ഉച്ചത്തിൽ വായിക്കുമ്പോൾ ചില വാക്കുകളിൽ നിങ്ങൾ പതറാറുണ്ടോ? അല്ലെങ്കിൽ ഒരു സദസ്സിനു മുമ്പാകെ നിന്നു പ്രസംഗം നടത്തുമ്പോൾ ശരിയായ പദങ്ങൾക്കായി നിങ്ങൾ കൂടെക്കൂടെ പരതുന്നുണ്ടോ? എങ്കിൽ, ഒഴുക്കോടെ വായിക്കുകയോ സംസാരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന കാര്യത്തിൽ നിങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു പ്രശ്‌നമുണ്ടായിരിക്കാം. ഒഴുക്കുള്ള ഒരു വ്യക്തി വായിക്കുകയും സംസാരിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ വാക്കുകളും ആശയങ്ങളും അനായാസം, നിർബാധം ഒഴുകുന്നു. ഇതിന്റെ അർഥം അദ്ദേഹം വാതോരാതെ, വളരെ വേഗത്തിൽ, അല്ലെങ്കിൽ ചിന്തിക്കാതെ സംസാരിക്കുന്നു എന്നല്ല. കേൾക്കാൻ സുഖകരമായ വേഗത്തിലായിരിക്കും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംസാരം. ദിവ്യാധിപത്യ ശുശ്രൂഷാസ്‌കൂളിൽ ഒഴുക്കിനു പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ നൽകപ്പെടുന്നു.

ഒഴുക്കില്ലാത്തതിനു പല കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടാകാം. പിൻവരുന്ന ഘടകങ്ങളിൽ ഏതിനെങ്കിലും നിങ്ങൾ പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ നൽകേണ്ടതുണ്ടോ? (1) മറ്റുള്ളവർക്കായി വായിക്കുമ്പോൾ, പരിചിതമല്ലാത്ത പദങ്ങൾ വായനയിൽ തടസ്സം സൃഷ്ടിച്ചേക്കാം. (2) നിരവധി സ്ഥാനങ്ങളിൽ അൽപ്പാൽപ്പമായി നിറുത്തുന്നത്‌ അവതരണം മുറിഞ്ഞുപോകാൻ ഇടയാക്കിയേക്കാം. (3) തയ്യാറാകലിന്റെ അഭാവമാകാം പ്രശ്‌നത്തിന്റെ ഒരു കാരണം. (4) ഒരു കൂട്ടത്തിനു മുമ്പാകെ സംസാരിക്കുമ്പോൾ, വിവരങ്ങൾ യുക്തിസഹമായ വിധത്തിൽ ചിട്ടപ്പെടുത്താത്തത്‌ ഒഴുക്കില്ലായ്‌മയ്‌ക്ക്‌ ഇടയാക്കുന്ന ഒരു സാധാരണ ഘടകമാണ്‌. (5) പദദാരിദ്ര്യം ശരിയായ പദങ്ങൾക്കായി പരതുന്നതിനും അങ്ങനെ സംസാരം തടസ്സപ്പെടുന്നതിനും ഇടയാക്കിയേക്കാം. (6) വേണ്ടതിലേറെ വാക്കുകൾക്ക്‌ ഊന്നൽ കൊടുക്കുന്നത്‌ ഒഴുക്കിനെ തടസ്സപ്പെടുത്തിയേക്കാം. (7) വ്യാകരണ നിയമങ്ങൾ പരിചിതമല്ലെങ്കിലും ഒഴുക്ക്‌ ഇല്ലാതാകാം.

നിങ്ങൾക്ക്‌ ഒഴുക്കില്ലാത്തപക്ഷം രാജ്യഹാളിലെ സദസ്സ്‌ നിങ്ങളുടെ മുമ്പിൽനിന്ന്‌ എഴുന്നേറ്റു പോകില്ലെങ്കിലും അവരുടെ മനസ്സ്‌ അലഞ്ഞുതിരിയാൻ ഇടയുണ്ട്‌. ഫലമോ? നിങ്ങൾ പറയുന്നതിന്റെ നല്ലൊരു ശതമാനവും അവർക്കു പ്രയോജനപ്പെടാതെ പാഴായിപ്പോകാം.

അതേസമയം, തീക്ഷ്‌ണവും ഒഴുക്കോടുകൂടിയതും ആയിരിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ള പ്രസംഗം ആധിപത്യ സ്വഭാവമുള്ളത്‌, ഒരുപക്ഷേ സദസ്യരിൽ അസ്വസ്ഥത ജനിപ്പിക്കുന്നതു പോലും ആയിത്തീരാതിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ട്‌. സാംസ്‌കാരിക പശ്ചാത്തലത്തിലുള്ള വ്യത്യാസം നിമിത്തം ആളുകൾ നിങ്ങളുടെ സംസാരരീതിയെ നയചാതുര്യമോ ആത്മാർഥതയോ ഇല്ലാത്തതായി വീക്ഷിക്കുന്നെങ്കിൽ അതു നിങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശ്യത്തെ നിഷ്‌ഫലമാക്കിക്കളയും. പരിചയസമ്പന്നനായ ഒരു പ്രസംഗകൻ ആയിരുന്നിട്ടുകൂടി അപ്പൊസ്‌തലനായ പൗലൊസ്‌, തന്നിലേക്കുതന്നെ അനാവശ്യ ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കാതിരിക്കാൻ തക്കവണ്ണം കൊരിന്തിൽ ഉള്ളവരെ “ബലഹീനതയോടും ഭയത്തോടും വളരെ നടുക്കത്തോടുംകൂടെ” സമീപിച്ചതു ശ്രദ്ധേയമാണ്‌.​—1 കൊരി. 2:⁠3.

ഒഴിവാക്കേണ്ട ശീലങ്ങൾ. സംസാരത്തിനിടയ്‌ക്ക്‌ “ങ്‌ഹ്‌,” “ഉം” തുടങ്ങിയ ശബ്ദങ്ങൾ പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന വികൃതശീലം പലർക്കുമുണ്ട്‌. വേറെ ചിലർ, വാചകങ്ങളുടെ ആരംഭത്തിൽ “എന്നിരുന്നാലും,” “തീർച്ചയായും,” “കൊള്ളാം” തുടങ്ങിയ പദങ്ങൾ കൂടെക്കൂടെ ഉപയോഗിച്ചേക്കാം. അല്ലെങ്കിൽ വാചകങ്ങളുടെ മധ്യേ അവർ “സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം,” “ചെയ്യുമളവിൽ” തുടങ്ങിയ പ്രയോഗങ്ങൾ ധാരാളമായി ചേർത്തേക്കാം. ഇവ നിങ്ങൾ എത്ര കൂടെക്കൂടെ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടെന്ന്‌ ഒരുപക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക്‌ അറിയില്ലായിരിക്കും. ഒരു പരിശീലനത്തിന്റെ ഭാഗമായി നിങ്ങളുടെ സംസാരം ശ്രദ്ധിക്കാനും നിങ്ങൾ ആ പ്രയോഗങ്ങൾ ഓരോ തവണ പറയുമ്പോഴും ആവർത്തിച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ അവ നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടുത്താനും നിങ്ങൾക്ക്‌ ആരോടെങ്കിലും ആവശ്യപ്പെടാവുന്നതാണ്‌. നിങ്ങൾ ആ പദങ്ങൾ എത്ര കൂടെക്കൂടെ പറയുന്നു എന്നതിൽ നിങ്ങൾതന്നെ അതിശയിച്ചുപോയേക്കാം.

വായിക്കുമ്പോഴായാലും സംസാരിക്കുമ്പോഴായാലും ചിലർക്ക്‌ നിരവധി തവണ പുറകോട്ടു പോകുന്ന രീതിയുണ്ട്‌. അതായത്‌, അവർ ഒരു വാചകം തുടങ്ങിയിട്ട്‌ പകുതിക്കുവെച്ചു നിറുത്തുകയും എന്നിട്ട്‌ പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞതു ഭാഗികമായിട്ടെങ്കിലും വീണ്ടും പറയുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഇനിയും വേറെ ചിലർ മതിയായ വേഗത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നവരാണ്‌, എന്നാൽ ഒരാശയം പറഞ്ഞുതുടങ്ങിയിട്ട്‌ അവർ വാചകം പകുതിക്കുവെച്ചു നിറുത്തി മറ്റൊരാശയത്തിലേക്കു കടക്കുന്നു. വാക്കുകൾ അനർഗളമായി പ്രവഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ആശയത്തിൽ വരുന്ന പെട്ടെന്നുള്ള ഈ മാറ്റം ഒഴുക്കിനെ ബാധിക്കുന്നു.

മെച്ചപ്പെടാവുന്ന വിധം. ശരിയായ പദത്തിനായി കൂടെക്കൂടെ പരതുന്നു എന്നതാണു നിങ്ങളുടെ പ്രശ്‌നമെങ്കിൽ, പദസമ്പത്തു പുഷ്ടിപ്പെടുത്താൻ നിങ്ങൾ ആത്മാർഥ ശ്രമം നടത്തേണ്ടതുണ്ട്‌. വീക്ഷാഗോപുരവും ഉണരുക!യും മറ്റു പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളും വായിക്കുന്ന സമയത്ത്‌ നിങ്ങൾക്കു പരിചിതമല്ലാത്ത പദങ്ങൾ കാണുമ്പോൾ അവ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കുക. ഒരു നിഘണ്ടുവിൽ നോക്കി അവയുടെ അർഥം മനസ്സിലാക്കുക. കൂടാതെ അവയിൽ ചിലതു നിങ്ങളുടെ പദസഞ്ചയത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുക. നിഘണ്ടു ലഭ്യമല്ലെങ്കിൽ ഭാഷ നന്നായി അറിയാവുന്ന ആരുടെയെങ്കിലും സഹായം തേടുക.

