ရှောလမုန်သီချင်း

၁ ရှောလမုန် ရေးစပ်ခဲ့တဲ့ အကောင်းတကာ့ အကောင်းဆုံးသီချင်း–+

 ၂ “ကျွန်မကို မောင် နမ်းပါစေ။

မောင့်ရဲ့ ချစ်ခင်ယုယမှုတွေဟာ စပျစ်ဝိုင်ထက် ကောင်းလို့ပါ။+

 ၃ မောင်ဆွတ်ထားတဲ့ ဆီဟာ မွှေးလိုက်တာ။+

မောင့်နာမည်ဟာ ခေါင်းပေါ်လောင်းချတဲ့ ဆီမွှေးလိုပဲ။+

ဒါကြောင့် မိန်းမပျိုလေးတွေ မောင့်ကိုချစ်ကြတာ။

 ၄ ကျွန်မကို ခေါ်သွားပါတော့။ မင်းကြီးက ကျွန်မကို အတွင်းခန်းတွေထဲ ခေါ်နေလို့ပါ။

ကျွန်မတို့ ပြေးကြစို့။

ဒို့နှစ်ယောက် အတူပျော်ကြရအောင်။

စပျစ်ဝိုင်ထက် ချိုမြိန်တဲ့ မောင့်ရဲ့ ချစ်ခင်ယုယမှုအကြောင်း ပြောကြရအောင်။

မိန်းမပျိုလေးတွေ မောင့်ကိုချစ်ကြတာ မဆန်းပါဘူး။

ကျွန်မမှာ ကိုယ့်စပျစ်ခြံကိုတောင် ဂရုမစိုက်အားဘူး။

သိုးထိန်းတဲတွေနားမှာ ဆိတ်ကလေးတွေကို ကျောင်းနေလိုက်ပေါ့။”

 ၉ “အို ချစ်ရတဲ့သူ၊ ဖာရောမင်းရဲ့ ရထားတွေကိုဆွဲတဲ့ မြင်းမလေးနဲ့ မင်းကို တင်စားပါရစေ။+

၁၀ အလှတန်ဆာ ဆင်မြန်းထားတဲ့* မင်းရဲ့ပါးပြင်လေးဟာ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ။

လည်တိုင်ကလည်း ပုတီးကုံးလေးတွေနဲ့ လှလိုက်တာ။

၁၅ “အို မောင့်ချစ်သူ၊ မင်းလေး လှလိုက်တာ။

တကယ်လှတယ်ဗျာ။ မင်းရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေဟာ ချိုးငှက်မျက်လုံးတွေလိုပါပဲ။”+

