ഗ്രീക്ക്‌ തത്ത്വശാ​സ്‌ത്രം—അത്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തെ സമ്പന്നമാ​ക്കി​യോ?

“ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം പുറജാ​തീയ ഗ്രീക്ക്‌-റോമൻ സംസ്‌കാ​ര​ത്തി​നു വിരുദ്ധം ആയിരു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, അതു വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ഗ്രീക്ക്‌-റോമൻ തത്ത്വശാ​സ്‌ത്രം വളരെ​യേറെ ഉൾക്കൊ​ണ്ടു.”—ദി എൻ​സൈ​ക്ലോ​പീ​ഡിയ അമേരി​ക്കാ​നാ.

“ക്രിസ്‌തീയ” ചിന്താ​ധാ​ര​യിൽ വ്യക്തമായ സ്വാധീ​നം ചെലു​ത്തി​യ​വ​രു​ടെ ഇടയിൽ “സെന്റ്‌” അഗസ്റ്റിന്‌ ഒരു മുഖ്യ സ്ഥാനമു​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ളത്‌ അവിതർക്കി​ത​മാണ്‌. ദ ന്യൂ എൻ​സൈ​ക്ലോ​പീ​ഡിയ ബ്രിട്ടാ​നി​ക്കാ പറയു​ന്നത്‌ അനുസ​രിച്ച്‌ “പുതിയ നിയമ​ത്തി​ലെ മതം ഗ്രീക്കു തത്ത്വശാ​സ്‌ത്ര​ത്തി​ന്റെ പ്ലേറ്റോ​ണിക പാരമ്പ​ര്യ​വു​മാ​യി അങ്ങേയറ്റം കൂടി​ക്ക​ലർന്ന​തിൽ [അഗസ്റ്റിന്റെ] മനസ്സ്‌ നിർണാ​യ​ക​മായ സ്വാധീ​നം ചെലുത്തി; ആ കൂടി​ക്ക​ല​ര​ലി​ന്റെ ഫലം മധ്യയുഗ കത്തോ​ലി​ക്കാ മതത്തി​ലെ​യും നവോ​ത്ഥാന പ്രോ​ട്ട​സ്റ്റന്റ്‌ മതത്തി​ലെ​യും ക്രൈ​സ്‌തവ സമൂഹ​ങ്ങ​ളിൽ എത്തി​ച്ചേർന്ന​തി​ലും [അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മനസ്സ്‌] ഒരു ഉപകര​ണ​മാ​യി വർത്തിച്ചു.”

അഗസ്റ്റി​നിൽനി​ന്നു കൈമാ​റി​ക്കി​ട്ടിയ പൈതൃ​കം തീർച്ച​യാ​യും ഇപ്പോ​ഴും നിലനിൽക്കു​ന്നു. ഗ്രീക്കു തത്ത്വശാ​സ്‌ത്രം ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​കത്തെ എത്രമാ​ത്രം സ്വാധീ​നി​ച്ചു എന്നതിനെ കുറിച്ചു സംസാ​രി​ക്കവെ ഡോഗ്ലസ്‌ ടി. ഹോൾഡൻ ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു: “തൊണ്ണൂറ്‌ ശതമാനം ഗ്രീക്കു ചിന്താ​ഗ​തി​യും പത്തു ശതമാനം ക്രിസ്‌തീയ ചിന്താ​ഗ​തി​യു​മുള്ള ആളുകളെ ഉളവാ​ക്കത്തക്ക വിധം ക്രിസ്‌തീയ ദൈവ​ശാ​സ്‌ത്രം ഗ്രീക്കു തത്ത്വചി​ന്ത​യു​മാ​യി അത്രയ​ധി​കം ഇഴുകി​ച്ചേർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.”

തത്ത്വചി​ന്താ​പ​ര​മായ അത്തരം സ്വാധീ​നം ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തെ അതിന്റെ ശൈശവ ദശയിൽ പുഷ്ടി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും അതിന്റെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലി​നെ സമ്പന്നവും കൂടുതൽ ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തും ആക്കുക​യും ചെയ്‌തെന്ന്‌ ചില പണ്ഡിത​ന്മാർ ഉറച്ചു വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ അതു ശരിയാ​യി​രു​ന്നോ? എപ്പോൾ, എങ്ങനെ​യാണ്‌ ഗ്രീക്കു തത്ത്വചി​ന്ത​യു​ടെ സ്വാധീ​നം ഉണ്ടായത്‌? അതു വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തെ സമ്പന്നമാ​ക്കു​ക​യാ​ണോ അതോ ദുഷി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണോ ചെയ്‌തത്‌?