ഉച്ചത്തിൽ വായിക്കുന്ന ഒരു പതിവ്‌ ഉണ്ടായിരിക്കുന്നതു പുരോഗതി പ്രാപിക്കുന്നതിനു സഹായിക്കും. ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള പദങ്ങൾ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കുകയും അവ പല തവണ ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞുനോക്കുകയും ചെയ്യുക.

ഒഴുക്കോടെ വായിക്കുന്നതിന്‌ ഒരു വാചകത്തിലെ പദങ്ങളുടെ പരസ്‌പര ബന്ധം മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്‌ അനിവാര്യമാണ്‌. സാധാരണഗതിയിൽ, എഴുത്തുകാരൻ അവതരിപ്പിക്കുന്ന ആശയം അതേപടി ധരിപ്പിക്കുന്നതിനു പദങ്ങൾ ഒറ്റയ്‌ക്ക്‌ ഒറ്റയ്‌ക്ക്‌ അല്ല, പകരം ഒന്നിച്ചു നിൽക്കേണ്ട പദങ്ങൾ ഒന്നിച്ചു വായിക്കേണ്ടതുണ്ട്‌. ഇങ്ങനെയുള്ള പദസമൂഹങ്ങൾക്കു പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ നൽകുക. അവ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നതു സഹായകമാകുമെങ്കിൽ അപ്രകാരം ചെയ്യുക. നിങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യം കേവലം പദങ്ങൾ തെറ്റു കൂടാതെ വായിക്കുക എന്നതല്ല, പിന്നെയോ ആശയങ്ങൾ വ്യക്തമായി ധരിപ്പിക്കുക എന്നതു കൂടിയാണ്‌. ഒരു വാചകം അപഗ്രഥിച്ചു മനസ്സിലാക്കിയ ശേഷം അടുത്ത വാചകത്തിലേക്കു കടക്കുക. അങ്ങനെ മുഴു ഖണ്ഡികയും പഠിക്കുക. ചിന്താധാര നല്ലവണ്ണം മനസ്സിലാക്കുക. എന്നിട്ട്‌ ഉറക്കെ വായിച്ചു പരിശീലിക്കുക. വാക്കുകളിൽ പതറാതെ, അനാവശ്യ സ്ഥാനങ്ങളിൽ നിറുത്താതെ വായിക്കാൻ കഴിയുന്നതുവരെ ഖണ്ഡിക പലയാവർത്തി വായിക്കുക. എന്നിട്ട്‌ അടുത്ത ഖണ്ഡികയിലേക്കു കടക്കുക.

അടുത്ത പടി വായനയുടെ വേഗം വർധിപ്പിക്കുന്നതാണ്‌. ഒരു വാചകത്തിലെ പദങ്ങളുടെ പരസ്‌പര ബന്ധം മനസ്സിലാക്കി കഴിഞ്ഞാൽ നിങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു സമയത്ത്‌ ഒന്നിലധികം പദങ്ങൾ കാണാനും അടുത്തതായി വരുന്നത്‌ എന്തായിരിക്കുമെന്നു മുൻകൂട്ടി മനസ്സിലാക്കാനും കഴിയും. ഇതു നിങ്ങളുടെ വായനയുടെ ഫലപ്രദത്വം വളരെയേറെ വർധിപ്പിക്കും.

മുന്നമേ തയ്യാറാകാതെയുള്ള വായന ഒരു പതിവാക്കുന്നത്‌ മൂല്യവത്തായ ഒരു പരിശീലന മാർഗമാണ്‌. ഉദാഹരണത്തിന്‌, ദിനവാക്യവും അഭിപ്രായങ്ങളും ഇപ്രകാരം ഉച്ചത്തിൽ വായിക്കുക; പതിവായി അങ്ങനെ ചെയ്യുക. ഒരു സമയത്ത്‌ ഒരൊറ്റ വാക്കു മാത്രം കാണാതെ പൂർണമായ ആശയങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന വാക്കുകളുടെ കൂട്ടങ്ങൾ കാണാൻ നിങ്ങളുടെ കണ്ണിനെ അനുവദിക്കുന്നത്‌ ഒരു ശീലമാക്കുക.

സംഭാഷണത്തിൽ, ഒഴുക്കു കൈവരിക്കാൻ സംസാരിക്കുന്നതിനു മുമ്പ്‌ ചിന്തിക്കേണ്ടത്‌ ആവശ്യമാണ്‌. ദൈനംദിന ജീവിതത്തിൽ അതൊരു പതിവാക്കുക. ഏതൊക്കെ ആശയങ്ങൾ, ഏതു ക്രമത്തിൽ പറയണമെന്നു തീരുമാനിക്കുക, എന്നിട്ട്‌ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങുക. തിടുക്കം കൂട്ടരുത്‌. ഇടയ്‌ക്കുവെച്ചു നിറുത്തുകയോ വേറെ ആശയത്തിലേക്കു കടക്കുകയോ ചെയ്യാതെ ഒരു ആശയം മുഴുവനായി പറഞ്ഞുതീർക്കാൻ ശ്രമിക്കുക. ഹ്രസ്വവും ലളിതവും ആയ വാചകങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്നതു സഹായകമെന്നു നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയേക്കാം.

പറയേണ്ടത്‌ എന്താണെന്നു നിങ്ങൾക്കു കൃത്യമായി അറിയാമെങ്കിൽ പദങ്ങൾ താനേ വരേണ്ടതാണ്‌. സാധാരണഗതിയിൽ, നിങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കാൻ പോകുന്ന പദങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്തു വെക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല. വാസ്‌തവത്തിൽ, പരിശീലനാർഥം, ആശയം വ്യക്തമായി മനസ്സിൽ ഉണ്ടെന്ന്‌ ഉറപ്പു വരുത്തുന്നതും സംസാരിച്ചുവരവേ വാക്കുകളെ കുറിച്ചു ചിന്തിക്കുന്നതും ആണു മെച്ചം. നിങ്ങൾ അപ്രകാരം ചെയ്യുകയും പറയുന്ന വാക്കുകളിൽ അല്ല, മറിച്ച്‌ ആശയത്തിൽ മനസ്സ്‌ പതിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നെങ്കിൽ വാക്കുകൾ ഏറെക്കുറെ താനേ വന്നുകൊള്ളും. നിങ്ങൾക്കു ഹൃദയത്തിൽനിന്നു സംസാരിക്കാനും കഴിയും. എന്നാൽ, നിങ്ങൾ ആശയങ്ങളെ കുറിച്ചു ചിന്തിക്കുന്നതിനു പകരം വാക്കുകളെ കുറിച്ചു ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങിയാൽ നിങ്ങളുടെ സംസാരം തടസ്സപ്പെടാനിടയുണ്ട്‌. പരിശീലനംകൊണ്ടു നിങ്ങൾക്ക്‌ ഒഴുക്കു വളർത്തിയെടുക്കാൻ കഴിയും. വായന, പ്രസംഗം, സംസാരം ഇവ ഫലപ്രദമായി നിർവഹിക്കുന്നതിന്‌ അനിവാര്യമായ ഒരു ഗുണമാണ്‌ അത്‌.

ഇസ്രായേൽ ജനതയുടെയും ഈജിപ്‌തിലെ ഫറവോന്റെയും മുമ്പാകെ യഹോവയുടെ പ്രതിനിധിയായി ചെല്ലാനുള്ള നിയമനം ലഭിച്ചപ്പോൾ താൻ അതിനു പ്രാപ്‌തനല്ലെന്നു മോശെക്കു തോന്നി. എന്തായിരുന്നു കാരണം? അവന്‌ ഒഴുക്കോടെ സംസാരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. അവന്‌ ഒരു സംസാരവൈകല്യം ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം. (പുറ. 4:​10, NW; 6:​12, NW) മോശെ പല ഒഴികഴിവുകളും നിരത്തിയെങ്കിലും, ദൈവത്തിന്റെ മുന്നിൽ അതൊന്നും വിലപ്പോയില്ല. യഹോവ അഹരോനെ ഒരു വക്താവെന്ന നിലയിൽ അവനോടൊപ്പം അയച്ചു. എന്നാൽ സംസാരിക്കാൻ കഴിയത്തക്കവണ്ണം യഹോവ മോശെയെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്‌തു. മോശെ വ്യക്തികളോടും ചെറിയ കൂട്ടങ്ങളോടും മാത്രമല്ല മുഴു ജനതയോടു പോലും ഫലകരമായി സംസാരിക്കുകയുണ്ടായി, അതും പല തവണ. (ആവ. 1:​1-3; 5:1; 29:1; 31:​1, 2, 30; 33:⁠1) യഹോവയിൽ ആശ്രയിച്ചുകൊണ്ട്‌, ഒഴുക്കു മെച്ചപ്പെടുത്താൻ ആവുന്നതെല്ലാം ചെയ്യുന്നപക്ഷം നിങ്ങൾക്കും ദൈവത്തെ മഹത്ത്വപ്പെടുത്തുന്നതിനു സംസാരപ്രാപ്‌തി ഉപയോഗിക്കാൻ സാധിക്കും.