၁၆ “အို ချစ်ရတဲ့မောင်၊ မောင်လည်း ချောပါတယ်။ မြတ်နိုးစရာကောင်းပါတယ်။+

သစ်ရွက်လေးတွေဟာ ကျွန်မတို့အိပ်ရာပေါ့။

၂ “ကျွန်မဟာ ကမ်းရိုးတန်း လွင်ပြင်မှာ ပေါက်တဲ့ အရိုင်းပန်းလေးပါ။*

ချိုင့်ဝှမ်းတွေမှာ ပေါက်တဲ့ နှင်းပန်းလေးပါ။”+

အဲဒီအပင်ရိပ်မှာ ကျွန်မ ခိုနားချင်လိုက်တာ။

အသီးတွေဟာ သိပ်ချိုမြိန်တာပဲ။

 ၄ ချစ်သူက ကျွန်မကို စားသောက်ပွဲကျင်းပတဲ့အိမ်ထဲ ခေါ်သွားတယ်။

သူ့မေတ္တာဟာ ကျွန်မအတွက်ပဲဆိုတာ လူတကာသိနိုင်တယ်။

အားပြည့်သွားအောင် ပန်းသီးတွေ ကျွေးကြပါဦး။

 ၆ ချစ်သူရဲ့ ဘယ်လက်ဟာ ကျွန်မခေါင်းအုံးပဲ။

ညာလက်နဲ့ ကျွန်မကို ပွေ့ဖက်ထားတယ်။+

 ၈ ချစ်သူရဲ့ အသံပါလား။

 ၉ ကျွန်မချစ်သူဟာ ဒရယ်နဲ့တူတယ်။ သမင်ပျိုနဲ့လည်း တူတယ်။+

ဟော ဟိုမှာ၊ ကျွန်မတို့အိမ်နံရံနောက်မှာ သူရပ်နေတယ်။

ပြတင်းပေါက်ကနေ ငေးကြည့်နေတယ်။

မှန်ကူကွက်တွေကြားကနေ လှမ်းကြည့်နေတယ်။

၁၀ ကျွန်မချစ်သူက ပြောတယ်–

‘မောင့်ချစ်သူရေ၊ ထပါတော့။

မောင့်ရဲ့ အလှဆုံးလေး၊ အတူလိုက်ခဲ့ပါတော့။

၁၁ ဆောင်းရာသီ ကုန်ပြီ။

မိုးတွေလည်း နှုတ်ဆက်ထွက်ခွာသွားပြီ။

၁၂ ရွာမှာ ပန်းတွေပွင့်လာပြီ။+

အပင်တွေချိုင်ရမယ့်အချိန် ရောက်ပြီ။+

မောင်တို့မြေမှာ ချိုးကူသံ ကြားရပြီ။+

၁၃ သီးဦးသီးဖျား သဖန်းသီးတွေ ဝင်းမှည့်လာပြီ။+

စပျစ်ပင်တွေ ဖူးပွင့်ပြီး ရနံ့သင်းထုံလာပြီ။

မောင့်ချစ်သူရေ၊ ထလာခဲ့ပါတော့။

အလှဆုံးလေး၊ အတူလိုက်ခဲ့ပါတော့။

မင်းအသံဟာ ချိုသာလို့ပါ။

မင်းမျက်နှာဟာ ချစ်စရာကောင်းလို့ပါ။’”+

၁၅ “ငါတို့စပျစ်ခြံတွေ ဖူးပွင့်နေပြီ။

စပျစ်ခြံတွေကို ဖျက်ဆီးနေတဲ့ မြေခွေးတွေ၊ မြေခွေးလေးတွေကို ဖမ်းကြပါ။”

၁၆ “ချစ်သူဟာ ကျွန်မရဲ့ မူပိုင်ရှင်ပါ။ ကျွန်မကလည်း ချစ်သူရဲ့ မူပိုင်ရှင်ပါ။+

နှင်းပန်းတောထဲမှာ+ သူသိုးထိန်းနေတယ်။+

စည်းခြားထားတဲ့ တောင်တန်းပေါ်က* ဒရယ်လို၊+ သမင်ပျိုလို+ အရောက်လှမ်းလာခဲ့ပါတော့။

သူ့ကို လိုက်ရှာကြည့်ပေမဲ့ မတွေ့ဘူး။+

 ၂ အခု ထပြီး မြို့ထဲသွားမယ်။

ရှာကြည့်တော့လည်း မတွေ့ပါလား။

 ၇ “ရှောလမုန်မင်းကြီးရဲ့ ဝေါယာဉ်ပဲပေါ့။

 ၈ သူတို့အားလုံး ဓားကိုယ်စီ ဆောင်ထားတယ်။

စစ်ရေးကျွမ်းကျင်တယ်။

ခုံကို ခရမ်းရောင်သိုးမွေး ခင်းထားတယ်။

၄ “အို မောင့်ချစ်သူ၊ မင်းလေး လှလိုက်တာ။ တကယ်လှတယ်ဗျာ။

အားလုံး ညီညာသွယ်တန်းနေတယ်။

တစ်ချောင်းမှ မလျော့ဘူး။

 ၃ မင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေဟာ ကြက်သွေးရောင် ဖဲကြိုးလေးလိုပဲ။

