ എതിരാ​യി​രു​ന്നു. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, പൗലൊസ്‌ അപ്പോ​സ്‌തലൻ അരയോ​പ​ഗ​സിൽ പ്രസം​ഗി​ച്ച​പ്പോൾ, പുനരു​ത്ഥാന പഠിപ്പി​ക്ക​ലിൽ വിയോ​ജി​പ്പു പ്രകടി​പ്പി​ച്ച​വ​രിൽ എപ്പിക്കൂ​ര്യ​രും ഉണ്ടായി​രു​ന്നി​രി​ക്കാം.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 17:18, 31, 32; 1 കൊരി​ന്ത്യർ 15:12-14.

എപ്പിക്കൂ​റ​സി​ന്റെ തത്ത്വശാ​സ്‌ത്ര​ത്തി​ലെ ഏറ്റവും അപകട​ക​ര​മായ ഘടകം ഏറ്റവും കുടി​ല​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. മരണാ​നന്തര ജീവിതം ഇല്ലെന്ന അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ധാരണ മനുഷ്യൻ ഭൂമി​യി​ലെ ഈ ഹ്രസ്വ​കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തി​നി​ട​യിൽ കഴിയു​ന്നത്ര സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ ജീവി​ക്ക​ണ​മെന്ന നിഗമ​ന​ത്തിൽ അദ്ദേഹത്തെ എത്തിച്ചു. നാം കണ്ടതു​പോ​ലെ, അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ആശയം അവശ്യം പാപം ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടു ജീവി​ക്കാ​മെന്നല്ല, മറിച്ച്‌ നമുക്ക്‌ ആകെയു​ള്ളത്‌ ഇപ്പോ​ഴത്തെ ജീവി​ത​മാ​യ​തി​നാൽ വർത്തമാ​ന​കാ​ലം ആസ്വദി​ച്ചു​തീർക്കുക എന്നതാ​യി​രു​ന്നു.

രഹസ്യ​തെ​റ്റു​കൾ കണ്ടുപി​ടി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മെന്ന ഭയം ഒരുവന്റെ ഇപ്പോ​ഴത്തെ സന്തുഷ്ടി​യെ തീർച്ച​യാ​യും കെടു​ത്തു​മെ​ന്ന​തി​നാൽ, അവ ഒഴിവാ​ക്കാൻ എപ്പിക്കൂ​റസ്‌ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. ഇപ്പോ​ഴത്തെ സന്തുഷ്ടിക്ക്‌ ഒരു പ്രതി​ബ​ന്ധ​മായ അമിത​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഭവിഷ്യ​ത്തു​കൾ ഒഴിവാ​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി അദ്ദേഹം മിതത്വം പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. മറ്റുള്ള​വ​രു​മാ​യുള്ള നല്ല ബന്ധം തിരികെ പ്രയോ​ജനം ചെയ്യു​മെ​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേഹം അതിനും ഊന്നൽ നൽകി. തീർച്ച​യാ​യും, രഹസ്യ​തെ​റ്റു​കൾ ഒഴിവാ​ക്കു​ന്ന​തും മിതത്വം പാലി​ക്കു​ന്ന​തും സൗഹൃദം വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തും പ്രശം​സ​നീയ പ്രവൃ​ത്തി​ക​ളാണ്‌. അപ്പോൾപ്പി​ന്നെ എപ്പിക്കൂ​റ​സി​ന്റെ തത്ത്വചിന്ത ക്രിസ്‌ത്യാ​നിക്ക്‌ അപകട​മാ​യി​രു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌? എന്തെന്നാൽ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ഉപദേശം “നാം തിന്നുക, കുടിക്ക നാളെ ചാകു​മ​ല്ലോ” എന്ന വിശ്വാ​സ​ര​ഹിത വീക്ഷണ​ത്തിൽ അധിഷ്‌ഠി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു.—1 കൊരി​ന്ത്യർ 15:32.

