“അതിവി​ശി​ഷ്ട​മാ​യ ഒരു കാലം”

യു.എസ്‌.എ.-യിലെ പെൻസിൽവേ​നി​യ​യി​ലുള്ള പിറ്റ്‌സ്‌ബർഗിൽ (അലി​ഗെ​നി) 1870-ൽ ഒരു ചെറിയ കൂട്ടം ആളുകൾ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ ഗവേഷണം ചെയ്‌ത്‌ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. ചാൾസ്‌ റ്റെയ്‌സ്‌ റസ്സലാ​യി​രു​ന്നു ആ പഠനത്തിന്‌ നേതൃ​ത്വ​മെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നത്‌. ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ മറുവി​ല​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ആഴത്തിൽ പഠിച്ച അവർ യഹോ​വ​യു​ടെ ഉദ്ദേശ്യ​ത്തിൽ അത്‌ മുഖ്യ​സ്ഥാ​നം വഹിക്കു​ന്ന​താ​യി തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. മറുവില സകലർക്കും, യേശു​വി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അന്നോളം കേട്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ഞ്ഞ​വർക്കു​പോ​ലും, രക്ഷയി​ലേ​ക്കു​ള്ള വഴിതു​റ​ക്കു​ന്നു എന്ന്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യ അവർ ആഹ്ലാദ​ഭ​രി​ത​രാ​യി! നന്ദിനി​റഞ്ഞ ഹൃദയ​ത്തോ​ടെ എല്ലാ വർഷവും യേശു​വി​ന്റെ മരണത്തി​ന്റെ സ്‌മാ​ര​കം ആചരി​ക്കാൻ അവർ പ്രചോ​ദി​ത​രാ​യി.—1 കൊരി. 11:23-26.

റസ്സൽ സഹോ​ദ​രൻ സീയോ​ന്റെ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കാൻ ആരംഭി​ച്ചു. ദൈവ​സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഏറ്റവും മുന്തിയ തെളി​വെന്ന നിലയിൽ മറുവി​ല​യു​ടെ ഉപദേ​ശ​ത്തെ ആ മാസിക ഉയർത്തി​ക്കാ​ട്ടി. ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ മരണത്തി​ന്റെ സ്‌മാ​ര​ക​കാ​ല​ത്തെ “അതിവി​ശി​ഷ്ട​മാ​യ ഒരു കാലം” എന്ന്‌ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം വിശേ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ക​യും പിറ്റ്‌സ്‌ബർഗി​ലോ മറ്റിട​ങ്ങ​ളിൽ സ്വകാ​ര്യ​ഭ​വ​ന​ങ്ങ​ളി​ലോ അത്‌ ആചരി​ക്കാൻ വായന​ക്കാ​രോട്‌ ആഹ്വാനം നടത്തു​ക​യും ചെയ്‌തു. “വിശി​ഷ്ട​വി​ശ്വാ​സ​ത്തിൽ ഏകീകൃ​ത​രാ​യ രണ്ടോ മൂന്നോ പേരേ​യു​ള്ളൂ എങ്കിലും” (ഇനി ഒരാളാ​ണെ​ങ്കിൽപ്പോ​ലും) അവർ “ഹൃദയ​ത്തിൽ കർത്താ​വു​മാ​യി ഏകീഭ​വി​ക്കും.”

