എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌—ഫിലി​പ്പി​യ​രു​ടെ സന്ദേശ​വാ​ഹ​കൻ

“അവനെ കർത്താ​വിൽ പൂർണ്ണ​സ​ന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ കൈ​ക്കൊൾവിൻ; ഇങ്ങനെ​യു​ള്ള​വരെ ബഹുമാ​നി​പ്പിൻ” എന്നു പൗലോസ്‌ ഫിലി​പ്പി​യർക്ക്‌ എഴുതി. അത്തരം ഊഷ്‌മ​ള​മായ വാക്കു​ക​ളിൽ ഒരു ക്രിസ്‌തീയ മേൽവി​ചാ​രകൻ നമ്മെക്കു​റി​ച്ചു സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​പക്ഷം നാം സന്തോ​ഷ​ഭ​രി​ത​രാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന​തിൽ യാതൊ​രു സംശയ​വു​മില്ല. (ഫിലി​പ്പി​യർ 2:29) എന്നാൽ പൗലോസ്‌ ആരെക്കു​റി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു സംസാ​രി​ച്ചത്‌? അത്തരം ഊഷ്‌മ​ള​മായ ശുപാർശ അർഹി​ക്കാൻമാ​ത്രം ആ വ്യക്തി എന്താണു ചെയ്‌തത്‌?

എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ എന്നാണ്‌ ആദ്യത്തെ ചോദ്യ​ത്തിന്‌ ഉത്തരം. രണ്ടാമ​ത്തേ​തിന്‌ ഉത്തരം കണ്ടെത്തു​ന്ന​തിന്‌, ആ വാക്കു​ക​ളെ​ഴു​താൻ പൗലോ​സി​നെ പ്രേരി​പ്പിച്ച സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു നമുക്കു പരിചി​ന്തി​ക്കാം.

പൊ.യു. 58-നോട​ടുത്ത്‌, കൊടും​പ​ക​പൂണ്ട ഒരു ജനക്കൂട്ടം പൗലോ​സി​നെ യെരു​ശ​ലേ​മിൽ ആലയത്തി​നു പുറ​ത്തേക്കു വലിച്ചി​ഴ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി അടിച്ചു​വെ​ന്നും അധികാ​രി​കൾ അവനെ അറസ്റ്റു​ചെ​യ്‌തു​വെ​ന്നും നിഗമ​ന​ത്തി​ലെ​ത്താ​നാ​വാ​തെ തടവി​ലാ​ക്കി അവനെ ചങ്ങലക​ളിൽ ബന്ധിച്ചു റോമി​ലേക്കു മാറ്റി​യെ​ന്നും ഫിലി​പ്പി​യർ കേട്ടു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 21:27-33; 24:27; 27:1) അവന്റെ ക്ഷേമ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠാ​കു​ല​രാ​യി, തങ്ങൾക്ക്‌ എന്തു ചെയ്യാൻ കഴിയു​മെന്ന്‌ അവർ സ്വയം ചോദി​ച്ചി​രി​ക്കണം. അവർ ദരി​ദ്ര​രാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു മാത്രമല്ല പൗലോ​സിൽനി​ന്നു വളരെ​യ​ധി​കം അകലെ​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു പരിമി​ത​മായ സഹായമേ അവർക്കു നൽകാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. എങ്കിലും മുൻകാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ പൗലോ​സി​ന്റെ ശുശ്രൂ​ഷയെ പിന്തു​ണ​യ്‌ക്കാൻ പ്രേരി​പ്പിച്ച അതേ ഊഷ്‌മള വികാരം അപ്പോ​ഴും ഫിലി​പ്പി​യരെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു; അവൻ നിർണാ​യ​ക​മായ ഒരു അവസ്ഥയി​ലാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അതു മുമ്പി​ല​ത്തെ​ക്കാൾ കൂടു​ത​ലാ​യി​രു​ന്നു.—2 കൊരി​ന്ത്യർ 8:1-4; ഫിലി​പ്പി​യർ 4:16.