“യവനവ​ത്‌കൃത യഹൂദ​മതം,” “ക്രിസ്‌തീ​യ​വ​ത്‌കൃത യവന സംസ്‌കാ​രം,” “യവനവ​ത്‌കൃത ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം,” “ക്രിസ്‌തീയ തത്ത്വശാ​സ്‌ത്രം” എന്നീ നാലു പ്രത്യേക പദപ്ര​യോ​ഗങ്ങൾ പരി​ശോ​ധി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ പൊ.യു.മു. മൂന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​നും പൊ.യു. അഞ്ചാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​നും ഇടയിൽ ഉണ്ടായ ചില സംഭവ​വി​കാ​സങ്ങൾ വിശക​ലനം ചെയ്യു​ന്നത്‌ നമ്മെ ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ പ്രബു​ദ്ധ​രാ​ക്കും.

“യവനവ​ത്‌കൃത യഹൂദ​മതം”

ആദ്യ​ത്തേത്‌, “യവനവ​ത്‌കൃത യഹൂദ​മതം.” വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ അത്‌ വൈരു​ദ്ധ്യാ​ത്മ​ക​മാണ്‌. സത്യ​ദൈ​വ​മായ യഹോവ സ്ഥാപിച്ച എബ്രാ​യ​രു​ടെ ആദിമ മതം വ്യാജമത ആശയങ്ങ​ളാൽ ദുഷി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട​രു​താ​യി​രു​ന്നു. (ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 13:1; സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 30:5, 6) എന്നാൽ തുടക്കം മുതൽ തന്നെ, ആരാധ​ന​യു​ടെ പരിശു​ദ്ധി ഈജി​പ്‌തു​കാർ, കനാന്യർ, ബാബി​ലോ​ണി​യർ എന്നിങ്ങനെ ചുറ്റും ഉണ്ടായി​രുന്ന ആളുക​ളു​ടെ വ്യാജമത ആചാര​ങ്ങ​ളാ​ലും ആശയങ്ങ​ളാ​ലും ദുഷി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​ന്റെ ഭീഷണി​യി​ലാ​യി. സങ്കടക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, സത്യാ​രാ​ധന അങ്ങേയറ്റം ദുഷി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടാൻ ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ അനുവ​ദി​ച്ചു.—ന്യായാ​ധി​പ​ന്മാർ 2:11-13.

നൂറ്റാ​ണ്ടു​കൾ കഴിഞ്ഞ്‌, പുരാതന പാലസ്‌തീൻ പൊ.യു.മു. നാലാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ മഹാനായ അലക്‌സാ​ണ്ട​റി​ന്റെ കീഴി​ലുള്ള ഗ്രീക്കു സാമ്രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി​ത്തീർന്ന​പ്പോൾ ആ ദുഷിപ്പ്‌ അതിന്റെ പരകോ​ടി​യി​ലെത്തി. തത്‌ഫ​ല​മാ​യി അത്‌ നിലനിൽക്കു​ന്ന​തും നാശക​ര​വു​മായ ഒരു പൈതൃ​കം അവശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചു. അലക്‌സാ​ണ്ടർ യഹൂദ​ന്മാ​രെ തന്റെ സൈന്യ​ത്തിൽ ചേർത്തു. യഹൂദ​ന്മാ​രും അവരുടെ പുതിയ ജേതാ​വും തമ്മിലുള്ള സമ്പർക്കം യഹൂദ മത ചിന്തയെ ആഴമായി സ്വാധീ​നി​ച്ചു. യഹൂദ മത പഠനത്തിൽ യവന ചിന്ത നുഴഞ്ഞു​ക​യറി. മഹാപു​രോ​ഹി​ത​നായ ജേസൺ, ഹോമ​റി​നെ കുറി​ച്ചുള്ള പഠനത്തെ ഉന്നമി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി പൊ.യു.മു. 175-ൽ യെരൂ​ശ​ലേ​മിൽ ഒരു ഗ്രീക്ക്‌ അക്കാദമി സ്ഥാപിച്ച്‌ പ്രസി​ദ്ധ​നാ​യി.

രസാവ​ഹ​മാ​യി, പൊ.യു.മു. രണ്ടാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ഉത്തരാർധ​ത്തിൽ ഒരു അജ്ഞാത ശമര്യാ​ക്കാ​രൻ ബൈബിൾ ചരി​ത്രത്തെ യവനവ​ത്‌കൃത ചരി​ത്ര​മാ​യി അവതരി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. യൂദി​ത്തും തോബി​ത്തും പോലുള്ള ഉത്തരകാ​നോ​നിക യഹൂദ പുസ്‌ത​കങ്ങൾ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ഗ്രീക്കു ശൃംഗാര ഐതി​ഹ്യ​ങ്ങ​ളോ​ടു പരോ​ക്ഷ​മാ​യി ബന്ധപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ഗ്രീക്കു ചിന്തയെ യഹൂദ​മ​ത​വും ബൈബി​ളു​മാ​യി പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ശ്രമി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അനേകം യഹൂദ തത്ത്വചി​ന്തകർ രംഗത്തു വന്നു.

ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ ഏറ്റവും ഖ്യാതി നേടി​യത്‌ പൊ.യു. ഒന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ലെ ഒരു യഹൂദ​നായ ഫൈലോ ആണ്‌. അദ്ദേഹം പ്ലേറ്റോ​യു​ടെ​യും (പൊ.യു.മു. നാലാം നൂറ്റാണ്ട്‌) പൈത​ഗോ​റി​യൻകാ​രു​ടെ​യും സ്‌തോ​യി​ക്ക​രു​ടെ​യും ഉപദേ​ശങ്ങൾ അനധി​കൃ​ത​മാ​യി ഉപയോ​ഗി​ച്ചു. ഫൈ​ലോ​യു​ടെ വീക്ഷണങ്ങൾ യഹൂദരെ ശക്തമായി സ്വാധീ​നി​ച്ചു. യഹൂദ സംസ്‌കാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കുള്ള ഗ്രീക്കു ചിന്തയു​ടെ ഈ ബൗദ്ധിക നുഴഞ്ഞു​ക​യ​റ്റത്തെ സംഗ്ര​ഹി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ യഹൂദ ഗ്രന്ഥകാ​ര​നായ മാക്‌സ്‌ ഡിമോണ്ട്‌ പറയുന്നു: “പ്ലേറ്റോ​ണിക ചിന്തയാ​ലും അരി​സ്റ്റോ​ട്ടി​ലി​ന്റെ യുക്തി​യാ​ലും യൂക്ലീ​ഡി​യന്റെ ശാസ്‌ത്ര​ത്താ​ലും സമ്പുഷ്ട​രാ​ക്ക​പ്പെട്ട യഹൂദ പണ്ഡിത​ന്മാർ തോറയെ പുതിയ വീക്ഷണ​ങ്ങ​ളോ​ടെ സമീപി​ച്ചു. . . . അവർ ഗ്രീക്കു യുക്തിയെ യഹൂദ​ന്മാ​രു​ടെ ദിവ്യ വെളി​പ്പാ​ടി​നോ​ടു കൂട്ടി​ച്ചേർക്കാൻ തുടങ്ങി.”

കാല​ക്ര​മ​ത്തിൽ, ഗ്രീക്കു സാമ്രാ​ജ്യ​വും യെരൂ​ശ​ലേ​മും റോമാ​ക്കാ​രു​ടെ നിയ​ന്ത്ര​ണ​ത്തി​ലാ​യി. അതു കൂടുതൽ സാരവ​ത്തായ മാറ്റങ്ങൾക്കുള്ള വഴി തുറന്നു. പ്ലേറ്റോ​യു​ടെ ആശയങ്ങളെ സമ്പുഷ്ട​മാ​ക്കാ​നും സമന്വ​യി​പ്പി​ക്കാ​നും ശ്രമിച്ച ചിന്തക​രു​ടെ തത്ത്വശാ​സ്‌ത്ര​പ​ര​വും മതപര​വു​മായ ഉപദേ​ശ​ങ്ങൾക്കു പൊ.യു. മൂന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടോ​ടെ വ്യക്തമായ ഒരു രൂപം കൈവന്നു. ഇന്ന്‌ അതു മൊത്ത​ത്തിൽ നവപ്ലേ​റ്റോ​ണി​ക​വാ​ദം എന്ന്‌ അറിയ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഈ ചിന്താ​ധാ​ര​യ്‌ക്ക്‌ വിശ്വാ​സ​ത്യാ​ഗം ഭവിച്ച ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്മേൽ തീർച്ച​യാ​യും ശക്തമായ സ്വാധീ​നം ഉണ്ടായി​രു​ന്നു.