വർഷ​ന്തോ​റും കൂടു​തൽക്കൂ​ടു​തൽ ആളുകൾ സ്‌മാ​ര​ക​ത്തി​നാ​യി പിറ്റ്‌സ്‌ബർഗിൽ എത്താൻ തുടങ്ങി. “ഇവി​ടെ​യു​ള്ള സുമന​സ്സു​കൾ നിങ്ങൾക്ക്‌ സ്വാഗ​ത​മ​രു​ളും” എന്ന്‌ ക്ഷണക്കത്തിൽ എഴുതി​യി​രു​ന്നു. പ്രാ​ദേ​ശി​ക ബൈബിൾവി​ദ്യാർഥി​കൾ അങ്ങനെ​ത​ന്നെ ചെയ്‌തു. തങ്ങളുടെ ആത്മീയ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ അവർ വീടു​ക​ളിൽ കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​ക​യും അവർക്ക്‌ ഭക്ഷണ​മൊ​രു​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. 1886-ലെ സ്‌മാ​ര​ക​കാ​ലത്ത്‌ അനേക ദിവസം നീണ്ടു​നി​ന്ന ഒരു “പൊതു​യോ​ഗം” നടന്നു. “യജമാ​ന​നോ​ടും അവിടു​ത്തെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രോ​ടും അവിടു​ത്തെ സത്യ​ത്തോ​ടും ഉള്ള സ്‌നേ​ഹ​ത്താൽ നിറഞ്ഞു​ക​വി​യു​ന്ന ഹൃദയ​ത്തോ​ടെ കടന്നു​വ​രി​ക” എന്ന്‌ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം ആഹ്വാനം ചെയ്‌തു.

മറുവി​ല​യിൽ വിശ്വാ​സ​മർപ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ സ്‌മാ​ര​ക​ത്തിന്‌ കൂടി​വ​ന്നി​രു​ന്ന​വർക്കാ​യി, പിറ്റ്‌സ്‌ബർഗി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ബൈബിൾവി​ദ്യാർഥി​കൾ അനേക വർഷ​ത്തോ​ളം കൺ​വെൻ​ഷ​നു​കൾ നടത്തി​പ്പോ​ന്നു. ബൈബിൾവി​ദ്യാർഥി​കൾ എണ്ണത്തിൽ പെരു​ക​വേ, സ്‌മാ​ര​ക​ത്തി​നു കൂടിവന്ന കൂട്ടങ്ങ​ളു​ടെ വലിപ്പ​വും ലോക​വ്യാ​പ​ക​മാ​യ ഹാജരും വർധി​ച്ചു​വ​ന്നു. 1910-ലും മറ്റും എല്ലാവ​രും ചിഹ്നങ്ങ​ളിൽ പങ്കുപ​റ്റി​യി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ നൂറു​ക​ണ​ക്കി​നു​ള്ള സദസ്യർക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ ചിഹ്നങ്ങൾ കൈമാ​റി​യെ​ത്താൻ മണിക്കൂ​റു​കൾത​ന്നെ എടുത്തി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ ചിക്കാ​ഗോ എക്ലിസ്യ​യി​ലെ (സഭയിലെ) റേ ബോപ്പ്‌ ഓർമി​ക്കു​ന്നു.

സ്‌മാ​ര​ക​ചി​ഹ്ന​ങ്ങ​ളാ​യി എന്താണ്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌? കർത്താ​വി​ന്റെ അത്താഴ​ത്തിന്‌ യേശു ഉപയോ​ഗി​ച്ചത്‌ വീഞ്ഞാ​യി​രു​ന്നു എന്ന്‌ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം വ്യക്തമാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, “ജഡത്തിൽ ബലഹീ​ന​രാ​യ” വ്യക്തി​കൾക്ക്‌ പ്രലോ​ഭ​ന​മു​ണ്ടാ​കാ​തി​രി​ക്കാൻ മുന്തി​രി​ച്ചാ​റോ വേവിച്ച ഉണക്കമു​ന്തി​രി സത്തോ ഉപയോ​ഗി​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നു കുറെ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കു​ള്ള ശുപാർശ. എങ്കിലും മുന്തി​രി​ച്ചാ​റല്ല “വീഞ്ഞാണ്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ ഉദ്ദേശി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ളത്‌” എന്ന്‌ കരുതി​യ​വർക്ക്‌ വീഞ്ഞു​ത​ന്നെ നൽകു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. യേശു​വി​ന്റെ രക്തത്തെ ഉചിത​മാ​യി പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യു​ന്നത്‌ മായമി​ല്ലാ​ത്ത ചുവന്ന വീഞ്ഞാ​ണെന്ന്‌ ബൈബിൾവി​ദ്യാർഥി​കൾ പിന്നീട്‌ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു.