തങ്ങളി​ലൊ​രാൾ ഒരു സമ്മാന​വു​മാ​യി പൗലോ​സി​നെ സന്ദർശിച്ച്‌ അവന്‌ എന്തെങ്കി​ലും സഹായം ആവശ്യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ അതു ചെയ്‌തു​കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മോ​യെന്നു ഫിലി​പ്പി​യർ പരിചി​ന്തി​ച്ചി​രി​ക്കണം. എന്നാൽ അതു ദീർഘ​വും ക്ഷീണി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ യാത്ര​യാ​യി​രു​ന്നു. കൂടാതെ അവനെ സഹായി​ക്കു​ന്നത്‌ അപകട​ക​ര​വു​മാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കാം! യോയാ​ക്കിം ഗ്നിൽക്ക ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു: “ഒരു തടവു​കാ​രനെ സന്ദർശി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ധൈര്യം ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു, ഒരുവന്റെ ‘കുറ്റം’ അത്യന്തം നിന്ദ്യ​മായ ഒന്നായി നിർവ​ചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​പക്ഷം പ്രത്യേ​കി​ച്ചും.” എഴുത്തു​കാ​ര​നായ ബ്രയൺ റപ്‌സ്‌കെ ഇങ്ങനെ എഴുതു​ന്നു: “ഒരു തടവു​കാ​ര​നു​മാ​യി വളരെ അടുത്തു സഹവസി​ക്കു​ക​യോ അയാ​ളോ​ടോ അയാളു​ടെ വീക്ഷണ​ങ്ങ​ളോ​ടോ സഹതാപം കാട്ടു​ക​യോ ചെയ്യു​ന്ന​പക്ഷം കൂടു​ത​ലായ അപകട​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. . . . അവിചാ​രി​ത​മായ ഒരു വാക്കോ പ്രവൃ​ത്തി​യോ തടവു​കാ​രന്റെ മാത്രമല്ല അയാളു​ടെ സഹായി​യു​ടെ​യും നാശത്തി​ലേക്കു നയി​ച്ചേ​ക്കാം.” ഫിലി​പ്പി​യർക്ക്‌ ആരെ അയയ്‌ക്കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു?

ഇത്തര​മൊ​രു യാത്ര ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യും അനിശ്ചി​ത​ത്വ​വും ഉയർത്തി​യി​രി​ക്കാ​മെന്നു നമുക്കു നന്നായി ഊഹി​ക്കാ​വു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളൂ. എന്നാൽ ആ ദുഷ്‌ക​ര​മായ ദൗത്യം ഏറ്റെടു​ക്കാൻ എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ (കൊ​ലോ​സ്യ​യി​ലെ എപ്പഫ്രാ​സാ​ണെന്നു തെറ്റി​ദ്ധ​രി​ക്ക​രുത്‌) ഒരുക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. അവന്റെ പേരി​നോ​ടു ചേർന്ന്‌ എഫ്രൊ​ദിത്ത്‌ എന്ന്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ വീക്ഷണ​ത്തിൽ അവൻ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ലേക്കു മതപരി​വർത്തനം ചെയ്‌ത ഒരു വിജാ​തീ​യൻ—പ്രേമ​ത്തി​ന്റെ​യും പ്രത്യു​ത്‌പാ​ദ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും ഗ്രീക്കു ദേവിക്ക്‌ അർപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ മകൻ—ആയിരി​ക്കാ​മെന്നു നിഗമനം ചെയ്യാം. ഫിലി​പ്പി​യ​രു​ടെ ഔദാര്യ മനഃസ്ഥി​തി​ക്കു നന്ദി പ്രകടി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പൗലോസ്‌ എഴുതി​യ​പ്പോൾ എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സി​നെ “നിങ്ങളു​ടെ ദൂതനും എന്റെ ബുദ്ധി​മു​ട്ടി​ന്നു ശുശ്രൂ​ഷി​ച്ച​വനു”മെന്ന്‌ ഉചിത​മാ​യും അവനു വർണി​ക്കാൻ സാധിച്ചു.—ഫിലി​പ്പി​യർ 2:25.

പൗലോ​സി​നും തന്റെ സ്വന്തം സഭയ്‌ക്കും വേണ്ടി​യുള്ള ഈ സേവന​ത്തി​നാ​യി സ്വയം ഉഴിഞ്ഞു​വെ​ക്കാ​നുള്ള എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സി​ന്റെ സ്‌തു​ത്യർഹ​മായ മനസ്സൊ​രു​ക്ക​ത്തി​ന്മ​ധ്യേ​യും, അവനെ​ക്കു​റി​ച്ചു ബൈബിൾ പറയുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ വെളി​ച്ച​ത്തിൽ, നമുക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നേ​ക്കാ​വുന്ന അതേ പ്രശ്‌നങ്ങൾ അവനു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു നമുക്കു മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. നമുക്ക​വന്റെ ദൃഷ്ടാന്തം പരിചി​ന്തി​ക്കാം.