അനുയോജ്യ സ്ഥാനങ്ങളിലുള്ള നിറുത്തൽ സംസാരത്തിൽ പ്രാധാന്യം അർഹിക്കുന്നു. പ്രസംഗിക്കുമ്പോഴായാലും മറ്റൊരാളോടു സംസാരിക്കുമ്പോഴായാലും ഇതു സത്യമാണ്‌. നിറുത്തൽ കൂടാതെ സംസാരിച്ചാൽ ആശയം വ്യക്തമാകില്ല. പകരം, നിങ്ങൾ എന്തോ പുലമ്പുന്നതു പോലെയേ കേൾവിക്കാർക്കു തോന്നൂ. അനുയോജ്യമായ നിറുത്തൽ നിങ്ങളുടെ സംസാരത്തിനു വ്യക്തത പകരുന്നു. നിങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കുന്ന മുഖ്യ പോയിന്റുകൾ കേൾവിക്കാരുടെ മനസ്സിൽ മായാതെ നിൽക്കാൻ ഇടയാകുന്ന ഒരു വിധത്തിലും അത്‌ ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയും.

നിറുത്തേണ്ടത്‌ എപ്പോഴാണെന്നു നിങ്ങൾക്ക്‌ എങ്ങനെ അറിയാൻ കഴിയും? നിറുത്തൽ എത്ര ദൈർഘ്യമുള്ളത്‌ ആയിരിക്കണം?

ചിഹ്നസൂചക നിറുത്തൽ. ചിഹ്നങ്ങൾ എഴുത്തു ഭാഷയുടെ ഒരു പ്രധാന ഭാഗം ആയിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു. അത്‌ ഒരു പ്രസ്‌താവനയുടെയോ ചോദ്യത്തിന്റെയോ അവസാനത്തെ കുറിച്ചേക്കാം. ചില ഭാഷകളിൽ അത്‌ ഉദ്ധരണികളെ വേർതിരിച്ചു കാണിക്കാൻ ഉപയോഗിച്ചുവരുന്നു. ചില ചിഹ്നങ്ങൾ വാക്യത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗത്തിനു മറ്റു ഭാഗങ്ങളുമായുള്ള ബന്ധത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. വായിക്കുന്ന ആൾക്കു പാഠഭാഗത്തെ ചിഹ്നങ്ങൾ കാണാൻ കഴിയും. എന്നാൽ കേൾക്കുന്നവർക്കു പ്രയോജനം ലഭിക്കണമെങ്കിൽ, വായിക്കുന്ന ഭാഗത്ത്‌ എന്തെല്ലാം ചിഹ്നങ്ങളുണ്ടോ അവയുടെയെല്ലാം അർഥം അയാളുടെ വായനയിൽ ധ്വനിക്കേണ്ടതുണ്ട്‌. (കൂടുതൽ വിശദാംശങ്ങൾക്ക്‌, “കൃത്യതയോടെയുള്ള വായന” എന്ന ശീർഷകത്തിലുള്ള 1-ാം പാഠം കാണുക.) ചിഹ്നങ്ങളനുസരിച്ച്‌ നിറുത്തേണ്ടയിടങ്ങളിൽ നിറുത്താതിരുന്നാൽ നിങ്ങൾ വായിക്കുന്നതു മനസ്സിലാക്കാൻ കേൾവിക്കാർക്കു ബുദ്ധിമുട്ടു നേരിട്ടേക്കാം. അതു നിമിത്തം അർഥവ്യത്യാസം പോലും വന്നേക്കാം.

ചിഹ്നങ്ങൾക്കു പുറമേ, ഒരു വാചകത്തിൽ ആശയങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന വിധവും നിറുത്തലുകൾ അനുയോജ്യമായിരിക്കുന്നത്‌ എവിടെയെന്നു നിർണയിക്കുന്നു. ഒരു പ്രശസ്‌ത സംഗീതജ്ഞൻ ഒരിക്കൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “സ്വരം മീട്ടുന്ന കാര്യത്തിൽ ഞാൻ മറ്റു പല പിയാനോ വായനക്കാരെക്കാളും ഒട്ടും മെച്ചമല്ല. എന്നാൽ സ്വരങ്ങൾക്ക്‌ ഇടയ്‌ക്കുള്ള നിറുത്തലുകൾ ഉണ്ടല്ലോ, അവിടെയാണ്‌ കല കുടികൊള്ളുന്നത്‌.” സംസാരത്തിന്റെ കാര്യത്തിലും ഇതുതന്നെ സത്യമാണ്‌. അനുയോജ്യമായ നിറുത്തൽ നന്നായി തയ്യാർ ചെയ്‌ത വിവരങ്ങൾക്ക്‌ അഴകും അർഥവും പകരും.

പരസ്യവായനയ്‌ക്കായി തയ്യാറാകുമ്പോൾ വായനാഭാഗത്ത്‌ അടയാളങ്ങളിടുന്നതു സൗകര്യപ്രദമായി തോന്നിയേക്കാം. ഹ്രസ്വമായ നിറുത്തൽ, ഒരുപക്ഷേ ഒരു സ്വരഭംഗം മാത്രം, ആവശ്യമായിരിക്കുന്നിടത്ത്‌ ഒരു ചെറിയ ലംബരേഖ വരയ്‌ക്കുക. നീണ്ട നിറുത്തൽ വേണ്ടയിടങ്ങളിൽ അടുപ്പിച്ച്‌ രണ്ടു ലംബരേഖകൾ വരയ്‌ക്കുക. ഒരു പ്രത്യേക പദസമൂഹം ശരിയായി വായിക്കാൻ നിങ്ങൾക്കു ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്നും അസ്ഥാനത്ത്‌ ആവർത്തിച്ചു നിറുത്തുന്നെന്നും നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നെങ്കിൽ, ആ പദസമൂഹത്തിലെ പദങ്ങളെയെല്ലാം ബന്ധിപ്പിച്ചുനിറുത്തുന്നതിനു പെൻസിൽകൊണ്ട്‌ അടയാളങ്ങളിടുക. എന്നിട്ട്‌ ആ പദസമൂഹം ആദ്യം മുതൽ അവസാനം വരെ വായിക്കുക. അനുഭവസമ്പന്നരായ പല പ്രസംഗകരും ഇങ്ങനെ ചെയ്യാറുണ്ട്‌.

അനുദിന സംഭാഷണത്തിൽ നിറുത്തൽ സാധാരണഗതിയിൽ ഒരു പ്രശ്‌നമല്ല. കാരണം നിങ്ങൾ പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ആശയങ്ങൾ നിങ്ങൾക്ക്‌ അറിയാം. എന്നാൽ, നിറുത്തേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിലും ഇല്ലെങ്കിലും ഒരു നിശ്ചിത സമയം ഇടവിട്ട്‌ നിറുത്തുന്ന വികൃതശീലം ഉണ്ടെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ സംസാരത്തിനു കരുത്തും വ്യക്തതയും ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. ഇതിൽ മെച്ചപ്പെടാനുള്ള നിർദേശങ്ങൾ “ഒഴുക്കോടെയുള്ള അവതരണം” എന്ന ശീർഷകത്തിലുള്ള 4-ാം പാഠത്തിൽ നൽകിയിരിക്കുന്നു.

ആശയമാറ്റത്തെ കുറിക്കുന്ന നിറുത്തൽ. ഒരു പ്രധാന പോയിന്റിൽനിന്നു മറ്റൊന്നിലേക്കു കടക്കുമ്പോൾ നിറുത്തുന്നത്‌, കേട്ട കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചു ചിന്തിക്കാനും മനസ്സിനെ ഒരുക്കാനും പ്രസംഗത്തിന്റെ ഗതിമാറ്റം തിരിച്ചറിയാനും അടുത്തതായി അവതരിപ്പിക്കുന്ന ആശയം കൂടുതൽ വ്യക്തമായി ഗ്രഹിക്കാനും സദസ്യരെ സഹായിക്കും. ഒരു റോഡിൽനിന്നു മറ്റൊന്നിലേക്കുള്ള വളവു തിരിയുമ്പോൾ വേഗം കുറയ്‌ക്കുന്നതുപോലെ തന്നെ പ്രധാനമാണ്‌ ഒരു ആശയത്തിൽനിന്നു മറ്റൊന്നിലേക്കു കടക്കുമ്പോൾ നിറുത്തുന്നതും.

ചില പ്രസംഗകർ ഒരു ആശയത്തിൽനിന്ന്‌ അടുത്തതിലേക്കു നിറുത്താതെ ധൃതിവെച്ചു കടക്കുന്നതിന്റെ ഒരു കാരണം ആവശ്യത്തിലധികം വിവരങ്ങൾ അവർ ഉൾക്കൊള്ളിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു എന്നതാണ്‌. ചിലരുടെ കാര്യത്തിൽ ഈ ശീലം അവരുടെ അനുദിന സംസാരരീതിയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. ഒരുപക്ഷേ അവർക്കു ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാവരും അതേ വിധത്തിലായിരിക്കും സംസാരിക്കുന്നത്‌. എന്നാൽ അത്തരം സംസാരം ഫലപ്രദമായ പഠിപ്പിക്കലിന്‌ ഉതകുന്നില്ല. ആളുകൾ കേട്ട്‌ ഓർത്തിരിക്കേണ്ട ഒരു കാര്യമാണു നിങ്ങൾക്കു പറയാനുള്ളതെങ്കിൽ, പ്രസ്‌തുത ആശയം വ്യക്തമായി എടുത്തുകാട്ടാൻ മതിയായ സമയം എടുക്കുക. ആശയവ്യക്തതയുള്ള ഒരു പ്രസംഗത്തിനു നിറുത്തലുകൾ അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്‌ എന്ന കാര്യം തിരിച്ചറിയുക.