ഇപ്പോൾ സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ ജീവി​ക്കേ​ണ്ട​തെ​ങ്ങ​നെ​യെന്നു ബൈബിൾ കാണി​ച്ചു​ത​രു​ന്നു​വെ​ന്നത്‌ സത്യം​തന്നെ. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അതിങ്ങനെ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേ​ശി​ക്കു​ന്നു: “നിത്യ​ജീ​വ​ന്നാ​യി​ട്ടു നമ്മുടെ കർത്താ​വായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ കരു​ണെ​ക്കാ​യി കാത്തി​രു​ന്നും​കൊ​ണ്ടു ദൈവ​സ്‌നേ​ഹ​ത്തിൽ നിങ്ങ​ളെ​ത്തന്നേ സൂക്ഷി​ച്ചു​കൊൾവിൻ.” (യൂദാ 21) ബൈബിൾ മുന്തിയ പ്രാധാ​ന്യം കൊടു​ക്കു​ന്നത്‌ ക്ഷണിക​മായ വർത്തമാ​ന​കാ​ല​ത്തി​നല്ല, ശാശ്വത ഭാവി​ക്കാണ്‌. ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യു​ടെ മുഖ്യ​താ​ത്‌പ​ര്യം ദൈവത്തെ സേവി​ക്കു​ന്ന​തി​ലാണ്‌, ദൈവത്തെ ഒന്നാം സ്ഥാനത്തു​വെ​ക്കു​മ്പോ​ഴാണ്‌ അവൻ സന്തോ​ഷ​വും സംതൃ​പ്‌തി​യും കണ്ടെത്തു​ന്നത്‌. സമാന​മായ വിധത്തിൽ, സ്വന്തം കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ മുഴു​കു​ന്ന​തി​നു​പ​കരം, യഹോ​വയെ സേവി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ആളുകളെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മാ​യി യേശു തന്റെ ഊർജം നിസ്വാർഥ​മാ​യി ചെലവി​ട്ടു. തിരികെ ലഭിക്കു​മെ​ന്നുള്ള പ്രതീ​ക്ഷ​യോ​ടെയല്ല, മറിച്ച്‌ മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടുള്ള യഥാർഥ സ്‌നേ​ഹ​ത്തെ​പ്രതി അവർക്കു നന്മ ചെയ്യാൻ അവൻ ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ പഠിപ്പി​ച്ചു. വ്യക്തമാ​യും, എപ്പിക്കൂ​ര്യ​വാ​ദ​ത്തി​ന്റെ​യും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ​യും അടിസ്ഥാന പ്രചോ​ദ​നങ്ങൾ തികച്ചും വ്യത്യ​സ്‌ത​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു.—മർക്കൊസ്‌ 12:28-31; ലൂക്കൊസ്‌ 6:32-36; ഗലാത്യർ 5:14; ഫിലി​പ്പി​യർ 2:2-4.

കുടി​ല​മായ അപകട​സാ​ധ്യ​ത

വൈരു​ധ്യ​മെന്നു പറയട്ടെ, സന്തോ​ഷ​വാ​ന്മാ​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ എപ്പിക്കൂ​ര്യർ കാര്യ​മാ​യി ശ്രമി​ച്ചി​ട്ടും, എത്ര നല്ല പരിസ്ഥി​തി​യി​ലും അവർക്കു പരിമിത സന്തോ​ഷമേ ലഭിച്ചു​ള്ളൂ. “യഹോ​വ​യി​ങ്കലെ സന്തോഷം” ഇല്ലാതി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, ജീവി​തത്തെ എപ്പിക്കൂ​റസ്‌ “കയ്‌പുള്ള സമ്മാനം” എന്നാണു വിശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചത്‌. (നെഹെ​മ്യാ​വു 8:10) ഇക്കൂട്ട​രു​മാ​യുള്ള താരത​മ്യ​ത്തിൽ ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ എത്ര സന്തുഷ്ട​രാ​യി​രു​ന്നു! അവശ്യ സംഗതി​കൾ ത്യജി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടുള്ള അസന്തുഷ്ട ജീവിതം നയിക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നില്ല യേശു ശുപാർശ ചെയ്‌തത്‌. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, ഏറ്റവും വലിയ സന്തുഷ്ടി​ക്കുള്ള മാർഗം​തന്നെ അവന്റെ ഗതി പിൻപ​റ്റു​ന്ന​താണ്‌.—മത്തായി 5:3-12.