‘എന്റെ ബുദ്ധി​മു​ട്ടി​ന്നു ശുശ്രൂ​ഷി​ച്ചവൻ’

വിശദാം​ശങ്ങൾ അറിഞ്ഞു​കൂ​ടെ​ങ്കി​ലും, യാത്രാ​ക്ഷീ​ണി​ത​നാ​യാണ്‌ എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ റോമിൽ എത്തിയ​തെന്നു നമുക്ക്‌ ഊഹി​ക്കാൻ കഴിയും. ഒരുപക്ഷേ അവൻ മാസി​ഡോ​ണി​യ​യ്‌ക്കു കുറു​കെ​യുള്ള വയാ എഗ്നേഷ്യ എന്ന റോമൻ പാതയി​ലൂ​ടെ​യാ​യി​രി​ക്കാം യാത്ര​ചെ​യ്‌തത്‌. അവൻ അഡ്രി​യാ​ട്ടിക്ക്‌ കടന്ന്‌ ഇറ്റാലി​യൻ ഉപദ്വീ​പി​ന്റെ “ഉപ്പൂറ്റി”യിലേക്കു പ്രവേ​ശി​ക്കു​ക​യും അപിയൻ വേയി​ലൂ​ടെ റോമി​ലേക്കു പ്രവേ​ശി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രി​ക്കാം. ഒരു മാസത്തി​ല​ധി​ക​മെ​ടു​ക്കുന്ന (ഒരു ദിശയി​ലേ​ക്കു​മാ​ത്രം 1,200 കിലോ​മീ​റ്റർ) ക്ഷീണി​പ്പി​ക്കുന്ന യാത്ര​യാ​യി​രു​ന്നു അത്‌.—29-ാം പേജി​ലുള്ള ചതുരം കാണുക.

എന്തു മനോ​ഭാ​വ​ത്തോ​ടെ​യാണ്‌ എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ ഈ ദൗത്യ​ത്തി​നു തുടക്ക​മി​ട്ടത്‌? അവൻ പൗലോ​സി​നു “സ്വകാര്യ സേവന”മനുഷ്‌ഠി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അല്ലെങ്കിൽ ലീറ്റൂർഗി​യ​യ്‌ക്ക്‌ അയയ്‌ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താണ്‌. (ഫിലി​പ്പി​യർ 2:30, NW) ഒരു പൗരൻ രാഷ്‌ട്ര​ത്തി​നു​വേണ്ടി ചെയ്യാൻ സ്വമേ​ധയാ ഏറ്റെടു​ക്കുന്ന വേലയെ പരാമർശി​ക്കു​ന്ന​തി​നാണ്‌ ഈ ഗ്രീക്കു​പദം ആദ്യം ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. പിന്നീട്‌, ചില പ്രത്യേക സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കാൻ പ്രാപ്‌ത​രായ പൗരന്മാ​രിൽനി​ന്നു രാഷ്‌ട്രം നിർബ​ന്ധ​പൂർവം അത്തരം സേവനം ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നെ അത്‌ അർഥമാ​ക്കി. ഗ്രീക്കു തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളി​ലെ ഈ പദത്തിന്റെ ഉപയോ​ഗ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒരു പണ്ഡിതൻ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ദൈവ​ത്തി​നും മനുഷ്യർക്കും വേണ്ടി വേല​ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​നാ​ണു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി. ഒന്നാമത്‌, അവൻ മുഴു​ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടെ അതു ചെയ്യാൻ ഇച്ഛിക്കു​ന്നു. രണ്ടാമത്‌, യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ സ്‌നേഹം അതു ചെയ്യാൻ അവനെ നിർബ​ന്ധി​ക്കു​ന്നു.” അതേ, എത്ര വിശി​ഷ്ട​മായ ഒരു മനോ​ഭാ​വ​മാണ്‌ എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ പ്രകട​മാ​ക്കി​യത്‌!

‘അവൻ തന്റെ പ്രാണ​നെ​പ്പോ​ലും കരുതി​യില്ല’