യേശു​വി​ന്റെ മരണത്തെ അനുസ്‌മ​രി​ക്കു​ന്നത്‌ സഗൗരവം ധ്യാനി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള ഒരു അവസരം നൽകി. ചില സഭകളിൽ പക്ഷേ, സ്‌മാ​ര​ക​ത്തിന്‌ ശോക​മൂ​ക​മാ​യ ഒരു അന്തരീ​ക്ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു. പരിപാ​ടി​ക്കു​ശേ​ഷം ആരും ഒന്നും ഉരിയാ​ടാ​തെ വിഷണ്ണ​രാ​യി പിരി​ഞ്ഞു​പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. യേശു​വി​ന്റെ വേദനാ​ജ​ന​ക​മാ​യ മരണ​ത്തെ​പ്ര​തി​യു​ള്ള “ദുഃഖാ​ച​രണ”മല്ല മറിച്ച്‌ 1914 മുതൽ യേശു രാജാ​വാ​യി ഭരിക്കു​ന്ന​തി​നെ​പ്ര​തി​യുള്ള “സന്തോ​ഷാ​ച​രണ”മായി​രി​ക്ക​ണം സ്‌മാ​ര​കം എന്ന്‌ 1934-ൽ പുറത്തി​റ​ക്കി​യ യഹോവ എന്ന പേരി​ലു​ള്ള പുസ്‌ത​കം പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു.

സ്‌മാ​ര​കം ആചരി​ച്ചി​രു​ന്ന രീതി​യിൽ പിൽക്കാ​ലത്ത്‌ വലിയ മാറ്റത്തിന്‌ വഴി​തെ​ളി​ച്ച ഒരു വർഷമാ​യി​രു​ന്നു 1935. വെളി​പാട്‌ 7:9-ൽ പറയുന്ന “മഹാപു​രു​ഷാ​രം” ആരാ​ണെന്ന്‌ ആ വർഷം വ്യക്തമാ​യി. സമർപ്പി​ത​രെ​ങ്കി​ലും തീക്ഷ്‌ണത കുറഞ്ഞ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളാണ്‌ ആ കൂട്ടം എന്നാണ്‌ അന്നുവരെ യഹോ​വ​യു​ടെ ദാസർ വീക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ ഈ വലിയ കൂട്ടം ഭൂമി​യി​ലെ പറുദീ​സ​യിൽ ജീവി​ക്കാൻ പ്രത്യാ​ശി​ക്കു​ന്ന വിശ്വ​സ്‌താ​രാ​ധ​ക​രെ​യാണ്‌ അർഥമാ​ക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌ അവർ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. ഈ ഗ്രാഹ്യം ലഭിച്ച​ശേ​ഷം ആത്മപരി​ശോ​ധന നടത്തിയ റസ്സൽ പോഗൻസീ സഹോ​ദ​രൻ ഇങ്ങനെ സമ്മതി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞു: “യഹോവ തന്റെ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​നാൽ എന്റെയു​ള്ളിൽ സ്വർഗീ​യ​പ്ര​ത്യാ​ശ ഉണർത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല.” പോഗൻസീ സഹോ​ദ​ര​നും അദ്ദേഹ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ വിശ്വ​സ്‌ത​രാ​യി​രു​ന്ന മറ്റനേ​ക​രും സ്‌മാ​ര​കാ​ച​ര​ണ​ത്തിന്‌ ഹാജരാ​കു​ന്നത്‌ തുടർന്നെ​ങ്കി​ലും അപ്പവീ​ഞ്ഞു​ക​ളിൽ പങ്കുപ​റ്റു​ന്നത്‌ നിറുത്തി.