എപ്പിക്കൂ​ര്യ ചിന്താ​ഗ​തി​യാൽ സ്വാധീ​നി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​മൊ​ത്തു സഹവസി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു വിശ്വാ​സ​ത്തി​നു കുഴപ്പ​മൊ​ന്നും വരി​ല്ലെന്ന്‌ കൊരി​ന്തി​ലെ ചില സഭാം​ഗങ്ങൾ വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ആ വിശ്വാ​സം തെറ്റാ​യി​രു​ന്നു. പൗലൊസ്‌ കൊരി​ന്ത്യർക്കു തന്റെ ആദ്യ ലേഖനം എഴുതിയ സമയത്ത്‌, അവരിൽ ചിലർക്ക്‌ അതി​നോ​ട​കം​തന്നെ പുനരു​ത്ഥാ​ന​ത്തിൽ വിശ്വാ​സം നഷ്ടപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു.—1 കൊരി​ന്ത്യർ 15:12-19.

എപ്പിക്കൂ​ര്യ​വാ​ദം ഇന്ന്‌?

പൊ.യു. നാലാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ എപ്പിക്കൂ​ര്യ​വാ​ദം അപ്രത്യ​ക്ഷ​മാ​യെ​ങ്കി​ലും, വർത്തമാ​ന​കാല ജീവിതം ആസ്വദി​ച്ചു​തീർക്ക​ണ​മെന്ന സമാന​മായ വീക്ഷണം വെച്ചു​പു​ലർത്തു​ന്നവർ ഇന്നുമുണ്ട്‌. അനന്തമായ ജീവി​ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വാഗ്‌ദാ​ന​ത്തിൽ ഇക്കൂട്ടർക്കു കാര്യ​മായ വിശ്വാ​സ​മില്ല, അല്ലെങ്കിൽ ഒട്ടും​തന്നെ വിശ്വാ​സ​മില്ല. എന്നാൽ, നടത്തയു​ടെ കാര്യ​ത്തിൽ അവരിൽ ചിലർ താരത​മ്യേന ഉയർന്ന നിലവാ​രം പുലർത്തു​ന്ന​വ​രാണ്‌.

അത്തരക്കാ​രു​ടെ നല്ല ഗുണങ്ങൾ സൗഹൃ​ദത്തെ ന്യായീ​ക​രി​ക്കു​ന്നെന്നു വിചാ​രിച്ച്‌ അവരു​മാ​യി അടുത്ത ബന്ധം സ്ഥാപി​ക്കാൻ ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക്കു പ്രലോ​ഭ​ന​മു​ണ്ടാ​യേ​ക്കാം. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, നമ്മെത്തന്നെ ശ്രേഷ്‌ഠ​രാ​യി കരുതു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും കൂടുതൽ കുടി​ല​മാ​യി സ്വാധീ​നി​ക്കാൻ സാധി​ക്കു​ന്ന​വ​രുൾപ്പെ​ടെ​യുള്ള “മോശ”മായ എല്ലാ ‘സഹവാ​സ​ങ്ങ​ളും പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മായ ശീലങ്ങളെ പാഴാ​ക്കു​ന്നു’വെന്നു നാമോർക്കണം.