ചൂതു​കളി ഭാഷയിൽനി​ന്നു കടമെ​ടുത്ത ഒരു പദം ഉപയോ​ഗി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ വേലയ്‌ക്കാ​യി ‘തന്റെ പ്രാണ​നെ​പ്പോ​ലും കരുതി​യില്ല [പാര​ബൊ​ള്യൂ​സാ​മെ​നൊസ്‌]’ അഥവാ അക്ഷരാർഥ​ത്തിൽ “ചൂതാടി” എന്നു പൗലോസ്‌ പറയുന്നു. (ഫിലി​പ്പി​യർ 2:30) എപ്പഫൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ എന്തെങ്കി​ലും വിഡ്‌ഢി​ത്തം ചെയ്‌ത​താ​യി നാം അനുമാ​നി​ക്കേ​ണ്ട​തില്ല; മറിച്ച്‌, അവന്റെ വിശുദ്ധ സേവന​ത്തി​ന്റെ നിർവ​ഹ​ണ​ത്തിൽ ഒരു പ്രത്യേക ആപത്ത്‌ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ഒരുപക്ഷേ വർഷത്തി​ലെ മോശ​മായ കാലാ​വ​സ്ഥ​യി​ലാ​യി​രു​ന്നോ ദുരി​താ​ശ്വാ​സ പ്രവർത്ത​ന​ത്തിന്‌ അവൻ ഒരു​മ്പെ​ട്ടത്‌? വഴിമ​ധ്യേ എവി​ടെ​യോ​വെച്ചു രോഗം ബാധി​ച്ച​ശേ​ഷ​വും അവൻ യാത്ര​ചെ​യ്‌തു തീർക്കു​ന്ന​തിൽ ഉറ്റിരു​ന്നോ? എന്തുത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നാ​ലും എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ “മരണത്തി​ന്റെ വക്കോളം രോഗ​ബാ​ധി​ത​നാ​യി.” ഒരുപക്ഷേ പൗലോ​സി​നു സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കേ​ണ്ട​തിന്‌ അവനോ​ടൊ​പ്പം താമസി​ക്കാൻ ഉദ്ദേശി​ച്ചി​രു​ന്ന​തി​നാ​ലാ​കാം പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്ന​തി​ലും നേരത്തെ മടങ്ങി​പ്പോ​കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ആവശ്യം വിശദീ​ക​രി​ക്കാൻ പ്രത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ അപ്പോ​സ്‌തലൻ ആഗ്രഹി​ച്ചത്‌.—ഫിലി​പ്പി​യർ 2:27, NW.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ആവശ്യ​മു​ള്ള​വർക്കു സഹായം നൽകു​ന്ന​തി​നു ത്യാഗ​ശീ​ല​ത്തോ​ടെ സ്വയം ലഭ്യമാ​ക്കാൻ മനസ്സൊ​രു​ക്കം കാട്ടിയ ധീരനായ വ്യക്തി​യാ​യി​രു​ന്നു എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌.

നാം ഇങ്ങനെ സ്വയം ചോദി​ച്ചേ​ക്കാം, ‘പ്രയാ​സ​ക​ര​മായ സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലുള്ള എന്റെ ആത്മീയ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ സഹായി​ക്കാൻ ഞാൻ എത്ര​ത്തോ​ളം പോകും?’ അത്തരം ഒരുക്ക​മ​നോ​ഭാ​വം ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ ഐച്ഛി​കമല്ല. യേശു ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “നിങ്ങൾ തമ്മിൽ തമ്മിൽ സ്‌നേ​ഹി​ക്കേണം എന്നു പുതി​യോ​രു കല്‌പന ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു തരുന്നു; ഞാൻ നിങ്ങളെ സ്‌നേ​ഹി​ച്ച​തു​പോ​ലെ നിങ്ങളും തമ്മിൽ തമ്മിൽ സ്‌നേ​ഹി​ക്കേണം എന്നു തന്നേ.” (ചെരി​ച്ചെ​ഴു​ത്തു ഞങ്ങളു​ടേത്‌.) (യോഹ​ന്നാൻ 13:34) എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ ‘മരണത്തി​ന്റെ വക്കോളം’ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ച്ചു. ഫിലി​പ്പി​യർക്ക്‌ ഉണ്ടായി​രി​ക്കാൻ പൗലോസ്‌ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പിച്ച “മനോ​ഭാവ”ത്തിന്റെ മാതൃ​ക​യാ​യി​രുന്ന വ്യക്തി​യാ​യി​രു​ന്നു എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌. (ഫിലി​പ്പി​യർ 2:5, 8, 30, പി.ഒ.സി. ബൈബിൾ) നമ്മൾ അത്ര​ത്തോ​ളം പോകാൻ മനസ്സൊ​രു​ക്കം കാട്ടു​മോ?

എന്നിട്ടും എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ വിഷാ​ദ​മ​ഗ്ന​നാ​യി. എന്തു​കൊണ്ട്‌?