നിങ്ങൾ ഒരു ബാഹ്യരേഖ ഉപയോഗിച്ചാണു പ്രസംഗം നടത്താൻ പോകുന്നതെങ്കിൽ, മുഖ്യ പോയിന്റുകൾക്കിടയ്‌ക്കു നിറുത്തേണ്ടത്‌ എവിടെയാണെന്നു വ്യക്തമായി മനസ്സിലാകുന്ന വിധത്തിൽ വിവരങ്ങൾ ക്രമീകരിക്കേണ്ടതുണ്ട്‌. നിങ്ങൾ ഒരു വായനാപ്രസംഗമാണു നടത്താൻ പോകുന്നതെങ്കിൽ, ഒരു മുഖ്യ പോയിന്റിൽനിന്ന്‌ അടുത്തതിലേക്കു കടക്കുന്ന ഇടങ്ങളിൽ അടയാളമിടുക.

ആശയമാറ്റത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള നിറുത്തലുകൾ സാധാരണഗതിയിൽ ചിഹ്നസൂചക നിറുത്തലുകളെക്കാൾ ദൈർഘ്യമേറിയവയാണ്‌. എന്നിരുന്നാലും, ഇത്തരം നിറുത്തലുകൾ അവതരണം ഇഴഞ്ഞുനീങ്ങാൻ ഇടയാക്കുമാറ്‌ വളരെ ദൈർഘ്യമുള്ളത്‌ ആയിരിക്കാൻ പാടില്ല. നിറുത്തൽ കൂടുതൽ നീണ്ടുപോയാൽ നിങ്ങൾ നന്നായി തയ്യാറായിട്ടില്ലെന്നും അടുത്തതായി എന്താണു പറയേണ്ടതെന്ന്‌ ആലോചിച്ചെടുക്കുകയാണെന്നും സദസ്സ്‌ വിചാരിക്കാനിടയുണ്ട്‌.

ദൃഢതയ്‌ക്കായുള്ള നിറുത്തൽ. ദൃഢതയ്‌ക്കായുള്ള നിറുത്തൽ പലപ്പോഴും വളരെ ശ്രദ്ധേയമായിരിക്കും. അതായത്‌ തീവ്രതയോടെ അവതരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു പ്രസ്‌താവനയ്‌ക്ക്‌ അല്ലെങ്കിൽ ചോദ്യത്തിന്‌ മുമ്പോ പിമ്പോ അതു വരുന്നു. അത്തരം നിറുത്തൽ പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യത്തെ കുറിച്ചു പ്രതീക്ഷ ഉണർത്തുന്നു. അല്ലെങ്കിൽ കേട്ടുകഴിഞ്ഞ കാര്യത്തെ കുറിച്ചു ധ്യാനിക്കാൻ സദസ്യർക്ക്‌ അവസരം നൽകുന്നു. ഇവ രണ്ടും ഒന്നല്ല. ഏതു രീതി ഉപയോഗിക്കുന്നതാവും ഉചിതമെന്നു തീരുമാനിക്കുക. എന്നാൽ, ദൃഢതയ്‌ക്കായുള്ള നിറുത്തലുകൾ ശരിക്കും പ്രാധാന്യമുള്ള പ്രസ്‌താവനകൾക്കായി മാത്രം ഉപയോഗിക്കേണ്ടതാണ്‌ എന്ന കാര്യം മനസ്സിൽ പിടിക്കുക. അല്ലാത്തപക്ഷം ആ പ്രസ്‌താവനകളുടെ മൂല്യം നഷ്ടമാകും.

നസറെത്തിലെ പള്ളിയിൽവെച്ച്‌ തിരുവെഴുത്തുകളിൽനിന്ന്‌ ഉറക്കെ വായിച്ചപ്പോൾ യേശു നിറുത്തൽ ഫലകരമായി ഉപയോഗിച്ചു. ആദ്യം, അവൻ തന്റെ നിയോഗത്തെ കുറിച്ച്‌ യെശയ്യാ പ്രവാചകന്റെ പുസ്‌തകത്തിൽനിന്നു വായിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, അതിന്റെ നിവൃത്തിയെ കുറിച്ചു പറയും മുമ്പ്‌ അവൻ പുസ്‌തകം മടക്കി ശുശ്രൂഷക്കാരനു തിരികെ കൊടുത്തിട്ട്‌ ഇരുന്നു. തുടർന്ന്‌, പള്ളിയിലുള്ള എല്ലാവരുടെയും കണ്ണ്‌ തന്റെമേൽ പതിഞ്ഞിരുന്നപ്പോൾ അവൻ പറഞ്ഞു: “ഇന്നു നിങ്ങൾ എന്റെ വചനം കേൾക്കയിൽ ഈ തിരുവെഴുത്തിന്നു നിവൃത്തി വന്നിരിക്കുന്നു.”​—⁠ലൂക്കൊ. 4:16-21.

സാഹചര്യങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടുമ്പോഴുള്ള നിറുത്തൽ. സുഗമമായി കേൾക്കുന്നതിൽ തടസ്സം സൃഷ്ടിച്ചേക്കാവുന്ന പല ഘടകങ്ങൾ നിമിത്തവും നിങ്ങൾ ഇടയ്‌ക്കു സംസാരം നിറുത്തേണ്ടതായി വന്നേക്കാം. കടന്നുപോകുന്ന വാഹനങ്ങളുടെ ശബ്ദമോ കുട്ടിയുടെ കരച്ചിലോ കാരണം വയൽശുശ്രൂഷയിൽ നിങ്ങൾ കണ്ടുമുട്ടിയ ഒരു വ്യക്തിയുമായുള്ള സംഭാഷണം ഇടയ്‌ക്കു നിറുത്തേണ്ടി വന്നേക്കാം. യോഗസ്ഥലത്തോ സമ്മേളനസ്ഥലത്തോ മറ്റോ ആയിരിക്കുമ്പോഴാണു ശല്യം ഉണ്ടാകുന്നതെങ്കിലോ? അത്‌ അത്ര കഠിനമല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്കു ശബ്ദം ഉയർത്താനും പരിപാടി തുടരാനും കഴിഞ്ഞേക്കാം. എന്നാൽ അതു കഠിനവും നീണ്ടുനിൽക്കുന്നതും ആണെങ്കിൽ നിങ്ങൾ നിറുത്തിയേ പറ്റൂ. പരിപാടി തുടർന്നാലും സദസ്സ്‌ കേൾക്കുന്നുണ്ടാവില്ല. അതുകൊണ്ട്‌, നിങ്ങൾ പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന നല്ല കാര്യങ്ങളിൽനിന്നു പൂർണ പ്രയോജനം നേടാൻ സദസ്യരെ സഹായിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തിൽ നിറുത്തൽ ഫലപ്രദമായി ഉപയോഗിക്കുക.

പ്രതികരിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നതിനുള്ള നിറുത്തൽ. അക്ഷരാർഥത്തിലുള്ള സദസ്യ പങ്കുപറ്റൽ ഉൾപ്പെടാത്ത ഒരു പ്രസംഗമാണു നിങ്ങൾ നടത്തുന്നതെങ്കിൽ പോലും പ്രതികരിക്കാൻ സദസ്സിനെ അനുവദിക്കുന്നതു പ്രധാനമാണ്‌​—കേൾക്കാവുന്ന വിധത്തിലല്ല, മാനസികമായി. സദസ്സിലുള്ളവരെ ചിന്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ചിട്ട്‌ നിങ്ങൾ വേണ്ടത്ര സമയം നിറുത്തുന്നില്ലെങ്കിൽ അത്തരം ചോദ്യങ്ങൾകൊണ്ടു കാര്യമായ പ്രയോജനം ഉണ്ടാവില്ല.

പ്രസംഗവേദിയിൽനിന്നു സംസാരിക്കുമ്പോൾ മാത്രമല്ല മറ്റുള്ളവരോടു സാക്ഷീകരിക്കുമ്പോഴും നിറുത്തൽ പ്രധാനമാണ്‌. ചില ആളുകൾ ഒരിക്കലും നിറുത്താത്തതായി തോന്നുന്നു. നിങ്ങൾക്ക്‌ ആ പ്രശ്‌നമുണ്ടെങ്കിൽ നിറുത്തൽ എന്ന ഗുണം നട്ടുവളർത്താൻ ആത്മാർഥമായി ശ്രമം നടത്തുക. ഈ ഗുണം വളർത്തിയെടുക്കുന്ന പക്ഷം മറ്റുള്ളവരുമായുള്ള നിങ്ങളുടെ ആശയവിനിമയം മെച്ചപ്പെടുമെന്നു മാത്രമല്ല, വയൽശുശ്രൂഷയിലെ നിങ്ങളുടെ ഫലപ്രദത്വം വർധിക്കുകയും ചെയ്യും. അൽപ്പനേരത്തേക്കുള്ള നിശ്ശബ്‌ദതയാണ്‌ നിറുത്തൽ. നിശ്ശബ്ദത വിരാമം ഇടുന്നുവെന്നും അതു ദൃഢത നൽകുകയും ശ്രദ്ധ പിടിച്ചെടുക്കുകയും കാതുകൾക്കു നവോന്മേഷം പകരുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്നും സത്യമായി പറയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

അനുദിന സംഭാഷണത്തിൽ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും ഉള്ള ആശയ കൈമാറ്റം ഉൾപ്പെടുന്നു. നിങ്ങൾ മറ്റുള്ളവർ പറയുന്നതു കേൾക്കുകയും അതിൽ താത്‌പര്യമെടുക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ നിങ്ങൾ പറയുന്നതു കേൾക്കാൻ അവർ കൂടുതൽ ചായ്‌വുള്ളവരായിരിക്കും. അവർക്കു പറയാനുള്ളതു പറഞ്ഞുതീർക്കാൻ ആവശ്യമായത്ര സമയം നിങ്ങൾ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടെന്നാണ്‌ അതിന്റെ അർഥം.

