കൗമാ​ര​ക്കാ​രായ മക്കൾ നിങ്ങളു​ടെ വിശ്വാ​സത്തെ ചോദ്യംചെയ്യുമ്പോൾ

നിങ്ങളു​ടെ മതമാണ്‌ ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള സത്യം പഠിപ്പി​ക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌ നിങ്ങൾക്കു ബോധ്യ​മുണ്ട്‌. ഏറ്റവും നല്ല ജീവി​ത​ഗതി കാണി​ച്ചു​ത​രു​ന്നത്‌ ബൈബി​ളാ​ണെ​ന്നും നിങ്ങൾ വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ അത്തരം മൂല്യങ്ങൾ കുട്ടി​യി​ലും ഉൾനടാൻ നിങ്ങൾ ശ്രമി​ക്കു​ന്നത്‌ സ്വാഭാ​വി​കം മാത്രം. (ആവർത്ത​ന​പുസ്‌തകം 6:6, 7) പക്ഷേ, വളർന്നു​വ​രു​മ്പോൾ ആത്മീയ കാര്യ​ങ്ങ​ളി​ലുള്ള അവന്റെ താത്‌പ​ര്യം നഷ്ടമാ​കു​ന്നെ​ങ്കി​ലോ?b കുട്ടി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഉത്സാഹ​ത്തോ​ടെ അംഗീ​ക​രി​ച്ചി​രുന്ന കാര്യങ്ങൾ അവൻ ഇപ്പോൾ ചോദ്യം​ചെ​യ്യാൻ തുടങ്ങു​ന്നെ​ങ്കി​ലോ?—ഗലാത്യർ 5:7.

മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളെന്ന നിലയി​ലുള്ള നിങ്ങളു​ടെ ക്രിസ്‌തീയ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം വേണ്ടവി​ധം നിർവ​ഹി​ക്കാ​ഞ്ഞ​തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അങ്ങനെ സംഭവി​ച്ച​തെന്ന്‌ കരു​തേ​ണ്ട​തില്ല. നാം കാണാൻ പോകു​ന്ന​തു​പോ​ലെ മറ്റു ചില കാര്യ​ങ്ങ​ളും അതിനു കാരണ​മാ​യേ​ക്കാം. എന്നാലും ഇത്‌ മനസ്സിൽപ്പി​ടി​ക്കുക: നിങ്ങളു​ടെ വിശ്വാ​സം സ്വീക​രി​ക്കാൻ അവൻ തയ്യാറാ​കു​മോ അതോ അതിൽനിന്ന്‌ അവൻ അകന്നു​പോ​കു​മോ എന്നത്‌ അവന്റെ ചോദ്യം​ചെ​യ്യ​ലു​കളെ നിങ്ങൾ എങ്ങനെ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യുന്നു എന്നതിനെ ആശ്രയി​ച്ചി​രി​ക്കാം. ഇതിന്റെ പേരിൽ അവനു​മാ​യി ഒരു യുദ്ധം പ്രഖ്യാ​പി​ക്കാ​നാണ്‌ നിങ്ങൾ ശ്രമി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ ഒരു വിഫല​ശ്ര​മ​ത്തിന്‌, ഒരിക്ക​ലും ജയിക്കു​ക​യി​ല്ലാത്ത ഒരു യുദ്ധത്തിന്‌, നിങ്ങൾ തിരി​കൊ​ളു​ത്തു​ക​യാ​യി​രി​ക്കും.—കൊ​ലോ​സ്യർ 3:21.

അപ്പൊസ്‌ത​ല​നാ​യ പൗലോ​സി​ന്റെ വാക്കുകൾ മനസ്സിൽപ്പി​ടി​ക്കു​ന്നത്‌ വളരെ നന്നായി​രി​ക്കും: “കർത്താ​വി​ന്റെ ദാസൻ കലഹി​ക്കു​ന്നവൻ ആയിരി​ക്ക​രുത്‌; പിന്നെ​യോ എല്ലാവ​രോ​ടും ശാന്തത​യോ​ടെ ഇടപെ​ടു​ന്ന​വ​നും പഠിപ്പി​ക്കാൻ യോഗ്യ​നും ക്ഷമയോ​ടെ ദോഷം സഹിക്കു​ന്ന​വ​നും” ആയിരി​ക്കണം. (2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 2:24) മകൻ വിശ്വാ​സത്തെ ചോദ്യം​ചെ​യ്യു​ന്നെ​ങ്കിൽ അവനെ ‘പഠിപ്പി​ക്കാൻ യോഗ്യ​നാണ്‌’ നിങ്ങ​ളെന്ന്‌ എങ്ങനെ കാണി​ക്കാ​നാ​കും?