വർത്തമാ​ന​കാ​ല ജീവിതം ആസ്വദി​ച്ചു​തീർക്ക​ണ​മെന്ന തത്ത്വചിന്ത ചില ബിസി​നസ്‌ സെമി​നാ​റു​കൾ, സ്വാശ്രയ പുസ്‌ത​കങ്ങൾ, നോവ​ലു​കൾ, ചലച്ചി​ത്രങ്ങൾ, ടിവി പരിപാ​ടി​കൾ, സംഗീതം എന്നിവ​യി​ലെ​ല്ലാം അപ്രതീ​ക്ഷി​ത​മാ​യി പൊന്തി​വ​രാ​റുണ്ട്‌. പാപക​ര​മായ നടത്തയെ നേരിട്ടു പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, ഈ വിശ്വാ​സ​ര​ഹിത വീക്ഷണ​ത്തി​നു നമ്മെ കുടി​ല​മായ വിധത്തിൽ സ്വാധീ​നി​ക്കാ​നാ​കു​മോ? ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, യഹോ​വ​യു​ടെ പരമാ​ധി​കാ​രം സംബന്ധിച്ച വിവാദം മറന്നു​പോ​കാൻത​ക്ക​വണ്ണം നാം സ്വന്തം തൃപ്‌തി ലക്ഷ്യമിട്ട്‌ അതിന്റെ അനുധാ​വ​ന​ത്തിൽ മുഴു​കു​മോ? “കർത്താ​വി​ന്റെ വേലയിൽ എപ്പോ​ഴും വർദ്ധി​ച്ചു​വ​രു​ന്നവ”രാകു​ന്ന​തി​നു​പ​കരം കുറഞ്ഞ പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​ന്റേ​തായ ഒരു ഗതി നാം സ്വീക​രി​ക്കു​മോ? അല്ലെങ്കിൽ യഹോ​വ​യു​ടെ നിലവാ​രങ്ങൾ ശരിയാ​ണോ, പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മാ​ണോ എന്നൊ​ക്കെ​യുള്ള സംശയ​വു​മാ​യി നാം തെറ്റായ ഗതിയി​ലാ​യി​പ്പോ​കു​മോ? കടുത്ത അധാർമി​ക​ത​യും അക്രമ​വും ആത്മവി​ദ്യ​യു​മാ​യി സമ്പർക്ക​ത്തിൽ വരുന്ന​തി​നെ​തി​രെ​യും ലൗകിക വീക്ഷണ​ങ്ങ​ളാൽ സ്വാധീ​നി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​വർക്കെ​തി​രെ​യും നാം ജാഗ്രത പുലർത്തേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌.—1 കൊരി​ന്ത്യർ 15:58; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 2:8.

അതു​കൊണ്ട്‌ മുഖ്യ​മാ​യും, യഹോ​വ​യു​ടെ മാർഗ​നിർദേശം മുഴു​ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടെ പിൻപ​റ്റു​ന്ന​വ​രു​മാ​യി നമുക്കു സഹവാസം വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കാം. (യെശയ്യാ​വു 48:17) തത്‌ഫ​ല​മാ​യി, പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മായ നമ്മുടെ ശീലങ്ങൾ ബലിഷ്‌ഠ​മാ​ക്ക​പ്പെ​ടും. വിശ്വാ​സം ശക്തമാ​ക്ക​പ്പെ​ടും. നിത്യ​ജീ​വന്റെ പ്രത്യാശ മുറു​കെ​പ്പി​ടി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ നമുക്കി​പ്പോൾമാ​ത്രമല്ല ഭാവി​യി​ലും സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ ജീവി​ക്കാ​നാ​കും.—സങ്കീർത്തനം 26:4, 5; സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 13:20.

[24-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ദൈവങ്ങൾക്കു മനുഷ്യ​രിൽ ഒരു താത്‌പ​ര്യ​വു​മി​ല്ലെന്ന്‌ എപ്പിക്കൂ​റസ്‌ പഠിപ്പി​ച്ചു

[കടപ്പാട]

Courtesy of The British Museum