അവന്റെ വിഷാദം

നിങ്ങളെ എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സി​ന്റെ സ്ഥാനത്തു നിർത്തുക. “അവൻ നിങ്ങളെ എല്ലാവ​രെ​യും കാൺമാൻ വാഞ്‌ഛി​ച്ചും താൻ ദീനമാ​യി കിടന്നു എന്നു നിങ്ങൾ കേട്ടതു​കൊ​ണ്ടു വ്യസനി​ച്ചു​മി​രു​ന്നു” എന്നു പൗലോസ്‌ റിപ്പോർട്ടു​ചെ​യ്‌തു. (ഫിലി​പ്പി​യർ 2:26) തന്റെ സഭയി​ലുള്ള സഹോ​ദ​രങ്ങൾ, തനിക്കു സുഖമി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും അവർ ആശിച്ച​രീ​തി​യിൽ പൗലോ​സി​നെ സഹായി​ക്കാൻ തനിക്കു കഴിഞ്ഞി​ല്ലെ​ന്നു​മുള്ള കാര്യം മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യെന്ന്‌ എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സിന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ പൗലോ​സി​നു കൂടുതൽ ഉത്‌കണ്‌ഠ സൃഷ്ടി​ച്ച​താ​യി തോന്നി​ച്ചേ​ക്കാം. വൈദ്യ​നും പൗലോ​സി​ന്റെ സുഹൃ​ത്തു​മാ​യി​രുന്ന ലൂക്കോസ്‌ മറ്റെല്ലാം ഉപേക്ഷി​ച്ചിട്ട്‌ എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സി​നെ പരിപാ​ലി​ക്കാൻ മുതി​രേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നോ?—ഫിലി​പ്പി​യർ 2:27, 28; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 4:14.

തന്നിമി​ത്തം എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ വിഷാ​ദ​മഗ്നൻ ആയിത്തീർന്നി​രി​ക്കാ​നാ​ണു സാധ്യത. ഒരുപക്ഷേ സഭയി​ലുള്ള സഹോ​ദ​രങ്ങൾ താൻ അസമർഥ​നാ​ണെന്നു കരുതു​ന്ന​താ​യി അവൻ വിഭാവന ചെയ്‌തി​രി​ക്കാം. അവനു കുറ്റ​ബോ​ധം തോന്നു​ക​യും തന്റെ വിശ്വ​സ്‌തത സംബന്ധിച്ച്‌ ഉറപ്പേ​കു​ന്ന​തിന്‌ അവരെ കാണാൻ അവൻ ‘വാഞ്‌ഛി​ച്ചി’രിക്കു​ക​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കാം. എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സി​ന്റെ അവസ്ഥ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു വർണി​ക്കാൻ പൗലോസ്‌ അഡി​മോ​നി​യോ, “വിഷാ​ദ​മ​ഗ്ന​നാ​യി​രി​ക്കുക,” എന്ന വളരെ ശക്തമായ ഗ്രീക്കു​പ​ദ​മാണ്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചത്‌. ജെ. ബി. ലൈറ്റ്‌ഫുട്ട്‌ എന്ന പണ്ഡിതൻ പറയു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം, “ശാരീ​രിക ക്രമ​ക്കേ​ടി​നാ​ലോ ദുഃഖം, ലജ്ജ, നിരാശ എന്നിങ്ങ​നെ​യുള്ള മാനസിക ക്ലേശത്താ​ലോ സംജാ​ത​മാ​കുന്ന സംഭ്രാ​ന്ത​മായ, അസ്വസ്ഥ​മായ, അർധ ശ്രദ്ധാ​ശൈ​ഥി​ല്യ​മുള്ള അവസ്ഥ”യെ ഈ പദം​കൊ​ണ്ടു സൂചി​പ്പി​ക്കാ​നാ​വും. ഇതിനു​പു​റമേ ഗ്രീക്കു തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽ ഈ പദം ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നതു ഗെത്‌ശെമന തോട്ട​ത്തിൽവെച്ച്‌ യേശു​വി​നു​ണ്ടായ കൊടിയ വേദന​യോ​ടു ബന്ധപ്പെ​ടു​ത്തി മാത്ര​മാണ്‌.—മത്തായി 26:37.

തങ്ങളുടെ സന്ദേശ​വാ​ഹ​കന്റെ അപ്രതീ​ക്ഷി​ത​മായ തിരി​ച്ചു​വ​ര​വി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു വിവരി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ഫിലി​പ്പി​യർക്ക ഒരു കത്തെഴു​തി എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സി​ന്റെ കൈവശം കൊടു​ത്തു​വി​ടു​ന്ന​താണ്‌ ഏറ്റവും നല്ലതെന്നു പൗലോസ്‌ നിഗമനം ചെയ്‌തു. “എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സി​നെ നിങ്ങളു​ടെ അടുക്കൽ അയക്കു​ന്നതു ആവശ്യം എന്നു എനിക്കു തോന്നി”യെന്ന്‌ എഴുതി​ക്കൊണ്ട്‌ എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ മടങ്ങു​ന്ന​തി​ലെ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം പൗലോസ്‌ ഏറ്റെടു​ത്തു. അങ്ങനെ, എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ പരാജ​യ​പ്പെ​ട്ടു​വെന്ന ഏതൊരു സംശയ​വും അത്‌ ദൂരീ​ക​രി​ച്ചു. (ഫിലി​പ്പി​യർ 2:25) നേരേ​മ​റിച്ച്‌, തന്റെ ഉദ്യമം പൂർത്തി​യാ​ക്കു​ന്ന​തിൽ എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ മരണത്തി​ന്റെ വക്കോ​ള​മെത്തി! “അവനെ കർത്താ​വിൽ പൂർണ്ണ​സ​ന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ കൈ​ക്കൊൾവിൻ; ഇങ്ങനെ​യു​ള്ള​വരെ ബഹുമാ​നി​പ്പിൻ. എനിക്കു വേണ്ടി​യുള്ള നിങ്ങളു​ടെ ശുശ്രൂ​ഷ​യു​ടെ കുറവു തീർപ്പാ​ന​ല്ലോ അവൻ തന്റെ പ്രാണ​നെ​പ്പോ​ലും കരുതാ​തെ ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ വേല നിമിത്തം മരണ​ത്തോ​ളം ആയ്‌പോ​യതു” എന്നു പൗലോസ്‌ ഊഷ്‌മ​ള​മാ​യി ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു.—ഫിലി​പ്പി​യർ 2:29, 30.