അവരെ മനസ്സിലാക്കുക

ആദ്യമാ​യി, നിങ്ങളു​ടെ മകന്റെ ചിന്താ​ഗ​തി​യെ സ്വാധീ​നി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്താ​ണെന്ന്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കുക. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌:

• ക്രിസ്‌തീയ സഭയിൽ കൂട്ടു​കാ​രി​ല്ലെ​ന്നും ഒറ്റയ്‌ക്കാ​ണെ​ന്നും അവനു തോന്നു​ന്നു​ണ്ടോ? “കൂട്ടു​കാ​രെ നേടു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ഞാൻ സഹപാ​ഠി​ക​ളിൽ പലരു​മാ​യി ചങ്ങാത്ത​ത്തി​ലാ​യി. എന്റെ ആത്മീയ പുരോ​ഗ​തിക്ക്‌ വർഷങ്ങ​ളോ​ളം അതൊരു വിലങ്ങു​ത​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. ചീത്ത കൂട്ടു​കെ​ട്ടാണ്‌ ആത്മീയ കാര്യ​ങ്ങ​ളി​ലുള്ള എന്റെ താത്‌പ​ര്യം കെടു​ത്തി​യത്‌. ഇപ്പോൾ അതേക്കു​റി​ച്ചോർത്ത്‌ ഞാൻ ഏറെ ദുഃഖി​ക്കു​ന്നു.”—ലീനോർ, 19.

• അവന്‌ ആത്മവി​ശ്വാ​സം കുറവാ​ണോ, തന്റെ വിശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അത്‌ അവനൊ​രു തടസ്സമാ​കു​ന്നു​ണ്ടോ? “പഠിക്കുന്ന കാലത്ത്‌ കൂട്ടു​കാ​രോട്‌ വിശ്വാ​സ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ സംസാ​രി​ക്കാൻ എനിക്കു ചമ്മലാ​യി​രു​ന്നു. എന്നെ ഒരു വിചി​ത്ര​ജീ​വി​യാ​യി അല്ലെങ്കിൽ ‘ബൈബിൾ കുട്ടി’യായി അവർ കരുതും എന്നായി​രു​ന്നു എന്റെ പേടി. വ്യത്യസ്‌ത​രായ കുട്ടി​ക​ളെ​യൊ​ക്കെ കൂട്ടത്തിൽനിന്ന്‌ മാറ്റി​നി​റു​ത്തു​ക​യാണ്‌ പതിവ്‌, അക്കൂട്ട​ത്തിൽപ്പെ​ടാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചില്ല.”—റാമൺ, 23.

• ക്രിസ്‌തീയ നിലവാ​ര​ങ്ങൾക്കു ചേർച്ച​യിൽ ജീവി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്നത്‌ ഒരു ഭാരമാ​യി അവനു തോന്നു​ന്നു​ണ്ടോ? “നിത്യ​ജീ​വൻ എന്ന ബൈബിൾവാഗ്‌ദാ​നം, വലി​യൊ​രു ഗോവ​ണി​യു​ടെ തുഞ്ചത്തി​രി​ക്കുന്ന ഒന്നു​പോ​ലെ​യാണ്‌ എനിക്ക്‌. ഞാനാ​കട്ടെ ആദ്യത്തെ പടിയിൽപ്പോ​ലും കാലു​വെ​ച്ചി​ട്ടില്ല; ഞാൻ അതിൽനിന്ന്‌ വളരെ വളരെ ദൂരെ​യാണ്‌. അതിൽ കയറു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഓർക്കു​ന്ന​തു​തന്നെ എനി​ക്കൊ​രു പേടി​സ്വപ്‌ന​മാണ്‌. വിശ്വാ​സം ഉപേക്ഷി​ച്ചാ​ലോ എന്നുവരെ എനിക്ക്‌ തോന്നി​യി​ട്ടുണ്ട്‌.”—റെനെ, 16.