“ക്രിസ്‌തീ​യ​വ​ത്‌കൃത യവന സംസ്‌കാ​രം”

പൊതു​യു​ഗ​ത്തി​ന്റെ ആദ്യത്തെ അഞ്ചു നൂറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളിൽ ചില ബുദ്ധി​ജീ​വി​കൾ ഗ്രീക്കു തത്ത്വശാ​സ്‌ത്ര​വും ബൈബി​ളി​ലെ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെട്ട സത്യവും തമ്മിൽ ബന്ധമു​ണ്ടെന്നു തെളി​യി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ചരിത്രം (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം പറയുന്നു: “ക്രിസ്‌ത്യൻ ആധ്യാ​ത്മ​ത​ത്ത്വ​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞർക്ക്‌ ക്രിസ്‌തു​വി​നു മുമ്പുള്ള പതിറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളി​ലെ ഗ്രീക്കു​കാ​രെ ദൈവ പരിജ്ഞാ​നം നേടാൻ അന്ധമാ​യി​ട്ടാ​ണെ​ങ്കി​ലും ധീരത​യോ​ടെ പരി​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​യി, ആലങ്കാ​രി​ക​മാ​യി പറഞ്ഞാൽ, കഴമ്പി​ല്ലാത്ത അഥീനി​യൻ തത്ത്വശാ​സ്‌ത്ര​ത്തിൽനിന്ന്‌ ക്രിസ്‌തു​വി​നെ സങ്കൽപ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്കാൻ, അവരുടെ ദരി​ദ്ര​മായ വിജാ​തീയ ചിന്തയിൽനി​ന്നു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തെ മെന​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കാൻ, പണി​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രാ​യി ചിത്രീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു.”

അത്തരം ക്രിസ്‌തീയ വിരുദ്ധ ചിന്തക​രു​ടെ ഒരു മുന്നോ​ടി ആയിരുന്ന പ്ലോറ്റി​നസ്‌ (പൊ.യു. 205-270), മുഖ്യ​മാ​യും പ്ലേറ്റോ​യു​ടെ സിദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളിൽ അധിഷ്‌ഠി​ത​മാ​യി​രുന്ന ഒരു വ്യവസ്ഥ വികസി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ത്തു. ശരീര​ത്തിൽനി​ന്നു വേറി​ട്ടുള്ള ഒരു ആത്മാവ്‌ എന്ന സങ്കൽപ്പം പ്ലോറ്റി​നസ്‌ അവതരി​പ്പി​ച്ചു. പ്ലോറ്റി​ന​സി​നെ കുറിച്ചു പ്രൊ​ഫസർ ഇ. ഡബ്ല്യൂ. ഹോപ്‌കിൻസ്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ദൈവ ശാസ്‌ത്ര​ത്തിന്‌ . . . ക്രിസ്‌ത്യൻ ചിന്താ​ഗ​തി​ക്കാ​രായ നേതാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ മേൽ കാര്യ​മായ സ്വാധീ​നം ഉണ്ടായി​രു​ന്നു.”

“യവനവ​ത്‌കൃത ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ”വും “ക്രിസ്‌തീയ തത്ത്വശാ​സ്‌ത്ര”വും

പൊ.യു. രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടു മുതൽ “ക്രിസ്‌തീയ” ചിന്തകർ പുറജാ​തീ​യ​രായ ബുദ്ധി​ജീ​വി​ക​ളിൽ മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കാൻ രണ്ടും കൽപ്പി​ച്ചുള്ള ശ്രമം നടത്തി. “ജ്ഞാനം എന്നു വ്യാജ​മാ​യി പേർ പറയു​ന്ന​തി​ന്റെ ഭക്തിവി​രു​ദ്ധ​മായ വൃഥാ​ലാ​പ​ങ്ങ​ളെ​യും തർക്കസൂ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ​യും ഒഴിഞ്ഞു” നിൽക്കാ​നുള്ള പൗലൊസ്‌ അപ്പൊ​സ്‌ത​ലന്റെ വ്യക്തമായ മുന്നറി​യിപ്പ്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്നി​ട്ടും അത്തരം ഉപദേ​ഷ്ടാ​ക്കൾ ചുറ്റും ഉണ്ടായി​രുന്ന യവന സംസ്‌കാ​ര​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള തത്ത്വശാ​സ്‌ത്ര​പ​ര​മായ ഘടകങ്ങൾ തങ്ങളുടെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളിൽ വിളക്കി​ച്ചേർത്തു. (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 6:20) ബൈബി​ളി​നെ പ്ലേറ്റോ​ണിക ആശയങ്ങ​ളു​മാ​യി പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ത്താൻ കഴി​ഞ്ഞേ​ക്കു​മെന്നു ഫൈ​ലോ​യു​ടെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോന്നി.—2 പത്രൊസ്‌ 1:16 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.