“ഇങ്ങനെ​യു​ള്ള​വരെ ബഹുമാ​നി​പ്പിൻ”

എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സി​ന്റേ​തി​നു സമാന​മായ മനോ​ഭാ​വ​മുള്ള സ്‌ത്രീ​പു​രു​ഷ​ന്മാർ തീർച്ച​യാ​യും വിലമ​തി​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​താണ്‌. അവർ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ആത്മത്യാ​ഗം ചെയ്യുന്നു. വീട്ടിൽനിന്ന്‌ അകലെ, മിഷന​റി​മാ​രോ സഞ്ചാര​മേൽവി​ചാ​ര​ക​ന്മാ​രോ ആയി സേവി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അല്ലെങ്കിൽ വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സു​ക​ളി​ലൊ​ന്നിൽ സേവി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ തങ്ങളെ​ത്തന്നെ അർപ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഓർത്തു​നോ​ക്കൂ. ഒരിക്കൽ ചെയ്‌തി​രുന്ന കാര്യങ്ങൾ വീണ്ടും ചെയ്യു​ന്ന​തിൽനി​ന്നു പ്രായാ​ധി​ക്യ​മോ ക്ഷയിച്ചു​വ​രുന്ന ആരോ​ഗ്യ​മോ ചിലരെ തടയു​ന്ന​പക്ഷം വർഷങ്ങ​ളോ​ളം നീണ്ടു​നിന്ന അവരുടെ സേവനം നിമിത്തം അവർ ആദരവും ബഹുമാ​ന​വും അർഹി​ക്കു​ന്നു.

എന്നുവ​രി​കി​ലും, ക്ഷയിപ്പി​ക്കുന്ന ഒരു രോഗം വിഷാ​ദ​ത്തി​നോ കുറ്റ​ബോ​ധ​ത്തി​നോ കാരണ​മാ​യി​രു​ന്നേ​ക്കാം. കൂടുതൽ ചെയ്യാൻ ഒരുവൻ ആഗ്രഹി​ച്ചേ​ക്കാം. എത്ര നിരാ​ശാ​ജ​നകം! അത്തരം സാഹച​ര്യ​ത്തിൽ അകപ്പെ​ടുന്ന ഏതൊ​രാൾക്കും എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സിൽനി​ന്നു പഠിക്കാ​നാ​വും. എന്താ​ണേ​ലും, രോഗം ബാധി​ച്ചത്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ കുഴപ്പ​മാ​യി​രു​ന്നോ? തീർച്ച​യാ​യു​മല്ല! (ഉല്‌പത്തി 3:17-19; റോമർ 5:12) ദൈവ​ത്തെ​യും തന്റെ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളെ​യും സേവി​ക്കാൻ എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സിന്‌ ആഗ്രഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ രോഗം അവനു പരിമി​തി​കൾ വരുത്തി.

എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സി​ന്റെ വിമുഖത നിമിത്തം പൗലോസ്‌ അവനെ ശാസി​ച്ചില്ല. മറിച്ച്‌, അവനോ​ടു പറ്റിനിൽക്കാൻ ഫിലി​പ്പി​യ​രോ​ടു പറഞ്ഞു. സമാന​മാ​യി, നമ്മുടെ സഹോ​ദ​രങ്ങൾ വിഷണ്ണ​രാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ നാം അവരെ സാന്ത്വ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. സാധാ​ര​ണ​മാ​യി, അവരുടെ സേവന​ത്തി​ന്റെ വിശ്വസ്‌ത മാതൃക നിമിത്തം നമുക്ക​വരെ പുകഴ്‌ത്താം. എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊ​സി​നെ പൗലോസ്‌ വിലമ​തി​ക്കു​ക​യും അവനെ​ക്കു​റി​ച്ചു ശ്ലാഘിച്ചു സംസാ​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​വെന്ന വസ്‌തുത അവനു സാന്ത്വ​ന​മേ​കു​ക​യും വിഷാ​ദത്തെ ലഘൂക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രി​ക്കണം. ‘ദൈവം നിങ്ങളു​ടെ പ്രവൃ​ത്തി​യും വിശു​ദ്ധ​ന്മാ​രെ ശുശ്രൂ​ഷി​ച്ച​തി​നാ​ലും ശുശ്രൂ​ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ലും തന്റെ നാമ​ത്തോ​ടു കാണിച്ച സ്‌നേ​ഹ​വും മറന്നു​ക​ള​വാൻ തക്കവണ്ണം അനീതി​യു​ള്ള​വനല്ല’ എന്ന കാര്യ​ത്തിൽ നമുക്കും ഉറപ്പു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കാം.—എബ്രായർ 6:10.

[29-ാം പേജിലെ ചതുരം]

യാത്രയിലെ ക്ലേശങ്ങൾ

എപ്പ​ഫ്രൊ​ദി​ത്തൊസ്‌ നടത്തി​യ​പോ​ലെ, രണ്ടു സുപ്ര​ധാന യൂറോ​പ്യൻ നഗരങ്ങൾക്കി​ട​യി​ലുള്ള യാത്ര ഇന്നത്തെ കാലത്ത്‌ അത്ര ക്ലേശക​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ക​യില്ല. ഒരു ജെറ്റ്‌ വിമാ​ന​ത്തിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ മണിക്കൂർകൊ​ണ്ടു യാത്ര സുഖക​ര​മാ​യി പര്യവ​സാ​നി​പ്പി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. ഒന്നാം​നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ അത്തര​മൊ​രു യാത്ര​യി​ലേർപ്പെ​ടു​ന്നതു തികച്ചും വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി​രു​ന്നു. അന്ന്‌, ഒരിട​ത്തു​നി​ന്നു മറ്റൊ​രി​ട​ത്തേ​ക്കുള്ള യാത്ര ക്ലേശക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു യാത്ര​ക്കാ​രൻ കാലാ​വ​സ്ഥ​യും “കള്ളൻമാ​രാ​ലുള്ള” ആപത്ത്‌ ഉൾപ്പെടെ വ്യത്യസ്‌ത അപകട​ങ്ങ​ളും അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ദിവസം 30 മുതൽ 35 വരെ കിലോ​മീ​റ്റർ നടന്നി​രു​ന്നു.—2 കൊരി​ന്ത്യർ 11:26.

രാത്രി തങ്ങുന്ന​തും ഭക്ഷണസാ​ധ​നങ്ങൾ കരുതു​ന്ന​തും സംബന്ധി​ച്ചെന്ത്‌?

റോമൻ റോഡു​ക​ളിൽ “മാൻസ്യോ​നെസ്‌, കലവറകൾ, കുതി​ര​ലാ​യങ്ങൾ, ജോലി​ക്കാർക്കു താമസി​ക്കാ​നുള്ള ഇടം എന്നിങ്ങനെ സകല സജ്ജീക​ര​ണ​ങ്ങ​ളോ​ടും​കൂ​ടിയ ഹോട്ട​ലു​കൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു; അടുത്ത​ടു​ത്തുള്ള രണ്ടു മാൻസ്യോ​നെ​സിന്‌ ഇടയിൽ കുതി​ര​ക​ളെ​യോ വണ്ടിക​ളോ മാറു​ന്ന​തി​നും സാധന​സാ​മ​ഗ്രി​കൾ കണ്ടെത്തു​ന്ന​തി​നും പറ്റിയ ധാരാളം മൂട്ടാ​ട്ട്യോ​നെസ്‌ അഥവാ ഇടത്താ​വ​ളങ്ങൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു” എന്നു ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ മൈക്ക​ലാ​ഞ്ച​ലോ കാജേ​നോ ഡെ ആസ്‌വെ​ഡോ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. സമുദാ​യ​ത്തി​ലെ താഴ്‌ന്ന വർഗക്കാർ പതിവാ​യി സന്ദർശി​ച്ചി​രു​ന്ന​തി​നാൽ സത്രങ്ങൾ കുപ്ര​സി​ദ്ധി​യാർജി​ച്ച​താ​യി​രു​ന്നു. യാത്ര​ക്കാ​രെ കൊള്ള​യ​ടി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പുറമേ സത്രക്കാർ വേശ്യ​ക​ളിൽനി​ന്നു കിട്ടുന്ന വരവു​കൊ​ണ്ടു തങ്ങളുടെ വരുമാ​നം വർധി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. അത്തര​മൊ​രു സത്രത്തിൽ തങ്ങാൻ നിർബ​ന്ധി​ത​രാ​കു​ന്ന​വ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു ലത്തീൻ പ്രഹസ​ന​ക​വി​യായ ജൂവനൽ ഇങ്ങനെ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു: “ഒരു പ്രാണ​ഘാ​ത​ക​നോ​ടു തൊട്ടു​രു​മ്മി കിടക്കു​ന്ന​താ​യി, പടവു​കാ​രു​ടെ​യും കള്ളന്മാ​രു​ടെ​യും ഒളി​ച്ചോ​ടിയ അടിമ​ക​ളു​ടെ​യും ഇടയിൽ അകപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി, ആരാച്ചാ​രു​ടെ​യും ശവപ്പെ​ട്ടി​യു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ​യും കൂട്ടത്തിൽ കഴിയു​ന്ന​താ​യി കണ്ടെത്തും. . . . സകലരും ഒരേ കോപ്പ​യാണ്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നത്‌; ആർക്കും സ്വന്തമാ​യി കിടക്ക​യില്ല, സ്വന്തമായ മേശയു​മില്ല.” ചീത്ത വെള്ള​ത്തെ​യും മരുങ്ങു​തി​രി​യാ​നി​ട​യി​ല്ലാത്ത, വൃത്തി​ഹീ​ന​മായ, ഈർപ്പ​മുള്ള, ചെള്ളു​ബാ​ധിച്ച മുറി​ക​ളെ​യും കുറിച്ചു മറ്റു പുരാതന എഴുത്തു​കാർ പരിത​പി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌.