അവരോട്‌ തുറന്നു സംസാരിക്കുക

എന്തായി​രി​ക്കാം നിങ്ങളു​ടെ മകനെ അലട്ടുന്ന പ്രശ്‌നം? അവനോ​ടു​തന്നെ നേരിട്ടു ചോദി​ക്കു​ന്ന​താണ്‌ അത്‌ അറിയാ​നുള്ള ഏറ്റവും നല്ല മാർഗം. എന്നാൽ ആ സംഭാ​ഷണം ഒരു വാദ​പ്ര​തി​വാ​ദ​മാ​യി​ത്തീ​രാൻ ഇടയാ​ക്ക​രുത്‌. ‘കേൾക്കാൻ തിടു​ക്ക​വും സംസാ​രി​ക്കാൻ സാവകാ​ശ​വും കോപ​ത്തി​നു താമസ​മു​ള്ള​വ​രും’ ആയിരി​ക്കുക എന്നാണ്‌ യാക്കോബ്‌ 1:19 നിർദേ​ശി​ക്കു​ന്നത്‌. ക്ഷമയോ​ടെ വേണം അവനോട്‌ ഇടപെ​ടാൻ. കുടും​ബ​ത്തി​നു പുറത്തു​ള്ള​വ​രോട്‌ സംസാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ എന്നപോ​ലെ ‘സകല ദീർഘ​ക്ഷ​മ​യും പ്രബോ​ധ​ന​പാ​ട​വ​വും’ കാണി​ക്കുക.—2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 4:2.

ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, മകൻ ക്രിസ്‌തീയ യോഗ​ങ്ങൾക്കു വരാൻ കൂട്ടാ​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അവനെ അലട്ടുന്ന മറ്റെ​ന്തെ​ങ്കി​ലു​മു​ണ്ടോ എന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കുക; പക്ഷേ, അത്‌ ക്ഷമയോ​ടെ വേണ​മെന്നു മാത്രം. മകന്റെ മനസ്സറി​യു​ന്ന​തിൽ പിതാവ്‌ പരാജ​യ​പ്പെ​ടുന്ന ഒരു രംഗമാണ്‌ താഴെ കൊടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നത്‌.

മകൻ: ഞാൻ യോഗ​ങ്ങൾക്കൊ​ന്നും വരുന്നില്ല.

അച്ഛൻ: (ദേഷ്യ​ത്തോ​ടെ) എന്താ കാര്യം?

മകൻ: എനിക്ക്‌ ബോറ​ടി​ക്കും, അതുതന്നെ!

അച്ഛൻ: ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും അങ്ങനെ​യാ​ണോ നിനക്ക്‌ തോന്നു​ന്നത്‌? ദൈവ​ത്തെ​യും നിനക്ക്‌ മടുത്തോ? അതൊ​ന്നും പറ്റില്ല. ഇവിടെ താമസി​ക്കു​മ്പോൾ ഞാൻ പറയു​ന്നത്‌ കേട്ടേ പറ്റൂ; നിനക്ക്‌ ഇഷ്ടപ്പെ​ട്ടാ​ലും ശരി ഇല്ലെങ്കി​ലും ശരി.

അച്ഛനമ്മ​മാർ മക്കളെ ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പഠിപ്പി​ക്കാ​നും മക്കൾ അച്ഛനമ്മ​മാ​രെ അനുസ​രി​ക്കാ​നും ദൈവം ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. (എഫെസ്യർ 6:1) എന്നിരു​ന്നാ​ലും നിങ്ങളു​ടെ ആത്മീയ ദിനചര്യ മക്കൾ കണ്ണുമ​ടച്ച്‌ പിൻപ​റ്റാ​നോ മനസ്സി​ല്ലാ​മ​ന​സ്സോ​ടെ ക്രിസ്‌തീയ യോഗ​ങ്ങൾക്ക്‌ സംബന്ധി​ക്കാ​നോ അല്ല നിങ്ങൾ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നത്‌. മറിച്ച്‌ സ്വമന​സ്സാ​ലെ, ഹൃദയ​പൂർവം അവർ അങ്ങനെ ചെയ്യണ​മെ​ന്നാണ്‌ നിങ്ങളു​ടെ ആഗ്രഹം, അല്ലേ?