തീർച്ച​യാ​യും അതിന്റെ യഥാർഥ ഇര ബൈബിൾ-സത്യം ആയിരു​ന്നു. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം ഗ്രീക്ക്‌-റോമൻ സാഹിത്യ സംസ്‌കാ​ര​വു​മാ​യി യോജി​പ്പി​ലാ​ണെന്നു കാണി​ക്കാൻ “ക്രിസ്‌തീയ” ഗുരു​ക്ക​ന്മാർ ശ്രമിച്ചു. അലക്‌സാ​ണ്ട്രി​യ​യി​ലെ ക്ലെമന്റും ഓറി​ജ​നും (പൊ.യു. രണ്ടും മൂന്നും നൂറ്റാ​ണ്ടു​കൾ) നവപ്ലേ​റ്റോ​ണി​ക​വാ​ദത്തെ “ക്രിസ്‌തീയ തത്ത്വശാ​സ്‌ത്ര”ത്തിന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​മാ​ക്കി. മിലാ​നി​ലെ ബിഷപ്പാ​യി​രുന്ന ആമ്പ്രോസ്‌ (പൊ.യു. 339-397) “ഏറ്റവും നവീന ഗ്രീക്കു ജ്ഞാനം, ക്രിസ്‌തീ​യ​വും പുറജാ​തീ​യ​വു​മാ​യവ ഒരു​പോ​ലെ,—വിശേ​ഷി​ച്ചും . . . പുറജാ​തീയ നവപ്ലേ​റ്റോ​ണി​ക​വാ​ദി ആയിരുന്ന പ്ലോറ്റി​ന​സി​ന്റെ രചനകൾ—ഉൾക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.” വിദ്യാ​സ​മ്പ​ന്ന​രായ ലത്തീൻകാർക്കു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഗ്രീക്ക്‌-റോമൻ പാഠ​ഭേദം നൽകാൻ അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചു. അഗസ്റ്റിൻ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മാതൃക പിന്തു​ടർന്നു.

ഒരു നൂറ്റാണ്ടു കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ, സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ ഒരു സുറി​യാ​നി സന്ന്യാ​സി​യാ​യി​രുന്ന, അരയോ​പ​ഗ​സു​കാ​രൻ ഡയോ​നി​ഷ്യസ്‌ (കപട ഡയോ​നി​ഷ്യസ്‌ എന്നും വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു) നവപ്ലേ​റ്റോ​ണിക തത്ത്വചി​ന്തയെ “ക്രിസ്‌തീയ” ദൈവ​ശാ​സ്‌ത്ര​വു​മാ​യി സമന്വ​യി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഒരു വിശ്വ​വി​ജ്ഞാ​ന​കോ​ശം പറയു​ന്നത്‌ അനുസ​രിച്ച്‌, “മധ്യയു​ഗ​ത്തി​ലെ ഭൂരി​ഭാ​ഗം ക്രിസ്‌തീയ ഉപദേ​ശ​ങ്ങ​ളും ആധ്യാ​ത്മി​ക​ത​യും വ്യക്തമായ നവപ്ലേ​റ്റോ​ണിക ചായ്‌വു​ള്ള​താ​യി​ത്തീ​രാൻ [അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ] എഴുത്തു​കൾ കാരണ​മാ​യി. . . . അത്‌ [ക്രിസ്‌തീയ ഉപദേ​ശ​ത്തി​ന്റെ] മതപര​വും ഭക്തിപ​ര​വു​മായ സ്വഭാ​വ​ത്തി​ന്റെ അനേകം വശങ്ങളെ ഇന്നുവ​രെ​യും സ്വാധീ​നി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.” “മനുഷ്യ​രു​ടെ സമ്പ്രദാ​യ​ത്തി​ന്നു ഒത്തവണ്ണ”മുള്ള “തത്വജ്ഞാന[ത്തിനും] വെറും വഞ്ചന”യ്‌ക്കും എതിരായ പൗലൊ​സി​ന്റെ മുന്നറി​യി​പ്പി​നോ​ടുള്ള എന്തൊരു അവഹേ​ളനം!—കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 2:8.