မင်းပြောတဲ့ စကားတွေ ချိုသာလှတယ်။

 ၄ မင်းရဲ့လည်တိုင်ဟာ+ ဒါဝိဒ်မျှော်စင်နဲ့ တူတယ်။+

 ၇ “မောင့်ချစ်သူ၊ မင်းဟာ သိပ်လှတာပဲ။+

ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင်လေးပါပဲ။

 ၈ အို မောင့်သတို့သမီး၊ လက်ဘနွန်ကို ထားရစ်ပြီး မောင်ခေါ်ရာ လိုက်ခဲ့ပါ။

လက်ဘနွန်ကို ထားရစ်ပြီး မောင်နဲ့အတူ လိုက်ခဲ့ပါတော့။+

 ၉ အို မောင့်နှမ၊ မောင့်သတို့သမီး၊ မင်းက မောင့်နှလုံးသားကို သိမ်းပိုက်လိုက်ပြီပဲ။+

၁၀ အို မောင့်နှမ၊ မောင့်သတို့သမီး၊ မင်းရဲ့ ချစ်ခင်ယုယမှုတွေဟာ ကြည်နူးစရာ ကောင်းလိုက်တာ။+

မင်းရဲ့ ချစ်ခင်ယုယမှုတွေဟာ စပျစ်ဝိုင်ထက် အဆမတန် ကောင်းတယ်။+

မင်းဆွတ်ထားတဲ့ ဆီမွှေးဟာ အမွှေးနံ့သာ အားလုံးထက် ပိုမွှေးတယ်။+

၁၁ အို မောင့်သတို့သမီး၊ မင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းကနေ ပျားရည်တွေ တစက်စက် ယိုကျနေတယ်။+

မင်းရဲ့လျှာအောက်မှာ နို့ရည်နဲ့ပျားရည် ရှိတယ်။+

မင်းရဲ့အဝတ်အစားတွေဟာ လက်ဘနွန်တောင်ရဲ့ရနံ့လို သင်းပျံ့နေတယ်။

၁၂ မောင့်နှမ၊ မောင့်သတို့သမီး၊ မင်းဟာ တံတိုင်းခတ်ထားတဲ့ ဥယျာဉ်နဲ့တူတယ်။

မင်းဟာ တံတိုင်းခတ်ထားတဲ့ ဥယျာဉ်ပါ။ ချိပ်ပိတ်ထားတဲ့ ရေတွင်းပါ။

၁၃ မင်းရဲ့ အညွန့်လေးတွေဟာ* သလဲသီး ဥယျာဉ်ပဲ။*

အဲဒီဥယျာဉ်ထဲမှာ အကောင်းဆုံးအသီးတွေ၊ ဒန်းပင်တွေ၊ နာဒုဆီမွှေးပင်တွေ ဝေဆာနေတယ်။

၁၅ မင်းဟာ ဥယျာဉ်ထဲက စမ်းရေတွင်း၊ သောက်ရေတွင်းပဲ။

လက်ဘနွန်ကနေ စီးဆင်းလာတဲ့ စမ်းချောင်းလေးပဲ။+

၁၆ အို မြောက်လေ၊ နိုးထပါတော့။

အို တောင်လေ၊ တိုက်ခတ်ပါတော့။

ငါ့ဥယျာဉ်မှာ လေပြည်သွေးပါတော့။

ဥယျာဉ်ထဲက မွှေးရနံ့တွေ သင်းပျံ့ပါစေ။”