എങ്ങനെ ആ ലക്ഷ്യത്തിൽ എത്താനാ​കും? മകന്റെ ചിന്താ​ഗ​തി​യെ സ്വാധീ​നി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്താ​ണെന്നു തിരി​ച്ച​റി​യുക. ഇക്കാര്യം മനസ്സിൽവെ​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, മുകളിൽ നാം കണ്ട സാഹച​ര്യം മെച്ചമായ വിധത്തിൽ എങ്ങനെ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യാ​മെന്നു നോക്കൂ.

മകൻ: ഞാൻ യോഗ​ങ്ങൾക്കൊ​ന്നും വരുന്നില്ല.

അച്ഛൻ: (ശാന്തമാ​യി) അതെന്താ അങ്ങനെ തോന്നാൻ?

മകൻ: എനിക്ക്‌ ബോറ​ടി​ക്കും, അതുതന്നെ!

അച്ഛൻ: ഒന്നുരണ്ട്‌ മണിക്കൂർ ഇരിക്കു​ന്നത്‌ മടുപ്പി​ച്ചേ​ക്കാം. അതാണോ നിനക്ക്‌ ഏറ്റവും ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​യി തോന്നു​ന്നത്‌?

മകൻ: എനിക്ക​റി​യില്ല. വേറെ എവി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും പോകാ​നാണ്‌ എനിക്കു തോന്നു​ന്നത്‌.

അച്ഛൻ: നിന്റെ കൂട്ടു​കാർക്കും അങ്ങനെ​ത​ന്നെ​യാ​ണോ തോന്നു​ന്നത്‌?

മകൻ: അതുത​ന്നെ​യാണ്‌ എന്റെ പ്രശ്‌നം! എനിക്ക്‌ ഇപ്പോൾ കൂട്ടു​കാ​രാ​യി ആരുമില്ല. എന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത കൂട്ടു​കാ​രൻ പോയ​തിൽപ്പി​ന്നെ എനിക്കു സംസാ​രി​ക്കാൻപോ​ലും ആരുമില്ല. അവിടെ വരുന്ന എല്ലാവ​രും സന്തോ​ഷി​ക്കു​മ്പോൾ, ഞാൻ മാത്രം ഒറ്റപ്പെ​ട്ട​തു​പോ​ലെ...

മനസ്സി​ലു​ള്ളത്‌ തുറന്നു​പ​റ​യാൻ മകനെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ ഈ അച്ഛൻ അവന്റെ യഥാർഥ പ്രശ്‌നം—ഒറ്റയ്‌ക്കാ​ണെന്ന തോന്നൽ—തിരി​ച്ച​റി​യുക മാത്രമല്ല അവന്റെ വിശ്വാ​സം നേടി​യെ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അത്‌, കൂടു​ത​ലായ സംഭാ​ഷ​ണ​ത്തിന്‌ വഴി​യൊ​രു​ക്കും.—“ക്ഷമ കാണി​ക്കുക” എന്ന ചതുരം കാണുക.

ആത്മീയ വളർച്ചയ്‌ക്ക്‌ തടസ്സമാ​യേ​ക്കാ​വുന്ന കാര്യങ്ങൾ പല ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രും കാല​ക്ര​മ​ത്തിൽ മറിക​ട​ക്കാ​റുണ്ട്‌. അവർക്ക​പ്പോൾ തങ്ങളെ​ക്കു​റി​ച്ചും തങ്ങളുടെ വിശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും മതിപ്പ്‌ വർധി​ക്കും. ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യാ​ണെന്ന്‌ സഹപാ​ഠി​ക​ളോ​ടു പറയാൻ മടിച്ചി​രുന്ന റാമണി​ന്റെ കാര്യം​ത​ന്നെ​യെ​ടു​ക്കുക. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ പരിഹാ​സം നേരി​ട്ടാ​ലും, വിശ്വാ​സ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു പറയുക താൻ കരുതി​യി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അത്ര ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​പി​ടിച്ച കാര്യ​മ​ല്ലെന്ന്‌ പിന്നീട്‌ റാമൺ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. അവൻ പറയുന്നു:

“ഒരിക്കൽ മതത്തിന്റെ പേരും പറഞ്ഞ്‌ ഒരു കുട്ടി എന്നെ കളിയാ​ക്കി. ഞാനാകെ വല്ലാ​തെ​യാ​യി. ക്ലാസ്സിലെ എല്ലാവ​രും അത്‌ കേൾക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഉടനെ ഞാനൊ​രു വിദ്യ പ്രയോ​ഗി​ച്ചു; ആ സംഭാ​ഷണം നേരെ തിരി​ച്ചു​വി​ട്ടു. അവന്റെ വിശ്വാ​സ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഞാൻ അവനോ​ടു ചോദി​ച്ചു. എന്നെക്കാൾ പരി​ഭ്ര​മ​മാണ്‌ അവനു​ണ്ടാ​യത്‌! അപ്പോൾ ഒരു കാര്യം എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​യി: മിക്ക ചെറു​പ്പ​ക്കാർക്കും തങ്ങളുടെ മതവി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒന്നും​തന്നെ അറിയില്ല. കുറഞ്ഞ​പക്ഷം എനിക്ക്‌ എന്റെ വിശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ വിശദീ​ക​രി​ക്കാ​നാ​കു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ. ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ, സ്വന്തം വിശ്വാ​സ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ സംസാ​രി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​മ്പോൾ പരു​ങ്ങേ​ണ്ടത്‌ ഞാനല്ല മറിച്ച്‌ സഹപാ​ഠി​ക​ളാണ്‌!”

അവരുടെ ചിന്താപ്രാപ്‌തി

കൊച്ചു​കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ​യും കൗമാ​ര​ക്കാ​രു​ടെ​യും ചിന്താ​രീ​തി വ്യത്യസ്‌ത​മാ​ണെന്ന്‌ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും വിദഗ്‌ധ​രും കണ്ടെത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 13:11) കൊച്ചു​കു​ട്ടി​കൾ, പറഞ്ഞു​കൊ​ടു​ക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ അപ്പാടെ വിശ്വ​സി​ച്ചേ​ക്കാം; എന്നാൽ ചെറു​പ്പ​ക്കാർക്ക്‌ അതു​പോ​രാ, അവർക്ക്‌ അതിന്റെ കാര്യ​കാ​ര​ണങ്ങൾ വ്യക്തമാ​കണം. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, എല്ലാം സൃഷ്ടി​ച്ചത്‌ ദൈവ​മാ​ണെന്ന്‌ ഒരു കൊച്ചു​കു​ട്ടി​യെ പറഞ്ഞു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ എളുപ്പ​മാണ്‌. (ഉല്‌പത്തി 1:1) എന്നാൽ ഒരു കൗമാ​ര​ക്കാ​രൻ അതിനെ ചോദ്യം​ചെയ്‌തേ​ക്കാം: ‘ദൈവ​മു​ണ്ടെന്ന്‌ ഞാൻ എങ്ങനെ വിശ്വ​സി​ക്കും? ദൈവം സ്‌നേ​ഹ​വാ​നാ​ണെ​ങ്കിൽപ്പി​ന്നെ ദുഷ്ടത​യു​ള്ളത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌? ദൈവം സ്ഥിതി​ചെ​യ്യു​ന്നു​ണ്ടെന്ന്‌ എങ്ങനെ ഉറപ്പിച്ചു പറയാ​നാ​കും?’—സങ്കീർത്തനം 90:2.

ഇങ്ങനെ​യു​ള്ള ചോദ്യ​ങ്ങൾ കേൾക്കു​മ്പോൾ മകൻ വിശ്വാ​സ​ത്തിൽനിന്ന്‌ വഴുതി​പ്പോ​കു​ക​യാ​ണോ എന്ന്‌ നിങ്ങൾ സംശയി​ച്ചേ​ക്കാം. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, അവനിൽ വിശ്വാ​സം ദൃഢമാ​കു​ന്ന​തി​ന്റെ ലക്ഷണമാ​യി​രി​ക്കാം അത്‌. മാത്രമല്ല, ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യു​ടെ ആത്മീയ വളർച്ച​യിൽ ചോദ്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു പ്രധാന പങ്കുണ്ട​ല്ലോ.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 17:2, 3.