വയൽശുശ്രൂഷയിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ, സാക്ഷീകരണം സംഭാഷണ രൂപത്തിൽ നടത്തുന്നതാണു പലപ്പോഴും കൂടുതൽ ഫലപ്രദം. പരസ്‌പരം അഭിവാദനം ചെയ്‌തശേഷം വിഷയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതും തുടർന്ന്‌ ഒരു ചോദ്യം ഉന്നയിക്കുന്നതും ഫലകരമാണെന്നു പല സാക്ഷികളും കണ്ടെത്തുന്നു. മറ്റേ വ്യക്തിക്കു മറുപടി പറയാനുള്ള അവസരം നൽകാൻ അവർ നിറുത്തുന്നു. തുടർന്ന്‌, വീട്ടുകാരൻ അല്ലെങ്കിൽ വീട്ടുകാരി പറഞ്ഞതിനോടുള്ള വിലമതിപ്പ്‌ അവർ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. ചർച്ചയ്‌ക്കിടയ്‌ക്ക്‌, അഭിപ്രായങ്ങൾ പറയാനുള്ള ധാരാളം അവസരങ്ങൾ അവർ തങ്ങൾ സംസാരിക്കുന്ന വ്യക്തിക്കു നൽകിയേക്കാം. ചർച്ച ചെയ്യുന്ന വിഷയത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു വ്യക്തിയുടെ വീക്ഷണങ്ങൾ അറിയുന്ന പക്ഷം സാധാരണഗതിയിൽ തങ്ങൾക്ക്‌ അയാളെ കൂടുതൽ നന്നായി സഹായിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന്‌ അവർ മനസ്സിലാക്കുന്നു.​—സദൃ. 20:⁠5.

ചോദ്യങ്ങളോട്‌ എല്ലാവരും അനുകൂലമായ വിധത്തിൽ പ്രതികരിച്ചെന്നുവരില്ല. എന്നാൽ, എതിരാളികൾക്കു പോലും സംസാരിക്കാൻ അവസരം നൽകുന്നതിനു മതിയായ സമയം നിറുത്തുന്നതിൽനിന്ന്‌ യേശുവിനെ അതു തടഞ്ഞില്ല. (മർക്കൊ. 3:1-5) മറ്റേ വ്യക്തിക്കു സംസാരിക്കാൻ അവസരം നൽകുന്നത്‌ ചിന്തിക്കാൻ അയാളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു. തത്‌ഫലമായി അയാൾ തന്റെ ഹൃദയത്തിലുള്ളതു വെളിപ്പെടുത്തിയേക്കാം. വാസ്‌തവത്തിൽ, നമ്മുടെ ശുശ്രൂഷയുടെ ഒരു ഉദ്ദേശ്യം തന്നെ, എന്തിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ആളുകൾ തീരുമാനം എടുക്കണമോ, ദൈവവചനത്തിലെ ആ ജീവത്‌പ്രധാന സംഗതികൾ അവരുടെ മുമ്പാകെ അവതരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്‌, അവരിൽ ഹൃദയംഗമമായ ഒരു പ്രതികരണം ഉളവാക്കുക എന്നതാണ്‌.​—എബ്രാ. 4:⁠12.

ശുശ്രൂഷയിൽ നിറുത്തൽ അനുയോജ്യമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതു തീർച്ചയായും ഒരു കലയാണ്‌. നിറുത്തൽ ഫലപ്രദമായി ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ നിങ്ങൾ പറയുന്ന ആശയങ്ങൾ കൂടുതൽ വ്യക്തമായിത്തീരുന്നു. പലപ്പോഴും അവ കേൾവിക്കാരുടെ മനസ്സിൽ മായാതെ നിൽക്കുകയും ചെയ്യും.

പ്രസംഗിക്കുകയോ ഉറക്കെ വായിക്കുകയോ ചെയ്യുമ്പോൾ, നിങ്ങൾ ഓരോ പദവും ശരിയായി ഉച്ചരിച്ചാൽ മാത്രം പോരാ, മുഖ്യ പദങ്ങളും ആശയങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന പദപ്രയോഗങ്ങളും ആശയങ്ങൾ വ്യക്തമായി ധ്വനിപ്പിക്കുന്ന വിധത്തിൽ ഊന്നിപ്പറയേണ്ടതുണ്ട്‌.

പദങ്ങളോ പദസമൂഹങ്ങളോ ശരിയായി ഊന്നിപ്പറയുന്നതിൽ, ഏതാനും പദങ്ങൾക്ക്‌ അല്ലെങ്കിൽ കുറെയേറെ പദങ്ങൾക്കു വർധിച്ച ഊന്നൽ കൊടുത്തു പറയുന്നതിലധികം ഉൾപ്പെടുന്നു. ഊന്നൽ ആവശ്യമുള്ള പദങ്ങൾക്കു തന്നെ ഊന്നൽ കൊടുക്കേണ്ടതുണ്ട്‌. ഊന്നൽ ആവശ്യമില്ലാത്ത പദങ്ങൾക്ക്‌ ഊന്നൽ കൊടുത്താൽ നിങ്ങൾ പറയുന്നതിന്റെ അർഥം സദസ്സിനു വ്യക്തമാകാതെ പോകാനും തത്‌ഫലമായി അവരുടെ ചിന്തകൾ മറ്റു കാര്യങ്ങളിലേക്കു തിരിയാനും ഇടയുണ്ട്‌. വിവരങ്ങൾ എത്ര വിജ്ഞാനപ്രദം ആയിരുന്നാലും, പദങ്ങൾ ശരിയായി ഊന്നിപ്പറയാതെ അവ അവതരിപ്പിച്ചാൽ സദസ്സിനു വേണ്ടത്ര പ്രചോദനം ലഭിക്കില്ല.

വർധിച്ച ഊന്നൽ നൽകുന്നതിനു വിവിധ മാർഗങ്ങൾ അവലംബിക്കാൻ കഴിയും. മിക്കപ്പോഴും ഇവയിൽ ഒന്നിലേറെ മാർഗങ്ങൾ ഒരുമിച്ച്‌ ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്‌. ശബ്ദം കൂട്ടുക, വികാരതീവ്രത വർധിപ്പിക്കുക, സാവധാനത്തിലും നിറുത്തിനിറുത്തിയും സംസാരിക്കുക, ഒരു പ്രസ്‌താവനയ്‌ക്കു മുമ്പോ ശേഷമോ (രണ്ടു സമയത്തുമോ) നിറുത്തുക, ആംഗ്യങ്ങളും മുഖഭാവങ്ങളും ഉപയോഗിക്കുക ഇവയൊക്കെയാണ്‌ ആ മാർഗങ്ങൾ. ചില ഭാഷകളിൽ ഊന്നൽ ദ്യോതിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള മറ്റൊരു മാർഗമാണ്‌ സ്ഥായി താഴ്‌ത്തുന്നത്‌ അല്ലെങ്കിൽ ഉയർത്തുന്നത്‌. അവതരിപ്പിക്കുന്ന വിവരങ്ങളും സാഹചര്യങ്ങളും കണക്കിലെടുത്തുകൊണ്ട്‌ ഏതായിരിക്കും ഏറ്റവും അനുയോജ്യമെന്നു തീരുമാനിക്കുക.

ഏതു പദങ്ങൾക്ക്‌ അല്ലെങ്കിൽ പദസമൂഹങ്ങൾക്ക്‌ ആണ്‌ ഊന്നൽ കൊടുക്കേണ്ടത്‌ എന്നു തീരുമാനിക്കുന്ന സമയത്ത്‌ പിൻവരുന്ന കാര്യങ്ങൾ പരിചിന്തിക്കുക. (1) ഏതൊരു വാചകത്തിലും, വർധിച്ച ഊന്നൽ കൊടുക്കേണ്ട പദങ്ങൾ ഏവയെന്നു നിർണയിക്കുന്ന കാര്യത്തിൽ ആ വാചകത്തിന്റെ ശേഷിച്ച ഭാഗത്തിനും അതുപോലെ സന്ദർഭത്തിനും ഒരു പങ്കുണ്ട്‌. (2) പദങ്ങൾക്കോ പദസമൂഹങ്ങൾക്കോ ഊന്നൽ കൊടുക്കുന്ന രീതി ഒരു പുതിയ ആശയത്തിന്റെ​—ഈ പുതിയ ആശയം ഒരു മുഖ്യ പോയിന്റോ കേവലം വാദഗതിയിലെ ഒരു മാറ്റമോ ആകാം​—ആരംഭഭാഗത്തിന്‌ ഊന്നൽ നൽകാൻ വേണ്ടി ഉപയോഗിക്കാവുന്നതാണ്‌. ഒരു വാദഗതിയുടെ ഉപസംഹാരത്തിലേക്കു ശ്രദ്ധ ക്ഷണിക്കാനും അത്‌ ഉപയോഗിക്കാവുന്നതാണ്‌. (3) ഒരു സംഗതിയെ കുറിച്ചു തനിക്കുള്ള വികാരം ധ്വനിപ്പിക്കാൻ ഒരു പ്രസംഗകൻ ഇത്തരത്തിലുള്ള ഊന്നൽ ഉപയോഗിച്ചേക്കാം. (4) ഒരു പ്രസംഗത്തിന്റെ മുഖ്യ പോയിന്റുകൾ എടുത്തുകാണിക്കാനും ഇതുപോലുള്ള ഊന്നൽ ഉപയോഗിക്കാവുന്നതാണ്‌.