မုရန်သစ်စေးပင်နဲ့ အမွှေးနံ့သာပင်ကို ဆွတ်ခူးပြီ။+

ပျားလပို့နဲ့ ပျားရည်ကို စားလိုက်ပြီ။

စပျစ်ဝိုင်နဲ့ နို့ကိုလည်း သောက်လိုက်ပြီ။”+

“အို ချစ်သူငယ်ချင်းတို့၊ စားကြပါ၊ သောက်ကြပါ။

ချစ်ခင်ယုယမှုတွေနဲ့ ယစ်မူးနေကြပါ။”+

 ၂ “ကျွန်မ အိပ်ပျော်နေပေမဲ့ နှလုံးသားကတော့ နိုးနေတယ်။+

ချစ်သူ တံခါးခေါက်နေတဲ့ အသံပဲ။

မောင့်ခေါင်းမှာ နှင်းတွေစိုနေလို့၊ ဆံပင်တွေလည်း ညနှင်းစက်တွေ ရွှဲနေလို့ပါ။’+

 ၃ ကျွန်မ ဝတ်ရုံချွတ်ပြီးပြီ။

ပြန်ဝတ်ရမှာလား။

ခြေလည်း ဆေးပြီးပြီ။

ညစ်ပေအောင် ပြန်လုပ်ရမှာလား။

သူထွက်သွားတော့ ကျွန်မ စိတ်ထိခိုက်လိုက်တာ။*

သူ့ကိုရှာတာ မတွေ့ပါလား။+

သူ့ကိုခေါ်နေတာ ပြန်မထူးပါလား။

မြို့ရိုးပေါ်က ကင်းစောင့်တွေကလည်း ကျွန်မရဲ့ ခြုံထည်ကို ဆွဲယူကြတယ်။

၁၀ “ကျွန်မရဲ့ ချစ်သူဟာ ထူးခြား ထင်ပေါ်တဲ့သူပါ။ သူ့အသားအရေဟာ စိုပြည်နီမြန်းနေတယ်။

လူတစ်သောင်း အလယ်မှာတောင် ထင်းခနဲ ပေါ်လွင်တယ်။

၁၁ သူ့ခေါင်းဟာ ရွှေစင်ပဲ။

ဆံသားတွေဟာ လှိုင်းတွန့်နေတဲ့ စွန်ပလွံခက်တွေနဲ့* တူတယ်။

ကျီးနက်ကြီးလို နက်မှောင်နေတယ်။

၁၃ သူ့ရဲ့ပါးပြင်ဟာ အမွှေးနံ့သာခင်းနဲ့ တူတယ်။+

မွှေးကြိုင်တဲ့ ဆေးပင်တွေ ပေါက်နေတဲ့ တောင်ပို့လေးလိုပဲ။

နှုတ်ခမ်းဟာ မုရန်ဆီတွေ တစက်စက်ယိုနေတဲ့ နှင်းပန်းဆိုပါတော့။+

၁၄ သူ့လက်ချောင်းတွေဟာ ပြောင်ခေါင်းစိမ်း မြှုပ်ထားတဲ့ ရွှေချောင်းတွေနဲ့ တူတယ်။

ဝမ်းဗိုက်ဟာ နီလာကျောက်စီခြယ်ထားတဲ့ ပြောင်ချောနေတဲ့ ဆင်စွယ်နဲ့ တူတယ်။

၁၅ သူ့ခြေထောက်တွေဟာ ရွှေစင်ပြားပေါ် စိုက်ထူထားတဲ့ စကျင်ကျောက်တိုင်တွေနဲ့ တူတယ်။

ရုပ်သွင်ဟာ လက်ဘနွန်တောင်လို ခံ့ညားတယ်။ သစ်ကတိုးပင်တွေလို ပြိုင်စံရှားတယ်။+

၁၆ သူ့နှုတ်ခမ်းဟာ ချိုမြတယ်။

သူနဲ့ပတ်သက်သမျှ စွဲမက်စရာ ကောင်းတယ်။+

အို ဂျေရုဆလင် သမီးပျိုတို့၊ အဲဒါ ကျွန်မရဲ့ ချစ်သူပေါ့။ အချစ်ရဆုံးသူပေါ့။”

ဘယ်ဘက်ကို ထွက်သွားတာလဲ။

ပြောပြလေ။ ငါတို့ ဝိုင်းရှာပေးမှာပေါ့။”