[27-ാം പേജിലെ ഭൂപടം/ചിത്രം]

റോം

[ചിത്രം]

റോമൻ നാളു​ക​ളി​ലെ ഒരു യാത്ര​ക്കാ​രൻ

[കടപ്പാട]

Map: Mountain High Maps® Copyright © 1995 Digital Wisdom, Inc.; Traveler: Da originale del Museo della Civiltà Romana, Roma

വായന​ക്കാ​രിൽനി​ന്നുള്ള ചോദ്യ​ങ്ങൾ

സ്‌മാരക ചിഹ്നങ്ങ​ളിൽ പങ്കുപ​റ്റു​ന്ന​വ​രു​ടെ എണ്ണം ചെറി​യ​തോ​തിൽ വർധി​ച്ച​താ​യി ചില വർഷങ്ങ​ളി​ലെ റിപ്പോർട്ട്‌ കാണി​ക്കു​ന്നു. നിരവധി പുതി​യവർ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​നാൽ അഭി​ഷേകം ചെയ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു​വെന്ന്‌ ഇതു സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​വോ?

1,44,000 അഭിഷിക്ത ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ എണ്ണം ദശകങ്ങൾക്കു മുൻപു പൂർത്തി​യാ​യെന്നു വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ന്യായ​മായ കാരണ​മുണ്ട്‌.

ആ പരിമിത ഗണത്തിലെ ആദ്യത്ത​വരെ സംബന്ധി​ച്ചു പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 2:1-4-ൽ നാം വായി​ക്കു​ന്നു: “പെന്ത​ക്കൊ​സ്‌ത​നാൾ വന്നപ്പോൾ എല്ലാവ​രും ഒരു സ്ഥലത്തു ഒന്നിച്ചു കൂടി​യി​രു​ന്നു. പെട്ടെന്നു കൊടിയ കാറ്റടി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ആകാശ​ത്തു​നി​ന്നു ഒരു മുഴക്കം ഉണ്ടായി, അവർ ഇരുന്നി​രുന്ന വീടു മുഴു​വ​നും നിറെച്ചു. അഗ്നിജ്ജ്വാ​ല​പോ​ലെ പിളർന്നി​രി​ക്കുന്ന നാവുകൾ അവർക്കു പ്രത്യ​ക്ഷ​മാ​യി അവരിൽ ഓരോ​രു​ത്തന്റെ മേൽ പതിഞ്ഞു. എല്ലാവ​രും പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വു നിറഞ്ഞ​വ​രാ​യി ആത്മാവു അവർക്കു ഉച്ചരി​പ്പാൻ നൽകി​യ​തു​പോ​ലെ അന്യഭാ​ഷ​ക​ളിൽ സംസാ​രി​ച്ചു​തു​ടങ്ങി.”

അതേത്തു​ടർന്ന്‌, യഹോവ മറ്റുള്ള​വരെ തിര​ഞ്ഞെ​ടുത്ത്‌ അവരെ തന്റെ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വു​കൊണ്ട്‌ അഭി​ഷേ​കം​ചെ​യ്‌തു. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ആദിമവർ