കൂടാതെ, നിങ്ങളു​ടെ മകൻ “കാര്യ​ബോധ”ത്തോടെ പ്രവർത്തി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു എന്നതിന്റെ സൂചന​യാ​യി​രി​ക്കാം അത്‌. ഇങ്ങനെ​യുള്ള ചോദ്യ​ങ്ങൾ ചോദി​ക്കു​മ്പോൾ അവൻ അവന്റെ ചിന്താ​പ്രാപ്‌തി ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ക​യാണ്‌. (റോമർ 12:1, 2) ഫലമോ? കൊച്ചു​കു​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ കഴിയാ​തി​രുന്ന ഒരു കാര്യം, അതായത്‌ ക്രിസ്‌തീയ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ “വീതി​യും നീളവും ഉയരവും ആഴവും” ഗ്രഹി​ക്കാൻ അവൻ പ്രാപ്‌തി നേടുന്നു. (എഫെസ്യർ 3:18) മുമ്പെ​ന്ന​ത്തെ​ക്കാ​ള​ധി​കം, വിശ്വാ​സ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പ്രതി​വാ​ദം പറയാൻ നിങ്ങളു​ടെ മകനെ സഹായി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ ഇപ്പോ​ഴാണ്‌. അങ്ങനെ ചെയ്യു​മ്പോൾ വിശ്വാ​സ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ബോധ്യം ദൃഢമാ​ക്കാൻ അവനു കഴിയും.—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 14:15; പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 17:11.

“ബോധ്യം​വ​ന്നി​ട്ടുള്ള” വിശ്വാസം

തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ എന്ന ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രൻ വിശു​ദ്ധ​ലി​ഖി​തങ്ങൾ “ശൈശ​വം​മു​തൽതന്നെ” അറിഞ്ഞി​രു​ന്ന​താ​യി ബൈബിൾ പറയുന്നു. എന്നിട്ടും പൗലോസ്‌ അപ്പൊസ്‌തലൻ തിമൊ​ഥെ​യൊ​സി​നെ ഇങ്ങനെ ഉദ്‌ബോ​ധി​പ്പി​ച്ചു: ‘നീ ഗ്രഹി​ച്ച​തും നിനക്കു ബോധ്യം​വ​ന്നി​ട്ടു​ള്ള​തു​മായ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ’ നിലനിൽക്കുക. (2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 3:14, 15) തിമൊ​ഥെ​യൊ​സി​നെ​പ്പോ​ലെ, നിങ്ങളു​ടെ കുട്ടി​യെ​യും വളരെ ചെറു​പ്പം​മു​തലേ ബൈബിൾനി​ല​വാ​ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ നിങ്ങൾ പഠിപ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. എന്നാൽ അവന്‌ അത്‌ ബോധ്യം വരേണ്ട​തുണ്ട്‌. എങ്കിൽ മാത്രമേ അവൻ അതിൽ നിലനിൽക്കു​ക​യു​ള്ളൂ.

യുവജ​ന​ങ്ങൾ ചോദി​ക്കുന്ന ചോദ്യ​ങ്ങ​ളും—പ്രാ​യോ​ഗി​ക​മായ ഉത്തരങ്ങ​ളും, വാല്യം 1 (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം പറയുന്നു: “മകൻ നിങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം താമസി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം അവൻ ഒരു ആത്മീയ ദിനചര്യ പിൻപ​റ്റു​ന്നു എന്ന്‌ ഉറപ്പാ​ക്കാ​നുള്ള ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം നിങ്ങൾക്കാണ്‌. അവന്റെ ഹൃദയ​ത്തിൽ ദൈവ​ത്തോ​ടുള്ള സ്‌നേഹം ഉൾനടുക എന്നതാ​യി​രി​ക്കണം അതിന്റെ ലക്ഷ്യം, അല്ലാതെ യാന്ത്രി​ക​മായ ഒരു ദിനചര്യ അവൻ പിൻപ​റ്റുക എന്നതാ​യി​രി​ക്ക​രുത്‌.” ഈ ലക്ഷ്യം മനസ്സി​ലു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ “വിശ്വാ​സ​ത്തിൽ ഉറപ്പു​ള്ള​വ​രാ​യി” നിൽക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക്‌ മകനെ സഹായി​ക്കാ​നാ​കും. അതിലൂ​ടെ അവൻ നിങ്ങളു​ടെ വിശ്വാ​സം പിന്തു​ട​രു​കയല്ല മറിച്ച്‌ അത്‌ അവന്റെ സ്വന്തം വിശ്വാ​സ​മാ​യി​ത്തീ​രും.c—1 പത്രോസ്‌ 5:9. (w12-E 02/01)