പദങ്ങൾക്കോ പദസമൂഹങ്ങൾക്കോ ഊന്നൽ നൽകുന്ന രീതി ഈ വിധങ്ങളിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നതിന്‌, പ്രസംഗമോ പരസ്യവായനയോ നടത്തുന്ന വ്യക്തി താൻ അവതരിപ്പിക്കാൻ പോകുന്ന വിവരങ്ങൾ വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കണം. മാത്രമല്ല, തന്റെ സദസ്സ്‌ അവ ഉൾക്കൊള്ളണമെന്ന ആത്മാർഥമായ ആഗ്രഹവും അദ്ദേഹത്തിന്‌ ഉണ്ടായിരിക്കണം. എസ്രായുടെ നാളിൽ നൽകപ്പെട്ട പ്രബോധനത്തെ കുറിച്ച്‌ നെഹെമ്യാവു 8:8 ഇപ്രകാരം പ്രസ്‌താവിക്കുന്നു: “അവർ ദൈവത്തിന്റെ ന്യായപ്രമാണപുസ്‌തകം തെളിവായി വായിച്ചുകേൾപ്പിക്കയും വായിച്ചതു ഗ്രഹിപ്പാൻതക്കവണ്ണം അർത്ഥം പറഞ്ഞുകൊടുക്കയും ചെയ്‌തു.” ആ സന്ദർഭത്തിൽ ദൈവത്തിന്റെ ന്യായപ്രമാണം വായിച്ചു വിശദീകരിച്ചവർ, വായിച്ച കാര്യങ്ങളുടെ അർഥം ഗ്രഹിക്കാനും അവ മനസ്സിൽ സൂക്ഷിക്കാനും ജീവിതത്തിൽ ബാധകമാക്കാനും തങ്ങളുടെ സദസ്യരെ സഹായിക്കുന്നതിന്റെ പ്രാധാന്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു എന്നു വ്യക്തം.

പ്രശ്‌നം സൃഷ്ടിച്ചേക്കാവുന്ന ചില കാര്യങ്ങൾ. നിത്യേനയുള്ള സാധാരണ സംഭാഷണത്തിൽ, ശരിയായ സ്ഥാനങ്ങളിൽ ഊന്നൽ കൊടുത്തുകൊണ്ടു പറയുന്ന കാര്യങ്ങളുടെ അർഥം വ്യക്തമാക്കാൻ മിക്കവർക്കും കഴിയുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, മറ്റാരെങ്കിലും എഴുതിയ വിവരങ്ങൾ വായിക്കുമ്പോൾ ഏതു പദങ്ങൾക്കാണ്‌ അല്ലെങ്കിൽ പദപ്രയോഗങ്ങൾക്കാണ്‌ ഊന്നൽ കൊടുക്കേണ്ടത്‌ എന്നു നിർണയിക്കുക ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നേക്കാം. ഇത്‌ അറിയാനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല മാർഗം വിവരങ്ങൾ വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കുക എന്നതാണ്‌. ഇതിന്‌ എഴുതിയിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ സശ്രദ്ധം പഠിക്കേണ്ടത്‌ ആവശ്യമാണ്‌. അതുകൊണ്ട്‌, സഭായോഗത്തിൽ നിങ്ങൾക്കു വായിക്കുന്നതിനുള്ള നിയമനം ലഭിക്കുന്നെങ്കിൽ അതിനായി നിങ്ങൾ നന്നായി തയ്യാറാകേണ്ടതുണ്ട്‌.

ചിലർ, പദ ഊന്നലിനു പകരം “ഇടവിട്ടുള്ള ഊന്നൽ” എന്നു വിളിക്കാവുന്ന ഒന്നാണ്‌ ഉപയോഗിക്കുന്നത്‌. ഊന്നൽ ആവശ്യമാണെങ്കിലും അല്ലെങ്കിലും, അവർ ഏറെക്കുറെ നിശ്ചിതമായ ഇടവേളകളിൽ വാക്കുകൾക്ക്‌ ഊന്നൽ കൊടുക്കുന്നു. ചിലയാളുകൾ ദ്യോതകശബ്ദങ്ങൾക്ക്‌ അഥവാ തനതായ അർഥം ഇല്ലാത്തവയും വ്യാകരണ ധർമം മാത്രം നിർവഹിക്കുന്നവയുമായ പദങ്ങൾക്ക്‌​—ഗതി (ഉദാ: മുതൽ, വരെ, കൊണ്ട്‌), ഘടകം (ഉദാ: ആകയാൽ, എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ, പക്ഷേ) തുടങ്ങിയവയ്‌ക്ക്‌​—അമിത ഊന്നൽ നൽകുന്നു. ഊന്നൽ ആശയവ്യക്തതയ്‌ക്ക്‌ ഉപകരിക്കാത്തപ്പോൾ വളരെ പെട്ടെന്നുതന്നെ അത്‌ ശ്രദ്ധാശൈഥില്യത്തിന്‌ ഇടയാക്കുന്ന ഒരു വൈകൃതമായിത്തീരുന്നു.

പദങ്ങളോ പദസമൂഹങ്ങളോ ഊന്നിപ്പറയാനുള്ള ശ്രമത്തിൽ ചില പ്രസംഗകർ വളരെ ശബ്ദമുയർത്തി, അതായത്‌ പ്രസംഗകൻ തങ്ങളെ ശകാരിക്കുക ആണെന്ന തോന്നൽ സദസ്സിന്‌ ഉളവാകുന്ന വിധത്തിൽ, സംസാരിക്കുന്നു. തീർച്ചയായും, അത്‌ മികച്ച ഫലങ്ങൾ ഉളവാക്കുകയില്ല. പദങ്ങൾക്കു സ്വാഭാവിക രീതിയിലല്ല ഊന്നൽ കൊടുക്കുന്നതെങ്കിൽ, പ്രസംഗകൻ ഉന്നതഭാവത്തോടെ സംസാരിക്കുന്നു എന്ന ധാരണ സദസ്യരിൽ ഉളവാകാൻ ഇടയുണ്ട്‌. സ്‌നേഹപൂർവം അഭ്യർഥിക്കുന്നതും അവതരിപ്പിക്കുന്ന വിവരങ്ങൾ തിരുവെഴുത്തധിഷ്‌ഠിതവും ന്യായയുക്തവും ആണെന്നു കാണാൻ അവരെ സഹായിക്കുന്നതും അതിലും എത്രയോ മെച്ചമാണ്‌!

മെച്ചപ്പെടേണ്ട വിധം. പദങ്ങളോ പദസമൂഹങ്ങളോ ഊന്നിപ്പറയുന്ന കാര്യത്തിൽ പ്രശ്‌നമുള്ള ഒരു വ്യക്തി പലപ്പോഴും അതേക്കുറിച്ചു ബോധവാനല്ല. മറ്റാരെങ്കിലും അത്‌ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടുത്തേണ്ടതുണ്ടായിരിക്കാം. നിങ്ങൾ ഈ മേഖലയിൽ പുരോഗതി വരുത്തേണ്ടതുണ്ടെങ്കിൽ, സ്‌കൂൾ മേൽവിചാരകൻ അതിൽ നിങ്ങളെ സഹായിക്കും. കൂടാതെ, നല്ല പ്രസംഗങ്ങൾ നടത്തുന്ന മറ്റുള്ളവരുടെയും സഹായം നിങ്ങൾക്കു തേടാവുന്നതാണ്‌. അക്കാര്യത്തിൽ ഒട്ടും മടി വിചാരിക്കാതിരിക്കുക. നിങ്ങൾ വായിക്കുമ്പോഴും പ്രസംഗിക്കുമ്പോഴും ശ്രദ്ധിച്ചുകേട്ട്‌ മെച്ചപ്പെടാനുള്ള നിർദേശങ്ങൾ നൽകാൻ അദ്ദേഹത്തോട്‌ ആവശ്യപ്പെടുക.

ആദ്യം, വീക്ഷാഗോപുരത്തിലെ ഒരു ലേഖനത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി പരിശീലിക്കാൻ ബുദ്ധിയുപദേശം നൽകുന്നയാൾ നിങ്ങളോടു പറഞ്ഞേക്കാം. അർഥം സുഗ്രാഹ്യമാക്കാൻ ഏതു പദങ്ങൾക്ക്‌ അല്ലെങ്കിൽ പദസമൂഹങ്ങൾക്കാണ്‌ ഊന്നൽ കൊടുക്കേണ്ടത്‌ എന്നു നിർണയിക്കുന്നതിന്‌ ഓരോ വാചകവും അപഗ്രഥിച്ചു നോക്കാൻ അദ്ദേഹം നിങ്ങളോടു പറയുമെന്നതിനു സംശയമില്ല. ചെരിച്ചെഴുതിയിരിക്കുന്ന ചില പദങ്ങൾക്കു പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാൻ അദ്ദേഹം നിങ്ങളെ ഓർമപ്പെടുത്തിയേക്കാം. ഒരു വാചകത്തിലെ പദങ്ങൾ പരസ്‌പരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന കാര്യം ഓർമിക്കുക. മിക്കപ്പോഴും, ഊന്നൽ കൊടുക്കേണ്ടിവരുക ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരു പദത്തിനല്ല, ഒരു പദസമൂഹത്തിനാണ്‌. ഉച്ചാരണവിഭേദ ചിഹ്നങ്ങൾ (ഉദാ: å e i̱ ö û) ഉള്ള ഭാഷകളിൽ പദങ്ങൾ ശരിയായി ഊന്നിപ്പറയുന്ന കാര്യത്തിൽ ആ ചിഹ്നങ്ങൾ എന്തു സൂചിപ്പിക്കുന്നു എന്നതിനു കൂടുതൽ ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാൻ വിദ്യാർഥികളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാവുന്നതാണ്‌.