ദുഷി​പ്പി​ക്കുന്ന മലിന​കാ​രി​കൾ

“ക്രിസ്‌തീയ പ്ലേറ്റോ​ണി​സ്റ്റു​കാർ ദിവ്യ വെളി​പ്പാ​ടി​നു മുഖ്യ സ്ഥാനം നൽകു​ക​യും അതേസ​മയം തിരു​വെ​ഴു​ത്തി​ലെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളെ​യും സഭാ പാരമ്പ​ര്യ​ത്തെ​യും മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​നും അതിനു​വേണ്ടി പ്രതി​വാ​ദം നടത്താ​നു​മുള്ള ലഭ്യമായ ഏറ്റവും നല്ല ഉപാധി​യാ​യി പ്ലേറ്റോ​ണിക തത്ത്വശാ​സ്‌ത്രത്തെ കാണു​ക​യും” ചെയ്‌തെന്നു പറയ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഒരു അമർത്യ ആത്മാവ്‌ ഉണ്ടെന്നു പ്ലേറ്റോ​യ്‌ക്ക്‌ ഉറപ്പാ​യി​രു​ന്നു. “ക്രിസ്‌തീയ ദൈവ​ശാ​സ്‌ത്ര”ത്തിൽ കയറി​ക്കൂ​ടിയ വ്യാജ ഉപദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ ഏറ്റവും മുഖ്യ​മായ ഒന്നായി​രു​ന്നു ആത്മാവി​ന്റെ അമർത്യത. ഈ പഠിപ്പി​ക്കൽ സ്വീക​രി​ക്കുക വഴി ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം പൊതു​ജ​ന​ങ്ങൾക്കു കൂടുതൽ ആകർഷ​ക​മാ​യി​ത്തീർന്നു എന്ന വസ്‌തുത ആ നടപടി​യെ ഒരുത​ര​ത്തി​ലും ന്യായീ​ക​രി​ക്കു​ന്നില്ല. ഗ്രീക്കു സംസ്‌കാ​ര​ത്തി​ന്റെ ഹൃദയ സ്ഥാനമായ ഏഥൻസിൽ പ്രസം​ഗി​ക്കവെ, പൗലൊസ്‌ അപ്പൊ​സ്‌തലൻ ആത്മാവി​നെ കുറി​ച്ചുള്ള പ്ലേറ്റോ​ണിക ഉപദേശം പഠിപ്പി​ച്ചില്ല. പകരം, അവൻ ക്രിസ്‌തീയ ഉപദേ​ശ​മായ പുനരു​ത്ഥാ​നത്തെ കുറി​ച്ചാ​ണു പഠിപ്പി​ച്ചത്‌, അവന്റെ ഗ്രീക്കു ശ്രോ​താ​ക്ക​ളിൽ അനേകർക്കും അത്‌ അസ്വീ​കാ​ര്യ​മാ​യി തോന്നി​യി​ട്ടു പോലും.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 17:22-32.

ഗ്രീക്കു തത്ത്വശാ​സ്‌ത്ര​ത്തി​നു വിപരീ​ത​മാ​യി, മനുഷ്യ​ന്റെ മരണാ​നന്തര അവസ്ഥയെ കുറിച്ച്‌ ബൈബിൾ വ്യക്തമാ​യി ഇങ്ങനെ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നവർ തങ്ങൾ മരിക്കും എന്നറി​യു​ന്നു; മരിച്ച​വ​രോ ഒന്നും അറിയു​ന്നില്ല; മേലാൽ അവർക്കു ഒരു പ്രതി​ഫ​ല​വും ഇല്ല; അവരെ ഓർമ്മ വിട്ടു​പോ​കു​ന്നു​വ​ല്ലോ.” (സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 9:5) മനുഷ്യ​ന്റെ ഉള്ളിൽ അമർത്യ​മായ എന്തോ ഒന്ന്‌ ഉണ്ടെന്ന ആശയം ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നില്ല. മരണത്തിൽ മനുഷ്യൻ അസ്‌തി​ത്വ​ര​ഹി​തൻ ആകുന്നു, യാതൊ​ന്നും തുടർന്നു ജീവി​ക്കു​ന്നില്ല, എന്നതാണ്‌ അതിലെ ലളിത സത്യം.

യേശു​വി​ന്റെ മാനുഷ-പൂർവ അസ്‌തി​ത്വ​ത്തെ കുറി​ച്ചു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നു വഞ്ചനാ​ത്മ​ക​മായ മറ്റൊരു പഠിപ്പി​ക്കൽ, അതായത്‌ അവൻ തന്റെ പിതാ​വി​നോ​ടു തുല്യ​നാ​യി​രു​ന്നു എന്ന ആശയം. ആദ്യ മൂന്നു നൂറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളി​ലെ സഭ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) ഇങ്ങനെ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “ത്രി​ത്വോ​പ​ദേശം . . . യഹൂദ-ക്രിസ്‌തീയ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽനി​ന്നു തികച്ചും അന്യമായ ഒരു ഉറവിൽനി​ന്നാണ്‌ ഉത്ഭവി​ച്ചത്‌.” ആ ഉറവ്‌ ഏതായി​രു​ന്നു? ആ ഉപദേശം “വളർന്നു പന്തലി​ക്കു​ക​യും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തോ​ടു ചേർക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തതു പ്ലേറ്റോ​വാ​ദി​ക​ളായ സഭാ പിതാ​ക്ക​ന്മാ​രി​ലൂ​ടെ ആയിരു​ന്നു.”