‘അതിവി​ശി​ഷ്ട​മാ​യ’ സ്‌മാരക ‘കാലത്ത്‌’ പ്രത്യേക പ്രചാ​ര​ണ​പ​രി​പാ​ടി​കൾ മറുവി​ല​യോ​ടു​ള്ള വിലമ​തി​പ്പു പ്രകാ​ശി​പ്പി​ക്കാൻ എല്ലാവർക്കും നല്ല ഒരു അവസരം പ്രദാനം ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. 1932-ലെ ഒരു ബുള്ളറ്റിൻ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെ ഇങ്ങനെ ഉദ്‌ബോ​ധി​പ്പി​ച്ചു: ‘അപ്പവീ​ഞ്ഞു​ക​ളിൽ പങ്കുപ​റ്റു​ക​മാ​ത്രം ചെയ്യുന്ന വെറും “സ്‌മാ​ര​ക​വി​ശു​ദ്ധ​ന്മാർ” ആയിരി​ക്കാ​തെ സത്യത്തി​ന്റെ സന്ദേശം പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന “യഥാർഥ വേലക്കാർ” ആയിരി​ക്ക​ണം നിങ്ങൾ.’ 1934-ലെ ബുള്ളറ്റിൻ “ഓക്‌സി​ല​റി​കൾ”ക്കു (സേവന​സ​ഹാ​യി​കൾക്കു) വേണ്ടി ആഹ്വാനം മുഴക്കി: “സ്‌മാ​ര​ക​കാ​ലത്ത്‌ 1,000 ആളുകൾ പേർചാർത്തു​മോ?” അഭിഷി​ക്ത​രെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഇൻഫോർമന്റ്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “രാജ്യ​സാ​ക്ഷ്യ​വേ​ല​യിൽ പങ്കുപ​റ്റു​ക​വ​ഴി മാത്രമേ അവരുടെ സന്തോഷം പൂർണ​മാ​കൂ.” കാലം മുന്നോ​ട്ടു​നീ​ങ്ങ​വേ, ഭൗമി​ക​പ്ര​ത്യാ​ശ​യു​ള്ള​വ​രു​ടെ കാര്യ​ത്തി​ലും അത്‌ അങ്ങനെ​ത​ന്നെ ആയിരി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.a

യഹോ​വ​യു​ടെ ജനത്തിന്‌ വർഷത്തി​ലെ ഏറ്റവും പാവന​മാ​യ വേളയാണ്‌ സ്‌മാ​ര​ക​രാ​ത്രി. എത്ര ദുഷ്‌ക​ര​മാ​യ സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളാ​യാ​ലും അവർ അത്‌ ആചരി​ക്കും. 1930-ൽ പേൾ ഇംഗ്ലി​ഷും സഹോ​ദ​രി ഒറായും സ്‌മാ​ര​ക​ത്തി​നു സംബന്ധി​ക്കാ​നാ​യി നടന്നത്‌ 80 കിലോ​മീ​റ്റ​റാണ്‌. മിഷന​റി​യാ​യി​രു​ന്ന ഹാരൾഡ്‌കിങ്‌ സഹോ​ദ​രൻ ചൈന​യിൽ ഏകാന്ത​ത​ട​വിൽ കഴിയവെ, സ്‌മാ​ര​ക​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ കവിത​ക​ളും പാട്ടു​ക​ളും എഴുതു​ക​യും അരിയും ഞാവൽപ്പ​ഴ​ങ്ങ​ളും ഉപയോ​ഗിച്ച്‌ സ്‌മാ​ര​ക​ചി​ഹ്ന​ങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. യുദ്ധങ്ങ​ളോ നിരോ​ധ​ന​ങ്ങ​ളോ പോലും വകവെ​ക്കാ​തെ കിഴക്കൻ യൂറോ​പ്പി​ലും മധ്യ അമേരി​ക്ക​യി​ലും ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലും എല്ലാം ധീരരായ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ യേശു​വി​ന്റെ മരണത്തി​ന്റെ ഓർമ ആചരി​ക്കാ​നാ​യി കൂടി​വ​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. എവി​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നാ​ലും, സാഹച​ര്യ​ങ്ങൾ എന്തുത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നാ​ലും യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​നും യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​നും മഹത്ത്വം കരേറ്റു​ന്ന​തി​നാ​യി സ്‌മാ​ര​ക​സ​മ​യത്ത്‌ നാം കൂടി​വ​രു​ന്നു.