ഏതു പദങ്ങൾക്ക്‌ അല്ലെങ്കിൽ പദസമൂഹങ്ങൾക്ക്‌ ആണ്‌ ഊന്നൽ കൊടുക്കേണ്ടത്‌ എന്നു പഠിക്കുന്നതിലെ അടുത്ത പടിയായി, ബുദ്ധിയുപദേശം നൽകുന്നയാൾ വാചകത്തിന്‌ അതീതമായി നോക്കാൻ നിങ്ങളെ ഉദ്‌ബോധിപ്പിച്ചേക്കാം. ആ ഖണ്ഡികയിൽ ആകമാനം വികസിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന കേന്ദ്ര ആശയമെന്താണ്‌? ഓരോ വാചകത്തിലും നിങ്ങൾ ഏതു പദങ്ങൾക്ക്‌ ഊന്നൽ നൽകുന്നു എന്നതിനെ അത്‌ എങ്ങനെ സ്വാധീനിക്കണം? ലേഖനത്തിന്റെ ശീർഷകത്തിലേക്കും നിങ്ങളുടെ വിവരങ്ങൾ ഏത്‌ ഉപശീർഷകത്തിൻ കീഴിലാണോ ഉള്ളത്‌ തടിച്ച അക്ഷരത്തിലുള്ള ആ ഉപശീർഷകത്തിലേക്കും കണ്ണോടിക്കുക. ഊന്നൽ കൊടുക്കേണ്ടത്‌ ഏതു പദങ്ങൾക്കാണ്‌ അല്ലെങ്കിൽ പദപ്രയോഗങ്ങൾക്കാണ്‌ എന്ന നിങ്ങളുടെ തീരുമാനത്തിന്മേൽ അവയ്‌ക്ക്‌ എന്തു ഫലമാണ്‌ ഉള്ളത്‌? ഇവയെല്ലാം കണക്കിലെടുക്കേണ്ട ഘടകങ്ങളാണ്‌. എന്നാൽ കണക്കിലേറെ പദങ്ങൾക്കു ശക്തമായ ഊന്നൽ കൊടുക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിക്കുക.

നിങ്ങൾ വാചാപ്രസംഗ രൂപേണ കാര്യങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കുകയാണെങ്കിലും വായിക്കുകയാണെങ്കിലും, ഊന്നൽ കൊടുക്കേണ്ട പദങ്ങൾ ഏവയെന്നു തീരുമാനിക്കുമ്പോൾ വാദഗതി കൂടെ കണക്കിലെടുക്കാൻ ബുദ്ധിയുപദേശം നൽകുന്നയാൾ നിങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചേക്കാം. വാദഗതി അവസാനിക്കുകയോ അവതരണം ഒരു പ്രധാന ആശയത്തിൽനിന്നു മറ്റൊന്നിലേക്കു കടക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന സ്ഥാനങ്ങൾ നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ടതുണ്ട്‌. ഈ സ്ഥാനങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ സദസ്സിനെ സഹായിക്കുന്ന രീതിയിലുള്ളതാണു നിങ്ങളുടെ അവതരണമെങ്കിൽ അവർ അതു വിലമതിക്കും. ഒന്നാമതായി, അടുത്തതായി, ഒടുവിൽ, അങ്ങനെ, ന്യായമായും തുടങ്ങിയ പദങ്ങൾ വർധിച്ച ഊന്നൽ കൊടുത്തു പറയുന്നതിലൂടെ ഇതു സാധിക്കും.

പ്രത്യേക വികാരഭാവം കൂട്ടിച്ചേർക്കാൻ നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ആശയങ്ങളിലേക്കും ബുദ്ധിയുപദേശം നൽകുന്നയാൾ നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ ക്ഷണിക്കുന്നതായിരിക്കും. അപ്രകാരം ചെയ്യുന്നതിന്‌ വളരെ, തീർച്ചയായും, ഒരിക്കലുമില്ല, അചിന്തനീയമാണ്‌, പ്രധാനമാണ്‌, എല്ലായ്‌പോഴും തുടങ്ങിയ പദങ്ങൾക്കു നിങ്ങൾ ഊന്നൽ കൊടുത്തേക്കാം. നിങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കുന്ന വിവരങ്ങളോടുള്ള സദസ്സിന്റെ വികാരത്തെ സ്വാധീനിക്കാൻ ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ നിങ്ങൾക്കു കഴിയും. “ഊഷ്‌മളതയും വികാരഭാവവും” എന്ന ശീർഷകത്തിലുള്ള 11-ാം പാഠത്തിൽ ഇതിനെക്കുറിച്ചു കൂടുതൽ കാര്യങ്ങൾ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്‌.

പദങ്ങൾക്കോ പദസമൂഹങ്ങൾക്കോ ഊന്നൽ കൊടുക്കുന്നതിൽ മെച്ചപ്പെടുന്നതിന്‌, സദസ്സ്‌ ഓർത്തിരിക്കണമെന്നു നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്ന മുഖ്യ പോയിന്റുകൾ വ്യക്തമായി മനസ്സിൽ പിടിക്കാനും ബുദ്ധിയുപദേശം നൽകുന്നയാൾ നിങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതായിരിക്കും. പരസ്യവായനയോടുള്ള ബന്ധത്തിൽ ഇതിനെ കുറിച്ചു കൂടുതൽ കാര്യങ്ങൾ “മുഖ്യ ആശയങ്ങൾ ഊന്നിപ്പറയൽ” എന്ന ശീർഷകത്തിലുള്ള 7-ാം പാഠത്തിലും പ്രസംഗത്തോടുള്ള ബന്ധത്തിൽ ഇതിനെ കുറിച്ചു കൂടുതൽ കാര്യങ്ങൾ “മുഖ്യ പോയിന്റുകൾ എടുത്തുകാട്ടൽ” എന്ന ശീർഷകത്തിലുള്ള 37-ാം പാഠത്തിലും അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്‌.

നിങ്ങൾ വയൽശുശ്രൂഷയിൽ മെച്ചപ്പെടാൻ ശ്രമം നടത്തുന്ന ഒരാളാണെങ്കിൽ, തിരുവെഴുത്തുകൾ എങ്ങനെ വായിക്കുന്നു എന്നതിനു പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ നൽകുക. സ്വയം ഇങ്ങനെ ചോദിക്കുന്നത്‌ ഒരു ശീലമാക്കുക: ‘ഞാൻ ഈ വാക്യം വായിക്കുന്നത്‌ എന്തിനാണ്‌?’ പഠിപ്പിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തി എന്ന നിലയിൽ, നിങ്ങൾ വാക്കുകൾ ശരിയായി പറയുന്നത്‌ എല്ലായ്‌പോഴും മതിയാകുന്നില്ല. വാക്യം വികാരഭാവത്തോടെ വായിക്കുന്നതു പോലും മതിയായെന്നു വരില്ല. തിരുവെഴുത്ത്‌ ഉപയോഗിച്ച്‌ നിങ്ങൾ ആരുടെയെങ്കിലും ചോദ്യത്തിന്‌ ഉത്തരം നൽകുകയോ ആരെയെങ്കിലും ഒരു അടിസ്ഥാന സത്യം പഠിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നെങ്കിൽ, ചർച്ച ചെയ്യുന്ന കാര്യത്തെ പിന്താങ്ങുന്ന പദങ്ങൾക്കോ പദപ്രയോഗങ്ങൾക്കോ ഊന്നൽ നൽകി തിരുവെഴുത്തു വായിക്കുന്നതു നല്ലതാണ്‌. അല്ലാത്തപക്ഷം നിങ്ങളുടെ വായന കേട്ടിരിക്കുന്ന വ്യക്തിക്ക്‌ ആശയം പിടികിട്ടിയെന്നു വരില്ല.

അനുഭവപരിചയമില്ലാത്ത ഒരു പ്രസംഗകൻ മുഖ്യ പദങ്ങൾക്കോ പദസമൂഹങ്ങൾക്കോ ഊന്നൽ നൽകണമെന്നു വിചാരിച്ച്‌ അതിനു ശ്രമിക്കുമ്പോൾ ആ ഊന്നൽ കൂടിപ്പോകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്‌. ഫലമോ? ഒരു സംഗീതോപകരണം പഠിച്ചു തുടങ്ങുന്ന ഒരു വ്യക്തി മീട്ടുന്ന സ്വരങ്ങൾ പോലെയിരിക്കും അത്‌. എന്നിരുന്നാലും, പരിശീലനംകൊണ്ട്‌ ഓരോ “സ്വര”വും ശ്രുതിമധുരമായ “സംഗീത”ത്തിന്റെ ഭാഗമായിത്തീരും.

ചില അടിസ്ഥാന കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലായിക്കഴിഞ്ഞാൽപ്പിന്നെ, പരിചയസമ്പന്നരായ പ്രസംഗകരെ നിരീക്ഷിക്കുന്നതിലൂടെ പ്രയോജനം നേടാൻ പറ്റിയ ഒരു സ്ഥാനത്തായിരിക്കും നിങ്ങൾ. വ്യത്യസ്‌ത അളവിൽ ഊന്നൽ കൊടുത്തു പറയുന്നതുകൊണ്ട്‌ എന്തെല്ലാം നേട്ടങ്ങളാണു കൈവരുന്നത്‌ എന്നു താമസിയാതെതന്നെ നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ തുടങ്ങും. മാത്രമല്ല, പറയുന്ന കാര്യങ്ങളുടെ അർഥം വ്യക്തമാക്കുന്നതിനു വ്യത്യസ്‌ത വിധങ്ങളിലുള്ള ഊന്നൽ എത്രമാത്രം ഉപകരിക്കുന്നു എന്നു നിങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുകയും ചെയ്യും. പദങ്ങൾക്കോ പദസമൂഹങ്ങൾക്കോ ശരിയായ ഊന്നൽ കൊടുക്കാൻ പഠിക്കുന്നതു നിങ്ങളുടെ വായനയുടെയും പ്രസംഗത്തിന്റെയും ഫലപ്രദത്വം വളരെയേറെ മെച്ചപ്പെടുത്തും.