കാലം കടന്നു​പോ​കു​ക​യും സഭാ പിതാ​ക്ക​ന്മാർ നവപ്ലേ​റ്റോ​ണി​ക​വാ​ദ​ത്താൽ കൂടുതൽ കൂടുതൽ സ്വാധീ​നി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌ത​തോ​ടെ ത്രിത്വ​വാ​ദി​ക​ളു​ടെ എണ്ണം കൂടി. മൂന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ലെ നവപ്ലേ​റ്റോ​ണിക തത്ത്വശാ​സ്‌ത്രം, പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ത്താൻ സാധി​ക്കാ​ത്ത​തി​നെ പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ത്താൻ, അതായത്‌ ഒരു മൂന്നംഗ ദൈവത്തെ ഒരു ഏക​ദൈ​വ​മാ​യി തോന്നത്തക്ക വിധത്തി​ലാ​ക്കാൻ, അവരെ പ്രാപ്‌ത​രാ​ക്കി. മൂന്നു വ്യക്തി​കൾക്കു തങ്ങളുടെ സ്വന്തം തനിമ നിലനിർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​തന്നെ ഏക​ദൈ​വ​മാ​കാൻ കഴിയു​മെന്ന്‌ തത്ത്വചി​ന്താ​പ​ര​മായ ന്യായ​വാ​ദങ്ങൾ ഉപയോ​ഗിച്ച്‌ അവർ വാദിച്ചു!

എന്നാൽ, സർവശ​ക്ത​നായ ദൈവം യഹോവ മാത്ര​മാ​ണെ​ന്നും യേശു​ക്രി​സ്‌തു അവനെ​ക്കാൾ താഴ്‌ന്ന അവന്റെ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെട്ട പുത്ര​നാ​ണെ​ന്നും പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാവ്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ പ്രവർത്ത​ന​നി​ര​ത​മായ ശക്തിയാ​ണെ​ന്നും ഉള്ളതാണ്‌ ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്കുന്ന സത്യം. (ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 6:4; യെശയ്യാ​വു 45:5; പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 2:4; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 1:15; വെളി​പ്പാ​ടു 3:14) ത്രി​ത്വോ​പ​ദേശം ഏക സത്യ​ദൈ​വത്തെ അനാദ​രി​ക്കു​ക​യും ആളുകളെ കുഴപ്പി​ക്കു​ക​യും ദൈവത്തെ ആളുകൾക്ക്‌ അഗ്രാ​ഹ്യ​നാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ അവരെ അവനിൽനിന്ന്‌ അകറ്റു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.

ക്രിസ്‌തീ​യ ചിന്തയു​ടെ മേലുള്ള നവപ്ലേ​റ്റോ​ണിക സ്വാധീ​ന​ത്തിന്‌ ഇരയായ മറ്റൊരു പഠിപ്പി​ക്കൽ തിരു​വെ​ഴുത്ത്‌ അധിഷ്‌ഠി​ത​മായ സഹസ്രാബ്ദ പ്രത്യാശ ആയിരു​ന്നു. (വെളി​പ്പാ​ടു 20:4-6) സഹസ്രാബ്ദ വാദി​കളെ കുറ്റം​വി​ധി​ക്കു​ന്ന​തിൽ പേരു​കേട്ട ആളായി​രു​ന്നു ഓറിജൻ. ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ ആയിര​വർഷ വാഴ്‌ചയെ കുറി​ച്ചുള്ള നന്നായി വേരൂ​ന്നിയ ബൈബിൾ ഉപദേ​ശത്തെ അദ്ദേഹം അത്ര ശക്തമായി എതിർത്തത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു? ദ കാത്തലിക്‌ എൻ​സൈ​ക്ലോ​പീ​ഡിയ ഉത്തരം നൽകുന്നു: “തന്റെ ഉപദേ​ശ​ങ്ങ​ളു​ടെ അടിസ്ഥാ​നം ആയിരുന്ന നവ-പ്ലേറ്റോ​ണി​ക​വാ​ദ​ത്തി​ന്റെ വീക്ഷണ​ത്തിൽ . . . [ഓറി​ജന്‌] സഹസ്രാ​ബ്ദ​ക്കാ​രെ പിന്താ​ങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.”

യഥാർഥ സത്യം

മേൽപ്പറഞ്ഞ സംഭവ​വി​കാ​സ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഒന്നിനും സത്യവു​മാ​യി യാതൊ​രു ബന്ധവും ഉണ്ടായി​രു​ന്നില്ല. ബൈബി​ളിൽ കാണ​പ്പെ​ടുന്ന ക്രിസ്‌തീയ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ മുഴു​വ​നും കൂടി​ച്ചേർന്ന​താണ്‌ ആ സത്യം. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 4:2; തീത്തൊസ്‌ 1:1, 14; 2 യോഹ​ന്നാൻ 1-4) സത്യത്തി​ന്റെ ഏക ഉറവിടം ബൈബി​ളാണ്‌.—യോഹ​ന്നാൻ 17:17; 2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 3:16.