 ၃ ချစ်သူဟာ ကျွန်မရဲ့ မူပိုင်ရှင်ပါ။

ကျွန်မကလည်း ချစ်သူရဲ့ မူပိုင်ရှင်ပါ။+

နှင်းပန်းတောထဲမှာ သူသိုးထိန်းနေတယ်။”+

 ၄ “အို ချစ်ရတဲ့သူ၊+ မင်းဟာ တိရဇာမြို့လို လှတယ်။+

ဂျေရုဆလင်မြို့လို တင့်တယ်တယ်။+

အလံကိုင်ပြီး ရပ်နေတဲ့ တပ်မဟာကြီးလို အသက်ရှူမှားလောက်အောင် လှပါပေတယ်။+

 ၅ မင်းရဲ့အကြည့်ကို+ လွှဲပေးပါ။

ငါ့ကို သိပ်စိုးမိုးနေလို့ပါ။

 ၆ မင်းရဲ့ သွားလေးတွေဟာ ရေချိုးပြီး တက်လာတဲ့ သိုးအုပ်နဲ့တူတယ်။

အားလုံး ညီညာသွယ်တန်းနေတာပဲ။

တစ်ချောင်းမှ မလျော့ဘူး။

မိန်းမပျိုလေးတွေလည်း အတိုင်းမသိများတယ်။+

 ၉ ဒါပေမဲ့ ငါ့ရဲ့ ချိုးငှက်လေး၊+ ခြောက်ပြစ်ကင်းသူလေးကတော့ တစ်ယောက်တည်းပါ။

မိခင်ရဲ့ အချစ်ဆုံး သမီးလေးပါ။

မွေးမိခင်ရဲ့ အမြတ်နိုးဆုံးလေးပါ။

မိန်းမပျိုတွေက သူ့ကိုတွေ့တဲ့အခါ ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့သူလို့ ခေါ်ကြတယ်။

မိဖုရားတွေ၊ မောင်းမတွေလည်း သူ့ကို ချီးမွမ်းကြတယ်။

၁၀ ‘ဒီမိန်းကလေးဟာ ဘယ်သူများပါလိမ့်။

၁၃ “အို ရှုလမိုက်။ ပြန်လာခဲ့ပါ။ ပြန်ခဲ့ပါ။

မင်းကို ကြည့်ပါရစေ။

ပြန်လာခဲ့ပါ။ ပြန်ခဲ့ပါ။”

“ကျွန်မရှုလမိုက်ကို ဘာလို့ ငေးကြည့်နေကြတာလဲ။”+

“မဟာနိမ်အကကို* ကြည့်နေရသလို ဖြစ်လို့ပါ။”

 ၂ မင်းရဲ့ချက်ဟာ လုံးဝိုင်းတဲ့ ဖလားလေးနဲ့ တူတယ်။

ဖလားထဲမှာ စပ်ထားတဲ့ စပျစ်ဝိုင်တွေ အမြဲရှိနေပါစေ။

 ၄ မင်းရဲ့လည်တိုင်ဟာ+ ဆင်စွယ်မျှော်စင်နဲ့ တူတယ်။+

 ၅ မင်းရဲ့ခေါင်းဟာ ကရမေလတောင်လို တင့်တယ်တယ်။+

ဆံသားဟာ+ ခရမ်းရောင် သိုးမွေးလိုပဲ။+

ခွေကျနေတဲ့ ဆံကေသာအလှကြောင့် ငါအရှင်မင်းကြီးတောင် ရုန်းမထွက်နိုင်တော့ပါလား။

 ၆ အို ချစ်ရတဲ့ မိန်းကလေး၊ မင်းဟာ သိပ်လှတာပဲ။ ချစ်စရာ သိပ်ကောင်းတာပဲ။

စွဲမက်စရာတွေထဲမှာ မင်းဟာ စွဲမက်စရာ အကောင်းဆုံးပဲ။

 ၇ မင်းရဲ့ အရပ်အမောင်းဟာ စွန်ပလွံပင်နဲ့တူတယ်။

မင်းရဲ့ရင်သားဟာ စွန်ပလွံသီးပြွတ်တွေနဲ့ တူတယ်။+

 ၉ မင်းရဲ့ခံတွင်းဟာ အကောင်းဆုံး စပျစ်ဝိုင်လို ဖြစ်ပါစေ။”