ഈ ഗുണത്തെ കുറിച്ചു കഷ്ടിച്ച്‌ ആവശ്യമുള്ളതു മാത്രം പഠിച്ചുകൊണ്ട്‌ തൃപ്‌തിപ്പെടരുത്‌. ഫലകരമായി സംസാരിക്കുന്നതിന്‌, ഈ ഗുണത്തിൽ വൈദഗ്‌ധ്യം നേടുന്നതുവരെ, കേൾക്കുന്നവർക്കു തികച്ചും സ്വാഭാവികമായി തോന്നുന്ന ഒരു വിധത്തിൽ അത്‌ ഉപയോഗിക്കാനാകുന്നതുവരെ, അതിൽ അഭിവൃദ്ധി നേടുന്നതിൽ തുടരുക.

ഒരു നല്ല വായനക്കാരൻ ഒരു വാചകത്തിന്‌, അത്‌ അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന ഖണ്ഡികയ്‌ക്കു പോലും, അതീതമായി നോക്കുന്നു. വായിക്കുന്ന സമയത്ത്‌, താൻ വായിക്കുന്ന മുഴുവൻ ഭാഗത്തെയും മുഖ്യ ആശയങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരിക്കും. ഇത്‌ അദ്ദേഹം എവിടെയൊക്കെ ഊന്നൽ കൊടുക്കുന്നു എന്നതിന്മേൽ സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നു.

ഈ രീതി പിന്തുടരാത്ത പക്ഷം, അവതരണം ആദിമുതൽ അവസാനംവരെ ഒരേപോലെ ആയിരിക്കും. വ്യക്തമായി മുന്തിനിൽക്കുന്ന യാതൊന്നും അതിൽ ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. പരിപാടി കഴിയുമ്പോൾ, ശ്രദ്ധേയമായ എന്തെങ്കിലും ആശയം കേട്ടതായി ഓർമിച്ചെടുക്കുക ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നേക്കാം.

ഒരു ബൈബിൾ വിവരണം വായിക്കുന്ന സമയത്ത്‌ മുഖ്യ ആശയങ്ങൾക്കു ശരിയായ രീതിയിൽ ഊന്നൽ നൽകുന്നതു പലപ്പോഴും വായനയെ വളരെയേറെ മെച്ചപ്പെടുത്തും. ഭവന ബൈബിളധ്യയന വേളയിലോ സഭായോഗത്തിലോ ഖണ്ഡികകൾ വായിക്കുമ്പോൾ മുഖ്യ ആശയങ്ങൾക്കു ശരിയായ ഊന്നൽ നൽകുന്നതു വായനയ്‌ക്കു കൂടുതൽ അർഥം പകരും. കൺവെൻഷനുകളിൽ നടത്താറുള്ളതുപോലുള്ള വായനാപ്രസംഗത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇതു വിശേഷാൽ പ്രധാനമാണ്‌.

അതു ചെയ്യേണ്ട വിധം. സ്‌കൂളിൽ ഒരു ബൈബിൾ ഭാഗം വായിക്കാൻ നിങ്ങൾക്കു നിയമനം ലഭിച്ചേക്കാം. എവിടെയാണ്‌ ഊന്നൽ നൽകേണ്ടത്‌? നിങ്ങൾ വായിക്കാൻ പോകുന്ന വാക്യങ്ങൾ ഏതെങ്കിലും കേന്ദ്ര ആശയത്തെയോ ഒരു പ്രധാന സംഭവത്തെയോ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ളതാണെങ്കിൽ അത്‌ എടുത്തുകാട്ടുന്നത്‌ ഉചിതമായിരിക്കും.

നിങ്ങൾക്കു വായിക്കേണ്ട ഭാഗം ഗീതമായാലും ഗദ്യമായാലും, പഴമൊഴിയായാലും വിവരണമായാലും അതു നന്നായി വായിക്കുന്ന പക്ഷം സദസ്യർക്കു പ്രയോജനമുണ്ടാകും. (2 തിമൊ. 3:16, 17) നന്നായി വായിക്കുന്നതിനു നിങ്ങൾ രണ്ടു സംഗതികൾ കണക്കിലെടുക്കേണ്ടതുണ്ട്‌. ഒന്ന്‌, വായിക്കാൻ പോകുന്ന ഭാഗം. രണ്ട്‌, നിങ്ങളുടെ സദസ്സ്‌.

ബൈബിൾ അധ്യയന വേളയിലോ സഭായോഗത്തിലോ നിങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു പ്രസിദ്ധീകരണത്തിൽനിന്ന്‌ ഉറക്കെ വായിക്കേണ്ടിവരുന്ന പക്ഷം, ഊന്നൽ കൊടുക്കേണ്ട മുഖ്യ ആശയങ്ങൾ ഏതൊക്കെയാണെന്ന്‌ എങ്ങനെ നിർണയിക്കാൻ കഴിയും? അച്ചടിച്ചിരിക്കുന്ന അധ്യയന ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരങ്ങളെ മുഖ്യ ആശയങ്ങളായി കണക്കാക്കുക. കൂടാതെ, വായിക്കുന്ന വിവരങ്ങൾ ഏത്‌ ഉപശീർഷകത്തിന്‌ അടിയിൽ വരുന്നുവോ തടിച്ച അക്ഷരത്തിലുള്ള ആ ഉപശീർഷകവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആശയങ്ങൾക്കും ഊന്നൽ നൽകുക.

സഭയിൽ നടത്തുന്ന പ്രസംഗങ്ങൾ വായനാപ്രസംഗങ്ങളുടെ രീതിയിൽ നോട്ടിനെ പൂർണമായി ആശ്രയിച്ചു നടത്തുന്നത്‌ ഒരു പതിവാക്കരുത്‌. എന്നിരുന്നാലും, ചില കൺവെൻഷൻ പ്രസംഗങ്ങൾക്കായി സൊസൈറ്റി വായനാപ്രസംഗ നോട്ടുകൾ പ്രദാനം ചെയ്യാറുണ്ട്‌. ഒരേ ആശയങ്ങൾ എല്ലാ കൺവെൻഷനുകളിലും ഒരേപോലെ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ്‌ ഇത്‌. അത്തരമൊരു നോട്ടിലെ മുഖ്യ ആശയങ്ങൾ ഊന്നിപ്പറയുന്നതിന്‌ പ്രസംഗകൻ ആദ്യം നോട്ടിലുള്ള വിവരങ്ങൾ ശ്രദ്ധാപൂർവം വിശകലനം ചെയ്യണം. ഏതൊക്കെയാണു മുഖ്യ പോയിന്റുകൾ? അവ തിരിച്ചറിയാൻ അദ്ദേഹത്തിനു കഴിയണം. മുഖ്യ പോയിന്റുകൾ കേവലം അദ്ദേഹത്തിനു രസകരമായി തോന്നുന്ന ആശയങ്ങളല്ല. നോട്ടിലെ വിവരങ്ങൾ ഏത്‌ ആശയങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണോ വികസിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്‌ ആ കേന്ദ്ര ആശയങ്ങളാണ്‌ അവ. ചിലപ്പോൾ വായനാപ്രസംഗ നോട്ടിലെ ഒരു മുഖ്യ ആശയത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു സംക്ഷിപ്‌ത പ്രസ്‌താവന ഒരു വിവരണത്തിനോ വാദഗതിക്കോ തൊട്ടു മുമ്പായി വരാറുണ്ട്‌. അതിലേറെ സാധാരണം ഉപോദ്‌ബലകമായ തെളിവുകൾ അവതരിപ്പിച്ചശേഷം ശക്തമായ ഒരു പ്രസ്‌താവന നടത്തുന്ന രീതിയാണ്‌. ഈ കേന്ദ്ര പോയിന്റുകൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു കഴിയുമ്പോൾ പ്രസംഗകൻ തന്റെ വായനാപ്രസംഗ നോട്ടിൽ അവ അടയാളപ്പെടുത്തണം. സാധാരണഗതിയിൽ ഏതാനും പോയിന്റുകളേ കാണൂ. നാലോ അഞ്ചോ എണ്ണത്തിൽ കൂടാനിടയില്ല. അടുത്തതായി, സദസ്സിന്‌ അവ എളുപ്പം തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്ന വിധത്തിൽ അദ്ദേഹം തന്റെ പ്രസംഗം വായിച്ചു പരിശീലിക്കണം. ഇവയാണു പ്രസംഗത്തിൽ മുന്തിനിൽക്കുന്ന ഭാഗങ്ങൾ. വിവരങ്ങൾ ശരിയായ ഊന്നൽ നൽകിക്കൊണ്ട്‌ അവതരിപ്പിക്കുന്ന പക്ഷം ഈ മുഖ്യ ആശയങ്ങൾ ഓർത്തിരിക്കാൻ കൂടുതൽ സാധ്യതയുണ്ട്‌. അതായിരിക്കണം പ്രസംഗകന്റെ ലക്ഷ്യം.

മുഖ്യ പോയിന്റുകൾ തിരിച്ചറിയാൻ സദസ്സിനെ സഹായിക്കുന്നതിന്‌ ആവശ്യമായ ഊന്നൽ ഒരു പ്രസംഗകനു പല വിധങ്ങളിൽ ധ്വനിപ്പിക്കാൻ കഴിയും. വർധിച്ച ഉത്സാഹത്തോടെ പറയുക, പറയുന്നതിന്റെ വേഗത്തിനു മാറ്റം വരുത്തുക, വികാരതീവ്രതയോടെ പറയുക, അല്ലെങ്കിൽ അനുയോജ്യമായ ആംഗ്യങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുക ഇവയൊക്കെ അവയിൽ ഏതാനും ചിലതു മാത്രമാണ്‌.