എന്നാൽ, യഹോ​വ​യു​ടെ​യും സത്യത്തി​ന്റെ​യും മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​ന്റെ​യും നിത്യ​ജീ​വ​ന്റെ​യും ശത്രു, “കുലപാ​തക”നും ‘ഭോഷ്‌ക്കി​ന്റെ അപ്പനു’മായ പിശാ​ചായ സാത്താൻ, സത്യത്തെ ദുഷി​പ്പി​ക്കാൻ വഞ്ചകമായ ധാരാളം മാർഗങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. (യോഹ​ന്നാൻ 8:44; 2 കൊരി​ന്ത്യർ 11:3 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) ക്രിസ്‌തീയ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളു​ടെ ഉള്ളടക്ക​ത്തി​നും സ്വഭാ​വ​ത്തി​നും മാറ്റം വരുത്താൻ അവൻ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​ട്ടുള്ള ഏറ്റവും ശക്തമായ ഉപകര​ണ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നാണ്‌ പുറജാ​തീയ ഗ്രീക്ക്‌ തത്ത്വചി​ന്ത​ക​രു​ടെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ—വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ സാത്താന്റെ ചിന്തയു​ടെ ഒരു പ്രതി​ഫ​ല​ന​മാണ്‌ അവരുടെ തത്ത്വശാ​സ്‌ത്രം.

ക്രിസ്‌തീ​യ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​മാ​യുള്ള ഗ്രീക്കു തത്ത്വചി​ന്ത​യു​ടെ ഈ അസ്വാ​ഭാ​വിക ഇഴുകി​ച്ചേരൽ, ബൈബിൾ സത്യത്തി​ന്റെ ശക്തി​യെ​യും സൗമ്യ​ത​യും ആത്മാർഥ​ത​യു​മുള്ള പഠിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​വു​ന്ന​വ​രായ സത്യാ​ന്വേ​ഷി​കളെ ആകർഷി​ക്കാ​നുള്ള അതിന്റെ പ്രാപ്‌തി​യെ​യും ചോർത്തി​ക്ക​ള​ഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ അതിൽ വെള്ളം ചേർക്കാ​നുള്ള ഒരു ശ്രമത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി​രു​ന്നു. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 3:1, 2, 19, 20) സത്യവും വ്യാജ​വും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാ​സത്തെ അവ്യക്ത​മാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ അതു സുസ്‌പ​ഷ്ട​മായ ബൈബിൾ ഉപദേ​ശ​ത്തി​ന്റെ നൈർമ​ല്യ​ത്തെ ദുഷി​പ്പി​ക്കാ​നും ശ്രമി​ക്കു​ന്നു.

ഇന്ന്‌, സഭയുടെ തലയായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ മാർഗ​നിർദേ​ശ​ത്തിൻ കീഴിൽ യഥാർഥ ക്രിസ്‌തീയ പഠിപ്പി​ക്കൽ പുനഃ​സ്ഥാ​പി​ത​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. കൂടാതെ, സത്യത്തെ ആത്മാർഥ​മാ​യി തേടു​ന്ന​വർക്ക്‌ സത്യ​ക്രി​സ്‌തീയ സഭയെ അതിന്റെ ഫലങ്ങളാൽ വളരെ എളുപ്പം തിരി​ച്ച​റി​യാൻ കഴിയും. (മത്തായി 7:16, 20) സത്യത്തി​ന്റെ കലർപ്പി​ല്ലാത്ത ജലം കണ്ടെത്താ​നും നമ്മുടെ പിതാ​വായ യഹോവ വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന നിത്യ​ജീ​വ​നാ​കുന്ന അവകാ​ശ​ത്തി​ന്മേൽ ശക്തമാ​യൊ​രു പിടി​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാ​നും അത്തരക്കാ​രെ സഹായി​ക്കാൻ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ മനസ്സൊ​രു​ക്ക​വും താത്‌പ​ര്യ​വും ഉള്ളവരാണ്‌.—യോഹ​ന്നാൻ 4:14; 1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 6:19.

[11-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

അഗസ്റ്റിൻ

[10-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട]

ഗ്രീക്ക്‌ പാഠം: From the book Ancient Greek Writers: Plato’s Phaedo, 1957, Ioannis N. Zacharopoulos, Athens; പ്ലേറ്റോ: Musei Capitolini, Roma