“အဲဒီစပျစ်ဝိုင်ဟာ ကျွန်မချစ်သူအတွက် စီးဆင်းပါစေ။

အိပ်မောကျနေသူရဲ့ နှုတ်ခမ်းပေါ် အသာအယာ စီးဆင်း သွားပါစေ။

၁၀ ချစ်သူက ကျွန်မကိုပိုင်တယ်။+

ကျွန်မကိုပဲ တမ်းတနေတယ်။

၁၁ အို ကျွန်မချစ်ရတဲ့မောင်၊ လှမ်းလာခဲ့ပါ။

ကွင်းပြင်တွေဆီ သွားရအောင်။

ဒန်းပန်းတောထဲမှာ နေရအောင်။+

၁၂ စောစောထပြီး စပျစ်ခြံတွေဆီ သွားရအောင်။

သလဲပင်တွေ ပွင့်မပွင့် သွားကြည့်ရအောင်။+

အဲဒီကိုရောက်ရင် မောင့်ကို ချစ်ခင်ယုယပါ့မယ်။+

၁၃ အနုဆေးသီး*+ ရနံ့တွေ မွှေးကြိုင်နေပြီ။

ကျွန်မတို့ရဲ့ အိမ်ပေါက်ဝမှာ အကောင်းဆုံး သစ်သီးမျိုးစုံရှိတယ်။+

 ၃ ချစ်သူရဲ့ ဘယ်လက်ဟာ ကျွန်မခေါင်းအုံးပဲ။

ညာလက်နဲ့ ကျွန်မကို ပွေ့ဖက်ထားတယ်။+

“ပန်းသီးပင်အောက်မှာ မောင့်ကို ကျွန်မ နှိုးခဲ့တယ်။

အဲဒီမှာ မောင့်မိခင်က မောင့်ကို မွေးဖွားခဲ့တာ။

အဲဒီမှာ ဝေဒနာခံစားပြီး မွေးဖွားခဲ့တာ။

 ၆ ကျွန်မကို မောင့်နှလုံးသားပေါ်မှာ တံဆိပ်ခတ်ထားပါ။

လက်မောင်းပေါ်မှာ တံဆိပ်ခတ်ထားပါ။

အချစ်မီးလျှံတွေဟာ တောက်လောင်နေတဲ့မီး၊ ယေဟောဝါရဲ့ မီးလျှံပဲ။+

 ၇ ချစ်ခြင်းကို လှိုင်းလုံးကြီးတွေ မငြိမ်းသတ်နိုင်ဘူး။+

မြစ်ချောင်းတွေကလည်း မျောပါသွားအောင် မလုပ်နိုင်ဘူး။+

၁၀ “ကျွန်မဟာ မြို့ရိုးပါ။

ကျွန်မရင်ဟာ မြို့ရိုးပေါ်က ပြအိုးပါ။

၁၁ ဗာလဟာမုန်အရပ်မှာ ရှောလမုန်မင်းကြီးရဲ့ စပျစ်ခြံရှိတယ်။+

မင်းကြီးက အဲဒီခြံကို ခြံလုပ်သားတွေလက်ထဲ အပ်ထားတယ်။

လုပ်သားတွေက သီးစားခ အနေနဲ့ ငွေစတစ်ထောင်စီ ဆက်သရတယ်။

၁၂ ကျွန်မပိုင်တဲ့ စပျစ်ခြံကတော့ ကျွန်မရဲ့လက်ထဲမှာပဲ။

အို ရှောလမုန်မင်းကြီး၊ မင်းကြီးက ငွေစတစ်ထောင် ရတယ်။

ခြံလုပ်သားတွေက နှစ်ရာရတယ်။”

မောင်လည်း မင်းရဲ့အသံကို ကြားပါရစေ။”+