ഗീതം 49
മഹാദൈവമായ യഹോവേ!
1. മ-ഹൽ യ-ഹോ-വേ നി-ത്യാ-ധി-ശ്രേ-ഷ്‌ഠാ,
പാ-ടും ഞ-ങ്ങൾ നിൻ സ്‌തു-തി പോ-യി-ടും നിൻ നീ-തി-യിൽ.
നീ താ-തൻ, ന്യാ-യ-ദാ-യ-കൻ, രാ-ജൻ.
ഞ-ങ്ങൾ ബാ-ധ്യ-സ്ഥർ നി-ന്നോ-ടെ-ല്ലാ നാ-ളും.
ദൈ-വ-മേ നീ ശ്രേ-ഷ്‌ഠൻ ഹാ ശ്രേ-ഷ്‌ഠൻ നീ-യേ.
താ-ങ്ങി-ടേ-ണ-മേ സേ-വി-പ്പാൻ നി-ന്നെ.
നിൻ നാ-മം വാ-ഴ്‌ത്തും നിൻ പ-റ്റ-ത്തെ പോ-റ്റും,
വേ-ണ്ടു-ന്നി-ട-ത്തായ്‌ തൃ-പ്‌തം സേ-വി-ച്ചി-ടും.
ജീ-വ-ന്റെ നാ-ഥ-നാ-കും സ്ര-ഷ്ടാ-വേ
ന-ന്മ-കൾ-ക്കു സ്രോ-തസ്സ്‌ നീ.
2. മ-ഹൽ യ-ഹോ-വേ ശ-ക്ത-വി-ശു-ദ്ധാ,
മോ-ദി-ക്കും നിൻ സേ-വ-യിൽ, ഏൽ-പ്പി-ത നി-യോ-ഗ-ത്തിൽ.
ശ-ക്തി-യിൻ സ്രോ-ത-സ്സ്‌, ഗോ-പു-രം നീ-യെ.
ഹൃ-ദ്യാ നി-ന്നോ-ടെ-ന്നും ഭാ-ഷി-ക്കും ഞ-ങ്ങൾ.
ദൈ-വ-മേ നീ ശ-ക്തൻ, സ്‌നേ-ഹാർ-ദ്ര-നും നീ.
നീ തു-ണ-യ്‌ക്കു-കിൽ തെ-റ്റീ-ടു-കി-ല്ല.
നി-ന്നോ-ടു ചേർ-ന്നു നിൻ ഹി-തം ഘോ-ഷി-ക്കും.
നി-ന-ക്കു മാ-ത്ര-മായ്‌ സേ-വ ചെ-യ്‌തി-ടും.
ഞ-ങ്ങൾ-ക്കു ദുർ-ഗം, ര-ക്ഷാ-മ-റ-വും
ആ-ശ്ര-യ-വും എ-ന്നും നീ.
3. മ-ഹൽ യ-ഹോ-വേ ഇ-ട-യ-ശ്രേ-ഷ്‌ഠാ,
കാ-വൽ ചെ-യ്യും ദൈ-വം നീ, തത്‌-പ-രൻ നീ ഞ-ങ്ങ-ളിൽ.
ര-ക്ഷ-കൻ പാ-റ വീ-ണ്ടു-കൊൾ-വോൻ നീ.
പ്രാർ-ഥ-ന-ക-ളിൽ ഞ-ങ്ങൾ വ-ന്നീ-ടു-ന്നു.
ദൈ-വ-മേ കൃ-പാ-ലു നീ കാ-രു-ണ്യ-വാൻ.
നിൻ-ചാ-ര-ത്ത-ണ-ഞ്ഞാ-ശ്വാ-സം കൊൾ-വൂ.
നിൻ നാ-മം മാ-നി-പ്പോർ ഞ-ങ്ങൾ കാ-ണും ഹാ,
നീ നി-ന്നു-ദ്ദി-ഷ്ട-ഭാ-വം കൈ-ക്കൊൾ-വ-തും.
ദി-വ്യോ-ന്ന-താ കർ-ത്താ-വേ യ-ഹോ-വേ
ദൈ-വം നീ-യ-ല്ലാ-തി-ല്ല.